Στα σταυροδρόμια της ζωής

Από το ιστολόγιο του Νίκου Πιλάβιου

Ο  Σ. ήρθε αρκετά ανήσυχος, καθώς βρισκόταν μέσα σε μια πολύπλοκη κατάσταση όπου, όπως εξήγησε, είχε να διαλέξει ανάμεσα σε δύο τρόπους αντιμετώπισής της. Είχε φτάσει σ’ ένα σταυροδρόμι της ζωής του και ήταν αβέβαιος για το ποιο δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσει: Μπορούσε να παντρευτεί  και να ακολουθήσει μια καλλιτεχνική τάση που καλλιεργούσε μέσα του για κάποια χρόνια ή θα μπορούσε να πάει κάπου μακριά, να ζει ήσυχα, να μελετάει και να διαλογίζεται. Τι να κάνει, τι ήταν το πιο σωστό για εκείνον, ποια θα έπρεπε να είναι η επιλογή του;

Μετά από κάποια συζήτηση, σύντομα συνειδητοποίησε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να διαλέξει γι’ αυτόν ή να τον βοηθήσει στην απόφασή του. Εάν κάποιος τον έπειθε να κάνει κάποια ιδιαίτερη επιλογή, όχι μόνο θα έπαυε να έχει την ευθύνη της, αλλά ίσως αργότερα και να μετάνιωνε νοιώθοντας  ότι εκείνο που είχε πειστεί να διαλέξει τον οδήγησε σε μια κατάσταση απουσίας της ολοκλήρωσής του και λοιπά. Έπρεπε να συνειδητοποιήσει  τη σημασία αυτού του πράγματος για τον ίδιο.

Αλλά γιατί έβαλε τον εαυτό του σε μια κατάσταση επιλογής; Ήταν το θέμα του ζήτημα επιλογής; Τι σημαίνει επιλογή; 

Σημαίνει  να διαλέγεις, να ξεχωρίζεις ανάμεσα σε εναλλακτικές περιπτώσεις. Ποιο είναι το κίνητρο, ποια είναι η δύναμη που σε κάνει να αποφασίσεις για το ένα και να απορρίψεις το άλλο; Είναι οι προκαταλήψεις, οι τάσεις σου, οι εμπειρίες σου, η επίδραση από το περιβάλλον και λοιπά. Δηλαδή, η επιλογή σου εξαρτάται από τα δικά σου «μ’ αρέσει-δεν μ’ αρέσει», από την ευχαρίστησή σου, από τα οφέλη και τα κέρδη, από τις διάφορες επιθυμίες σου και την τελική και λοιπά. Και αυτή η σύγκρουση «επιλογή-επιθυμία», μπορεί να οδηγήσει  σε κατανόηση, σε καθαρή κι απροκατάληπτη αντίληψη; Σ’ αυτή τη διαδικασία ξεχωρίσματος, δεν θα υπάρχει πάντα η σύγχυση και η σύγκρουση της επιλογής; Επειδή στην επιλογή, υπάρχει μια αντίθεση, μια αίσθηση δυαδικότητας ─ δεν υπάρχει; Είναι δυνατόν να αντιληφθείς εκείνο που είναι αλήθεια, μέσα σε μια κατάσταση σύγκρουσης, σύγχυσης και ανταγωνισμού; Δεν πρέπει να σταματήσει πρώτα η σύγκρουση της επιλογής, προκειμένου να έχεις καθαρή αντίληψη, για να κατανοήσεις;  Η επιλογή, είναι μέσα στην αυτοαπομόνωση των περιορισμών της επιθυμίας, οπότε μπορεί ποτέ να γίνει μέσο απελευθέρωσης του συναισθήματος και της σκέψης; Αντιθέτως, δυναμώνει την ξεροκεφαλιά, τη δίψα της επιθυμίας, την ταύτιση με το «εγώ»  και το «δικό μου», οδηγώντας έτσι στην απομόνωση και στον αποκλεισμό και στον πόνο και στη θλίψη, στην ψευδαίσθηση και στην άγνοια που έρχεται απ’ αυτήν· έτσι δεν είναι;

Νοιώθοντας βαθιά, ερευνώντας βαθιά τι συνεπάγεται η επιλογή, αποκτώντας επίγνωση της διαδικασίας της, θα κατανοηθούν και θα διαλυθούν: η σύγχυση και η αβεβαιότητα της επιθυμίας με τα αλληλοσυγκρουόμενα και ανταγωνιστικά «θέλω» της και τις αλληλοσυγκρουόμενες προτιμήσεις της. Αυτή κατανόηση είναι διαλογισμός, γιατί χωρίς σωστή σκέψη η σύγκρουση των αντιθέτων θα συνεχιστεί.

Από το βιβλίο του Κρισναμούρτι  «Ο κόσμoς μέσα μας» , σε μετάφραση Νίκου Πιλάβιου από τις εκδόσεις Καστανιώτη

2insight4

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ