Η Αποκάλυψη θα έρθει με την κλιματική αλλαγή

ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Η θερμοκρασία θα ανέβει στους 50° και τα σπλάχνα μας θα βράζουν μέσα στα κορμιά μας…

Αν η θερμοκρασία της Γης αυξηθεί κατά 4 βαθμούς, το να βγεις στις ζούγκλες της Κόστα Ρίκα, όπου η υγρασία αγγίζει το 90%, θα ήταν θανατηφόρο και το αποτέλεσμα άμεσο: μέσα σε λίγες ώρες, το ανθρώπινο σώμα θα έβραζε, όπως ένα κομμάτι κρέας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Πηγή: Fossils by Heartless Machine

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ στα επόμενα λίγα χρόνια θα ζήσει και θα βιώσει τρομακτικές εικόνες, βγαλμένες θαρρείς μέσα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Ή μάλλον τα όσα γράφει η Αποκάλυψη, «έγινε σεισμός μέγας, που συγκλόνισε τη γη, και ο ήλιος έγινε μαύρος σαν σάκος τρίχινος κι η επιφάνεια της σελήνης κατακόκκινη σαν αίμα, κι οι αστέρες του ουρανού έπεσαν στη γη, όπως η συκιά που συγκλονιζόμενη από σφοδρό άνεμο, ρίχνει τα άγουρα σύκα της, κι ο ουρανός χωρίστηκε σαν τυλιγμένο βιβλίο, και κάθε βουνό και κάθε νησί μετακινήθηκε από τον τόπο του» (6:12-14), όλες αυτές οι ζωηρές ποιητικές εκφράσεις που προαναγγέλλουν την δεύτερη έλευση του Ιησού, δεν θα μπορούν ούτε κατ’ ελάχιστο να συγκριθούν με τα δραματικά γεγονότα με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπη η ανθρωπότητα τα επόμενα χρόνια: άνοδος της θερμοκρασίας στους 50° Κελσίου, μόνιμη ακραία ξηρασία κι ένας ήλιος που θα κάνει τα εσωτερικά όργανα των ανθρώπων να τηγανίζονται μέσα στο σώμα τους.

Αυτό ισχυρίζεται το μακροσκελές άρθρο του Ντέιβιντ Γουάλας-Γουέλς (David Wallace-Wells) με τίτλο “The Uninhabitable Earth” που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό New York, συνοδευόμενο από παραδείγματα και συνεντεύξεις επιστημόνων σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Μέσα σε λίγες μέρες το άρθρο έγινε viral, με τους επιστήμονες να αντιδρούν άλλοι λέγοντας ότι περιέχει αρκετές ακρότητες και υπερβολές, και άλλοι ότι είναι «αρκετά αξιόπιστο», παρά το ακραίο σενάριο της Αποκάλυψης που περιέχει.

Ο ίδιος ο συγγραφέας, ξεκινά το πρώτο κεφάλαιο, που έχει τίτλο “Ημέρα της κρίσης: κοιτάζοντας πέρα ​​από την επιστημονική επιφυλακτικότητα”, με τη φράση: «Είναι, σας βεβαιώ, πιο τρομακτικό από όσο νομίζετε».

Και συνεχίζει: «Εάν το άγχος σας για την υπερθέρμανση του πλανήτη κυριαρχείται από τους φόβους για την άνοδο της στάθμης των θαλασσών, μόλις και αγγίζετε την επιφάνεια αυτού του τρόμου, που θα εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της ζωής των σημερινών εφήβων. Οι πλημμύρες που θα συμβούν –και οι πόλεις που θα πνιγούν– έχουν κυριαρχήσει στην εικόνα της υπερθέρμανσης του πλανήτη και έχουν αμβλύνει την ικανότητά μας του κλιματικού πανικού, εξαφανίζοντας από τα μάτια μας άλλους πιο άμεσους κινδύνους που υπάρχουν. Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών είναι κάτι κακό, το να εγκαταλείψουμε όμως τις ακτογραμμές δεν θα μας σώσει».

«Οι περισσότεροι άνθρωποι ανησυχούν αν το Μαϊάμι και το Μπαγκλαντές μπορούν να σωθούν. Οι περισσότεροι από τους επιστήμονες με τους οποίους μίλησα είναι βέβαιοι ότι θα χαθούν μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα», γράφει ο Γουάλας-Γουέλς.

Ο χάρτης αυτός δείχνει τις περιοχές που θα καλυφθούν από νερά στα ανατολικά προάστια του Σύδνεϋ από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Πηγή: Coastal Risk Australia 2100

Και υπενθυμίζει ότι πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια, όταν ο πλανήτης ζεστάθηκε κατά πέντε βαθμούς, η υπερθέρμανση πυροδότησε την απελευθέρωση του μεθανίου που είχε εγκλωβιστεί στους πάγους της Αρκτικής, με αποτέλεσμα να πεθάνει το 97% των όντων που υπήρχαν στη Γη από δηλητηρίαση.

«Σήμερα, με τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και τα πλοία, προσθέτουμε άνθρακα στην ατμόσφαιρα με πολύ ταχύτερους ρυθμούς», γράφει ο Γουάλας-Γουέλς.

Η ΕΚΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΗΔΗ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

Εδώ ελλοχεύει ένας ακόμη μεγάλος κίνδυνος: η τήξη των πάγων μπορεί να απελευθερώσει στην ατμόσφαιρα βακτήρια θανατηφόρων ασθενειών, όπως η πανούκλα και η ευλογιά, τα οποία βακτήρια έχουν παγώσει με την πάροδο του χρόνου.

Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι μελλοντικός. Πρόσφατα αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική ένα παγόβουνο-γίγας, στο μέγεθος της Κρήτης! Το παγόβουνο, που έχει έκταση 6.000 τετρ. χλμ. και βάρος 1,12 τρισεκατομμύρια τόνους, είναι μια ακόμη υπενθύμιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής σε ένα από τα πιο ευαίσθητα οικοσυστήματα του πλανήτη.

Δύο επίσης παγόβουνα, μήκους 5 και 15 χλμ. αποσπάστηκαν από την Ανταρκτική τον Απρίλιο του 2016 και ένα ακόμη το 2015.

Το παγόβουνο-γίγας αποσπάστηκε στις 12 Ιουλίου 2017 από την κρηπίδα πάγου Larsen C στην Ανταρκτική. Πηγή: Flickr/Stuart Rankin

Όμως, πολύ πριν φτάσουμε στο τέλος αυτού του αιώνα και πολύ πριν δούμε το Μαϊάμι να μετατρέπεται σε Βενετία, μεγάλα τμήματα της γης θα έχουν γίνει ακατοίκητα και άλλα μέρη τρομακτικά αφιλόξενα, ως αποτέλεσμα της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας στη Γη.

Τον περασμένο χειμώνα η θερμοκρασία στην Αρκτική κυμάνθηκε μεταξύ 15° και 21° Κελσίου, όταν παλιά η θερμοκρασία τους καλοκαιρινούς μήνες στον Βόρειο Πόλο ήταν κάτω των 10° Κελσίου. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία, και συγκεκριμένα στις αρχές του 2030, η Αρκτική θα εξαφανιστεί, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη θα αφήσει τον Αρκτικό Ωκεανό χωρίς πάγους, με αποτέλεσμα την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την εξαφάνιση ειδών όπως η πολική αρκούδα και η φώκια.

Αυτό, λέει ο Γουάλας-Γουέλς, θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων που βρίσκεται στο νησί Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας, καθώς το κτίριο που έχει σχεδιαστεί για να διασφαλίσει ότι η γεωργία μας θα επιζήσει οποιασδήποτε καταστροφής, θα πλημμυρίσει σε λιγότερο από δέκα χρόνια μετά την κατασκευή του.

Από το 1993 το επίπεδο της θάλασσας ανεβαίνει κατά 3,1 χιλιοστά το χρόνο με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ να προβλέπει (πρόβλεψη 2008) ότι έως το 2100, το 80% των ανθρώπων θα ζουν σε απόσταση άνω των 100 χλμ. από τις σημερινές ακτές, ενώ το υπόλοιπο 20% σε απόσταση 60 χλμ.

Με το παιχνίδι στην Αρκτική να έχει χαθεί, οι υπόλοιποι όγκοι πάγου βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε τρία σημεία: στην Δυτική Ανταρκτική, στη Γροιλανδία και στην Ανατολική Ανταρκτική.

• Αν το φύλλο πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής εξαφανιστεί, η στάθμη της θάλασσας θα υψωθεί κατά σχεδόν 6 μέτρα.

• Η τήξη των παγοκαλυμμάτων της Γροιλανδίας θα προσθέσει άλλα 7 μέτρα.

• Το λιώσιμο των πάγων της Ανατολικής Ανταρκτικής θα προσθέσει άλλα 52 μέτρα.

• Συνολικά, η στάθμη της θάλασσας θα ανέλθει κατά 65 μέτρα!

(Για την Αθήνα αυτό σημαίνει ότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες το ύψος της θάλασσας θα φτάσει στα πόδια του βράχου της Ακρόπολης).

Μελλοντικά το ύψος της θάλασσας θα φτάσει στα πόδια της Ακρόπολης. Πηγή: News Media

Στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, που υπογράφηκε το 2015, ήταν η συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη «αρκετά κάτω» από τους 2° Κελσίου από το 2020 και μετά.

Ο Γουάλας-Γουέλς λέει ότι ο στόχος αυτός είναι ήδη ξεπερασμένος, καθώς η παγκόσμια θερμοκρασία θα αυξηθεί κατά 4° Κελσίου. Αυτό σημαίνει πως οι χώρες πέριξ του Ισημερινού (Εκουαδόρ, Κολομβία, Βραζιλία, Γκαμπόν, Κονγκό, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ουγκάντα, Κένυα, Σομαλία, Μαλδίβες, Ινδονησία, Κιριμπάτι
θα καταστούν ακατάλληλες για κατοίκηση. «Μέσα σε λίγες ώρες, ένα ανθρώπινο σώμα θα μαγειρευτεί μέχρι θανάτου μέσα και έξω».

Τα προμηνύματα υπάρχουν. Τον Αύγουστο του 2015, στο λιμάνι Μπαντάρ-ε-Μαχσάχρ του Ιράν η θερμοκρασία έφτασε του 74° Κελσίου, με τη υγρασία στην περιοχή να αγγίζει το 90%. Σημειώνεται ότι οι 74 βαθμοί Κελσίου θεωρείται ασφαλής θερμοκρασία «ήπιου ψησίματος» για μια ευρεία ποικιλία κρεάτων.

Τον Ιούλιο, οι ακραίες θερμοκρασίες στο όμορο Πακιστάν οδήγησαν στον θάνατο 1.200 ανθρώπους.

Τον Μάιο του 2016, στην πόλη Νταγκουπάν των Φιλιππίνων το θερμόμετρο έφτασε τους 55,8 βαθμούς Κελσίου. Το παγκόσμιο «ρεκόρ» πάντως το κρατά από το 2003 το Νταχράν της Σαουδικής Αραβίας, όπου ο υδράργυρος είχε «σκαρφαλώσει» στους 81,1 βαθμούς.

Βαγδάτη 3 Αυγούστου 2015. Αντιμετωπίζοντας τον καύσωνα. Πηγή: Ahmed Saad Photography

Από την άλλη μεριά, η οξίνιση των ωκεανών θα σκοτώσει μεγάλο αριθμό ψαριών, δημιουργώντας «νεκρές ζώνες» με μολυσμένα οικοσυστήματα. Η διαταραχή στη σύνθεση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, εξαιτίας της αδυναμίας των οργανισμών αυτών να προσαρμοστούν στις ταχύτατα μεταβαλλόμενες συνθήκες στη χημεία των θαλασσών, μπορεί να προκαλέσει στο τέλος ακόμα και την κατάρρευση ιχθυαποθεμάτων (καταστροφή οικοτόπων, μείωση τροφής) σε πολλές περιοχές και συνεπώς την οικονομική καταστροφή παράκτιων και θαλάσσιων αλιέων, αλλά και την τουριστική υποβάθμιση αυτών των περιοχών (π.χ. κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν θέλγητρο για τους λάτρεις της κατάδυσης).

Σε ένα πιο ζεστό περιβάλλον κατά 4° Κελσίου, θα έχουμε επίσης τη συνεχή εμφάνιση ανεμοστρόβιλων, που σε συνδυασμό με τις πλημμύρες και τις ξηρασίες, «όχι πολύ καιρό πριν κατέστρεψαν ολόκληρους πολιτισμούς», αναφέρει ο Γουάλας-Γουέλς.

Σε ένα τέτοιο σκηνικό οι φρικαλεότητες θα είναι καθημερινές. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι οι πιθανότητες δεν υπερβαίνουν το ένα τοις εκατό, στην αεροπορική βιομηχανία αυτό μεταφράζεται σε δέκα πτώσεις αεροπλάνων τη μέρα!

Οι πόλεμοι, στους οποίους το κλίμα παίζει ρόλο, όπως στη Συρία, θα γίνουν στο μέλλον ο κανόνας. Photo: AFP. Πηγή: Supplied

Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, τότε ή πολεμούν ή μετακινούνται ή κάνουν και τα δύο. Σε κάθε περίπτωση δεν κάθονται άπραγοι να λιμοκτονήσουν.

Σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, οι θάνατοι από θερμοπληξία, από πανδημίες, από έλλειψη νερού και τροφής, αλλά και από τους πολέμους θα επιφέρουν μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, έτσι ώστε στο τέλος του αιώνα από επτά δισεκατομμύρια που είναι σήμερα θα μειωθεί στο ένα δισεκατομμύριο, καθώς τα παγκόσμια συστήματα διατροφής θα μειωθούν από τις φυσικές καταστροφές και την παρατεταμένη ξηρασία, ενώ τα νερά των θαλασσών είναι βέβαιο ότι θα καλύψουν πολλές βιομηχανικές περιοχές.

Η ζωή εμφανίστηκε στη Γη πριν από 3.500 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Στο διάστημα της μακραίωνης ιστορίας της Γης συνέβησαν μεγάλες και σύνθετες διαφοροποιήσεις έτσι ώστε να γίνει δυνατή η δημιουργία βιόσφαιρας που επιτρέπει την εμφάνιση και τη διατήρηση της ζωής. Αυτό κατέστη δυνατό επειδή η πορεία της μέσης θερμοκρασίας της Γης βρίσκεται στο σύνολό της ανάμεσα στους 10° και στους 20° Κελσίου. Αν το θερμικό ισοζύγιο του πλανήτη είχε κινηθεί είτε προς τα κάτω είτε προς τα πάνω από αυτά τα όρια, κάθε μορφή ζωής θα είχε εξαλειφθεί.

Έως πρόσφατα, η σχέση ανάμεσα στο οικοσύστημα της Γης και τον άνθρωπο, το κυρίαρχο ζωικό είδος στο σύνθετο έμβιο σύστημα, ήταν αρμονική. Από ένα σημείο όμως και μετά, όταν η Γη εισήλθε στην λεγόμενη Ανθρωπόκαινο Εποχή, αυτή η ισορροπία ισχύος μεταξύ τους άρχισε να μεταβάλλεται σε βάρος του πλανήτη. Και προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο άνθρωπος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται πως η καταστροφή των οικοσυστημάτων του πλανήτη ισοδυναμεί με τη δική του εξαφάνιση ως είδους.

Μήπως θα έπρεπε το είδος μας αντί για homo sapiens (άνθρωπος ο σοφός) να αποκαλείται homo insipiens (άνθρωπος ο ανόητος);

youmagazine

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ