Ζούμε χλιαρά

Ζούμε χλιαρά. Απλώς ζούμε. Ζούμε χωρίς όρεξη. Δουλεύουμε, διασκεδάζουμε, χαιρόμαστε, λυπούμαστε, μισούμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε, ανόρεκτα. Χλιαρά ! Δεν αφήνουμε τη στιγμή να μας παρασύρει. Δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να εξαφανιστεί μέσα στο τώρα. Ζούμε χωρίς να ζούμε. Ξεκομμένοι από την ύπαρξη. Ξεκομμένοι από τα συναισθήματά μας. Τόσο μακριά από το θαύμα της ζωής.

Βλέπω τον γιό μου που είναι πέντε χρονών και παρατηρώ πόσο ευαίσθητος είναι σε κάθε τι που συμβαίνει γύρω του. Και είναι πραγματικά ο δάσκαλος μου. Τα μάτια του δεν χάνουν τίποτα. Είναι γεμάτα ένταση ! Όταν είναι θυμωμένος είναι η προσωποποίηση του θυμού. Θυμός, καθαρός θυμός ! Φτάνει στο εκατό τις εκατό της έντασης, εκεί που τα πράγματα εξατμίζονται, εκεί που αρχίζει η επανάσταση, εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή. Εμείς θυμώνουμε με μισή καρδιά. Δεν είμαστε ολοκληρωτικά δοσμένοι σ’ αυτό, δεν χανόμαστε στο θυμό, κρατιόμαστε, υπολογίζουμε τις συνέπειες. Και μας ακολουθεί αυτός ο θυμός για πολύ καιρό.

Την ώρα που σε μισεί ένα παιδί σε μισεί ολοκληρωτικά. Και την επόμενη στιγμή έρχεται στην αγκαλιά σου και σου λέει πως σ’ αγαπάει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Πως γίνεται αυτό ; Όταν τα συναισθήματα είναι ολόκληρα δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους !Αυτή είναι η ομορφιά της ολοκλήρωσης. Δεν συσσωρεύει ψυχολογική μνήμη. Η ψυχολογική μνήμη δημιουργείται μόνον όταν δεν ζούμε ολοκληρωτικά, κρέμεται από πάνω μας κι αυτή η εκκρεμότητα μας ακολουθεί για όλη μας τη ζωή. Χιλιάδες ανολοκλήρωτα πράγματα κρέμονται από πάνω μας.

Αυτή είναι η θεωρία του κάρμα. Ατελείωτες υποθέσεις, ατελείωτες πράξεις, που περιμένουν να τελειώσουν, να ολοκληρωθούν και εξακολουθούν να μας υποκινούν : Ολοκλήρωσε με επιτέλους ! Ένας ανολοκλήρωτος έρωτας, ένας έρωτας που δεν τον ζούμε με την ένταση που οφείλουμε να τον ζήσουμε, ένας έρωτας στον οποίο κρατιόμαστε πίσω και υπολογίζουμε τις συνέπειες, μπορεί να μας αφήσει απωθημένα για όλη μας τη ζωή.

Αν όμως ζούμε ολοκληρωμένα, έντονα, αν ζούμε τη στιγμή, τότε από τη στιγμή που τελειώνει, έχουμε ελευθερωθεί από αυτήν. Δεν κοιτάζουμε πίσω πια. Δεν υπάρχει παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Απλώς παραμένουμε στο εδώ και τώρα. Εξάλλου μόνο αυτό υπάρχει.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

nekthl

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ