Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Οι καλύτερες εικονογραφήσεις δαιμόνων όλων των εποχών

Ακόμη και σήμερα, η έκδοση του 1863 του "Dictionnaire Infernal" μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες.

Οι δαίμονες που προσπαθούν να μας δελεάσουν στην αμαρτία είναι -θεωρητικά πάντα- ατελείωτοι. Και όμως αυτό δεν εμπόδισε, στις αρχές του 19ου αιώνα, τον συγγραφέα του απόκρυφου Jacques Collin de Plancy από το να προσπαθήσει να τους καταγράψει.

Όπως πολλοί δαιμονολόγοι πριν από αυτόν, ο de Plancy θέλησε να καταγράψει τα δαιμονικά γεγονότα και δυνάμεις στο βιβλίο του, το Dictionnaire Infernal. Αυτό που κάνει ξεχωριστό όμως το έργο του de Plancy είναι οι φοβερές, σουρεαλιστικές απεικονίσεις του. Οι μορφές των δαιμόνων που δημιούργησε είναι μερικές από τις πιο υποβλητικές στην ιστορία της δαιμονικής λογοτεχνίας.

Ο Amduscias, ο δαίμονας της αστραπής και της μουσικής

Ο de Plancy δημοσίευσε χιλιάδες τίτλους κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε την επιτυχία του Dictionnaire Infernal, που πρωτοεμφανίστηκε το 1818 και το ακολούθησε μερικές ανανεωμένες εκδόσεις. Η εισαγωγή σε μια έκδοση του 1926 περιγράφει το βιβλίο ως μια "παγκόσμια βιβλιοθήκη για τα όντα, τους χαρακτήρες, τα βιβλία, τις πράξεις και τις αιτίες που αφορούν το πάρε δώσε με την κόλαση".

Ο Andras, κεφάλι κουκουβάγιας και σώμα αγγέλου

Πολλές από τις δαιμονικές περιγραφές στο Dictionnaire Infernal έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερα δαιμονολογικά κείμενα, όπως το Pseudomonarchia Daemonum του 16ου αιώνα ή την Κλείδα του Σολομώντα -ή απλά, Σολομωνική- του 17ου αιώνα. Η Κλείδα του Σολομώντος, χωρισμένη σε δύο βιβλία, περιείχε περιγραφές πολλών κατοίκων της κόλασης, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνονται και στο έργο του de Plancy. Μεταξύ των γνωστών πνευμάτων που παρουσιάζονται στο βιβλίο του de Plancy είναι ο Εωσφόρος (ή Διάβολος, Σατανάς, Μεφιστοφελής, Βεελζεβούλ, Μαμωνάς, Λούσιφερ, Άσταροθ, κ.ά.), αλλά και πιο σκοτεινοί δαίμονες, όπως ο κατώτερος Ukobach -στον οποίο αρέσουν τα πυροτεχνήματα και τα έλαια- και ο έκπτωτος άγγελος Xaphan.

Ο Abigor, ένας δαίμονας του πολέμου

Όταν ο de Plancy δημοσίευσε για πρώτη φορά τον οδηγό του το 1818, είχε τη φήμη του αντιπάλου της δεισιδαιμονίας και της θρησκείας. Ωστόσο, το 1841, μετατράπηκε σε έναν ευσεβή καθολικό. Στην έκτη έκδοση του Dictionnaire Infernal, που δημοσιεύθηκε το 1863, είτε επηρεάστηκε από τη μετατροπή του ή απλά βρήκε επιπλέον πόρους, ο de Plancy περιέλαβε και εικονογραφήσεις. Και αυτό ήταν καλό, μιας και οι παράξενες εικόνες που συνοδεύουν τα κείμενα είναι μερικές από τις πιο ανεξίτηλες απεικονίσεις δαίμων που δημιουργήθηκαν ποτέ.

Ο βιβλικός δαίμονας Asmodeus

Η έκδοση του 1863 περιελάμβανε εκατοντάδες εικονογραφήσεις, πάνω από 60 εκ των οποίων ήταν συγκεκριμένων δαιμόνων. Σχεδιάστηκαν από τον Γάλλο ζωγράφο Louis Le Breton και στη συνέχεια χαράχτηκαν ως ξυλόγλυπτα από τον M. Jarrault. Οι περίεργες απεικονίσεις τους με ανθρωπόμορφων κουκουβαγιών με ξυλοπόδαρα, ή βασιλιάδων με πόδια εντόμων και μορφή βατράχων και γατών, ή γελωτοποιών με σπειροειδή κέρατα, μεταμόρφωσαν το Dictionnaire Infernal από ένα απόκρυφο παράξενο που θα μπορούσε εύκολα να ξεχαστεί σε ένα τρομακτικό οδηγό που εξακολουθεί να αναφέρεται και σήμερα.

Ο Bael

Από το 1863, οι εικονογραφήσεις του βιβλίου έχουν χρησιμοποιηθεί για να συνοδεύουν νέες εκτυπώσεις όπως της Κλείδας του Σολομώντα, αλλά και βιβλία μαγείας και δαιμονολογίας.