Τα Τέσσερα στοιχεία της Ύλης γη, νερό, αέρας, φωτιά και ο συμβολισμός τους στους αρχαίους πολιτισμούς

Τα Τέσσερα στοιχεία της Ύλης γη, νερό, αέρας, φωτιά και ο συμβολισμός τους στους αρχαίους πολιτισμούς 

Η θεωρία των 4 στοιχείων είναι μια απεικόνιση των καταστάσεων που μπορεί να υπάρξει η Ύλη. Σαν ύλη δεν εννοούμε την φυσική ύλη που βλέπουμε και που δίνει μορφή και υπόσταση σε όλα τα πράγματα, αλλά την πηγή αυτής.

Όπως ξέρουμε η ύλη είναι μια συμπυκνωμένη μορφή ενέργειας.

Υπάρχουν 7 είδη ενέργειας. 
Τα 4 πρώτα είδη (επίπεδα δόνησης) που είναι και τα μόνα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος είναι η Νοητική, η Ψυχική, η Ενεργειακή και η Αντικειμενική. 

Το 5ο επίπεδο ενέργειας το αιθερικό, (Αιθέρας - Νους και Άγιος Λόγος Αδιαίρετος, και άϋλο Πυρ-ψυχή) μόλις τώρα αρχίζει να γίνεται αντιληπτό, ενώ τα δύο ανώτερα ξεφεύγουν αρκετά από την ανθρώπινη αντίληψη. (Φως και Ζωή).

Τα 4 λοιπόν είδη ενέργειας που αντιλαμβανόμαστε, ήταν γνωστά στους αρχαίους πολιτισμούς και συμβολίστηκαν με τα 4 γνωστά στοιχεία. Κάθε πολιτισμός και εποχή έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε ένα η περισσότερα από αυτά, αναγάγοντάς το σε κυρίαρχο στοιχείο.

ΓΗ :

Το στοιχείο γη θεωρήθηκε από όλους τους πολιτισμούς η μήτρα της ζωής. Η «Μητέρα-Γη», σύμβολο γονιμότητας λατρεύτηκε κυρίως σαν χθόνια θεότητα. Είναι αυτή που γεννάει όλα τα όντα που επάνω της και που τα τρέφει. Είναι το ένα από τα δύο όντα που αποτελούν το πρωταρχικό θείο ζευγάρι και γονιμοποιείται από τον ουράνιο Πατέρα. (τον δεύτερο Νου δημιουργό).

Είναι θηλυκής φύσης. Είναι σύμβολο σταθερότητας της ύπαρξης. Ταυτόχρονα αφού γεννάει όλες τις μορφές, είναι κάτι το απέραντα ζωντανό το ον Γαία όπως ονομαζόταν. Σαν θεότητα στην ελληνική θρησκεία θεωρείται ανώτερη από τις υπόλοιπες θηλυκές θεότητες. Ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες», πρώτα επικαλείται την γη και μετά την Θέμιδα.

Αργότερα η γη αντικαθίσταται από την Δήμητρα. Όπως ομολογεί ο Ευριπίδης στις «Βάκχες» μιλώντας για τη Δήμητρα: “Είναι η γη και κάλεσέ την με όποιο θέλεις όνομα”.

Όπως είναι φυσικό, η Γη είχε μεγαλύτερη αίγλη στις αγροτικές θρησκείες και πολιτισμούς όπως οι Σουμέριοι στην αυγή του πολιτισμού τους. Μερικοί λαοί όπως οι Περουβιανοί πιστεύουν ότι κατάγονται από τα βουνά και τις πέτρες.

Ο Όμηρος την δοξάζει λέγοντας ότι είναι αυτή που δίνει αλλά και που αφαιρεί τη ζωή. Εκτός από την σταθερότητα συμβολίζει και την συντήρηση.

Σε χθόνιες λατρείες ή σε κατάλοιπα αυτών; η γη είναι πηγή δύναμης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας ο Γίγαντας Ανταίος (άθλοι του Ηρακλή) όπου κάθε φορά που πέφτει στη γη παίρνει δύναμη από αυτήν. Ακόμη στο Χριστιανισμό οι Πρωτόπλαστοι φτιάχνονται από χώμα και νερό.
Στην αλχημεία είναι η πρωταρχική φάση μετάλλαξης του άνθρακα σε διαμάντι και συμβολίζεται με το μαύρο χρώμα.

ΝΕΡΟ:

Το νερό είναι η πρωταρχική και ανεξάντλητη πηγή ενέργειας. Χαρακτηρίζεται από μια δυναμικότητα και μεταβλητότητα. Εξασφαλίζει μακροζωία, δύναμη, ενέργεια και καλή υγεία. 
Οι θεραπευτικές τους ικανότητες θεωρούνται -στις Βέδες- θαυματουργές. Είναι σύμβολο εξαγνισμού. 

Το βάπτισμα στο Χριστιανισμό, συμβολίζει την εξωτερική και εσωτερική καθαριότητα, την απαλλαγή από κάθε τι μολυσμένο.
Ταυτόχρονα το πέρασμα μέσα από το νερό συμβολίζει την αναγέννηση, τη νέα αρχή και τη νέα ζωή. 

Ο Χριστός βαπτίζεται για να δεχθεί το Άγιο Πνεύμα, 
ενώ η Θέτις βαπτίζει τον Αχιλλέα για να τον κάνει αθάνατο.
Ακόμη η βύθιση του σταυρού και η ανάδυσή του συμβολίζει την ανανέωση και ενδυνάμωση της λειτουργίας του..

Η λέξη κλειδί για το νερό είναι Ρυθμός και Περιοδικότητα.
Και αυτό γιατί το νερό ανακυκλώνει συνεχώς την ενέργεια. 

Αρκετές είναι οι μορφές που αναδύονται από το νερό (π.χ. Αφροδίτη η θεά του Έρωτα ο Έρωτας), αλλά και από την άλλη μεριά είναι σε θέση να καταλύσει και να καταστρέψει κάθε μορφή ζωής. (ο Έρωτας για το σώμα είναι η αιτία του θανάτου για τα όντα Ερμής Τρισμέγιστος-Ποιμάνδρης)

Ο μύθος του κατακλυσμού, υπάρχει σε όλες τις μυθολογίες: Έλληνες, Εβραίοι, Χριστιανοί, Ινδοί, Σουμέριοι, Ιρανοί, Ασσυροβαβυλώνιοι μιλάνε για έναν (ή περισσότερους) κατακλυσμούς που κατέστρεψαν κάθε μορφή ζωής πάνω στη γη. Μέσα στο νερό ενυπάρχουν όλες οι μορφές εν δυνάμει και κάποια στιγμή παίρνουν υλική μορφή.

Η βροχή είναι για πολλούς λαούς το ουράνιο σπέρμα που γονιμοποιεί τη γη και την κάνει να βλασταίνει. 
Οι Ινδιάνοι Πίμα του Μεξικού μιλούν για μια πολύ όμορφη γυναίκα (τη μητέρα-Γη) που γονιμοποιήθηκε από μια σταγόνα που έπεσε από ένα σύννεφο.

Από τους προσωκρατικούς φιλοσόφους ο Αναξιμένης είναι αυτός που θεωρεί σαν την πηγή του (υλικού) κόσμου το νερό. 
Θεωρεί ότι όλα τα όντα και πράγματα υλικά ή μη είναι συμπυκνώσεις-φάσεις του πρωταρχικού ύδατος. 
Φυσικά δεν εννοεί το φυσικό νερό αλλά μια κατάσταση της φύσης, μια μορφή ενέργειας.

Στην Αιγυπτιακή μυθολογία, ο Κνεπ, ο αιώνιος κρυμμένος θεός παριστάνεται με ένα φίδι που βγάζει το κεφάλι του έξω από το νερό. Στις Βόρειες ευρωπαϊκές χώρες το σύμπαν δημιουργήθηκε από το νερό.
Επίσης ο Μωυσής διδάσκει πως μόνο η γη και το νερό μπορούν να γεννήσουν μια ζώσα ψυχή. 

Οι Ινδουιστές πιστεύουν ότι ο Μπράχμα έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο από γη, νερό και αέρα (φυσικό, ενεργειακό και συναισθηματικό σώμα). Το πυρ (νους) αποκτήθηκε από τον άνθρωπο αργότερα.

Στους προσωκρατικούς ο Θαλής ονομάζει την πρωταρχική και αρχέγονη ύλη «τα Ύδατα του Διαστήματος». 
Δίδασκε ότι όλα τα πράγματα προήλθαν από το πρωταρχικό αυτό "νερό".

ΑΕΡΑΣ :

Ο αέρας συμβολίζει την ψυχή. (θνητή ψυχή αέρας φωτιά).
Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του είναι η μεταβλητότητά του και η έλλειψη σταθερότητάς του. 

Για το Πλάτωνα η ψυχή, δηλαδή το αστρικό σώμα είναι το κλειδί για να κυριαρχήσει στον άνθρωπο η λογική. 

Ο Αναξιμένης τονίζει ότι όλα προήλθαν από τον αέρα, τη θεία πνοή που έδωσε ζωή στα πάντα και εμψυχώνει τα πάντα. «και τα πάντα παράγονται από ένα είδος πύκνωσης και πάλι αραίωσης του αέρα. Πράγματι η κίνηση υπάρχει ανέκαθεν.»
Για τον Αναξιμένη αέρας και πνεύμα είναι δύο ταυτόσημοι όροι.

Στην αρχαία Ελλάδα ο θεός των ανέμων, είναι ο Αίολος, ο οποίος όμως δεν κατέχει μια θέση στο δωδεκάθεο. Αντίθετα στην Ινδία ο Ίντρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεούς , θεός Πολεμιστής. Επίσης και ο Βαγιού είναι θεότητα του αέρα.
Ο αέρας συμβολίζει την ορμή την ώθηση την τόλμη και γι΄ αυτό ταιριάζει περισσότερο σε πολεμιστές. Είναι αυτός που μπορεί να εμποδίσει την πορεία κάποιου ή να την επιταχύνει γι’ αυτό πριν από τα ταξίδια τους οι αρχαίοι λαοί έκαναν θυσίες σε θεότητες του ανέμου.
Ο έλεγχος των ανέμων απαιτεί σιδερένια θέληση και πειθαρχία: Ο Οδυσσέας δεν καταφέρνει να ελέγξει τα συναισθήματα ανέμους και αυτό τον ξαναφέρνει πίσω στην αρχή.

Στην αρχαία Ελλάδα επίσης ο σύμβολο του αέρα είναι και ο Δίας αφού είναι ο θεός που είναι παντού και επιβλέπει τα πάντα.

ΦΩΤΙΑ ΠΥΡ:

Το Πυρ συμβολίζει τη νόηση του ανθρώπου αλλά και την παγκόσμια. 
Η λατρεία της φωτιάς υπήρξε από τα πανάρχαια χρόνια μια από τις βασικότερες λατρείες πολλών πολιτισμών.

Στον Μιθραισμό, στην θρησκεία της Αβέστα, στην Ρώμη, στην Αίγυπτο, στην Αρχαία Ελλάδα η φωτιά έχει την ίδια περίπου σημασία. 
Στην Ελλάδα ο Προμηθέας κλέβει τη φωτιά και τη δίνει πρόωρα στους ανθρώπους, ενώ στην Αίγυπτοο Ερμής ο Τρισμέγιστος διδάσκει ότι το φωτιά είναι μεταγενέστερο στοιχείο και δεν υπήρχε από την αρχή. (σημ: Όλα προήλθαν από το Αρχέτυπο Φως και Ζωή).

Η φωτιά έχει καταστροφικές αλλά και εξαγνιστικές ιδιότητες.(ο Δυϊκός διπολικός κόσμος). 
Έχει άμεση σχέση με τον ήλιο (το αγαθό του φωτός του ήλιου) και αντανακλά τις ιδιότητές του. Συμβολίζει επίσης την πνευματική δύναμη.

Στον Χριστιανισμό κατέχει εξέχουσα θέση αφού η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους γίνεται με τη μορφή μιας φλόγας, είναι η θεία Αποκάλυψη. 
Το φωτοστέφανο επίσης των Αγίων συμβολίζει την πνευματική τους δύναμη και την ισχύ της ψυχής τους.

Στο Βουδισμό το πυρ είναι η σοφία που κατακαίει την άγνοια. 
Στις Βέδες ο θεός της φωτιάς , ο Άγκνι αντιπροσωπεύει τον άξονα του κόσμου.
Στο Ζωροαστρισμό το σπέρμα των ανθρώπων έχει την πηγή του στο πυρ και όχι στο νερό. 
Στην Μπαγκαβάτ Γκίτα βρίσκουμε τον Κρίσνα να λέει: «Είμαι το πυρ που ενοικεί στα σώματα όλων των πραγμάτων που έχουν ζωή».; 
Στους Σουμέριους ο Μαρδούκ ο πιο δημοφιλής θεός, είναι θεός του πυρός «που κατακαίει με φωτιά τους εχθρούς». 

Η σκοτεινή όψη του πυρός συμβολίζεται στον Χριστιανισμό και τον Μωαμεθανισμό με το «πυρ της κόλασης», ενώ στην Ινδία με την θεά Κάλι.

Από τους Προσωκρατικούς, ο Ηράκλειτος θεωρεί η πρωταρχική ουσία του σύμπαντος είναι το Πυρ από το οποίο προήλθαν με μετουσίωση όλα τα άλλα στοιχεία. 

«Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας αλλά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει, μία αιώνια ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.»

(σημ: ότι γεννιέται και είναι μεταβαλλόμενο λόγω της σύστασης των στοιχείων του, αυξάνεται μειώνεται-φθείρεται, και πεθαίνει, και αναγεννάται ξανά με τάξη και αρμονία μέσα από τους αριθμούς)

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ