Ἀπώλειες;

Ἕνα σημεῖον ποὺ οὐδέποτε μὲ ἀπησχόλησε στὴν ζωή μου εἶναι ἡ δημιουργία περιουσίας.
Ἴσως διότι μέσα μου πίστευα πάντα πὼς ἡ πραγματικὴ περιουσία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σκέψις καὶ ἡ ἀντίληψίς του.
Τὰ ἀντικείμενα, ὅπως καὶ οἱ συνάνθρωποί μας, ἔρχονται καὶ παρέρχονται.
Ἡ μόνη πραγματική μας περιουσία, τὴν ὁποίαν κι ὀφείλουμε νὰ τὴν περιφρουρήσουμε, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, εἶναι ἡ καθαρότης τῆς σκέψεως.
Κι ὅλα αὐτὰ τὰ λέω τώρα ποὺ τὸ πλιάτσικο φθάνει στὸ ἀποκορύφωμά του ἀπὸ κάθε πλευρά, μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον καὶ ἰδίως ἀπὸ κάθε μορφὴ …«ἐξουσίας». (Φανταστικὴ ἤ πραγματική!!!)

Ἡ ζωή μας σαφῶς καὶ γίνεται καλλίτερη ἀπὸ διάφορα ἀγαπημένα ἀντικείμενα. Ἡ ζωή μας σαφῶς καὶ γίνεται ὑπέροχη ἀπὸ ἀγαπημένους ἀνθρώπους.
Ὅμως ἡ πραγματική μας ζωὴ εἶναι κάτι ἄλλο, πιὸ σπουδαῖο καὶ πιὸ σημαντικό.
Δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τοὺς γύρω μας, παρὰ μόνον μὲ τὴν δική μας ἀτομικὴ τοποθέτησιν κι ὀπτική.

Ναί, ξέρω… Κομματάκι δύσκολα ὅλα αὐτά. Ἰδίως γιὰ ἐμᾶς ποὺ ἔχουμε μάθει πὼς πρέπει νὰ προστατεύουμε μὲ κάθε θυσία αὐτοὺς κι αὐτὰ ποὺ ἀγαποῦμε.
Δὲν λέω κάτι ἀντίθετο. Πάντα ὀφείλουμε νὰ προστατεύουμε μὲ ΟΛΕΣ μας τὶς δυνάμεις αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε πὼς ἀξίζουν προστασίας.
Ἀλλά… Ἀπὸ τὴν ἄλλην… Μάχες εἶναι αὐτές… Κάποτε κερδίζεις καὶ κάποτε χάνεις…
Τί γίνεται ὅταν χάνεις;;; Βάζεις τό κεφάλι κάτω καί παραιτεῖσαι ἤ ἐξακολουθεῖς μέ μεγαλύτερο πεῖσμα;

Λέω λοιπὸν ἁπλῶς πὼς ΜΠΟΡΟΥΜΕ νὰ ζήσουμε καὶ χωρὶς κάτι ἀπὸ τὰ παραπάνω καὶ νὰ ξεκινήσουμε, ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἔχουμε καὶ τὸ σθένος καὶ τὴν ὑποδομὴ γιὰ νὰ τὸ πράξουμε.
Ἡ κάθε ἀπώλεια, σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, μπορεῖ νὰ λειτουργήσῃ σὰν σκαλοπάτι γιὰ νὰ πορευθοῦμε ἕνα βῆμα παραπάνω. Μπορεῖ νὰ γίνῃ δείκτης καὶ σταθμὸς γιὰ νὰ μὴν ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια λάθη. Μπορεῖ νὰ γίνῃ σημεῖον ἀναφορᾶς γιὰ νέες ἐξορμήσεις.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ΔΕΝ μποροῦν νὰ μᾶς καταβάλουν μὲ τέτοιες μικρότητες.
Ἡ ζωή μας, ἡ σκέψις μας εἶναι δοσμένα ἐκεῖ ποὺ τὸ δίκαιον χαμογελᾶ.
Ἀξίζει νά τό χάσουμε αὐτό

Φιλονόη

φωτογραφία

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ