Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Κᾶνε αὐτὸ ποὺ φοβᾶσαι μέχρι νὰ πάψῃς νὰ τὸ φοβᾶσαι!


Ἀκούγεται κάπως …ὁμοιοπαθητικὸ αὐτό…
Καὶ εἶναι, κατὰ μίαν ἐννοίαν…
Ὅμως δὲν εἶναι τόσο ἁπλό… 
Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, νὰ φοβᾶμαι τὶς συναναστροφὲς καὶ νὰ ὁρμήξῳ ἀπὸ αὔριο τὸ πρωΐ νὰ δημιουργῶ φιλίες μὲ ὅσους συναντῶ…
Αὐτὰ τὰ ζητήματα θέλουν μέτρο… Θέλουν χαλινάρι…
Κάνω αὐτὸ ποὺ φοβᾶμαι ἀλλὰ τὸ κάνω μὲ …τρόπο!!!
Ἐὰν ὁρμήξω στὸ νὰ καταπιασθῶ μὲ αὐτὰ ὅλα ποὺ μὲ φοβίζουν, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ «ἐπιλέξω»μόνον ὅλους αὐτοὺς ποὺ θὰ μὲ ἐπιβεβαιώσουν, γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ γιὰ τὴν …ἀνεγκεφαλίτιδά τους.
Διότι ὑπάρχει κι αὐτή. Ὅλοι μας τὴν διαθέτουμε σὲ κάποιον βαθμὸ κι ἀναλόγως τοῦ θέματος…
Ὁ στόχος δὲν εἶναι νὰ ἀλλάξω τὴν συμπεριφορά μου γιὰ νὰ ἀπογοητευθῶ ἐκ νέου ἀλλὰ γιὰ νὰ τὴν ἀνατρέψω. 
Εἶναι ὅπως ὅταν ἕνα μικρὸ παιδὶ ξεκινᾷ νὰ κάνῃ τὰ πρῶτα του βήματα… Δὲν θὰ καταπιασθῆ μὲ τὸν μαραθώνειο… Τὰ πρῶτα του βήματα θὰ κάνη… Σιγὰ σιγά… Κι ὅταν θὰ αἰσθανθῇ πὼς εἶναι ἕτοιμο, τότε μόνον θὰ ἀρχίσῃ νὰ ἀνεβαίνῃ σκάλες καὶ νὰ τρέχῃ στὶς ἀλάνες…
Ἔτσι κι ἐμεῖς.
Ἐὰν χρησιμοποιήσουμε ὡς παράδειγμα τοὺς ἑαυτούς μας, τότε ποὺ ἤμασταν παιδιά, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ἐπιτρέψουμε στὸ ἔνστικτον σιγὰ σιγὰ νὰ ἐπικρατήσῃ τῆς λανθασμένης μας ἐκτιμήσεως καὶ θὰ μπορέσουμε νὰ ξεπεράσουμε τὸν φόβο μας ἤ τὶς φοβεῖες μας.

Εἶναι ταὐτοχρόνως καὶ ἁπλὸ καὶ σύνθετο… Ἀρκεῖ πάντα νὰ ἑστιάζουμε στὸν στόχο μας καὶ νὰ μὴν «τσιμπᾶμε» τὸν ἑαυτόν μας γιὰ τὰ ὅποια λάθη του, πρὸ κειμένου νὰ τὸν στήνουμε στὸν τοῖχο.
Κάνω αὐτὸ ποὺ φοβᾶμαι, μέχρι νὰ πάψω νὰ τὸ φοβᾶμαι, ἐπιτρέποντας στὸν ἑαυτόν μου νὰ λειτουργήσῃ φυσικὰ κι ἀφήνοντας ἔξω ἀπὸ τὶς κινήσεις μου κάθε φόβο… Δύσκολο ἀλλὰ πραγματοποιήσιμον.
Ἐὰν τὸ κατάφερε ἕνας τότε μποροῦμε ὅλοι μας.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.