Πώς να βρούμε ένα σταθερό κέντρο μέσα μας

Μπορούμε να ανέβουμε σε μια σκέψη όπως ο σέρφερ ανεβαίνει με την ιστοσανίδα του πάνω σε ένα κύμα και μετά να επιστρέψουμε πίσω στο κενό διάστημα που υπάρχει ανάμεσα σε δύο σκέψεις.

Σημειώστε ότι αυτό το κενό διάστημα δεν αλλάζει ποτέ. Το να βιώνετε αυτό το κενό διάστημα ανάμεσα σε δύο σκέψεις, είναι ένας ακόμα τρόπος για να αρχίσετε να νιώθετε την άνεση και τη σταθερότητα της υποκείμενης κβαντικής ενότητας. Αυτό θα γίνεται εφόσον έχετε αρχίσει να εξοικειώνεστε με την παρατήρηση των περιεχομένων του νου σας παρά με την ταύτιση μαζί τους.

Πρέπει να διαχωριστείτε από μια σκέψη για να μπορέσετε να την παρακολουθήσετε και να παρατηρήσετε πού τελειώνει ή κατακάθεται προτού επέλθει η επόμενη. Αυτός ο διαχωρισμός αυτόματα μειώνει την ταύτισή σας με τη δεδομένη σκέψη. Γιατί όμως είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός του υποκειμένου από το αντικείμενο; Γιατί είναι σημαντικό να μάθουμε να παρατηρούμε; Ακριβώς επειδή αυτό με το οποίο ταυτιζόμαστε μάς περιορίζει.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία δεν σας ενοχλεί ο περιορισμός που επιφέρουν. Λόγου χάρη η προτίμησή σας για κάποιους τύπους γυναικών ή αντρών - είναι κάτι που σας ευχαριστεί και δεν το βιώνετε ως περιορισμό. Ωστόσο, πολλές ταυτίσεις προκαλούν ανησυχία και στενοχώρια. 

Από τη στιγμή που η ίδια η φύση του μυαλού είναι να αλλάζει συνεχώς, τα αντικείμενα της ταύτισής σας αλλάζουν τόσο γρήγορα που τελικά επέρχεται η θλίψη: "Δεν ξέρω τι θέλω!". Τη μια στιγμή σας αρέσει η δουλειά σας και την επόμενη όχι. Τη μια βδομάδα είστε ευχαριστημένος/η με τη σχέση σας και την επόμενη αισθάνεστε νευρικός/ή και δυσαρεστημένος/η. Αν σήμερα ερωτευτείτε τρελά, γνωρίζετε καλά ότι μέσα στον πρώτο μήνα θα νιώσετε διαφορετικά. 

Οι διακυμάνσεις που βιώνουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και αντιδρούμε συναισθηματικά, μας σαστίζουν. Μια πηγή σταθερότητας, που επιφέρει μια αίσθηση ισορροπίας και συνέχειας, μπορεί να είναι αυτός ο παρατηρητής, που ήταν πάντα εκεί.

Το μόνο πράγμα που δίνει σε μια σκέψη τη δύναμη να σας επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο είναι το γεγονός ότι έχετε ταυτιστεί μαζί της. Η σκέψη "έχω πράσινο δέρμα" δεν θα σας επηρεάσει επειδή είναι εντελώς ξεκομμένη από τη δική σας πραγματικότητα. Αντίθετα, η σκέψη "δεν έχω επιμονή και υπομονή", μπορεί να προσκολλάται σε μια προηγούμενη εμπειρία σας. Ως ψυχολογική διαδικασία, η ταύτιση μοιάζει με την κόλλα. Όταν τη χρησιμοποιείτε, οι σκέψεις και τα συναισθήματα μοιάζουν να κολλάνε πάνω σας.

Σε ένα εργαστήριο, ένας εκπαιδευόμενός μου σχολίασε μετά την ολοκλήρωση μιας άσκησης: "Υπήρχε τόσος πολύς χώρος που οι λέξεις σχεδόν έχαναν το νόημά τους". Ένας άλλος εκπαιδευόμενος σχολίασε: "Τα πράγματα δεν φαίνεται να έχουν την ίδια βαρύτητα πια". Η βίωση της κενότητας από την οποία καθετί αναδύεται και στην οποία καθετί κατακάθεται, είναι η απαρχή της Κβαντικής Συνειδητότητας.

*Από το βιβλίο "Κβαντική Συνειδητότητα", Dr. Stephen Wolinsky, Εκδ. Έσοπτρον
**Ο Stephen Wolinsky, Ph.D, είναι κλινικός ψυχολόγος.

aytepignosi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ