Ὑποχρεώσεις.

Ἡ λέξις ὑποχρέωσις, συμφώνως μὲ τὸ λεξικὸν Δημητράκου, σημαίνει τὸ νὰ εἶναι τις ὑπόχρεος νὰ πράξῃ τι.
Ἐπεὶ δὴ ὅμως ἡ λέξις ὑπόχρεος δηλώνει πὼς κάποιος εἶναι ὑπὸ κάποιο χρέος ἐντεταγμένος, ἡ λέξις ὑποχρέωσις, ποὺ εἶναι συγγενής, οὐσιαστικῶς σημαίνει πὼς ὑπὸ ἕνα χρέος κάποιος θέτει ἑαυτόν. Δῆλα δὴ ὀφείλει. Τὶ θὰ εἶναι αὐτὸ τὸ χρέος, ποιὸς θὰ ὀρίση τοὺς κανόνες καὶ σὲ τὶ βαθμὸ θὰ βαραίνη τὸν ὑπόχρεο, εἶναι κάτι ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς συνθῆκες.
Ἡ οὐσία, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ, εἶναι πὼς τὸ χρέος θέτει κάποιον ὑπὸ κάποιου ἄλλου ἤ ὑπὸ κάποιας καταστάσεως ἤ ὑπὸ μίας συνθήκης.

Ἡ ὑποχρέωσις, ἐφ΄ ὅσον συζητᾶμε γιὰ ἐνήλικα ἄτομα, ἤ ἀκόμη, πιὸ συγκεκριμένα,  γιὰ πολῖτες, ξεκινᾶ ἀπὸ τῆς στιγμῆς ἐκείνης ποὺ τὸ ἄτομον ἐνηλικιώνεται καὶ δύναται νὰ συμμετέχῃ ἐνεργῶς σὲ μίαν πολιτεία, μὲ τὴν ἐργασία του καὶ τοὺς φόρους του.
Πρὶν ἀπὸ αὐτὴν τὴν προσφορὰ δὲν ἔχει ὑποχρεώσεις τὸ ἄτομον, διότι θεωρεῖται ἀνήλικον καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν ἀνηλίκων ἐκπληρώνουν οἱ κηδεμόνες τους.

Συμπερασματικῶς.
Ὑποχρεώσεις ἔχουμε ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐνηλικιωνόμεθα ἀπέναντι στὸν νόμο καὶ ὑποχρεώσεις δὲν ἔχουμε ὅσο θεωρούμεθα ἀνήλικοι.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ ἀποκτοῦμε ὑποχρεώσεις, αὐτομάτως ἀρχίζουν νὰ ἐνεργοποιοῦνται καὶ τὰ δικαιώματα.
Τὰ δικαιώματα, ἐκ τοῦ δικαίου,  ἀποῤῥέουν ὡς ἀνταμοιβὴ ἀπὸ τὶς ὑποχρεώσεις καὶ τὰ λαμβάνουμε ΜΟΝΟΝ ὅταν τὶς ἔχουμε καλύψει.
Μὲ ἀνεκπλήρωτες ὐποχρεώσεις δικαιώματα δὲν λαμβάνουμε.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Ὅλα τὰ παραπάνω γιὰ νὰ βάζουμε σιγὰ σιγὰ τὰ πράγματα στὴν σωστήν τους θέσιν.

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ