Ο θάνατος είναι ανύπαρκτος, όπως ανύπαρκτος είναι και αυτός ο κόσμος.

Mόλις είδα την ταινία matrix η οποία με έχει κάνει να συνειδητοποιήσω ότι όντως ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι εικονικός, ένας ψηφιακός κόσμος, και είναι άξιον για τους φέρων το Νου να μπορούν να το κοιτάζουν κατάματα χωρίς να τους τρομάζει ο θάνατος, διότι ο θάνατος είναι ανύπαρκτος, όπως ανύπαρκτος είναι και αυτός ο κόσμος.

Ερμής Τρισμέγιστος
Η Μονάδα, επομένως, (η νοητική ουσία της θεϊκής ανθρώπινης ψυχής), αφού αποτελεί αρχή, περιέχει μέσα της όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να περιέχεται σε κανέναν αριθμό, και γεννά όλους τους αριθμούς, χωρίς αυτή να γεννιέται από κανέναν άλλο αριθμό.

Οι προκαθορισμένες θέσεις των αστεριών και η πορεία της εναλλαγής τους στηρίζονται σε αριθμούς

Καθετί που γεννιέται (μέσα στο matrix) είναι ατελές και διαιρετό και μπορεί να αυξηθεί και να μειωθεί, ενώ στο τέλειο (ψυχή) τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συμβεί.

Τα πάντα ενυπάρχουν στο ένα, συγγενεύει με την διαπίστωση ότι, τα πάντα είναι ένα. Γιατί είναι με τέτοιον τρόπο συνδεδεμένο το ένα με το άλλο, ώστε είναι αδύνατον να χωριστούν. Τα πάντα είναι ένα και το ένα περιέχει τα πάντα, καθώς όλα ενυπήρχαν μέσα στο δημιουργό Νου, πριν ακόμα δημιουργήσει τα πάντα. 

Η ψυχή και η ύλη, τις οποίες έχει παραλάβει η φύση, (το matrix), ενεργούν με ένα τόσο ποικιλόμορφο τρόπο ώστε παίρνουν την μορφή κάθε είδους, να μπορούν να διαχωρίζονται μεταξύ τους, αλλά και να αποτελούν μια ενότητα, ώστε να είναι ορατό ότι όλα αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο.

Ο ουρανός, λοιπόν, ο αισθητός θεός, είναι αυτός, που κυβερνάει όλα τα σώματα, των οποίων η αύξηση και η διάλυση έχουν ανατεθεί στον ήλιο και την σελήνη.
(το matrix ο Νους εσωτερικά των επτά ουρανών, το πνεύμα της φύσης). 

Αυτός που κυβερνάει, όμως, τον ουρανό, την ψυχή και όλα όσα βρίσκονται μέσα στον κόσμο είναι ο ίδιος ο θεός, (ο δεύτερος Νους δημιουργός), ο οποίος είναι και ο δημιουργός τους.

(Από τον όγδοο ουρανό κυβερνά ο δεύτερος Νους δημιουργός με την δική του νοητή ουσία τις δικές του ψυχές, μαζί και το matrix των επτά ουρανών).

Και ο θεός ( ο δεύτερος Νους δημιουργός ) γεμίζει και τον ίδιο τον ουρανό.
Και τα προαναφερθέντα γένη και όλων των πλασμάτων,
εκτείνονται μέχρι τα είδη εκείνα, τα οποία περιέχουν μόνο αθάνατα άτομα.

Ο άνθρωπος είναι θνητός, η ιδέα όμως του ανθρώπου είναι αθάνατη. (ο Νους η νοητή ουσία της ψυχής).

Η κατωτερότητα (το αισθητό ανθρώπινο σώμα) που απεχθάνεται την αθανασία  δεν της επιτρέπει να αναγνωρίσει το θεϊκό της τμήμα.

Όταν λοιπόν αυτός γνώρισε τον ίδιο του τον εαυτό, γνώρισε και τον κόσμο, και έτσι θυμήθηκε ποια είναι η δική του εικόνα, και αναγνώρισε ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, ποια πρέπει να υπηρετήσει, ότι ο ίδιος αποτελεί τη δεύτερη εικόνα του θεού, ο οποίος έχει δύο εικόνες: τον κόσμο και τον άνθρωπο.

Η πρώτη εικόνα του δεύτερου Νου δημιουργού είναι ο κόσμος (matrix), και η δεύτερη εικόνα του, είναι όλα τα αισθητά σώματα, μαζί και το σώμα του ανθρώπου, που ενδύθηκε ο Άνθρωπος δεύτερος θεός του Αρχέτυπου κόσμου του Φωτός, με την δική του νοητή ουσία που ενώθηκε με τα ενεργειακά σώματα τις ψυχές και τις εξουσιάζει ο Άνθρωπος Νους θεός.

Από αυτά συμπεραίνουμε, ότι καθώς αυτό αποτελείται από σύνθεση φύσεων, το ένα μέρος του αποτελείται από ψυχή και νου, (ο Άνθρωπος) πνεύμα και λογική (όλες οι άλλες ψυχές) ως ανώτερα στοιχεία, μπορεί να χαρακτηριστεί θεός και να εισέλθει στον ουρανό.

Το άλλο μέρος του, όμως, το κοσμικό, αποτελείται από φωτιά και γη, νερό και αέρα, έτσι ως θνητός, παραμένει στη γη για να μην μπορεί να τα παρατήσει όλα τα επίγεια που ανατέθηκαν στην δική του φροντίδα.

Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος διαμορφώθηκε ιδεατά κατά ένα μέρος θεός (Νους και ψυχή) και κατά ένα μέρος θνητός, (φωτιά γη νερό αέρα) ενωμένος σε ένα σώμα.

Όλα όσα κυριεύονται από το γήϊνο σωματικό πόθο δεν ανήκουν σε κανένα μέρος της θεϊκής γνώσης και δικαιολογημένα χαρακτηρίζονται ως επίκτητα πάθη.

Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, όλα είναι ξένα για τον άνθρωπο, ακόμα και από το σώμα του, για να μπορεί να περιφρονεί και ο ίδιος όλα όσα ποθεί, συμπεριλαμβανουμένου και του σώματος,καθώς αυτό γεννά την διαφθορά του πόθου.

Ακολουθώντας λοιπόν, την πορεία της λογικής που διαπνέει την ψυχή μου, ο άνθρωπος πρέπει να φτάσει στο σημείο εκείνο όπου χάρη στη θέαση της θεϊκότητας, θα αποκτήσει την ικανότητα να περιφρονεί και να αδιαφορεί για το θνητό του μέρος, με το οποίο έχει συνδεθεί λόγω της ανάγκης να φροντίζει τον κατώτερο κόσμο.

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ