ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΟ ΑΙΓΑΙΟ;

Ἂρθρο τοῦ Κ. ΔΟΥΚΑ

Καθώς τά νέφη τοῦ πολέμου συσσωρεύονται στά Βαλκάνια καί οἱ διάφοροι
ξένοι ἀξιωματοῦχοι μιλοῦν γιά ἀλλαγή συνόρων καί θεωροῦν ἀναπόφευκτη
τήν ἐμπλοκή τῆς Ἑλλάδος σέ ἓνα νέο Βαλκανικό πόλεμο, μέ ἐξαγωγή τῆς
Τουρκικῆς κρίσης πρός τό Αἰγαῖο καί τά Ἑλληνικά νησιά, νομίζω ὃτι
εἶναι χρήσιμη μιά μικρή ἱστορική ἀναδρομή, πού καταδεικνύει τήν
Ἑλληνικότητα τῆς Μ. Ἀσίας ἀπό τήν Ὁμηρική καί τήν Ἀρχαιοελληνική
ἐποχή.

Ποιοί εἶναι, ἀλήθεια, οἱ Τοῦρκοι, πού λένε ὃτι τούς ἀνήκει τό μισό
Αἰγαῖο καί δέν ξέρω ποιές ἂλλες γεωγραφικές περιοχές;

Ἡ πραγματική ἱστορία ἒχει ὡς ἑξῆς:Ἡ ἀρχική πατριά τοῦ Σουλεϊμάν Σάχ
πιέστηκε ἀπό τόν Τζεγκίς Χάν καί κατέβηκε στόν Νότο ἀπό τήν Κεντρική
Ἀσία. Ἦσαν Μογγόλοι δηλαδή, περίπου 400 οἰκογένειες σκηνιτῶν, πού στίς
ἀρχές τοῦ 1233 φιλοξενήθηκαν ἀρχικά ἀπό τούς Σελτζουκίδες, πού εἶχαν
κι αὐτοί ἐκδιωχθεῖ καί κατοικοῦσαν μεταξύ Προύσης καί Ἀγκύρας.

Ἀργότερα ὁ Ὀσμάν, γιός τοῦ Ἐρτογούλ, τούς χειραφέτησε τό 1288. Τό
Σελτζουκικό κράτος κατέρρευσε καί οἱ σκηνίτες τοῦ Ὀσμάν
χρησιμοποιήθηκαν σάν ὁροφύλακες τοῦ Βυζαντίου (φύλακες συνόρων).

Αὐτοί οἱ ὀλίγιστοι σκηνίτες Ὀσμανίδες κατόρθωσαν μέσα σέ δύο αἰῶνες
ἀπό τό 1233 βαθμιαίως νά ἐνσωματώσουν, ἐξισλαμίσουν καί νά ἀφομοιώσουν
γλωσσικῶς ὁλόκληρη τήν Μικρά Ἀσία καί ὂχι μικρό μέρος τοῦ πληθυσμοῦ
τῆς Βαλκανικῆς. Οἱ μέθοδοι γνωστές: Γενιτσαρισμός καί παιδομαζώματα.

Εἶναι λάθος καί ἀφέλεια νά ὑποστηρίζεται ὃτι ἀλλεπάλληλα κύματα Οὒνων
καί ἂλλων βαρβάρων λαῶν ἐξετόπισαν τούς λαούς τοῦ Βυζαντίου. Οἱ λαοί,
κάτω ἀπό ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, δέν ἒχουν κανένα λόγο μετακινήσεως.
Δέν θά τό ἐπέτρεπε ἂλλωστε ὁ κατακτητής. Ποιοί θά δούλευαν γι᾽ αὐτόν;
Οἱ λαοί ἀντεπεξέρχονται στίς ἐπιδρομές μέ ὁποιονδήποτε τρόπο καί
ὑποτάσσονται γενικῶς στούς ἐπιδρομεῖς. Οἱ φεύγοντες εἶναι ὀλιγάριθμοι,
ὃπως εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Σουλεϊμάν Σάχ, πού ξέφυγε ἀπό τήν καταδίωξη
τοῦ περιβόητου Μογγόλου κατακτητῆ Τζεγκίς Χάν (1167-1227).

Ἒτσι, οἱ ἀυτόχθονες, δηλαδή ὁ Ἑλληνισμός τοῦ Βυζαντίου, ἀπερρόφησε
τούς 400 Ὀσμανίδες. Ὁ Ὀρχάν, γιός τοῦ Ὀσμάν, σχημάτισε τόν λαό του ἀπό
ντόπια στοιχεῖα. Κατά τό πλεῖστον Ἑλληνικά. Τέτοιος ὑπῆρξε ὁ
ἐξισλαμισμός τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου, ὣστε δέν θά ἦταν καθόλου
ἀπίθανο, ἀλλά οὒτε καί ἱστορικῶς παράλογο, νά εἲχαμε, μετά ἀπό ὃλα
αὐτά, πρό τῶν πυλῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἀντί τοῦ Μωάμεθ Β´,
κάποιον σαρικοφόρο ἀπόγονο τοῦ Μιχαήλ Σπανοῦ ἢ τοῦ Ἐβρενοῦ ἢ Οὐρανοῦ,
ἂλλου ἐπισήμου ἀποστάτου.

Οὒτε οἱ Ὀσμανίδες οὒτε οἱ Σελτζουκίδες ἐπέφεραν κάποια φυλετική
ἀλλοίωση στόν μεγάλο πληθυσμό τῆς σημερινῆς Τουρκίας, οἱ ὁποῖοι στήν
ὂψη μοιάζουν Εὐρωπαῖοι, ἀλλά μιλοῦν τουρκικά καί πιστεύουν στό Ἰσλάμ
κατά πλειοψηφία. Βλέπετε μογγολικά χαρακτηριστικά στούς κατοικοῦντες
τήν Τουρκία; Μόνο στά βόρεια τῆς Ἂγκυρας ἲσως βρεῖ κανείς κάποιους μέ
φυσιογνωμία μογγολικῆς ἰδιωτίας, σέ ἀναλογία πού παρατηρεῖται καί σέ
ἂλλα εὐρωπαϊκά κράτη.

Ὁλόκληρη ἡ περιοχή τοῦ Βυζαντίου εἶχε τότε πληθυσμό περί τά 70
ἑκατομμύρια ψυχῶν καί δέν ἦταν δυνατόν μερικές οἰκογένειες σκηνιτῶν
Ὀσμανιδῶν καί Σελτζουκιδῶν νά ἀλλάξουν τόν φυλετικό χαρακτῆρα τῆς
περιοχῆς.
Ὡστόσο οἱ Ὀσμανίδες κατόρθωσαν νά ἐξισλαμίσουν ὁλόκληρη τήν περιοχή
καί νά κάνουν κράτος (ὂχι ἒθνος), γι᾽ αὐτό ἂλλοτε ἀποκαλοῦνται Τουράν,
ἂλλοτε Ἰσλάμ καί ἂλλοτε Εὐρωπαῖοι, ἐπιδιώκοντας μάλιστα νά γίνουν
μέλος τῆς ΕΕ.

Στόν Βαλκανομικρασιατικό χῶρο δέν ὑπάρχει σήμερα κανένας
φυσικός πρόγονος τῶν ἐπηλύδων Τούρκων. Ἀνθρωπολογικῶς ἐξαφανίστηκαν.
Εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὃτι οἱ Τοῦρκοι <κατακτητές>, λόγω τῆς μικρῆς
ἀριθμητικῆς των δυνάμεως, εἶναι κατ᾽ οὐσία φυλετικῶς ἀνύπαρκτοι, καί
οἱ ὑποτιθέμενοι σημερινοί Τοῦρκοι τῆς Μ. Ἀσίας εἶναι, στό σύνολό τους,
τουρκοφωνήσαντες καί ἐξισλαμισθέντες Ἑλληνομικρασιάτες. Ὃπως ἦσαν κατά
τήν ἀρχαιότητα οἱ λαοί αὐτοί (Τρῶες ἐκ καταγωγῆς Δαρδάνου, ἀπό τήν
Ἀρκαδία) μέ ἀργότερα ἐπικυριάρχους τῆς περιοχῆς τούς Πέρσες.

Οἱ Πέρσες ἐκδιώχθηκαν στά δικά τους μέρη μετά τίς ἱστορικές ναυμαχίες
καί μάχες τῶν Ἑλλήνων (Ἀρτεμίσιον, Σαλαμῖνα, Μαραθώνας, Πλαταιές),
ὣστε τό Αἰγαῖο νά γίνει <ἡ ἡμετέρα θάλασσα> τοῦ Ἀρριανοῦ. Καί πάλι ὁ
Κίμων, ὁ γιός τοῦ Μιλτιάδου, τό 460 π.Χ. ἒδωσε μία παγκοσμίως
πρωτοφανῆ νίκη, πραγματοποιῶντας νικηφόρως σέ μία ἡμέρα δύο ναυμαχίες
καί μία πεζομαχία στήν Κύπρο, καταναυμαχῶντας τόν Αἰγυπτιακό καί τόν
Φοινικικό στόλο.

Καί πάλι ἀργότερα, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἐξετόπισε ὁριστικῶς τούς
βαρβάρους ἀπό τόν μικρασιατικό χῶρο καί τό Αἰγαῖο.
Τήν ἱστορία τήν γνωρίζουν καλλίτερα ἀπό ἐμᾶς οἱ σημερινοί Τοῦρκοι, πού
διεκδικοῦν διά τοῦ Ἐρντογάν τό μισό Αἰγαῖο, τά Δωδεκάνησα καί ἂλλα
νησιά. Ἁπλῶς, δροῦν καί σκέπτονται ἰμπεριαλιστικά, στηριζόμενοι στούς
μύθους περί τουρκικοῦ αὐτοχθονισμοῦ καί ἀναμίξεώς τους στόν Αἰγαιακό
πολιτισμό ὡς ἀπόγονοι τῶν σκηνιτῶν Ὀσμανιδῶν καί Σελτζουκιδῶν,
στηριζόμενοι στά <πιστεύω> τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ, ὃτι οἱ Τοῦρκοι
εἶναι…γηγενεῖς τῆς Μ. Ἀσίας. Μάλιστα ἐπεχείρησαν πρίν ἀπό λίγες
δεκαετίες νά ἐτυμολογήσουν τουρκιστί διάφορα ἀγνώστου ἐτυμολογίας
ἀρχαῖα Ἑλληνικά ὀνόματα, ὃπως Ἀπόλλων=Ἂλπ Ὀγλάν=τό παιδί τοῦ βουνοῦ,
Ἀγαμέμνων=Ἀγά μενούν=ὁ εὐχαριστημένος Ἀγάς, Ὃμηρος=Ὀμέρ,
Τροία-Τρωϊκός=Τοῦρκος καί ἂλλα παρόμοια ἰλαρά.

Ὁ κ. Ἐρντογάν πρέπει κάποτε νά καταλάβει ὃτι ἀνέκαθεν ἡ Μ. Ἀσία
κατοικεῖτο ἀπό λαούς τῆς Ἀρχαιοελληνικῆς ὁμοφυλίας. Ὁσονδήποτε κι ἂν
ἀνατρέξομε πίσω καί σκάψομε βαθύτερα τήν γῆ στήν Μ. Ἀσία, μόνο τήν
ἀδιάπτωτη ἀπό τά παλιά χρόνια συνέχεια καί Ἀρχαιοελληνική ἑνότητα θά
βροῦμε.

Στήν Ἰλιάδα, ὁ Ὃμηρος ἀποκαλεῖ Χίο τήν Χίο, Ψαρά τά Ψαρά (Ψυρίη
νῆσος), Σαμοθράκη τήν Σαμοθράκη (Σάμον Θρηκιύην), Τένεδον τήν Τένεδον,
Λῆμνο τήν Λῆμνο, Ρόδο τήν Ρόδο, Κύπρο τήν Κύπρο, Κρήτη τήν Κρήτη κλπ.
Ποῦ ἦσαν τότε οἱ <αὐτόχθονες> ὀλίγιστοι ἐκδιωχθέντες ἀπόγονοι-πατριές
τοῦ Τζεγκίς Χάν; Ποῦ βρισκόταν τό Μογγολικό ἰδεῶδες στίς Ἑλληνικές
πατρίδες;

Καί ὃμως, σήμερα ὁ πανταχόθεν βαλλόμενος ἀπόλυτος ἂρχων τῆς διχασμένης
Τουρκίας, διεκδικεῖ τό μισό Αἰγαῖο, τήν <ἡμετέραν θάλασσαν> τοῦ
Ἀρριανοῦ.

Καί εἶναι θλιβερό ὃτι βρέθηκε Ἓλληνας δημοσιογράφος νά ἐκδόσει
ἐγκωμιαστικό βιβλίο προβάλλοντας τίς ἡγετικές ἱκανότητες τοῦ
διεφθερμένου Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος πολλαπλῶς ἀπειλεῖ μέ πόλεμο τήν
Ἑλλάδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ
Δημοσιογράφος-συγγραφέας
doukasconstantinos@gmail.com

fnews

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ