Ένας αδέσποτος σε μια χώρα αδέσποτη… Το βράδυ που ο Αλέξης έκαψε τα εφηβικά του όνειρα

Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Πιόνια,  παραποιούν κείμενα για να μη προσβάλουμε, το έργο και την τιμή του πρωθυπουργού μας.  Λες και επειδή τον κακό πρωθυπουργό το βαφτίσαμε κακό επιστήμονα, ο κύριος Τσίπρας είναι καλός πρωθυπουργός και έτσι ξαφνικά άλλαξε η γνώμη μας για δαύτον.

Οι γονείς, τα παιδιά  τους τα στέλνουν στο σχολείο για να μάθουν γράμματα και όχι στρουθοκαμηλισμούς. Να κάνουν όνειρα, να θέσουν στόχους, να μάθουν τη γλώσσα τους, να μάθουν ιστορία, λογοτεχνία. Λυπάμαι που το λέω,  αλλά  τα παιδιά στη χώρα μας,  μαθαίνουν μόνο ότι συμφέρει.

Το γραπτό των νέων ελληνικών, μετατρέπεται σε σκάνδαλο, μη σεβόμενοι το συγγραφέα, με μοναδικό κίνητρο η ζαχαρένια και η τάχα μου και δήθεν μου, υπόληψη του κυρίου Αλέξη Τσίπρα. Θα σας θυμίσω, μονο  ότι ο κύριος Τσίπρας, πλήγωσε μόνος του τόσο τον εαυτό του όσο και την υπόληψη του τη βραδιά εκείνη που “έσκισε” τα μνημόνια και κούρεψε” το χρέος.  Το βράδυ εκείνο, έκαψε και τα παιδικά και τα εφηβικά του όνειρα, αυτά που έκανε όταν πετούσε πέτρες και έσπαγε τζάμια στα προπύλαια.  Κάηκαν τόσο η ελπίδα όσο και η ανάπτυξη….

Και την ίδια στιγμή, που ο κακός πρωθυπουργός και ο κουφός πρύτανης, μετατρέπονται σε κακό επιστημονα, η αδέσποτη σφαίρα που σκότωσε τον 11χρόνο μαθητή στο Μενίδι, δε θα γυρίσει ποτέ πίσω και μαζί μ’ αυτήν και το παιδί στη ζωή.

Ένας αδέσποτος, σε μια αδέσποτη χώρα, πυροβόλησε  με καραμπίνα ένα παιδί μόλις 11 χρονών. Το αγόρι ανέμελο και “προστατευμένο” στην αυλή του σχολείου, συμμετείχε με δεκάδες συμμαθητές του στη γιορτή για το τέλος της σχολικής χρονιάς και ο “κύριος” με το όπλο γλεντούσε στο σπίτι του, αφού δύο συγγενικά του πρόσωπα που είχαν συλληφθεί για υπόθεση ναρκωτικών, αφέθηκαν ελεύθερα από την ελληνική δικαιοσύνη.

Το τέλος γράφτηκε με αίμα. Τα χελιδόνια δεν πέταξαν ποτέ και τα τραγούδια από τις χαρούμενες παιδικές φωνές μετατράπηκαν σε πένθιμα εμβατήρια.

Με μεγάλη λύπη, διαπιστώνω πως ως κοινωνία πάσχουμε από το σύνδρομο του βραστού βατράχου, ο οποίος βάτραχος ξόδεψε όλη του την ενέργεια να προσαρμοστεί σε συνθήκες κι όταν όμως έφτασε η στιγμή, δεν του είχε μείνει τίποτα για να σώσει τον εαυτό του. Δηλαδή, σύμφωνα με τον Olivier Clerc, αν βάλετε ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό και αρχίσετε να το θερμαίνετε αργά, ο βάτραχος σταδιακά προσαρμόζει τη θερμοκρασία του σώματός του με αυτή του νερού.

Μόλις το νερό αρχίσει να βράζει, δεν θα μπορεί πλέον να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του και θα προσπαθήσει να πηδήξει έξω από την κατσαρόλα.

Αλλά δυστυχώς, σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο να το σκάσει επειδή έχει ήδη σπαταλήσει όλη την ενέργειά του προσαρμόζοντας τη θερμοκρασία του και πλέον δεν έχει τη δύναμη να αποδράσει. Και εμείς, όσο κι αν ονειρευτήκαμε πρίγκιπες και πριγκίπισσες, όσα φιλιά κι αν μας έδωσαν, παραμείναμε βάτραχοι, μα ούτε καν στους βάλτους, σε μια κατσαρόλα με βραστό νερό, προσαρμοστήκαμε και για το λόγο αυτό πνιγήκαμε…

mignatiou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ