Και τώρα που άρχισα να νοιάζομαι, φύγε!

Με πονάει πια όποιος με νοιάζει!

Γράφει η Νόνη Διολή

Μείνε μακριά μου!
Φύγε και μην με ξαναπλησιάσεις!
Μείνε όσο μπορείς πιο μακριά μου..

Άκουσέ με σε παρακαλώ και μετά, τρέξε όσο μπορείς πιο μακριά μου!

Φύγε σου λέω!
Μείνε μακριά μου γιατί εγώ είμαι καταιγίδα και δε λογαριάζω τίποτα στο πέρασμά μου, είμαι τυφώνας και δε με νοιάζει τι θα καταστρέψω! Δυναμίτης είμαι και δε μου καίγεται καρφί τι θα τινάξω στον αέρα!
Φύγε γιατί είμαι αγρίμι και ξεσκίζω σάρκες, είμαι νυστέρι και αποσυνθέτω τα μυαλά, δαίμονας είμαι και κλέβω τις ψυχές!
Φύγε σου λέω και τρέξε μακριά μου! Κρύψε το σώμα σου από μένα γιατί οι πληγές του δεν θα κλείνουν, φύλαξε το μυαλό σου πριν σου το κάνω αποκαΐδια!

Μείνε μακριά μου γιατί εμένα τίποτα δε με νοιάζει, ξέμαθα να με νοιάζει, δεν θέλω να με νοιάζεις!

Φύγε σου λέω! Θα σε καταστρέψω!
Φύγε και προφυλάξου από μένα!

Τυφώνας, καταιγίδα, μπόρα είμαι που σαρώνει ότι βρει στο διάβα της! Φωτιά που κατακαίει στο δρόμο της ότι υπάρχει! Μαχαίρι που στις σάρκες ακονίζει τη λεπίδα του και δε λογαριάζω τίποτα σου λέω!

Ύπαρξη στο χρόνο είμαι παγωμένη, με αδειασμένες από αίμα αρτηρίες και φλέβες σκισμένες!
Καρδιά κατεστραμμένη, δεμένη με τις αλυσίδες μου, χαμένη σε έρωτες στοιχειά!
Τίποτα σου λέω δε με νοιάζει!

Μείνε μακριά μου!
Φύγε σου λέω και τρέξε μακριά μου!
Όσο μπορείς πιο μακριά μου!
Άκουσέ με σε παρακαλώ και μείνε μακριά μου

Φύγε, γιατί αρχίζεις να με νοιάζεις!
Δεν θέλω να με νοιάζεις
Ξέμαθα σου είπα να με νοιάζει και πονάω όταν με νοιάζει!

Φύγε και μείνε μακριά μου!
Φύγε!
Σε παρακαλώ…

loveletters

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ