Γιώργος Σεφέρης: Ήταν ωραία τα μάτια σου μα δεν ήξερες πού να κοιτάζεις

Γιατί δε βραδιάζει;—Κοίταξε αν θέλεις, κάπου θα βγήκε το νέο φεγγάρι.—Όλοι κοιτάζουν τί θα κάνειςκι εσύ κοιτάζεις τα πλήθη που σε κοιτάζουν·5οι ματιές γράφουν ένα κύκλο στενόπου δεν μπορεί να σπάσει.Αν γεννηθεί κάποιος ο κύκλος θα πλατύνειαν πεθάνει κάποιος ο κύκλος θα στενέψειαλλά τόσο λίγο, για τόσο λίγο.10Κι οι τέσσερις άλλες αισθήσεις ακολουθούνε την ίδια γεωμετρία.Αν αγαπούσαμε θα ’σπαζε ο κύκλος,θα κλείναμε τα βλέφαρα μια στιγμή.Αλλά δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε.

Ήταν ωραία τα μάτια σου μα δεν ήξερες πού να κοιτάζεις15κι όταν είπες να φύγουμε γιατί άρχισε να σκοτεινιάζει,γύρισες και με κοίταξες στα μάτια και μια νυχτερίδαπέταξε γράφοντας τρίγωνα…Ξανάρχισε πάλι το γραμμόφωνο.Οι νυχτερίδες οι δικές μας τώρα20γράφουνε κύκλους που στενεύουν όσο πετάναπό τον άνθρωπο στον άνθρωπο, στον άλλον άνθρωποκανείς δεν ξεφεύγεικι η ζωή είναι πλούσια γιατί είμαστε πολλοίκι όλοι μας ίδιοι25κι η ζωή είναι πλούσια γιατί βρήκαμε τελειοποιημένα μηχανήματαόταν οι αισθήσεις παρακμάζουν.Αδέρφια, μοιραστήκαμε το ψωμί και τον πόνο.Κανένας δεν πεινά, δεν υποφέρει πια κανέναςκι έχουμε όλοι μας το ίδιο ανάστημα. Κοιτάχτε μας!30Σας κοιτάζουμε. Κι εμείς! Κι εμείς! Κι εμείς!Δεν είναι τίποτε παραπέρα.—Όμως τη θάλασσαδεν ξέρω να την έχουν εξαντλήσει.
mikresistories
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ