Αλβάρο δε Μενδάνια δε Νέιρα: Η Ανακάλυψη των Νήσων Σολομώντα

  Το 1542, οι Ισπανοί, μετά την κατάκτηση της Αυτοκρατορίας των Ίνκα, έχοντας καταλάβει και το βορειοδυτικό τμήμα της Νότιας Αμερικής ίδρυσαν το Αποικιακό Βασίλειο του Περού. Το 1567, ο Κυβερνήτης του, Λοπέ Γκαρθία δε Κάστρο είχε ενημερωθεί από τον Ισπανό εξερευνητή Πέδρο Σαρμιέντο δε Γκαμπόα, πως σύμφωνα με τις ιστορίες των Ίνκα, στον Ειρηνικό Ωκεανό υπάρχουν χώρες πλούσιες σε χρυσό. Έτσι, ο Δε Κάστρο, αποφάσισε να στείλει μια εξερευνητική αποστολή. Αντί να επιλέξει όμως τον έμπειρο Δε Γκαμπόα, επέλεξε τον 25χρονο ανιψιό του, Αλβάρο δε Μενδάνια δε Νέιρα να ηγηθεί της αποστολής. Η επίσημη δικαιολογία για την απόφαση αυτή, ήταν πως ο Δε Γκαμπόα, ενδιαφερόταν περισσότερο για τα κέρδη ενώ ο Δε Νέιρα, είχε ως πρωταρχικό σκοπό να προσηλυτίσει τους ιθαγενείς των νέων χωρών, στον Χριστιανισμό.  

   Με δύο πλοία και 150 άνδρες, απέπλευσε από το Καγιάο του Περού στις 20 Νοεμβρίου του 1567, κατευθυνόμενος δυτικά προς τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά από δυόμισι μήνες πλεύσης, έχοντας ήδη ανακαλύψει ένα μικρό νησί - χωρίς όμως να το προσεγγίσει - από τα σημερινά Νησιά Τουβαλού, στις 7 Φεβρουαρίου του 1568, ανακάλυψε τα Νησιά Σολομώντα τα οποία ονόμασε έτσι υποθέτοντας πως θα είχαν μεγάλο πλούτο, ανάλογο με εκείνο του Βιβλικού Βασιλιά Σολομώντα. Μετά από λίγες μέρες, εκείνος και το πλήρωμα του, αποβιβάστηκαν στο νησί Αγία Ισαβέλλα. Εκεί, οι Ισπανοί ήρθαν σε επαφή με τους Ιθαγενείς όπου στην αρχή ανέπτυξαν φιλικές σχέσεις με τους δεύτερους να τους προσφέρουν τρόφιμα. Τα τρόφιμα όμως, έγιναν η αιτία στην συνέχεια να δημιουργηθούν συγκρούσεις καθώς δεν επαρκούσαν ώστε να καλυφθεί η διαβίωση των ιθαγενών και η προμήθευση των Ισπανικών πλοίων. Οι Ισπανοί, έψαξαν για τρόφιμα στα γύρω νησιά. Τα αποτελέσματα όμως ήταν τα ίδια, με τις ειρηνικές προσεγγίσεις των ιθαγενών να καταλήγουν σε εχθροπραξίες. Ο Δε Νέιρα, ήθελε να συνεχίσει το ταξίδι, πλέοντας νοτιότερα. Πολλοί από το πλήρωμα όμως, ήθελαν να δημιουργήσουν στα νησιά, μία αποικία. Τελικά, μετά από σύσκεψη, η αποστολή αποφάσισε να επιστρέψει στο Περού όπου και αναχώρησε στις 7 Αυγούστου του 1568. Μετά από ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι που στοίχισε την απώλεια αρκετών ανδρών λόγω του σκορβούτου, τα πλοία έφτασαν στις ακτές του Μεξικό τον Ιανουάριο του 1569. 

   Η επόμενη εξερευνητική αποστολή στον Δε Νέιρα, θα ανατεθεί σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα με σκοπό την αποίκηση των Νήσων Σολομώντα. Στις 9 Απριλίου του 1595, ο έμπειρος πλέον Δε Νέιρα, απέπλευσε και πάλι από το Καγιάο, με τέσσερα πλοία αυτή την φορά, μεταφέροντας 378 αποίκους, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. Στις 21 Ιουλίου, ανακάλυψε τις Νήσους Μαρκέζας. Εκεί, τα ισπανικά πλοία συνάντησαν πλήθος ιθαγενών σε κανό. Μένοντας στην περιοχή για δύο εβδομάδες, πιθανότατα για τον συνηθισμένο λόγο των τροφίμων, οι Ισπανοί συνέχισαν το ταξίδι του έχοντας όμως σκοτώσει εκατοντάδες Ιθαγενείς. Κατά την συνέχεια του ταξιδιού, το ένα από τα τέσσερα πλοία, εξαφανίστηκε και παρά την αναζήτηση του από τα υπόλοιπα, δεν βρέθηκε ποτέ. Ο Δε Νέιρα με τα υπόλοιπα τρία πλοία, έφτασε στο νησί Νέντο των Νήσων Σολομώντα, στις 8 Σεπτεμβρίου. Εκεί, οι Ισπανοί αρχίσαν να χτίζουν την αποικία τους. Οι ιθαγενείς του νησιού, αρχικά ήταν φιλόξενοι προσφέροντας τους τρόφιμα. Και εκεί όμως, οι προστριβές δεν άργησαν. Μετά από πολλές διαμάχες, οι Ισπανοί κατέβαλαν τους ιθαγενείς, σκοτώνοντας τον αρχηγό τους. Αυτό όμως που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν, ήταν η ελονοσία. Οι θάνατοι, άρχισαν να διαδέχονται ο ένας τον άλλον και η αποικία άρχισε να καταρρέει μόλις λίγες μέρες από την ίδρυση της. Στις 18 Οκτωβρίου του 1595, υπέκυψε και ο Δε Νέιρα αφήνοντας την διακυβέρνηση της αποικίας, στην σύζυγο του Ισαβέλλα Μπαρέτο. Η Ισαβέλλα, μαζί με τους εναπομείναντες αποίκους, αποφάσισε να εγκαταλείψει την αποικία. 

   Τα τρία πλοία, απέπλευσαν από το Νέντο, ένα μήνα μετά τον θάνατο του Δε Νέιρα προς τις κοντινότερες - σε σχέσημε το Περού - Ισπανικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινές Φιλιππίνες). Το πρώτο πλοίο όπου επέβαινε η Ισαβέλλα Μπαρέτο, έφτασε στην Μανίλα στις 11 Φεβρουαρίου του 1596 μετά από ένα δύσκολο ταξίδι όπου κατά την διάρκεια του, πενήντα άνδρες είχαν πεθάνει λόγω έλλειψης τροφίμων καθώς η Μπαρέτο, είχε δεσμεύσει μεγάλο μέρος των προμηθειών ως προσωπικές της, αρνούμενη να τις παραχωρήσει στο πλήρωμα. Λίγες μέρες αργότερα, το δεύτερο πλοίο έφτασε στο νοτιότερο νησί του Μοντανάο. Το τρίτο πλοίο που μετέφερε και την σορό του Δε Νέιρα, δεν έφτασε ποτέ. 

greatnavigators

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ