ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ, ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΚΟΥΡΟΥ

Όλοι αποδέχονται τα οκτώ βήματα της γιόγκα που περιέγραψε ο Πατάντζαλι. Αυτά είναι:

1) Η γιάμα (ηθική συμπεριφορά, καταφατικοί κανόνες, που επιτάσσουν) και 2) η νιγιάμα (τήρηση θρησκευτικών κανόνων, αποφατικοί κανόνες, που απαγορεύουν). Τα επόμενα βήματα είναι 3) η άσανα (σωστή σωματική στάση), 4) η πραναγιάμα (έλεγχος της πράνα, των λεπτοφυών ζωικών ρευμάτων), και 5) η πρατυαχάρα (απόσυρση των αισθήσεων από εξωτερικά αντικείμενα).

Τα τελευταία βήματα είναι μορφές της γνήσιας γιόγκα: 6) Η νταράνα (αυτοσυγκέντρωση), κρατώντας τον νου σε μία σκέψη. 7) Η ντυάνα (διαλογισμός) και 8) το σαμάντι (υπερσυνείδητη εμπειρία).

Υπάρχουν δύο ειδών σαμάντι. Κατά το πρώτο σαμάντι (το σαβικάλπα σαμάντι), ο γιόγκι ενώνεται με τον Θεό, ακινητοποιούνται το σώμα, η καρδιά, η αναπνοή, τα πάντα (πλήρης αναστολή των ζωτικών λειτουργιών, για όσο θέλει, ακόμα και χρόνια, αλλά δεν πεθαίνει – φυσικά είναι αυτονόητο ότι δεν πηγαίνει και στην τουαλέτα για «την ανάγκη του»), αλλά δεν έχει ΚΑΜΙΑ επίγνωση του εξωτερικού περιβάλλοντος. Και, όταν βγαίνει απ’ αυτό, παύει να είναι ενωμένος με τον Θεό. Μετά από το πρώτο σαμάντι, υπάρχει το δεύτερο, πολύ ανώτερο, το νιρβικάλπα σαμάντι. Στο δεύτερο σαμάντι ο γιόγκι δεν ακινητοποιείται καθόλου, ούτε η αναπνοή του, ούτε η καρδιά του, εκτελεί όλα τα καθήκοντά του στον κόσμο, ενώ συγχρόνως είναι ΠΑΝΤΑ ενωμένος με τον Θεό.

Τα σώματα του ανθρώπου είναι μόνο τρία, το υλικό (ύλη), το αστρικό που αποτελείται μόνο από ενέργεια (πράνα) και όχι ύλη, και το αιτιατό, που αποτελείται μόνο από σκέψη και ούτε καν ενέργεια (πόσο μάλλον ύλη). Όταν πεθαίνουμε, αποβάλλουμε το υλικό σώμα, αλλά η ψυχή συνεχίζει να είναι εγκλωβισμένη (φυλακισμένη) στο αστρικό σώμα και το αιτιατό σώμα. Τότε δεν έχει βέβαια υλικό σώμα, αλλά το αστρικό, καθαρή ενέργεια.

«Αυτό που διαδραματίζεται καθώς ο γιόγκι κινείται στο «μονοπάτι» του «του φωτός» είναι μια πραγματικά περίπλοκη μετάβαση της ζωής του και της συνειδητότητάς του μέσω του πνευματικού ματιού: Πρώτον, η ζωή και η συνειδητότητα κινούνται προς τα πάνω, μέσω της υλικής σπονδυλικής στήλης και του εγκεφάλου, ελευθερώνοντας τον γιόγκι από το υλικό σώμα. Μετά έρχεται η μετάβαση μέσω των τριών αστρικών σπονδυλικών στηλών φωτός (της σουσούμνα, του βάτζρα και του τσίτρα), ελευθερώνοντας τον γιόγκι από το αστρικό σώμα. Και τέλος, η άνοδος μέσω της αιτιατής «σπονδυλικής στήλης» συνειδητότητας (του μπραχμανάντι), με την οποία η ψυχή απελευθερώνεται στο Πνεύμα. Έτσι, το μπραχμανάντι, το τσίτρα, το βάτζρα και η σουσούμνα είναι λεπτοφυείς εγκεφαλονωτιαίες πύλες μέσω των οποίων η ζωή και η συνειδητότητα της ψυχής κατήλθαν από το Πνεύμα στο αιτιατό, μετά στο αστρικό και τέλος στο υλικό σώμα. Σε βαθύ διαλογισμό σαμάντι, η ψυχή ανέρχεται μέσα απ’ αυτές τις σήραγγες σε αντίστροφη σειρά, για να ξεφύγει από τα τρία σώματα και να ενωθεί ξανά με το Πνεύμα.– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Αληθινός Δάσκαλος (με κεφαλαίο Δ, Αγγλικά Master) μπορεί να είναι μόνο κάποιος που έφτασε στο δεύτερο σαμάντι. Σ’ αυτήν την κατάσταση, ξέρει όλα τα μυστικά του σύμπαντος, και έχει όλες τις υπερφυσικές δυνάμεις που έχει ο Θεός. Το να φτάσει κάποιος σ’ αυτή την κατάσταση σημαίνει ότι σταμάτησαν οι αναγκαστικές (λόγω του κάρμα) ενσαρκώσεις του ΣΤΗ ΓΗ. ΔΕΝ είναι η τελική απελευθέρωση. Η τελική απελευθέρωση είναι η ελευθέρωση της ψυχής και από τα τρία σώματά της. Το σταμάτημα των μετενσαρκώσεων στη γη ή σε άλλους υλικούς πλανήτες είναι μόνο η αρχή. Τότε γίνεται «μόνιμος κάτοικος» του αστρικού κόσμου. Η ψυχή προσπαθεί να αποβάλει το αστρικό της σώμα, σε κάποια ανώτατη περιοχή του αστρικού κόσμου, να αποβάλει το αστρικό κάρμα. Πηγαίνει στην αιτιατή περιοχή και επιστρέφει στο αστρικό πεδίο, ξανά και ξανά, μέχρι να ελευθερωθεί από το αστρικό σώμα. Όταν το καταφέρει, προσπαθεί να ελευθερωθεί από το τρίτο σώμα, το αιτιατό. Και πάλι, πηγαίνει στον αιτιατό κόσμο και γυρίζει στον αστρικό, μέχρι να καταφέρει να γίνει «μόνιμος κάτοικος» του αιτιατού κόσμου. Και εκεί, απελευθερώνεται πλέον και από το αιτιατό σώμα και συγχωνεύεται με το άπειρο Πνεύμα, χωρίς όμως να χάνει την ατομικότητά της. (Από την Αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι)

Γκουρού είναι ο αληθινός Δάσκαλος που, επιπλέον, πήρε εντολή να σώσει άλλους, είτε από έναν γκουρού είτε από τον Θεό (ακούγοντας πραγματικά τη φωνή Του, όχι νομίζοντας ότι Τον άκουσε). Ο Γκουρού κάθε ανθρώπου ορίζεται από τον Θεό. Είναι ένας μόνο σε όλες τις ενσαρκώσεις του ανθρώπου μέχρι την τελική λύτρωση και η σχέση Γκουρού-μαθητή είναι αιώνια. Κατά τον θάνατό μας, ο Γκουρού μας μας συνοδεύει στον αστρικό κόσμο. Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είναι αληθινός Γκουρού.

Άσχετα με το πόσο πολύ ο πιστός πασχίζει για λύτρωση, αυτή η προσπάθεια αποτελεί μόνο το 25% των προϋποθέσεων της απελευθέρωσης. Ένα ακόμα 25% εξαρτάται από την ευλογία του γκουρού. Επίσης είναι απαραίτητο να υπάρχει και η χάρη του Θεού, που μπορεί να λεχθεί ότι αποτελεί το υπόλοιπο 50% των απαιτούμενων. Επομένως χρειαζόμαστε τις ευλογίες ενός αληθινού Γκουρού. Αυτός είναι ο νόμος.

Η Κρίγια γιόγκα είναι Ράτζα γιόγκα, αυτή που αναφέρεται δύο φορές στην Μπάγκαβαντ Γκίτα και δύο φορές από τον Πατάντζαλι. Είναι η αρχαιότερη γιόγκα της Ινδίας και υπολογίζεται ότι υπάρχει εδώ και 10.000 χρόνια. Με ανασκαφές στην κοιλάδα του Ινδού, βρέθηκαν λαξευμένες πέτρες που απεικονίζουν ανθρώπους σε στάση γιόγκα και χρονολογούνται 5.000 χρόνια πριν από σήμερα. Η Κρίγια απαιτεί απόλυτη ακινησία. Η Κρίγια είναι: «Προσφέροντας την εισπνοή στην εκπνοή και την εκπνοή στην εισπνοή, ο γιόγκι ουδετεροποιεί (ακινητοποιεί) αυτά τα δύο ρεύματα» = δεν αναπνέει. Επομένως η Κρίγια, όπως είναι φανερό, είμαι μια εισπνοή (στην οποία με συγκεκριμένη τεχνική προσφέρουμε την εκπνοή) και μια εκπνοή (στην οποία προσφέρουμε την εισπνοή), δηλαδή μία εισπνοή και μία εκπνοή και τέρμα – αυτό είναι μία Κρίγια. Βλέπετε ότι δεν υπάρχει καμία «επταφασική αναπνοή», ούτε σωματική κίνηση.

Τώρα, αν κάποιος Έλληνας που τώρα πέθανε, «δάσκαλος γιόγκα» ισχυρίζεται ότι έφτασε στην απελευθέρωση στα 13 του χρόνια, τότε ήταν μεγαλύτερος από τον Βούδα, που ελευθερώθηκε πολύ πιο μεγάλος), από όλους τους Δασκάλους και τους Γκουρού, και από τον Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Όμοιοί του φαίνεται ότι ήταν μόνο ο Χριστός και ο Κρίσνα. Ισχυρίζεται και ότι ήταν σταλμένος από τον Θεό στη γη, για ειδική αποστολή. Υπάρχει βέβαια μια αντίφαση, ότι απελευθερώθηκε στα 13 του χρόνια, αλλά η «αποκάλυψη όλων των μυστηρίων του σύμπαντος» έγινε πολύ αργότερα. Ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα λέει ότι αυτή η αποκάλυψη γίνεται στο δεύτερο σαμάντι, πολύ πριν την τελική απελευθέρωση. Αλλά ο ίδιος «δάσκαλος», ΟΜΟΛΟΓΕΙ ότι δεν έφτασε καν στο δεύτερο σαμάντι (νιρβικάλπα, μόνιμη ένωση με τον Θεό, ολοκληρωτική πληρότητα και μακαριότητα), και ούτε καν στο πρώτο, δείτε: «Η μεγαλύτερη σε διάρκεια και σε Εσωτερική Πνευματική Πληρότητα ήταν αυτή των σχεδόν 30 ημερών κατά την οποία διέδραμε όλο το εσώβαθος της δημιουργίας. Βέβαια σ' αυτές τις 30 μέρες ενδιάμεσα επανερχόταν για λίγο στη φυσική του συνείδηση, έκανε στοιχειώδεις ανάγκες του σώματος και συνέγραφε ακατάπαυστα το έργο και κατόπιν ξανάφευγε».

Τριάντα μέρες πληρότητας στη ζωή του, και δείτε τι λέει ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα: «Εγώ δεν προσεύχομαι. Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά όταν το Αντικείμενο της προσευχής σου είναι μαζί σου όλη την ώρα, δεν έχεις πλέον ανάγκη να προσευχηθείς». Και: «Ένας Δάσκαλος που έχει επιτύχει τη συνειδητοποίηση του Εαυτού του έχει ήδη αφήσει πίσω του τη διαδικασία του διαλογισμού. «Το άνθος πέφτει όταν εμφανίζεται ο καρπός». Οι άγιοι όμως συχνά εμμένουν σε πνευματικούς τύπους για να δώσουν το παράδειγμα στους μαθητές τους».

«Βρίσκοντας τον Θεό, έχουμε τη δεξαμενή της αιώνιας, ατέρμονης, πάντα ανανεούμενης μακαριότητας. Ο Θεός είναι μακαριότητα. Ακούω τη μαγευτική μουσική της μακαριότητας. Μυρίζω, γεύομαι, σκέφτομαι, αισθάνομαι τις απολαύσεις της μακαριότητας που υπερβαίνουν τις αισθήσεις. Βλέπω μακαριότητα παντού, σε όλα τα πράγματα. Αγκαλιάζω τη μακαριότητα σε κάθε μορφή και μόριο της δημιουργίας. Από τη μακαριότητα προέρχομαι, για τη μακαριότητα ζω και στη μακαριότητα συγχωνεύομαι. Η μακαριότητα είναι ο ωκεανός στον οποίο όλα τα κύματα των επιθυμιών μου, των ονείρων μου, των φιλοδοξιών μου, των πόθων των αισθήσεών μου, των πράξεών μου, της αφοσίωσής μου, της σοφίας μου, έχουν διαλυθεί μέσα σε μια θάλασσα εκπλήρωσης. Η ικανοποίηση από την εκπλήρωση όλων των επιθυμιών που είχατε ποτέ, αν την πολλαπλασιάσετε δέκα εκατομμύρια φορές, δεν μπορεί να περιγράψει ούτε στο ελάχιστο τη μακαριότητα που νιώθετε στη συνειδητή κοινωνία με τον Θεό. Αναζητήστε την έμφυτη αγνή Μακαριότητα μέσα στον εαυτό σας που δεν μπορεί να καταστραφεί και θα έχετε βρει την πάντα υπάρχουσα, πάντα συνειδητή, πάντα ανανεούμενη Χαρά και ΑΙΩΝΙΑ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ – τον Θεό. Αναζητήστε την, και θα παρηγορηθείτε για πάντα». – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Ο γκουρού του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα είπε: «Η πνευματική πρόοδος δεν πρέπει να μετριέται με την επίδειξη εξωτερικών δυνάμεων, αλλά μόνο ΜΕ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑΣ στον διαλογισμό.
»Η ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΝΕΟΥΜΕΝΗ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ. Είναι ανεξάντλητος. Καθώς θα συνεχίζεις τους διαλογισμούς σου με τα χρόνια, θα σε γοητεύει με μια άπειρη ευρηματικότητα. Πιστοί σαν εσένα που βρήκαν τον δρόμο για τον Θεό ποτέ δεν σκέφτονται να Τον ανταλλάξουν με καμία άλλη ευτυχία. Είναι σαγηνευτικός πέρα από κάθε σκέψη συναγωνισμού». – Σρι Γιουκτέσβαρ

Τώρα δείτε πάλι τη φράση: «Η μεγαλύτερη σε διάρκεια και σε Εσωτερική Πνευματική Πληρότητα περίοδος ήταν αυτή των σχεδόν 30 ημερών».

Και να ένα σαμάντι του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα: Κατά τον διαλογισμό των Χριστουγέννων του 1948, η Θεϊκή Μητέρα εμφανίστηκε στον Δάσκαλο και οι γεμάτοι δέος μαθητές τον άκουσαν να μιλάει μαζί Της. Πολλές φορές αναφώνησε, με βαθύ αναστεναγμό:
«Ω, είσαι τόσο όμορφη!».
Ο Παραμαχάνσατζι είπε σε πολλούς μαθητές που ήταν παρόντες τις επιθυμίες Της για τη ζωή τους. Ξαφνικά φώναξε:
«Μη φεύγεις! Λες ότι οι υποσυνείδητες υλικές επιθυμίες αυτών των ανθρώπων Σε διώχνουν? Ω, γύρνα πίσω! Γύρνα πίσω!».

Και να τι γινόταν όταν συνέγραφε στην έρημο:

«Ήρθε στην αυλή για μερικά λεπτά», θυμόταν ένας από τους μοναχούς που εργαζόταν στην περιοχή γύρω από το ησυχαστήριο του Παραμαχάνσατζι. «Είχε ένα βλέμμα εντελώς απόμακρο και μου είπε: “Οι τρεις κόσμοι πλέουν μέσα μου σαν φυσαλίδες”. Η καθαρή δύναμη που ακτινοβολούσε από μέσα του με ανάγκασε να κάνω πίσω κατά αρκετά βήματα απ’ αυτόν».

Ένας άλλος μοναχός αφηγήθηκε ότι, καθώς μπήκε στο δωμάτιο όπου ο Γκούρουτζι εργαζόταν, «η δόνηση σ’ αυτό το δωμάτιο ήταν απίστευτη. Ήταν σαν να προχωρούσα προς τον Θεό».

«Υπαγορεύω ερμηνείες των Γραφών και γράμματα όλη την ημέρα», έγραψε ο Παραμαχάνσατζι σ’ έναν σπουδαστή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, «με τα μάτια κλειστά στον κόσμο, αλλά πάντα ανοιχτά στον παράδεισο».

Η αγάπη κάνει τον (αληθινό) Δάσκαλο να «μη βλέπει τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των ανθρώπων, αλλά να βλέπει σ’ αυτούς μόνο τη θεϊκή ψυχή τους». Κανένας λοιπόν αληθινός Δάσκαλος δεν θα έλεγε «η γιάμα και η νιγιάμα τέθηκαν για να φύγουν οι ανάξιοι» – όλοι μας μπορούμε να γίνουμε άξιοι, αλλά κανείς δεν κατακτά τη γιάμα και τη νιγιάμα χωρίς διαλογισμό (αντίθετα με όσα λέγονται από άλλους). Δείτε: Υπήρχαν φορές που κάποιος νέος μαθητής εξέφραζε αμφιβολίες σχετικά με το αν ήταν αρκετά άξιος ώστε να εξασκηθεί στη γιόγκα.
«Ξέχνα το παρελθόν», τον παρηγορούσε ο Σρι Γιουκτέσβαρ. «Οι περασμένες ζωές όλων των ανθρώπων είναι σκοτεινές από την πολλή ντροπή. Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πάντα αναξιόπιστη μέχρι ο άνθρωπος να αγκυροβολήσει στο Θεό. Τα πάντα στο μέλλον θα βελτιωθούν αν κάνεις μια πνευματική προσπάθεια ΤΩΡΑ».

Γιατί δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα αληθινός Δάσκαλος, ούτε Γκουρού: Διότι αν υπήρχε, θα το ήξερε όλος ο κόσμος, δείτε:

Χωρίς να το γνωρίζει η κοινωνία στην πλειονότητά της, μια σπουδαία πνευματική αναγέννηση άρχισε το 1861 σε μια απόμακρη γωνιά του Μπενάρες. Όπως το άρωμα των λουλουδιών δεν μπορεί να καταπνιγεί, έτσι και ο Λαχίρι Μαχασάγια, που ζούσε ήσυχα σαν ιδανικός οικογενειάρχης, δεν μπορούσε να κρύψει το έμφυτο μεγαλείο του. Πιστοί απ’ όλα τα μέρη της Ινδίας άρχισαν να αναζητούν το θεϊκό νέκταρ του απελευθερωμένου Δασκάλου. [Η Ινδία είχε τότε 360.000.000 ανθρώπους, όχι 11 εκατομμύρια όπως η μικρή Ελλάδα]. Υπ’ όψη ότι ο Λαχίρι Μαχασάγια δεν επέτρεψε ποτέ τη διαφήμισή του. Δείτε τι έλεγε: «Αφήστε το άρωμα του άνθους της Κρίγια να εξαπλωθεί με φυσικό τρόπο. Οι σπόροι της Κρίγια θα βρουν σίγουρα ρίζες στο έδαφος κάθε πνευματικά γόνιμης καρδιάς».

Είναι εύκολο να γνωρίσει κάποιος τον Θεό? Απαντά ο Θεός στην Μπάγκαβαντ Γκίτα (κεφ. VII, στίχος 3): «Ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, ίσως ένας αγωνίζεται για πνευματική επιτυχία. Και ανάμεσα στους ευλογημένους αληθινούς αναζητητές που επιμελώς προσπαθούν να Με φτάσουν, ίσως ένας Με αντιλαμβάνεται όπως είμαι».

Αυτά γράφονται απλώς για την πληροφόρησή σας, διότι χρησιμοποιείται όχι μόνο το όνομα του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα και του Λαχίρι Μαχασάγια, αλλά και του Μπάμπατζι, δηλαδή όλη η γραμμή των γκουρού μας. Αυτό είναι μεγάλη χαρά μας (ανεξάρτητα από τα κίνητρα του καθενός). Όπως έχουμε ξαναπεί, πολλοί, πάρα πολλοί χρησιμοποιούν το όνομά τους, αλλά οι πνευματικοί αυτοί γίγαντες δεν είναι «δικοί μας», ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, απλώς πρέπει να γράφεται η αλήθεια γι’ αυτούς, για την Κρίγια Γιόγκα και για τον Θεό.

Τα συμπεράσματα, όπως πάντα, δικά σας.

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, SRF, ιερός διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ