Απόσπασμα από τις: «Συζητήσεις με την Δήμητρα Τζιόβα / Demetra Jiova για την 5D Miracles Μέθοδο της»
Δήμητρα: Είναι σχεδόν σαν να είμαστε ραδιοφωνικοί σταθμοί, εκπέμπουμε σε μια συγκεκριμένη συχνότητα που έχει να κάνει με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας την κάθε μας στιγμή. Και αυτό αλλάζει από στιγμή σε στιγμή, γιατί αλλάζουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας από στιγμή σε στιγμή.
Όλες οι πιθανότητες στο σύμπαν, όλες οι καταστάσεις ή αλλιώς όλες οι πιθανές διαμορφώσεις των υποατομικών σωματιδίων στο σύμπαν, υπάρχουν ήδη. Είναι σαν να υπάρχουν για παράδειγμα 100 διαφορετικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε μια περιοχή.
Τώρα, το ποια απ’αυτές τις καταστάσεις της απειρότητας θα βιώσεις κάθε στιγμή έχει να κάνει με το ποια απ’αυτές θα συντονιστείς σύμφωνα με την παρούσα σου δόνηση (την συχνότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων σου, ανά στιγμή), ακριβώς όπως με ένα ραδιόφωνο θα συντονιστείς με κάποιους από αυτούς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάθε φορά που αλλάζεις την συχνότητα του.
Αν για παράδειγμα σκέφτομαι/εκπέμπω αυτήν την στιγμή ότι είμαι ένα θύμα, θα πάω και θα προσελκύσω/συντονιστώ με την κατάσταση/καταστάσεις από την απειρότητα του σύμπαντος στις οποίες θα βιώσω ότι είμαι το θύμα. Το κάνω συνειδητά; Φυσικά και όχι. Τις περισσότερες φορές κανένας μας δε διαλέγει κάτι τέτοιο συνειδητά.
Υπάρχουν πράγματα/σκέψεις που επιλέγεις συνειδητά και άλλα που δεν επιλέγεις συνειδητά. Τώρα, γιατί μπορεί να διαλέξεις υποσυνείδητα κάτι που δεν σου αρέσει; Γιατί “εκπαιδεύτηκες” στο να το κάνεις. Κι έτσι πάμε πίσω στην ιδέα των πεποιθήσεων: Αν έχω “εκπαιδευτεί”, μάθει να περιμένω για παράδειγμα, πως κάτι δυνατό, πιο δυνατό από μένα και έξω από μένα, μπορεί όντως να με θυματοποιήσει και το πιστεύω πραγματικά, τότε συντονίζομαι με αυτή την πιθανότητα στο σύμπαν και μετά “προσελκύω”/συντονίζομαι με καταστάσεις στις οποίες θα βιώσω ότι είμαι το θύμα, όπως για παράδειγμα ένα ατύχημαή μια αδικία ή κάτι παραπλήσιο.
Ξέρεις, μου θυμίζει αυτό μια παλιά ελληνική παροιμία που λέει ότι: “Όλα τα πράγματα που φοβάσαι αυτά και θα προσελκύσεις”, οπότε αυτή η παροιμία είναι αληθινή, κατά κάποιον τρόπο;
Δήμητρα: Ναι είναι. Αλλά το καλό νέο είναι ότι επίσης, όσα θετικά περιμένεις και πιστεύεις ότι είναι αλήθεια κι αυτά θα έρθουν να σε συναντήσουν, ή μάλλον, για να είμαι ακριβής, θα πας εσύ και θα τα συναντήσεις. Γιατί και αυτά υπάρχουν ήδη σαν πιθανότητες στο σύμπαν.
Τι γίνεται με το DNA μας; Επηρεάζει το χαρακτήρα μας ή τις πεποιθήσεις μας, τα πιστεύω μας, τα γεγονότα ή οτιδήποτε απ’όλ’αυτά;
Δήμητρα: Ναι, υπάρχει ένα μέρος του DNA, το 10% συγκεκριμένα, που μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι περιλαμβάνει όλα τα γονίδια που έχουν όλη την πληροφορία για να φτιάξουν το φυσικό σώμα. Εκεί μέσα περιλαμβάνονται και τα γονίδια για συγκεκριμένες αρρώστιες, συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης και κάποιοι πιστεύανε ότι υπήρχαν ακόμα και πληροφορίες και για σχήματα συμπεριφορών, ο χαρακτήρας μας δηλαδή.
Τώρα, το νέο είναι ότι ενώ θεωρούσαμε για πάρα πολλά χρόνια ότι το υπόλοιπο 90% του DNA ήταν άχρηστο, μετά από κάποιες πρόσφατες έρευνες διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια.
Ξέρουμε επίσης κβαντομηχανικά ότι ο χρόνος δεν είναι γραμμικός στις επάνω διαστάσεις. Κβαντομηχανικά, επιστημονικά, ξέρουμε ότι μέσα στη δημιουργία, μέσα στο «ΌΛΟΝ» όπως μου αρέσει να το ονομάζω, υπάρχουν 11 διαστάσεις. Εμείς, ως ανθρώπινα όντα, βιώνουμε μόνο τις 4 εξ αυτών: τις τρεις διαστάσεις του χώρου (μήκος-πλάτος-ύψος), συν τη διάσταση του χρόνου.
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τη ζωή του με την αίσθηση του χρόνου να περνάει, δηλαδή με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αυτό ονομάζεται γραμμικότητα του χρόνου. Τώρα, επιστημονικά ξέρουμε ότι στις επάνω διαστάσεις δεν συμβαίνει αυτό. Από την πέμπτη διάσταση και πάνω ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Ο χρόνος είναι πάντα:“Τώρα”. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν στο “Τώρα”.
Αυτή είναι μια τεράστια συζήτηση που μπορούμε να ανοίξουμε σύντομα, αλλά για να γυρίσω στην αρχική σου ερώτηση για το DNA. Κατά κάποιον τρόπο, ο κόσμος πιστεύει ότι υπάρχουν κομμάτια του DNA που περνάνε από τους γονείς και τους προγόνους μας σε εμάς, κάποια βιολογικά χαρακτηριστικά, μέσα από τα οποία μπορεί να επηρεάζονται και οι συμπεριφορές/εμπειρίες μας ή και η διάθεσή μας. Για παράδειγμα, αν πονάω, η διάθεση μου θα είναι λίγο κακή σαν απόρροια ίσως μιας αρρώστιας που η πληροφορία/πιθανότητα της υπήρχε στο DNA, όμως αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα ο χαρακτήρας μου. Φαίνεται σαν να επηρεάζει τον τρόπο που αντιδρώ, αλλά δεν είναι ο χαρακτήρας μου.
Ο χαρακτήρας μου, η προσωπικότητα μου είναι το σύνολο των πεποιθήσεων για τις οποίες λέγαμε νωρίτερα, οι οποίες είναι ουσιαστικά το ΕΓΩ μας. Με αυτή την έννοια, το ΕΓΩ μας -το λογικό μας κομμάτι δηλαδή- δεν είναι συνδεδεμένο με το κομμάτι του DNA μας που μεταφέρει την ‘σωματική’ μας πληροφορία.
(Δείτε στο βίντεο). Αυτός είναι ο George και ο George είναι ένα από τα όντα που ονομάζουμε Flatliners. Είναι όντα που αντιλαμβάνονται μόνο τις δυο διαστάσεις: μήκος και πλάτος και δεν αντιλαμβάνονται την τρίτη διάσταση: δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται το χώρο.
Για να “παίξω” λίγο με τον George. Όποτε πιάνω τον George και του κάνω αυτό, τον κινώ μπρος-πίσω δηλαδή, μέσα στον χώρο όπως τον αντιλαμβάνομαι εγώ, ζαλίζεται ο George πιστεύετε; Μέσα από τη δική του αντίληψη/οπτική γωνία ο χώρος δεν υπάρχει, ο George δεν ξέρει καν ότι υπάρχω εγώ. Οπότε δυο πράγματα μπορούν να ισχύουν ταυτόχρονα: να τον κουνάω εγώ από τη δική μου οπτική γωνία, ενώ από τη δική του οπτική δεν κουνιέται. Κάνει λάθος; Όχι, πολύ σωστά το βιώνει μέσα από την δική του οπτική γωνία. Οπότε το παράδοξο του να έχει κι εκείνος δίκιο και εγώ συγχρόνως είναι το σημείο στο οποίο εισαγόμαστε στην σφαίρα πραγματικότητας της κβαντοφυσικής και των 11 διαστάσεων.
Νόμος της Έλξης ή Νόμος του Συντονισμού;
Δήμητρα: Αν έχουμε ένα κερί στη μέση του δωματίου. Το βλέπεις, το βλέπω, είναι το ίδιο κερί. Από τη δική σου οπτική όμως είναι λίγο διαφορετικό γιατί έχεις εμένα σαν φόντο του. Από τη δική μου οπτική είναι επίσης διαφορετικό γιατί, ενώ βλέπω το ίδιο κερί, έχω εσένα σαν φόντο του. Οπότε η αίσθηση που έχουμε για το ίδιο πράγμα είναι λίγο διαφορετική γιατί το βλέπουμε από διαφορετική γωνία, όπως με δυο διαφορετικές κάμερες.
Κατά μια έννοια λοιπόν, αν το δούμε από την τετραδιάστατη οπτική μας γωνία, βιώνοντας δηλαδή την ‘πραγματικότητα μας’ μέσα από τις τρεις διαστάσεις του χώρου συν το χρόνο, εγώ έχω την αίσθηση ότι είμαι κατά κάποιο τρόπο σταθερή μέσα στην ζωή και τα γεγονότα έρχονται σε μένα, δηλαδή τα τραβάω σαν ένας μαγνήτης που είναι σταθερός και τραβάει επάνω του τα μεταλλικά αντικείμενα.
Όμως, από την πέμπτη διάσταση και πάνω, αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που λέγαμε πριν για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Δηλαδή, δεν ”έρχεται σε μένα” ο ραδιοφωνικός σταθμός, εγώ συντονίζομαι στη συχνότητα του. Οπότε στην ουσία, εγώ πάω στο γεγονός, δεν έρχεται το γεγονός σε μένα. Οπότε απ’αυτή την οπτική, δεν το τραβάω προς εμένα αλλά το “επισκέπτομαι”/συντονίζομαι μαζί του. Οπότε δεν είναι ακριβώς «ο Νόμος της Έλξης» αλλά κάποιος θα μπορούσε να τον πει: «ο Νόμος της Επίσκεψης/Συντονισμού», ουσιαστικά όμως περιγράφεται το ίδιο πράγμα.
Χοντρικά λοιπόν ο «Νόμος της Έλξης» λέει: “Ό,τι εκπέμπω, αυτό και εισπράττω πίσω”, αν υποθέσουμε ότι εγώ είμαι το σταθερό σημείο σε αυτήν την διεργασία. Ή αλλιώς «ο Νόμος του Συντονισμού» λέει: “Αν εκπέμπω θετική ενέργεια, θα πάω και θα συναντήσω/συντονιστώ με πιο θετικά πράγματα και γεγονότα, όπως και αν εκπέμπω αρνητικά θα πάω και θα συναντήσω/συντονιστώ με αρνητικά”. Και πάλι όμως αυτό το “θετικό” και “αρνητικό” είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και εξαρτάται από το κάθε άτομο, γιατί δεν υπάρχει αυστηρά γενικός ορισμός του τι είναι θετικό και τι αρνητικό, αλλά υπόκεινται στους ορισμούς του κάθε ατόμου για το τι είναι ‘θετικό’ και ‘αρνητικό’ για το ίδιο.
Είναι λίγο πιο ξεκάθαρο τώρα; Ότι δηλαδή μπορεί να είναι η ίδια ιδέα αλλά από διαφορετική οπτική γωνία: ο «Νόμος της Έλξης», που έχει γίνει πολύ γνωστός τα τελευταία χρόνια, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από μας δεν ξέρουμε κβαντοφυσική και δε μπορούμε να τον αντιληφθούμε έτσι, τον βιώνουμε σαν να “ελκύουμε” πράγματα σε μας αλλά στην πραγματικότητα, για να είμαστε απολύτως ακριβείς, εμείς πηγαίνουμε και “επισκεπτόμαστε”/συντονιζόμαστε με αυτούς τους «ραδιο-σταθμούς», αυτές τις πιθανότητες. Εμείς κατευθυνόμαστε προς αυτές κι όχι αυτές σε μας. Στην τελική, όμως, περιγράφουμε το ίδιο πράγμα.
Το απόλυτο δικαίωμα μας, από την στιγμή που γεννηθήκαμε, είναι να καταλάβουμε ότι είμαστε ακριβώς τόσο δυνατοί και ότι τίποτα «κακό» δε μπορεί να μας συμβεί αν κατέχουμε σε βάθος το «Νόμο της Έλξης» ή αλλιώς το «Νόμο της Επίσκεψης/Συντονισμού».
Το ότι επιλέγω εγώ προσωπικά να συντονίζομαι στο να είμαι ένας από τους καταλύτες για να επιτευχθεί το παραπάνω σε όλους όσους συναντώ και το αναζητούν, είναι και η μεγαλύτερη χαρά και ευλογία της δικής μου ζωής!
Η Δήμητρα Τζιόβα /Demetra Jiova ζει και έχει έδρα το Λος Άντζελες. Τα τελευταία 2 χρόνια έρχεται συνήθως μια φορά τον χρόνο στην Ελλάδα για να διδάξει με 3ήμερο εντατικό & βιωματικό σεμινάριο την μέθοδο της: 5D Miracles, ένα τελείως νέο τρόπο αντίληψης και βίωσης της ζωής, ειδικά όταν μαθαίνει κανείς ότι έχει άπειρες «ταυτόχρονες» εκδοχές/φράιμ μέσα στην απειρότητα του πολυ-σύμπαντος!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.