Μάης : Ο μήνας την μνήμης και της χαμένης αθωότητας..

Γράφει ο Παντελής Χατζηκυριάκου

Ήρθε για άλλη μια φορά ο Μάης, ο νεαρός αυτός άνδρας με το στεφάνι από λουλούδια στο κεφάλι. Ο μήνας της λησμονιάς, της ευφορίας και της χαμένης αθωότητας που σηματοδοτεί τον οριστικό πια ερχομό της άνοιξης.

Πόσο αισιόδοξα και συνάμα μελαγχολικά σε κάνουν και νιώθεις τέτοιες μέρες; Πόσο πιο έντονο κάνουν αυτό το συναίσθημα της μετάβασης στη νέα εποχή;

Βλέπετε, για όσους πρόλαβαν και έζησαν την οριστική αυτή νίκη της φύσης επί του χειμώνα με τον πατροπαράδοτο – παραδοσιακό τρόπο, το μόνο πράγμα που έχει μείνει να θυμίζει τον ερχομό της άνοιξης είναι τα χελιδόνια και οι πρώτες χελιδονοφωλιές. Όσα έθιμα συνόδευαν και σηματοδοτούσαν τον “μαγεμένο μήνα” έχουν πια χαραχτεί στη μνήμη μας σαν ασπρόμαυρες σκηνές. Σαν ρετρό παραστάσεις μιας εποχής στην οποία όλα ήταν εύκολα, αθώα και απλά. Τότε που αρκούμασταν στο λίγο, στο καθημερινό και στο άμεσα διαθέσιμο.

Τώρα λοιπόν, το αγιόκλημα που άλλοτε συμβόλιζε την ευτυχία, την αγάπη και την σοφία, τα στάχια που συμβόλιζαν την αφθονία, η λυγαριά που με τη σειρά της αντιπροσώπευε την προστασία του γάμου και το σκόρδο που χρησιμοποιούταν για την απομάκρυνση του κακού από το σπίτι δεν θα ενωθούν για να απαρτίσουν το στεφάνι του Μάη. Το στεφάνι του Μάη θα είναι άλλο ένα λογότυπο στην οθόνη του υπολογιστή μας που θα κάνει τον γύρο του διαδικτύου συνοδευόμενο από ευχές που θα ανταλλάσσονται μέσα από κόκκινες ειδοποιήσεις.

Τώρα πια οι πιτσιρικάδες σταμάτησαν να πηδούν φωτιές την παραμονή της πρώτης μέρας του Μαγιού, ξορκίζοντας έτσι τον χειμώνα και καλωσορίζοντας την άνοιξη. Σήμερα δεν θα δεις κανένα παιδί να ξεχύνεται στους αγρούς για να πλέξει το μαγιάτικο στεφάνι, να το κρεμάσει στην πόρτα του σπιτιού και να το κάψει του Άι – Γιάννη. Κανένας νέος δε θα ματώσει τα χέρια του την δεύτερη Κυριακή του μήνα ώστε να μαζέψει το μπουκέτο της μαμάς και καμία μαμά δεν θα δακρύσει από συγκίνηση και από ευτυχία στη θέα του.

Αυτή η αθωότητα χάθηκε. Η αφέλεια και η ανεμελιά που άλλοτε χαρακτήριζαν τέτοιες μέρες έχουν θυσιαστεί στο βωμό της εξέλιξης , των προβλημάτων και της μιζέριας .

Τώρα πλέον οι ζωές μας έγιναν ανηφορικές. Οι εποχές αλλάζουν μηχανικά, οι μήνες δεν έχουν πια μορφή και τα τριαντάφυλλα σταμάτησαν να μυρίζουν.

Ζήστε την λοιπόν. Μην αφήσετε και αυτή την άνοιξη να φύγει όπως οι προηγούμενες. Σε μια εποχή που ήθη και έθιμα ξεθωριάζουν, που συναισθήματα σβήνουν και τα προβλήματα μας κατακλύζουν, η επιστροφή στις ρίζες μας είναι η μόνη σωτηρία.

Καλό μήνα και χαρούμενη άνοιξη σε όλους!

loveletters

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ