Η αλήθεια «χτυπάει» κατευθείαν νεύρο!
Αναστατώνει, εκνευρίζει, ενοχλεί, αποσυντονίζει και πολλές φορές σε φτάνει στα άκρα!
Σε «βγάζει» εκτός εαυτού γιατί απλά, δεν μπορείς να δεχτείς πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η ψευδαίσθηση που έχεις ότι είσαι ο καλύτερος…. ο ανώτερος… ο «υπεράνω»!
Αυτός που αξίζει μόνο συγχαρητήρια για το επίπεδο τελειότητας που έχει φτάσει!
Δεν μπορείς να φανταστείς πως αντί για θαυμασμό θα εισπράξεις κάποιο επικριτικό σχόλιο!
Ούτε καν διανοείσαι κάτι τέτοιο!
Γι’ αυτό και όποιος τολμήσει να το κάνει , στην καλύτερη περίπτωση είναι μειωμένης αντίληψης, βλέπε, χαζός, βλάκας, ανόητος…
Ενώ σε όλες τις άλλες…. είναι σίγουρα εμπαθής!!!!
Ενας άνθρωπος, δηλαδή με έντονα εχθρικά συναισθήματα, εναντίον σου, που ζηλεύει τα χαρίσματα που έχεις και επειδή δεν τα διαθέτει ο ίδιος ή δεν πρόκειται ποτέ να τα αποκτήσει…..φτάνει στο σημείο να σε κακολογεί!!!!
Τον χαρακτηρίζεις, άμεσα και ως εχθρό σου γιατί σε βολεύει κατά βάθος, να μην ξαναβρεθεί στον δρόμο σου…και έτσι «καθάρισες»!
Τόσο απλά και συνοπτικά!
Τι γίνεται όμως με μένα που δεν είμαι ένας τυχαίος γνωστός, ούτε κάποιος από τον ευρύτερο κύκλο γνωριμιών σου αλλά ανήκω στον στενό κύκλο των ανθρώπων που θέλεις στην ζωή σου;
Πως θα σταματήσεις να υποστηρίζω πως κανένας άνθρωπος ΔΕΝ είναι και δεν μπορεί να είναι τέλειος;
Ποιο ισχυρό επιχείρημα θα βρεις να με πείσει για το αντίθετο;
Τι είναι αυτό που θα προβάλλεις για να μου αλλάξει την άποψη;
Πως αντιδράς όταν εκφράζω κάποιο αρνητικό σχόλιο που σε αφορά, γνωρίζοντας πως δεν είμαι εχθρός σου;
Εκνευρίζεσαι αμέσως, με διακόπτεις συνεχώς και σχεδόν ποτέ δεν με αφήνεις να φτάσω στην τελεία της πρότασης που έχω ξεκινήσει!
Όταν καταλαβαίνεις πως θα ακούσεις κάποιο παράπονο…
Θυμώνεις, ανεβάζεις τον τόνο της φωνής σου και προτού να το καταλάβω έχω μπλέξει σε έναν καυγά με τελείως διαφορετικό θέμα από αυτό που ήθελα να αναφέρω!
Γιατί δεν σε ενδιαφέρει η ουσία…..
Σε απασχολεί να καταστήσεις σαφές πόσο δυσάρεστη γίνομαι όταν ανοίγω συζητήσεις που επισημαίνουν κάποιο λάθος ή ελάττωμα σου!
Να εμπεδώσω πως δεν είναι δυνατόν να σκεφτώ κάτι αρνητικό για σένα που αγγίζεις την τελειότητα!....
Και πολύ περισσότερο δεν έχω δικαίωμα να το εκφράσω….
Γιατί τότε γίνομαι γκρινιάρα, παράλογη, συγκρουσιακή που μου αρέσουν οι αντιπαραθέσεις και οι τσακωμοί!
Και όταν κάποια στιγμή φωνάζω μπας και συνέλθεις από το παραλήρημα στο οποίο βρίσκεσαι λέγοντας τόσο εξωφρενικά πράγματα, που είναι τελείως άσχετα κιόλας με αυτά που ήθελα να πω…..
Πετάς ένα «εσύ το ξεκίνησες!» για να με γεμίσεις ενοχές και νομίζεις πως «βγαίνεις» και από πάνω!!!!
Ότι έλυσες το πρόβλημα…..
Και μέσα στην μακαριότητα μπορούμε να αλλάξουμε θέμα και να πάμε παρακάτω!
Ηρεμα, ήσυχα χαλαρά…..
Σαν να μην συμβαίνει τίποτα αφού αισθάνεσαι πως ακόμα μία φορά, έχεις επιτελέσει το έργο σου να με πείσεις ότι μπροστά στην «τελειότητα» σου πρέπει να συμμορφώνομαι και να υποχωρώ!
Δεν σου περνάει καν από το μυαλό ότι η απότομη διακοπή της κουβέντας από μέρους μου, είναι απόρροια ενός ακόμα δικού σου λάθους!
Ένα λάθος που έχει ακριβό τίμημα και θα το πληρώσουμε και οι δύο παρακάτω!
Γιατί καμία σχέση δεν στηρίζεται πάνω στο ψέμα!
Και η απόκρυψη της αλήθειας είναι το μεγαλύτερο!!!!
Λειτουργεί σαν ντόμινο που με μια ασήμαντη αφορμή είναι ικανό να ισοπεδώσει τα πάντα και να συμπαρασύρει κάθε δυνατό συναίσθημα, χωρίς να μπορεί να το σταματήσει κανείς!
Ούτε ακόμα αυτή η αίσθηση του «νικητή» που σου προσφέρω κάθε φορά που υποχωρώ γιατί δεν είμαι διατεθειμένη να εκνευρίζομαι συνεχώς και να στεναχωριέμαι!
Πως γίνεται, λοιπόν να έχεις την απαίτηση να σου λέω αλήθεια όταν αρνείσαι να την ακούσεις;
Με ποιο δικαίωμα λες ότι δεν μπορείς να καταλάβεις την συμπεριφορά μου όταν με σπρώχνεις να κάνω πάντα δεύτερες σκέψεις γιατί δεν αντέχεις τις πρώτες;
Πως θέλεις να μην αδιαφορώ για την κοινή πορεία μας……
‘Οταν αυτή η σχέση ΔΕΝ είναι αυτό που θέλω!!!!!
Δεν με εκφράζει, δεν με ικανοποιεί, δεν μου ταιριάζει!!!
Και το μόνο πραγματικό λάθος που κάνω είναι ότι επιμένω να βρίσκομαι μέσα σε αυτήν!
Ότι εξακολουθώ να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι χωρίς αλήθεια ματαιοπονούμε και «χτίζουμε» είναι πάνω στην άμμο, χάνοντας πολύτιμο χρόνο!
Τίποτα δεν είναι σταθερό αν δεν έχει γερές βάσεις!
Τίποτα δεν μπορεί να εξελιχτεί αν δεν κοπιάζεις καθημερινά γι’ αυτό!
Πόσο μάλλον μια σχέση που πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη!
Το μοναδικό συναίσθημα που σου προσφέρει την σιγουριά της ειλικρίνειας των συναισθημάτων του άλλου!
Ότι είναι εκείνος, που μπορείς να του καταθέσεις την αλήθεια σου χωρίς φόβο, χωρίς αναστολές, χωρίς κόμπιασμα ότι θα παρεξηγήσει ή θα παρανοήσει τα λεγόμενα σου τα οποία βγαίνουν κατευθείαν από τα βάθη της ψυχής σου!
Γιατί χωρίς ψυχή δεν πλησιάσεις πραγματικά κανέναν!.....
Πόσο μάλλον να τον κρατήσεις κοντά σου!
Χωρίς αλήθεια οτιδήποτε είναι «πρόσκαιρο», «ανούσιο», «εξαρτημένο» από κάποια αδυναμία που θα αποκαλυφτεί στο πέρασμα του χρόνου και θα αφήσει ανεξίτηλα σημάδια σε αυτόν που την πίστεψε!
Και εγώ δεν θέλω να βρεθώ σε αυτή την θέση γιατί δεν μου αξίζει και δεν με αφορά!
Δεν έχω ανάγκη να κοροϊδεύω κάποιον για να αισθανθώ πλήρης!
Εχω ανάγκη να τον αγαπήσω βαθιά, μοναδικά και απόλυτα!
Αυτό με κάνει να αισθανθώ σιγουριά και ολοκλήρωση!
Να «ξεγυμνώσω» τον εαυτό μου μπροστά του, αφήνοντας τον, να μάθει κάθε πτυχή του!
Να με νοιώθει χωρίς ατέρμονες και κουραστικές συζητήσεις!
Να γνωρίζει πριν από μένα… για μένα!
Να ακουμπάει πάνω μου και να εξαφανίζονται οι ψευδαισθήσεις, οι υποψίες, τα «ίσως», τα «πρέπει» και τα «μπορεί»!
Να είναι όλα τόσο «καθαρά» που κοιτάζοντας τον, να βλέπω την δική μου εικόνα!
Να γίνεται η αλήθεια μας «ένα», για να μην υπάρχει τίποτα μεμπτό, παράλογο, κατακριτέο!
Να μπορεί η παρουσία του να με «τρέφει», να με δυναμώνει και να με «εξουσιάζει» με κείνον τον μοναδικό τρόπο που δεν θα μου επιτρέπει να κάνω λάθη!
Αλλά, αν μου ξεφύγει κανένα να το «αγκαλιάζει» αμέσως η εμπιστοσύνη του και να εξαφανίζεται προτού αφήσει κάποιο σημάδι!
Να είναι πεπεισμένος πως η αλήθεια είναι ο πιο σύντομος δρόμος να γίνουμε ευτυχισμένοι και να την θέλει, να την αναγνωρίζει και να την αποζητά κάθε λεπτό!
Γιατί μόνο αυτή ενώνει, παγιώνει και εξαγνίζει τους ανθρώπους από τα πάθη τους!
Μόνο αυτή επιτρέπει να «ανακαλύψεις» τον εαυτό σου και να τον προσφέρεις άφοβα στον άλλον……
Διότι ότι φοβάσαι «αυθαδιάζει», «φλυαρεί», «ασχημονεί»…..και δεν λογίζεται για αγάπη!!!!
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.