Ο Μέδοντας ήταν ο Ιθακήσιος κήρυκας των μνηστήρων της Πηνελόπης.
Ήταν αυτός που την ειδοποίησε για τη φονική παγίδα που έστησαν οι μνηστήρες στο γιο της, τον Τηλέμαχο.
Από ευγνωμοσύνη, λοιπόν, για τη σωτηρία της ζωής του, ο Τηλέμαχος μεσολαβεί στον πατέρα του κι έτσι βγαίνει έξω από τον κύκλο της εκδίκησης:
Ήταν αυτός που την ειδοποίησε για τη φονική παγίδα που έστησαν οι μνηστήρες στο γιο της, τον Τηλέμαχο.
Από ευγνωμοσύνη, λοιπόν, για τη σωτηρία της ζωής του, ο Τηλέμαχος μεσολαβεί στον πατέρα του κι έτσι βγαίνει έξω από τον κύκλο της εκδίκησης:
«Μα και το Μέδοντα να σώσουμε τον κράχτη, τι με γνοιάστη
από παιδί με αγάπη πάντα του στο αρχοντικό μας μέσα·
ξον ο Φιλοίτιος αν τον σκότωσε, για κι ο Εύμαιος, για κι ατός σου,
αν βρέθηκε μπροστά σου, ως χίμιζες στο αρχονταρίκι μέσα.»
από παιδί με αγάπη πάντα του στο αρχοντικό μας μέσα·
ξον ο Φιλοίτιος αν τον σκότωσε, για κι ο Εύμαιος, για κι ατός σου,
αν βρέθηκε μπροστά σου, ως χίμιζες στο αρχονταρίκι μέσα.»
Ο Μέδοντας άκουσε τον Τηλέμαχο και χάρηκε η καρδιά του.
Τρέχει και γονατιστός στα πόδια του πέφτει, να τον παρακαλέσει για τη ζωή του:
Τρέχει και γονατιστός στα πόδια του πέφτει, να τον παρακαλέσει για τη ζωή του:
Είπε, κι ο Μέδοντας τον άκουσεν ο μυαλωμένος, τι είχε
ζαρώσει κάτω από ΄να κάθισμα και κοίτουνταν χωμένος
σε νιόγδαρτο αγελαδοτόμαρο, του Χάρου να γλιτώσει.
Μεμιάς ξεπρόβαλε απ΄ το κάθισμα κι εγδύθη το τομάρι,
κι έτρεξε αμέσως στου Τηλέμαχου τα γόνατα να πέσει,
και λόγια του ΄λεγε ανεμάρπαστα με χίλια παρακάλια:
«Εδώ είμαι! Την ορμή σου κράτησε, καλέ, και του κυρού σου
μίλησε, μη μου δώσει θάνατο στην πλήθια δύναμή του
με κοφτερό χαλκό, μανιάζοντας που ρήμαξαν το βιος του
στο σπίτι εδώ οι μνηστήρες οι άμυαλοι, και σένα σε αψηφούσαν.»
ζαρώσει κάτω από ΄να κάθισμα και κοίτουνταν χωμένος
σε νιόγδαρτο αγελαδοτόμαρο, του Χάρου να γλιτώσει.
Μεμιάς ξεπρόβαλε απ΄ το κάθισμα κι εγδύθη το τομάρι,
κι έτρεξε αμέσως στου Τηλέμαχου τα γόνατα να πέσει,
και λόγια του ΄λεγε ανεμάρπαστα με χίλια παρακάλια:
«Εδώ είμαι! Την ορμή σου κράτησε, καλέ, και του κυρού σου
μίλησε, μη μου δώσει θάνατο στην πλήθια δύναμή του
με κοφτερό χαλκό, μανιάζοντας που ρήμαξαν το βιος του
στο σπίτι εδώ οι μνηστήρες οι άμυαλοι, και σένα σε αψηφούσαν.»
Ο Οδυσσέας μέσα στο μέγα χαλασμό μειδιά κι αποφασίζει ν’ ανταμείψει το καλό, που ‘ναι ικανό να σβήσει όλα τα λάθη:
Αχνογελώντας ο πολύβουλος του μίλησε Οδυσσέας:
«Τούτος σου στάθηκε και γλίτωσες· κάνε λοιπόν κουράγιο,
για να κατέχεις πια στα φρένα σου, να ΄χεις να λες και σ΄ όλους,
παρά κακό πόσο καλύτερο να κάνεις καλοσύνες.
«Τούτος σου στάθηκε και γλίτωσες· κάνε λοιπόν κουράγιο,
για να κατέχεις πια στα φρένα σου, να ΄χεις να λες και σ΄ όλους,
παρά κακό πόσο καλύτερο να κάνεις καλοσύνες.
Η απόφαση σωτηρίας ήταν μια ανταμοιβή για το καλό, που κάποτε μπροστά μας θα το βρούμε, ακόμα κι αν "πέσει στο γιαλό":
«Μα τώρα στην αυλή να κάτσετε, κι εσύ κι ο φουμισμένος
τραγουδιστής, μακριά απ΄ τα γαίματα κι από το αρχονταρίκι,
ως να τελέψω μες στο σπίτι μου το που ΄ναι χρεία να γένει.»
τραγουδιστής, μακριά απ΄ τα γαίματα κι από το αρχονταρίκι,
ως να τελέψω μες στο σπίτι μου το που ΄ναι χρεία να γένει.»
Είχε προηγηθεί η ικεσία του Φήμιου, του φημισμένου τραγουδιστή, που τον Οδυσσέα έπεισε τη ζωή να του χαρίσει.
Xαρά Νάστου
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.