Eίμαστε αστρική σκόνη

«Είτε είμαστε άνθρωποι είτε είμαστε αστρική σκόνη, όλοι μαζί χορεύουμε στη μελωδία ενός αόρατου ερμηνευτή».

Αλβέρτος Αϊνστάιν 

Οταν ξεκίνησε το σύμπαν, υπήρχε μόνο υδρογόνο και λίγο ήλιο και πολύ λίγο από τα άλλα στοιχεία. Το ήλιο δεν βρίσκεται στο σώμα μας. Το υδρογόνο είναι, αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο μέρος του βάρους μας. Τα αστέρια είναι σαν τους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Παίρνουν ένα καύσιμο και το μετατρέπουν σε κάτι άλλο. Το υδρογόνο μετασχηματίζεται σε ήλιο, και το ήλιο είναι ενσωματωμένο στον άνθρακα, το άζωτο και το οξυγόνο, το σίδηρο και το θείο, όλα όσα μας αποτελούν. Οταν τα αστέρια φτάσουν στο τέλος της ζωής τους, διογκώνονται και καταστρέφονται αποτινάζοντας τα εξωτερικά στρώματα τους.

Αν ένα αστέρι είναι αρκετά βαρύ, θα εκραγεί σε σουπερνόβα. Ετσι, το μεγαλύτερο μέρος του υλικού που τα αποτελούν, βγαίνει από τα αστέρια που πεθαίνουν, ή τα αστέρια που καταστράφηκαν από εκρήξεις. Και αυτές οι αστρικές εκρήξεις συνεχίζονται. Εχουμε μέσα μας πράγματα τόσο παλιά όσο και το σύμπαν και άλλα που δημιουργήθηκαν μόλις εκατό χρόνια πριν. Η Γη δεν μπορεί να αποφύγει την συνάντηση τα συντρίμμια κι έτσι η αστρική σκόνη πέφτει πάνω στη Γη όλη την ώρα από την αρχή της δημιουργίας. Βασικά είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε ο πλανήτης εξαρχής. Αλλά τελικά όλα αυτά τα σωματίδια που περιέχουν οξυγόνο και άνθρακα, σίδηρο, νικέλιο, και όλα τα άλλα στοιχεία, βρίσκουν το δρόμο τους μέσα στο σώμα μας.

Οτι βρίσκεται στο σύμπαν και τη Γη αποτελείται από αστερόσκονη, η οποία βρίσκεται παντού γύρω και μέσα μας. Μας συνδέει άμεσα με το σύμπαν και ανοικοδομεί το σώμα μας ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Το σώμα μας είναι κατασκευασμένο από τα υπολείμματα των άστρων και τις τεράστιες εκρήξεις στους γαλαξίες. Όλο το υλικό στο σώμα μας προέρχεται από την εν λόγω υπολειπόμενη αστερόσκονη, που βρίσκεται επίσης στα φυτά και στα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε κάθε μέρα. 

Στην αρχή της δημιουργίας του πλανητικού συστήματος, ο ήλιος δεν ακτινοβολούσε, ή τουλάχιστον ακτινοβολούσε λιγότερο απ ότι σήμερα. Κι ακόμη ότι η Γη  δεν περιστρεφόταν με την ίδια ταχύτητα γύρω από τον εαυτό της , ούτε γύρω από τον ήλιο. Από κει και  μετά, με την  ενέργεια της βαρύτητας  και γενικότερα των μαγνητικών πεδίων  ο ήλιος άρχισε  να δίνει περισσότερο φως, όπως αυτό που ξέρουμε και η Γη να γυρίζει σιγά-σιγά  γύρω  από τον εαυτό  της.

Και εδώ ακριβώς χωρίστηκε η μέρα από τη νύχτα (βλέπε Εξι μέρες δημιουργίας).

Σ αυτές τις απόψεις οι επιστήμονες οδηγήθηκαν από τις παρατηρήσεις   ότι η Γη δεν περιστρέφεται   γύρω από  τον εαυτό της  πάντα με  την ίδια ταχύτητα.  Τα τελευταία χρόνια (1994)  περιστρέφεται όλο και πιο αργά και το ημερονύκτιο  μεγαλώνει. Αυτό οφείλεται στους διάφορους μαγνητισμούς και στις παλίρροιες της Γης.

Σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν το έτος μεγαλώνει  κατά 1 δευτερόλεπτο. Ασήμαντο φαινομενικά , χρονικό διάστημα, αλλά σημαντικό στο πέρασμα των χρόνων, των αιώνων, των χιλιετηρίδων  κλπ.  Διότι οι υπολογισμοί των επιστημόνων φέρνουν στο φως κάτι πολύ εντυπωσιακό. Οσο η γη γυρίζει πιο αργά, κάνει λιγότερα  ημερονύκτια, μέσα σ ένα χρόνο. Ετσι υπολογίζεται ότι πριν:

·        4,8 δις χρόνια     το έτος  είχε          11 ημερονύκτια.

·        2,4    -=-                                                   120   -=-

·        1,2    -=-                                                    247   -=-

·        600 εκ.    χρόνια το έτος είχε           424  -=-

·        100    -=-            -=-                                370   -=-

·        Σήμερα                                                    365   -=-

 

Οι υπολογισμοί δείχνουν ότι η Γη ξεκίνησε να γυρίζει αργά  γύρω από τον εαυτό  της και πολύ  γρηγορότερα γύρω από ήλιο , απ ότι σήμερα,  μετά, πριν 600 εκ. χρόνια  άρχισε να γυρίζει πολύ γρήγορα, και τώρα πάλι γυρίζει  αργά.                       

Όλα αυτά σημαίνουν πάρα πολλά  για την πορεία των εποχών  και τις βιολογικές εξελίξεις πάνω στη Γη, τονίζουν οι επιστήμονες, αφού δημιουργείται άλλος φωτοπεριοδισμός. Σε ότι αφορά τον Ηλιο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι μεσήλικας, έχει δηλαδή   διανύσει πορεία περίπου 5 δισεκατομμυρίων  ετών με συνεχώς αυξανόμενη δραστηριότητα. Και ότι από δω και πέρα  η φωτοβολία του θα μειώνεται σταδιακά, μέχρι που τελικά θα σβήσει μετά  5-6 δισ. χρόνια.

Βέβαια είναι πολύ εξωπραγματικό  να συζητάμε τι θα γίνει στο μακρινό εκείνο μέλλον. Σημασία έχει το σήμερα, κι αυτό ερευνούν  οι  επιστήμονες. Γιατί η διαφορά ενός  δευτερολέπτου το χρόνο στην περιστροφή της Γης, παίζει σημαντικό ρόλο για όσους ασχολούνται με την  αστρονομία, με την πλοήγηση σκαφών, με ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Γι αυτό μετά από διεθνείς συμφωνίες, προσθέτουν το χρόνο που λείπει λόγω της καθυστέρησης της Γης. Τα τελευταία 15 χρόνια προστέθηκαν 13 δευτερόλεπτα για να υπάρξει  συγχρονισμός. Το τελευταίο προστέθηκε την 1-7-94.   Αν δεχθούμε  τώρα αυτό το ρυθμό μείωσης της   περιστροφής της Γης σα σταθερή τότε:

·         Σε  600  εκ. χρόνια  το έτος θα έχει 306 μέρες

·         Σε  1.200.000.000  χρόνια                247 μέρες

·         Σε  2.400.000.000   «                        129 μέρες

·         Σε  4.800.000.000   «                          11 μέρες.

Βαθιά στο ανθρώπινο υποσυνείδητο υπάρχει η επιτακτική ανάγκη για ένα λογικό σύμπαν που να έχει ένα νόημα. Αλλά το πραγματικό σύμπαν είναι πάντα ένα βήμα πέρα από τη λογική. Στην πραγματικότητα είμαστε μια εκδήλωση της κίνησης ολόκληρου του σύμπαντος κατά τον ίδιο τρόπο που ένα κύμα είναι μια εκδήλωση της κίνησης ολόκληρου του ωκεανού.

Σύνθεση από iefimerida.gr  και   koutouzis.gr

mythagogia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ