Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
… δεν αστειεύομαι, με συνοπτικές διαδικασίες, όπως γινόταν παλιά.
Παραμένεις κρυμμένος σε μια γωνίτσα και καχύποπτος απορώντας για το πού το πάω.
Αναρωτιέσαι γιατί πάλι, γιατί επιστρέφω με τόση επιμονή, γιατί κάνω ό,τι κάνω, γιατί μένω και τι ζητάω. Ή μάλλον πώς γίνεται να μένω τη στιγμή που όλα στη ζωή σου είναι ακατάλληλα για μένα, γιατί δε χωράω στα κουτάκια.
Ναι, ξέρω… έχεις μια ζωή τακτοποιημένη και γεμάτη υποθετικά… να σου θυμίσω όμως ότι νιώθεις ό,τι νιώθω… γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Παραμένεις κρυμμένος σε μια γωνίτσα και καχύποπτος απορώντας για το πού το πάω.
Αναρωτιέσαι γιατί πάλι, γιατί επιστρέφω με τόση επιμονή, γιατί κάνω ό,τι κάνω, γιατί μένω και τι ζητάω. Ή μάλλον πώς γίνεται να μένω τη στιγμή που όλα στη ζωή σου είναι ακατάλληλα για μένα, γιατί δε χωράω στα κουτάκια.
Ναι, ξέρω… έχεις μια ζωή τακτοποιημένη και γεμάτη υποθετικά… να σου θυμίσω όμως ότι νιώθεις ό,τι νιώθω… γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Ίσως είμαι πιο ρομαντική και συναισθηματική από Εσένα… περισσότερο απ’ όσο αντέχεις. Ενδεχομένως και ονειροπόλα… ναι, κι απ’ αυτό είμαι.
Δεν είμαι όμως μόνο αυτό, μ’ έχεις παρεξηγήσει. Δεν είμαι το κοριτσάκι κουκου-ρούκου. Είμαι η γυναίκα που σ’ ερωτεύθηκε. Υπάρχει διαφορά.
Το κοριτσάκι θα παίξει με μηνύματα, τραγουδάκια, selfies και τούφες από μαλλιά για να σου δείξει ότι γουστάρει τη φάση. Εγώ τολμώ και στο λέω ευθέως. Ότι σε θέλω στη ζωή μου… το γουστάρω δεν μου ταιριάζει σαν ρήμα. Σε διεκδικώ δίχως να αμφιβάλλω για τις επιθυμίες μου. Γνωρίζω το κόστος αλλά παραμένω στην πίστα, παρά το βαθμό δυσκολίας Δε θα κρύψω τη νευρικότητά μου, δε θα το παίξω υπεράνω, θα τρώω τα μούτρα μου μαζί σου… μέχρι να ξεκολλήσουμε από τα προσχήματα… μέχρι να αντέξεις ν’ ακούσεις τον εαυτό σου… να έχεις το χρόνο σου να νιώσεις… χωρίς να είμαι η ψυχολόγος του εαυτού μου.
Είμαι η γυναίκα που ντόμπρα και σταράτα σου ξεκαθαρίζω τη θέση μου. Νιώθω πράγματα, αλλά αυτό δε με κάνει αδύναμη, ώστε να τρέξω να βρω τρύπα να κρυφτώ ή να κάτσω μόνη μου και να τρώω τα λυσσακά μου από φόβο μήπως εκτεθώ.
Αντιθέτως, νιώθω δυνατή και έτοιμη για όλα όσα θα ακολουθήσουν. Βγαίνω λοιπόν έξω στο φως, στέκομαι απέναντί σου τετ α τετ και σου εκστομίζω χωρίς φόβο και με πάθος, όσα δεν αντέχουν τα αυτιά σου ν’ ακούσουν.
Αναρωτιέσαι τι στο διάολο συμβαίνει με Εμένα. Πώς είναι δυνατόν να μπαίνω στη στροφή με χίλια. Και κάπου εκεί αντιδράς, πιστεύεις ότι το κάνω για να σε καταφέρω, να σε τουμπάρω, να ρίξεις τις άμυνές σου και να σε εκθέσω. Κι αρχίζεις τότε να χώνεσαι βαθύτερα στη σκοτεινή σπηλιά σου, καθήμενος να απορείς τι πράμα είναι τούτο πάλι που σε βρήκε και να έρχεσαι αντιμέτωπος με τις φοβίες σου, για το τι σκοπό έχω και πού αποβλέπω, τι ζητάω να πετύχω και γιατί μου το επιτρέπεις. Είναι σαν να διαβάζω μια-μια τις σκέψεις σου, σαν να μου τις έχεις γράψει σε χαρτί. Και σου απαντώ.
Είμαι γεμάτη αντιθέσεις. Ντροπαλή, αλλά μέχρι να ερωτευτώ. Δοκιμάζω όσα φοβάμαι, ακόμη και τα κενά αέρος… ακόμη κι αν το ταξίδι με ζαλίσει. Νιώθω την επιθυμία μου και καταλαβαίνω ότι κάθε δοκιμασία είναι πολύτιμη μέχρι να φτάσω στο στόχο μου. Καλοδεχούμενο κάθε εμπόδιο. Στην περίπτωση αυτή δεν με πτοεί τίποτα και κανένας. Όχι δεν έχεις γίνει η εμμονή μου, δεν θα σου έδινα ποτέ αυτό τον ρόλο. Μου είσαι πολύτιμος για να σε αναλώσω. Αν με ρωτάς τι σκοπό έχω, θα σου πω πως πολύ πριν ακόμη μπεις μέσα στη ζωή μου, είχες ζήσει μέσα στα όνειρά μου.
Δεν προσπαθώ να σε κατακτήσω ούτε να σε λεηλατήσω.
Είσαι το κάστρο μου που μέσα του νιώθω ότι ανήκω.
Στο γέλιο σου φωτίζονται όλα από την αρχή.
Στα μάτια σου βλέπω την ΑΝατολή… ίσως γιατί τα δικά μου είναι πιο μελαγχολικά… είπες…
Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα.
Βούτηξες μέσα μου… στο βυθό Μου…
Όρμησα μέσα σου… στη φωτιά Σου…
Είσαι το κάστρο μου που μέσα του νιώθω ότι ανήκω.
Στο γέλιο σου φωτίζονται όλα από την αρχή.
Στα μάτια σου βλέπω την ΑΝατολή… ίσως γιατί τα δικά μου είναι πιο μελαγχολικά… είπες…
Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα.
Βούτηξες μέσα μου… στο βυθό Μου…
Όρμησα μέσα σου… στη φωτιά Σου…
Πρόκλησή μου…
Πες με ονειροπόλα, επίμονη, εκτός τόπου και χρόνου.
Είναι όμως επιλογή μου να ονειρεύομαι, να επιμένω, να μην αποχωρώ.
Οι τοίχοι μπαίνουν για να μας δείξουν πόσο πολύ θέλουμε αυτό που είναι από πίσω τους.
Στη μυρωδιά σου ηρεμώ… στο άγγιγμά σου… χύνει η ψυχή μου.
Πες με ονειροπόλα, επίμονη, εκτός τόπου και χρόνου.
Είναι όμως επιλογή μου να ονειρεύομαι, να επιμένω, να μην αποχωρώ.
Οι τοίχοι μπαίνουν για να μας δείξουν πόσο πολύ θέλουμε αυτό που είναι από πίσω τους.
Στη μυρωδιά σου ηρεμώ… στο άγγιγμά σου… χύνει η ψυχή μου.
Κι ας κυνηγάω το άφταστο κι ας πονέσω.
Δεν ξέρεις τι γλύκα είναι να γεύεσαι τον έρωτα με μια δόση κινδύνου μέσα…
Δεν ξέρεις τι γλύκα είναι να γεύεσαι τον έρωτα με μια δόση κινδύνου μέσα…
Κι ΑΝ το υστερόγραφο έγινε τίτλος, φροντίζω ο τίτλος ΝΑ γίνει επίλογος.
Εσένα μόνο.
Σε περιμένω.
Σε περιμένω.
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
Μπουκάϊ Χ. & Σαλίνας Σ. (2012). Να βλέπεις στον έρωτα. Εκδόσεις Όπερα.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.