Πως να καταπολεμήσετε το παιδικό άσθμα χωρίς φάρμακα!

Το άσθμα είναι μία χρόνια πάθηση του αναπνευστικού συστήματος που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η δύσπνοια.

Το άσθμα, γενικά ορίζεται ως οφείλεται σε φλεγμονή των αεραγωγών, η επιστημονική κοινότητα δεν έχει καταλήξει στα ακριβή αίτια που το προκαλούν και διακρίνεται σε:

• Εξωγενές ή αλλεργικό άσθμα, το οποίο οφείλεται κυρίως στην επίδραση διαφόρων παραγόντων που προέρχονται από το περιβάλλον και λέγονται αλλεργιογόνα και προσβάλει συνήθως την παιδική ηλικία ως αλλεργική αντίδραση του οργανισμού προς τους εξωγενείς παράγοντες.

• Ενδογενές ή μη αλλεργικό άσθμα στο οποίο δεν ανευρίσκεται κανένας παράγοντας που να θεωρείται υπεύθυνος για την πρόκλησή του, με το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών είτε απαλλάσσονται από την νόσο τους είτε βελτιώνονται σημαντικά σε βαθμό που να μην χρειάζονται.
• Το άσθμα μετά από άσκηση. Στη μορφή αυτή του άσθματος οι κρίσεις δύσπνοιας επέρχονται  μετά από άλλοτε άλλου βαθμού άσκηση.
• Το επαγγελματικό άσθμα. Η μορφή αυτή του άσθματος εμφανίζεται σε άτομα που έρχονται σε επαφή με διάφορες εισπνεόμενες ουσίες που σχετίζονται με το επαγγελματικό περιβάλλον (π.χ. αλεύρι σε αρτοποιούς, σκόνη ξύλου σε μαραγκούς, βαφές χρωμάτων σε βαφείς κ.λ.π.).
• Το νυχτερινό άσθμα. Χαρακτηριστικό της μορφής αυτής του άσθματος είναι ότι οι κρίσεις δύσπνοιας επέρχονται κατά την διάρκεια της νύχτας ή τις πρώτες πρωινές ώρες. Το νυχτερινό άσθμα παρουσιάζεται ιδιαίτερα σε ασθματικούς που δεν θεραπεύουν επαρκώς το άσθμα τους κατά την διάρκεια της ημέρας.

Πού οφείλεται η νόσος – Αίτια – Παράγοντες που την πυροδοτούν

Αύξηση της συχνότητας του άσθματος στα παιδιά ενώ επισημαίνονται με σχετική αγωνία ίσως, παράγοντες που ευθύνονται γι’ αυτό το γεγονός. Η σφαιρική εκτίμηση του προβλήματος δείχνει ότι υπάρχει μια αύξηση 4 – 15% στις αναπτυγμένες χώρες ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι μόνο 3%. Δεκαπέντε τοις εκατό των Ευρωπαίων υποφέρουν από άσθμα και το πρόβλημα είναι πολύ αυξημένο στα παιδιά. Είναι το πιο συχνό νόσημα της παιδικής ηλικίας (10 – 15%) υπεύθυνο για το μεγαλύτερο ποσοστό των σχολικών απουσιών ετησίως

Το άσθμα λέγεται ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι κληρονομική νόσος. Άλλοι παράγοντες που μπορούν να πυροδοτήσουν την νόσο είναι:

1. Αλλεργία, ειδικά στα νεαρά άτομα, σε ουσίες που την προκαλούν όπως γύρεις διαφόρων δένδρων ή φυτών, μύκητες, οικιακή σκόνη (ή καλύτερα παράσιτα που ζουν στη σκόνη), τρίχες ή λέπια ζώων, πούπουλα, φάρμακα, χημικά και κάποιες τροφές.

2. Λοιμώξεις, κυρίως του αναπνευστικού συστήματος όπως π.χ. κρυολογήματα, γρίπη, ιγμορίτιδα κ.ά.

3. Ψυχολογικοί παράγοντες, όπως έντονη χαρά ή λύπη.

4. Περιβαλλοντολογικοί παράγοντες, όπως η αναπνοή καπνών και μολυσμένου ατμοσφαιρικού αέρα, που στις μέρες μας είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, δεδομένου ότι διενεργούνται σε μόνιμη πλέον βάση οι χημικοί αεροψεκασμοί.

5. Επαγγελματικοί παράγοντες, όπως η εισπνοή σκόνης  ή αερίων μπορούν να προκαλέσουν την εμφάνιση της ειδικής μορφής άσθματος που λέγεται επαγγελματικό.

Δυστυχώς η συμβατική θεραπεία συνιστά φάρμακα όπως,

• Αντιφλεγμονώδη, εισπνεόμενα στεροειδή με αντιφλεγμονώδη δράση και είναι θεραπεία πρώτης επιλογής ακόμη και για ασθενείς με ήπιο άσθμα.
• Βρογχοδιασταλτικά, για ασθενείς με συμπτώματα σε μικρό χρόνο.
• Συσκευές εισπνοών με συνδυασμό εισπνεόμενου κορτικοστεροειδούς με βρογχοδιασταλτικό.

Όλα αυτά τα φάρμακα έχουν τις παρενέργειες των κορτικοειδών και προκαλούν πιθανή οστεοπόρωση, ψυχολογικές διαταραχές, παχυσαρκία, αναστολή της ανάπτυξης στα παιδιά, αμηνόρροια, διαβήτη, υπερλιπιδαιμία, υπέρταση, καταρράκτη, γλαύκωμα, αιμορραγίες από το γαστρεντερικό, αύξηση της συχνότητας των λοιμώξεων, αναζωπύρωση φυματίωσης, μυοπάθεια, κ.α.

Διάγνωση – θεραπεία σε αντίθεση

Από τη μια αναφέρεται η παχυσαρκία ως πιθανό αίτιο πρόκλησης άσθματος κι από την άλλη τα κορτικοειδή είναι γνωστό ότι προκαλούν παχυσαρκία. Από τη μια αναφέρεται ότι η σωματική άσκηση κάνει καλό στην καταπολέμηση του άσθματος, από την άλλη συγκαταλέγεται σε ένα από τα πιθανά αίτια.

Από τη μεριά της η Ομοιοπαθητική, προσπαθώντας να προσεγγίσει την πάθηση στη ρίζα του κακού, στα αίτια της, εστιάζει ίσως περισσότερο στους ψυχολογικούς παράγοντες, κυρίως τις κακές ενδοοικογενειακές σχέσεις, κι αφού μιλάμε για παιδιά, στα προβλήματα στη σχολική ή προσχολική περίοδο ή γενικά στην κοινοτική ζωή, τις καταστάσεις ψυχολογικού shock όπως απώλεια συγγενικού προσώπου, φόβος από κάποιο γεγονός κ.λ.π. ή ακόμα τη ζήλια, συνήθως αδελφό ή αδελφή, κ.ά.

Το ‘κλειδί’ λέγεται Διαφραγματική Αναπνοή

Δυστυχώς η ιατρική δεν δίνει τη δέουσα σημασία στο πως αναπνέει ένας ενήλικας, κάτι που πρέπει να μάθει από παιδί.

Ωστόσο το πώς αναπνέουμε είναι το Α και το Ω στην υγεία και την ευεξία του ανθρώπου. Ποιος, όμως, είναι ο σωστός τρόπος;

Όπως επισημαίνει η λογοθεραπεύτρια Σπυριδούλα Κυπριτζόγλου, η αναπνοή που παίρνουμε πρέπει να είναι διαφραγματική, δηλαδή η είσοδος του αέρα να γίνεται με τη συστολή του διαφράγματος, το οποίο ωθείται προς τα κάτω, πιέζοντας προς τα έξω τα κοιλιακά τοιχώματα.

Ο άνθρωπος από τη γέννησή του χρησιμοποιεί τη διαφραγματική αναπνοή, στη συνέχεια όμως, «κάτι» τον κάνει να αλλάξει. Αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι η λανθασμένη στάση σώματος, καθώς και έντονα συναισθήματα, όπως το άγχος, η πίεση, η στεναχώρια, το στρες.

Ωστόσο, με απλές ασκήσεις, είναι δυνατόν να επαναφέρουμε τη διαφραγματική αναπνοή, η οποία συμβάλλει στην καλύτερη οξυγόνωση του οργανισμού, αυξάνει την ικανότητα αυτοελέγχου και καταβάλλεται λιγότερη προσπάθεια και ενέργεια για την αναπνοή, χαλαρώνει το νευρικό μας σύστημα, με σκοπό την καλύτερη λειτουργία του οργανισμού και την απόκτηση ηρεμίας και εσωτερικής γαλήνης, αντιμετωπίζει το άγχος.

Ενώ η θωρακική αναπνοή, με την είσοδο του αέρα απαιτεί περισσότερη ενέργεια και μυοκινητικό έργο για την κίνηση προς τα έξω και προς τα πάνω του πνευμονοθωρακικού συστήματος, με τη διαφραγματική αναπνοή, γίνεται με την είσοδο του αέρα μόνο συστολή του διαφράγματος και αυτόματα πίεση των τοιχωμάτων της κοιλιάς προς τα έξω.

Τώρα προσθέστε και… το “κλειδί” του Σολ!

Τη διαφραγματική αναπνοή -η οποία θα έπρεπε να διδάσκεται στην προσχολική και σχολική ηλικία- χρησιμοποιεί μια μεγάλη γκάμα επαγγελματιών: Ηθοποιοί, τραγουδιστές, παρουσιαστές, αθλητές, κ.α. μα πρώτοι και καλύτεροι, όλοι οι μουσικοί πνευστών οργάνων και όχι μόνο. Ακόμα και οι σολίστ άλλων οργάνων, κάνουν χρήση της διαφραγματικής αναπνοής ανάμεσα στις μουσικές φράσεις, καθώς αυτή δίνει καλύτερο έλεγχο, αυτοπεποίθηση και ηρεμεί το κοιλιακό πλέγμα, εκεί που χτυπά το άγχος της εκτέλεσης και απόδοσης μπροστά στο κοινό.

Πριν αρκετά χρόνια, είχα την εμπειρία ως καθηγήτρια φλάουτου, να διδάξω σε μαθήτρια 8 ετών η οποία έπασχε από άσθμα. Η μητέρα της ήταν στην αρχή διστακτική, τόσο για το αν θα τα καταφέρει η μικρή να παίξει, όσο και για τον αν επιδεινωθεί η κατάσταση της.

Το αντίθετο, της είπα.  Παίζοντας φλάουτο και μαθαίνοντας αναγκαστικά να αναπνέει από το διάφραγμα, θα θεραπεύσει και το άσθμα, όπερ και εγένετο.

Το πόσο βοηθάει η εκμάθηση ενός πνευστού οργάνου τα παιδάκια που πάσχουν από άσθμα, ήταν ένα από τα τοπ θέματα συζήτησης στα σεμινάρια που έχω παρακολουθήσει στο εξωτερικό. Και ήταν ιδιαίτερη χαρά, η θεωρία αυτή να γίνει μια μέρα και πράξη.

Η διαφορά του να μάθει ένα παιδί απλά τις ασκήσεις της διαφραγματικής αναπνοής και να τις εφαρμόζει όποτε το θυμάται, είναι μεγάλη από το να τις αφομοιώνει μέσω της εκμάθησης ενός πνευστού οργάνου. Με το χρόνο, η διαφραγματική αναπνοή γίνεται αυθόρμητα και δεν χρειάζεται να τη “σκέφτεται” το παιδί.

Γίνεται συνήθεια, ξεχνάς πως ήταν όταν ανέπνεες “λάθος”, την χρησιμοποιείς ακόμα και στον ύπνο. Παράλληλα, η εξάσκηση της μουσικής προσφέρεται και ως θεραπεία (μουσικοθεραπεία) πολλών μικρών ή μεγαλύτερων θεμάτων. Και φυσικά, δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στα καλλιτεχνικά οφέλη, την καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής. Φτάνει, φυσικά, το παιδί να έχει έστω μια μικρή διάθεση να ασχοληθεί με τη μουσική και να μην γίνει εξαναγκαστικά, αλλιώς τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά. Σε αυτή την περίπτωση, περιοριστείτε στις απλές ασκήσεις διαφραγματικής αναπνοής.

Το φλάουτο είναι μια καλή επιλογή πνευστού οργάνου, φτάνει να ταιριάζει στη ‘μάσκα’ ενός παιδιού, καθώς είναι το μόνο πνευστό όργανο που δεν έχει επιστόμιο. Άλλες επιλογές είναι η φλογέρα, για τα πιο μικρά παιδιά, που αργότερα μπορούν να στραφούν σε κάποιο άλλο ξύλινο πνευστό, όπως κλαρινέτο, σαξόφωνο, φαγκότο, όμποε – το τελευταίο θέλει εξαιρετικά δυνατό διάφραγμα.

Φλογέρα μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, ακόμα και φλάουτο σε άλλες τονικότητες εκτός του Ντο (για να είναι πιο μικρό) ή με γυριστή κεφαλή. Για τα άλλα ξύλινα πνευστά απαιτείται κάπως περισσότερη ανάπτυξη.

Ιδιαίτερη σημασία παίζει ο ρόλος του δασκάλου, ο οποίος πρέπει να έχει όχι μόνο καλή γνώση της διαφραγματικής αναπνοής, αλλά την επιμονή και υπομονή να τη διδάξει από το πρώτο κιόλας μάθημα και όχι όταν μάθει το παιδί να παίζει έστω και λίγο, κάτι που δυστυχώς γίνεται συχνά. Να επιβλέπει σε κάθε μάθημα ότι γίνεται σωστά η πρακτική της και να μην εφησυχάζει ποτέ. Να είναι ενήμερος του προβλήματος του παιδιού και σε απόλυτη συνεργασία με τους γονείς. Να διδάξει ΚΑΙ τους γονείς, το πως να επιβλέπουν αν το παιδί αναπνέει “σωστά” κατά τη διάρκεια της εξάσκησης στο σπίτι.

Όποια αγωγή κι αν εφαρμόζετε στο παιδί σας, αν αυτό υποφέρει από άσθμα, δεν έρχεται σε αντίθεση με την εφαρμογή της διαφραγματικής αναπνοής, οπότε μπορείτε να συνεχίσετε (αν θέλετε κι εξαρτάται κι από την περίπτωση) για ένα διάστημα την αγωγή, που σίγουρα και πολύ σύντομα, δεν σας θα είναι πλέον απαραίτητη!

allnewz

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ