Ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ ἔως σήμερα γιατί σπανιότατα οἱ εὐχές «πιάνουν»;Ἔχουμε προβληματισθεῖ κατ’ ἐλάχιστον ἀναφορικῶς μέ τό πότε διακινῶνται οἱ εὐχές καί γιά ποιούς λόγους;
Ἡ εὐχή, (εὔ-χομαι—> καλῶς νὰ ἔχω -;;;-) δηλώνει κάτι ποὺ θὰ θέλαμε νὰ συμβῇ.
Εἶναι ὑποπροϊὸν (ἢ καὶ σὲ κάποιες περιπτώσεις πανομοιότυπον) τῆς ἐλπίδος καὶ συνήθως ἐμπεριέχει μπόλικες ἐλπίδες καὶ διόλου συνειδητότητες.
Ἐπίσης ἀπέχει μακράν, συνήθως, τῶν λογικῶν κι ἀναγκαίων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀληθῶν.
Στὴν πραγματικότητα δηλώνει τὸ ἐξῆς: (θέλω) νὰ ἔχω, γιὰ νὰ κάνω (κάτι) καὶ (τελικῶς) νὰ εἶμαι, ἐνᾦ ἡ πραγματικὴ σειρὰ τῶν προηγουμένων εἶναι: εἶμαι ἤδη (τὸ ὁ,τιδήποτε θὰ …εὐχόμουν), ἂρα ἔχω ἤδη (ὅσα ἀπαιτῶνται) καὶ διαρκῶς κάνω (ὅσα χρειάζονται) ἢ ἔχω ἤδη ὅσα χρειάζονται, γιατὶ εἶμαι αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ εἶμαι καὶ διαρκῶς κάνω ὅσα ἀπαιτῶνται.
Μὰ αὐτὲς οἱ σειρὲς δηλώνουν πὼς κάποιος ἔχει ἤδη διαφύγει τῆς τετριμμένης καὶ πορεύεται πρὸς τὴν ἐλευθεριά του, μὴ χρειαζόμενος ἐξωτερικὰ κίνητρα καὶ τύχη καὶ συμπτώσεις γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ κάτι. Βασίζεται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὰ δικά του ἔργα, τὶς σκέψεις καὶ τὰ ἀποτελέσματα, γνωρίζοντας βαθύτατα μέσα του πὼς ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στὴν ζωή του, εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον δική του εὐθύνη.
Εἶναι ὑποπροϊὸν (ἢ καὶ σὲ κάποιες περιπτώσεις πανομοιότυπον) τῆς ἐλπίδος καὶ συνήθως ἐμπεριέχει μπόλικες ἐλπίδες καὶ διόλου συνειδητότητες.
Ἐπίσης ἀπέχει μακράν, συνήθως, τῶν λογικῶν κι ἀναγκαίων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀληθῶν.
Στὴν πραγματικότητα δηλώνει τὸ ἐξῆς: (θέλω) νὰ ἔχω, γιὰ νὰ κάνω (κάτι) καὶ (τελικῶς) νὰ εἶμαι, ἐνᾦ ἡ πραγματικὴ σειρὰ τῶν προηγουμένων εἶναι: εἶμαι ἤδη (τὸ ὁ,τιδήποτε θὰ …εὐχόμουν), ἂρα ἔχω ἤδη (ὅσα ἀπαιτῶνται) καὶ διαρκῶς κάνω (ὅσα χρειάζονται) ἢ ἔχω ἤδη ὅσα χρειάζονται, γιατὶ εἶμαι αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ εἶμαι καὶ διαρκῶς κάνω ὅσα ἀπαιτῶνται.
Μὰ αὐτὲς οἱ σειρὲς δηλώνουν πὼς κάποιος ἔχει ἤδη διαφύγει τῆς τετριμμένης καὶ πορεύεται πρὸς τὴν ἐλευθεριά του, μὴ χρειαζόμενος ἐξωτερικὰ κίνητρα καὶ τύχη καὶ συμπτώσεις γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ κάτι. Βασίζεται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὰ δικά του ἔργα, τὶς σκέψεις καὶ τὰ ἀποτελέσματα, γνωρίζοντας βαθύτατα μέσα του πὼς ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στὴν ζωή του, εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον δική του εὐθύνη.
Τὸ «νὰ ἔχω», δῆλα δὴ τὸ νὰ κρατῶ στὴν πραγματικότητα, ἐμπεριέχει τὴν ἐπιθυμία κάποιου νὰ ἀποκτήσῃ κτήματα κι ἀποκτήματα καὶ δὲν συνδέται μὲ κάποιον τρόπο μὲ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν αὐτοδιάθεσιν, ἐφ’ ὅσον εἶναι ἐλάχιστοι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦν πὼς ἀναγκαῖον τῶν πάντων, γιὰ νὰ ὑπάρχουν, εἶναι ἡ βάσις τῆς ἐλευθερίας.
Εὐχόμεθα ὑγεία, εὐημερία, καλοτυχία…
…ἀλλὰ οὐδόλως ἀντιλαμβανόμεθα πὼς γιὰ νὰ συμβοῦν αὐτὰ ἀπαιτεῖται πρωτίστως ἐλευθερία!!!
…ἀλλὰ οὐδόλως ἀντιλαμβανόμεθα πὼς γιὰ νὰ συμβοῦν αὐτὰ ἀπαιτεῖται πρωτίστως ἐλευθερία!!!
Διότι οἱ ἐλεύθεροι ἔχουν πρῶτα κτίσει τὶς δομὲς ἐκεῖνες ποὺ θὰ τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ διατηροῦν τὴν ὑγεία, τὴν ἀντιληπτικότητα, τὴν ἐνσυνειδησία, τὴν αὐτογνωσία, τὴν λογική, τὴν ἑτοιμότητα γιὰ νὰ μποροῦν, νὰ διατηροῦν πρωτίστως τοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας κι αὐτοδιαθέσεώς τους καί, μετά, μὲ ὅλα αὐτά, νὰ ἐπεκτείνουν τὶς δράσεις τους σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς καὶ τὶς δομὲς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς μας.
Μόνον οἱ πραγματικὰ ἐλευθέρως σκεπτόμενοι Ἄνθρωποι συνειδητοποιοῦν πὼς αὐτὸ ποὺ κτίζει τὸ μέλλον δὲν εἶναι οἱ εὐχὲς ἀλλὰ οἱ λογικοὶ συνειρμοί, οἱ πράξεις καὶ οἱ ἀποφάσεις ποὺ ὁδηγοῦν σὲ λογικοὺς ὁραματισμοὺς καὶ τελικῶς σὲ δράσεις, κινήσεις καὶ πράξεις ποὺ στοιχειοθετοῦν βήματα (ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου) συνολικῆς ἀπελευθερώσεως καὶ ἐπαναδομήσεως.
Ἂς παύσουμε λοιπὸν τὶς εὐχὲς κι ἂς ἑστιάσουμε μέσα μας καὶ γύρω μας, γιὰ νὰ ἐπαν-ἀποκτήσουμε τὸ δικαίωμα νὰ σκεπτόμεθα ἐλευθέρως καὶ δημιουργικῶς, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιτύχουμε, ὅλοι μας καὶ ὁ καθεὶς μόνος του, ὅλα ὅσα ἀπαιτῶνται γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσίν μας.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.