“Έτσι οι Μοίρες όρισαν, να έχει ο άνθρωπος καρδιά που να βαστά τον πόνο”. Απόλλων Φοίβος, Ιλιάδα, Ραψωδία 24Ω.

Κάθε στίχος της Ιλιάδας, είναι ένα μάθημα για καθετί που μας απασχολεί. Άλλοτε με αλληγορίες και άλλοτε με κυριολεξία, η Ιλιάδα ήταν το αγαπημένο έργο και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εδώ, η επιφάνεια (παρουσία) του θεού Απόλλωνα, έρχεται να μας θυμίσει σημαντικά πράγματα.

Μοίρες …ανθεκτικές.

Τρεις ήταν οι Μοίρες σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία. Η μία, είναι η Κλωθώ, η άλλη η Λάχεσις και τέλος, η Άτροπος. Η πρώτη, «έγνεφε» το παρόν, η δεύτερη, ασχολούταν με το παρελθόν και η τελευταία, «έπλεκε» το μέλλον. Η διάσταση του χρόνου λοιπόν, (παρελθόν, παρόν και μέλλον) φέρνει γεγονότα που είναι άλλοτε καλά και άλλοτε αρνητικά. Εμείς, πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση που η ζωή μας φέρνει.

Προστατευμένοι από τις Μοίρες…

Δεν ζούμε…στον Άρη. Ο πόνος, οι απώλειες, οι ξαφνικές δυσάρεστες καταστάσεις που μας κάνουν να νιώθουμε πως χάνουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, είναι πανταχού παρούσες. Πολλές φορές μάλιστα, η μία «κακοτοπιά», διαδέχεται την άλλη. Μόλις ηρεμήσουμε λίγο, αναρωτιόμαστε: «Πώς αντέχω; Πόσο ακόμη να αντέξω;». Υπάρχουν πολλές μέρες που αυτά ρωτάμε.

Ο στίχος της Ιλιάδας, που αποδίδεται στο έργο στον Απόλλωνα, (άρα για τους λόγους του έργου είναι σημαντική η φράση καθώς προέρχεται από θεό) πρέπει να μας υπενθυμίζει πως ο ψυχικός μας κόσμος, μολονότι «πονάει» και αντιλαμβάνεται τις κακουχίες, κουράζεται από αυτές, δεν είναι ανυπεράσπιστος. Ο ψυχικός μας κόσμος, έχει θωρακιστεί από πριν για να αντέξουμε ό,τι μας έρθει. Η κούραση που έρχεται, δε σημαίνει πως μας καθιστά «ανήμπορους». Ίσως το πιο ρεαλιστικό πράγμα που πρέπει να λέμε στον εαυτό μας λοιπόν, να είναι αυτή η υπενθύμιση: Πως έχουμε το κάθε αντίδοτο μέσα μας, για κάθε «δηλητήριο» που θα προσπαθήσει να μας δηλητηριάσει.

Ένα νόημα υπάρχει…

Η αντοχή είναι «μητέρα» αρκετών παιδιών. Η υπομονή, το θάρρος, η επιμονή, είναι κάποια από τα «παιδιά» της. Αυτά λοιπόν τα «παιδιά», μας βοηθούν σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις οι οποίες είναι δυσάρεστες, επίπονες και κουραστικές. Σαφέστατα, υπάρχει κούραση και πόνος. Ποιό είναι λοιπόν το νόημα που είναι κοινό για όλους μας, ανεξάρτητα από τις επιλογές μας και τις προτιμήσεις μας; Το να ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ να προχωράμε, ό,τι και αν γίνεται. Τελικός μας σκοπός, είναι είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε, να συνεχίζουμε να προχωρούμε ΟΡΘΙΟΙ.

Φωτό από: DownBaba

tsemperlidou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ