ΟΙ ΦΑΙΑΚΕΣ, ΟΙ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΙ, Η ΑΠΗΔΑΛΟΣ ΝΑΥΣ ΚΑΙ Η ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

 

Σύμφωνα με την ελληνική μυθιστορία το νησί της Κέρκυρας πήρε το όνομα του από την νύμφη Κόρκυρα κόρη του Ασωπού την οποία ερωτεύτηκε ο Ζευς και την έφερε στο νησί. Η σημερινή Κέρκυρα ταυτίζεται με την Ομηρική Σχερία αν και η ταύτιση αυτή διεκδικείται από διάφορες άλλες τοποθεσίες εντός και εκτός Ελλάδας. Οι σημερινοί Κερκυραίοι πιστεύουν ότι κατάγονται από τους μυθικούς Φαίακες.

Οι αρχαίες περιγραφές για τους Φαίακες παρουσιάζουν αρκετά κενά και η αλήθεια είναι ότι «σκόνταψα» αρκετές φορές επάνω σε αυτές. Η Θεά Αθηνά είχε πει κάποτε στον Τηλέμαχο, τον γιο του Οδυσσέα, ότι «οι Θεοί δεν δίνουν στον άνθρωπο αυτό που μπορεί να πράξει από μόνος του». Αυτό σημαίνει ότι οι Ολύμπιοι διδάσκαλοι σε καθοδηγούν σε αρκετά σημεία αλλά δεν σου δίνουν ποτέ την έτοιμη λύση. Μπροστά λοιπόν σε όλες τις χαμένες ή τις σκόπιμα αλλοιωμένες αρχαϊκές πληροφορίες «εκείνοι εκεί πάνω» δεν δίνουν άμεση λύση παρά σε αφήνουν να ψάχνεις μόνος σου. Και εκεί βρίσκεται όλη η μαγεία της σοφίας. Μόνος σου φτάνεις στην Ιθάκη.

Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι Φαίακες ήταν ένας λαός με μεγάλο πολιτισμό, εκπληκτική τεχνολογία ειδικά στην ναυσιπλοΐα, όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες. Εκτός όμως από την ναυσιπλοΐα στο παλάτι του Αλκίνοου, υπήρχε ένα δώρο του Ηφαίστου, μία προηγμένη τεχνολογία φύλαξης με δύο ρομπότ-κύνες χρυσούς που φύλαγαν και προστάτευαν το παλάτι του βασιλιά των Φαιάκων, Αλκίνοου. Όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω, τελικά άλλοι ήταν οι Φαίακες και άλλοι ήταν οι κάτοικοι της Σχερίας (οι Κερκυραίοι).

Η αρχική πληροφορία που δόθηκε ήταν ότι το σημερινό νησί είναι δύο νησιά τα οποία ενώθηκαν την χρονική στιγμή κατά την οποία οι Φαίακες έφτασαν στην Σχερία.

Οι Φαίακες ήταν μία φυλή της αρχαίας Ποσειδωνίας, αυτήν που γνωρίζουμε εμείς σήμερα ως Ατλαντίδα. Όταν τα ενεργειακά πεδία της Ποσειδωνίας άρχισαν να χάνουν την ισορροπία τους, λόγω εξωγενών ενεργειακών στοιχείων, ο Άρχοντας των Υδάτων Ποσειδώνας αποφάσισε μαζί με τον Ζευ να καταποντίσουν την Ποσειδωνία. Τότε, η Αθηνά με τον Ερμή μετέφεραν την Φλόγα της Αλήθειας και της Γνώσης στα αιθερικά πεδία των Δελφών, η οποία από τότε καίει «άσβεστη». Πολλά μυστικά της Ποσειδωνίας, σύμφωνα με πληροφορίες του Ερμή, μεταφέρθηκαν σε 10 διαφορετικά σημεία του πλανήτη Γη (στα αιθερικά πεδία). Για παράδειγμα αλλού μεταφέρθηκε το θεραπευτικό κέντρο μετατροπών του dna της Ποσειδωνίας, αλλού η διοικητική της περιοχή κ.τ.λ.

Όπως προαναφέρθηκε οι Φαίακες ήταν μία φυλή της Ποσειδωνίας. Με εντολή του Ποσειδώνα και με την συμβολή του Αιόλου, οι Φαίακες έφυγαν με ένα «πλωτό νησί», που δεν ήταν άλλο από ένα Ολύμπιο σκάφος με ιδιαιτερότητες όπως τα περισσότερα από αυτά.

Αξίζει τον κόπο να κάνω μία παρένθεση στην αφήγηση περί Φαιάκων για να αναφέρω πληροφορίες για την Ολύμπια τεχνολογία των «πλωτών σκαφών» και τον Αίολο.

Στην Ολύμπια αρχαιότητα υπήρχαν πολλά πλωτά «νησιά» όπως η νήσος Αστερία ή Θεωρίς που από «Άδηλος» (αόρατη) έγινε «Δήλος» (ορατή) και «στερεώθηκε με τέσσερις αδαμάντινες κολώνες με την βοήθεια του Ποσειδώνα στο Αιγαίο Πέλαγος, και που επάνω σε αυτήν «γεννήθηκε» η Άρτεμις και ο Απόλλωνας. Ο μύθος αναφέρει ότι η Αστερία ήταν αδελφή της Λητούς, μητέρας της Αρτέμιδας και του Απόλλωνα. Ένα άλλο παράδειγμα «πλωτών» ήταν οι Αιολίδες νήσοι, «πλωτά νησιά» του Αιόλου στην Μεγάλη Ελλάδα.

Από εκείνη την εποχή ο Αίολος αναφέρεται ως «κυβερνήτης πλωτών». Ο Όμηρος αναφέρει τον Αίολο, τον ταμία των ανέμων και ως γιο του Ιπποτάδη, ενώ μία πληροφορία «ψιλών γραμμάτων» στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία τον αναφέρει ως γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Άρνης.

Η αγάπη του Ομήρου να διοχετεύει κωδικοποιημένα μηνύματα είναι αναμφισβήτητη. Ας προσέξουμε λίγο την λέξη «Ιπποτάδης». Εάν την αναλύσουμε μας προσδιορίζει έναν «Ιππότη του Άδη». Είναι γνωστό στους Ολύμπιους εσωτεριστές ότι ο «κόσμος του Άδη» δεν βρίσκεται «κάτω από την Γη» παρά στα αιθερικά πεδία ενός ουράνιου σώματος πολύ κοντά στην Γη, που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε.

Για τους Ολύμπιους ο «κόσμος του Άδη» είναι ο γήινος κόσμος της βαριάς ύλης, ο οποίος χωρίζεται σε επίπεδα. Ένα από αυτά είναι και το επίπεδο της Δήμητρας που προσδιορίζει την Φύση (ορατή και αόρατη) και τους Φυσικούς Νόμους. Με πιο απλά λόγια «ο κόσμος του Άδη» είναι ο δικός μας γήινος κόσμος, μέσα στον οποίο ενσαρκώνονται οι Ψυχές.

Εάν τώρα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον «Ιπποτάδη» (Ιππότη του Άδη) θα «πέσουμε» επάνω σε μία οντότητα που προσδιορίζει ένα Ιππότη όπως τον φαντάζεται και τον γνωρίζει ο ανθρώπινος νους. Είναι ένας Ιππότης που κρατάει στο χέρι του ένα σπαθί ή κάτι άλλο, και ο οποίος «περιφρουρεί» τον κόσμο του Άδη. Δηλαδή τον γήινο κόσμο.

Όταν τα Ολύμπια αδέλφια μοίρασαν τα επίπεδα (βασίλεια) της Γης, ο μεν Ζευς κράτησε τον Ουρανό, ο δε Ποσειδώνας πήρε την διαφέντευση των υδάτων και ο Άδης πήρε τον «κάτω κόσμο». Εντούτοις και οι τρεις μπορούσαν να παρεμβαίνουν στην Γη. Εκείνος όμως που είχε τον «μεγαλύτερο λόγο» σε αυτήν ήταν ο Άρχοντας των Υδάτων μιας και η Γης μας διακατέχεται στο περισσότερο μέρος της επιφάνειας της από νερό, όπως άλλωστε και το ανθρώπινο σώμα, πράγμα που προσδιορίζει την μεγάλη συμβολή του Ποσειδώνα στην δημιουργία του ανθρώπου. Έχουμε λοιπόν τον Ποσειδώνα, τον Άρχοντα των Υδάτων ως τον γενικό επόπτη ή ιππότη της Γης. Ιππότη δηλαδή του χθόνιου, υλικού, κάτω κόσμου. Ο ιππότης αυτός έχει μία ιδιαιτερότητα θα λέγαμε. Δεν κρατάει σπαθί, αλλά…τρίαινα.

Ο Ποσειδώνας σμίγει με την νύμφη Άρνη και γεννά τον Αίολο. Εν τω μεταξύ ο Αστραίος ο Θεός των αστεριών, των αστρικών πνοών, των αστρικών ανέμων, αρχέτυπο της αστρονομίας και της αστρολογίας, προσωποποίηση του έναστρου ουρανού (προβολή στα υλικά πεδία ενός Ολύμπιου Θεού, που δεν είναι ούτε αυτό της παρούσης) έχει «παντρευτεί» την Ηώ (Αυγή) και έχουν αποκτήσει τον Ζέφυρο, τον Νότο, τον Αργέστη, τον Βορέα, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και μία κόρη την Αστραία – Δίκη.

Κάποια στιγμή η πανέμορφη ροδοδάκτυλη Αυγή εγκαταλείπει τον Αστραίο και αποκτά νέο σύζυγο. Η Αυγή κάποτε, σύμφωνα με τον μύθο, έσμιξε με τον Άρη και καυχήθηκε ότι ήταν ωραιότερη από την Αφροδίτη. Τότε η Θεά του Έρωτα και του Κάλλους έκανε την Αυγή να μην στεριώνει με κανέναν «σύζυγο ή εραστή», μία κωδικοποιημένη περιοδική κίνηση της Αυγής καθώς κάθε πρωί όταν προβάλλει αποκτά έναν καινούργιο «σύζυγο».

Η Αυγή κάποτε ερωτεύθηκε έναν θνητό και ζήτησε από τον Δία να τον κάνει Αθάνατο. Ο Ζευς υλοποίησε την επιθυμία της αλλά η Αυγή είχε ξεχάσει να ζητήσει να τον κάνει και «αγέραστο». Έτσι ο θνητός πλέοντας μέσα στα πεδία του Κρόνου – Χρόνου γέρασε και δεν μπορούσε να πεθάνει. Τότε ο Ζευς με παράκληση της Αυγής, μεταμόρφωσε τον θνητό σε τζιτζίκι.

Μετά από αυτό το περιστατικό η Αυγή συνέχιζε να αλλάζει ερωτικούς συντρόφους, όπου κάποια στιγμή επενέβηκε ο Αστραίος. Ζήτησε από τον Δία να σταματήσει αυτός ο κατατρεγμός της Αφροδίτης προς την Ηώ (Αυτή) και επιτέλους η Αυγή να «στεριώσει» κάπου. Ο Ζευς ήρθε σε συμφωνία με τον Ποσειδώνα και έδωσαν την Αυγή (Ηώ) ως σύζυγο του Αιόλου. Η Αυγή εγκαταστάθηκε στο «πλωτό νησί» του Αιόλου, το οποίο η Αθηνά οχύρωσε με χάλκινα τείχη. Ο Αίολος και η Αυγή ή Αμφιθέα (μετονομαζόμενη) απέκτησαν 12 παιδιά (όσοι και οι Ολύμπιοι – προβολές ολύμπιων αρχέτυπων στον «κάτω κόσμο»). Έξι αγόρια και Έξι κορίτσια τα οποία και «παντρεύτηκαν» μεταξύ τους. Σε αυτό το πλωτό νησί έφτασε ο Οδυσσέας κατά την περιπλάνηση του. Εδώ υπάρχει ένα βαθύ κωδικοποιημένο ομηρικό μήνυμα, που δεν είναι της παρούσης και πάλι.

Όταν ο Αίολος παντρεύτηκε την Ηώ, ο Ζευς του έδωσε υπό την δικαιοδοσία του τους Ανέμους που είχε αποκτήσει η Ηώ με τον Αστραίο. Από τότε ο Αίολος έγινε ο Θεός- Ταμίας των Ανέμων, και μετά από παρέμβαση του Ποσειδώνα διδάχτηκε την «τέχνη των Ανέμων» από τον Αστραίο.

Ας επιστρέψουμε όμως τώρα στους Φαίακες. Υπάρχει μία ιδιορρυθμία στην Ολύμπια τεχνολογία, η οποία μπορεί να μετατρέψει ένα Ολύμπιο σκάφος σε μία πέτρινη, βραχώδη, στερεή περιοχή ή νησί, πράγμα που είναι ασύλληπτο για την σημερινή γήινη νόηση. Αυτή η Ολύμπια τεχνολογία προέρχεται από την Υπερβόρεια που είναι η πατρίδα του Απόλλωνα.

Οι Φαίακες, λίγο πριν τον καταποντισμό της Ατλαντίδας, με εντολή του Ποσειδώνα μετέφεραν από την Ποσειδωνία τους «κρυστάλλους των πληροφορίων». Αυτοί οι κρύσταλλοι ήταν ένας είδος διάφανου χαλαζία και περιείχαν πληροφορίες για όλες τις χώρες του πλανήτη. Οι πληροφορίες αυτές προερχόντουσαν από τα ταξίδια των Ελλήνων – Ποσειδώνιων.

Στην Ποσειδωνία επίσης υπήρχε και ο περίφημος «Κεντρικός Κρύσταλλος» ο οποίος ήταν κάτι το διαφορετικό. Η δομή του ήταν και αυτή ίδια με τους κρυστάλλους των πληροφοριών, εντούτοις ο κεντρικός αυτός κρύσταλλος ήταν ένα είδος «ηλεκτρονικού υπολογιστή» με τον οποίο οι Ποσειδώνιοι (Ατλάντιοι) μπορούσαν να επικοινωνούν με τις διάφορες κοσμικές περιοχές του σύμπαντος.

Αυτόν τον κεντρικό κρύσταλλο ακόμα και σήμερα τον ψάχνουν στην Γη. Εντούτοις ο Ερμής δεν θα άφηνε αυτό τον υπέροχο κρύσταλλο στα χέρια των γήινων. Αρκετά γήινα χρόνια αργότερα ο Ερμής ως επικεφαλής της αποστολής, μετέφερε τον κεντρικό αυτό κρύσταλλο στην Ολύμπια περιοχή του Ποσειδώνα στην 5^η σφαίρα.  

Ας επιστρέψουμε τώρα στους κρυστάλλους των πληροφοριών. Οι πληροφορίες από τα ταξίδια των Ελλήνων-Ποσειδώνιων καταγραφόντουσαν στους κρυστάλλους και φυλάσσονταν στον κεντρικό Ναό του Ποσειδώνα. Έτσι λίγο πριν τον καταποντισμό της Ποσειδωνίας ιερείς του Ναού, με εντολή του Ποσειδώνα, που ανήκαν στην πανάρχαια φυλή των Φαιάκων, ανέλαβαν να διαφυλάξουν τις πληροφορίες αυτές. Τις μετέφεραν στο πλωτό «νησί» τους με την βοήθεια της Αθηνάς και του Απόλλωνα. Το πλωτό νησί αποσπάστηκε από την χώρα της Ποσειδωνίας λίγο πριν την καταστροφή. Όσοι ανήκαν στην φυλή των Φαιάκων, ανέβηκαν σε αυτό το πλωτό «νησί», το οποίο ήταν ένα είδος Ολύμπιου σκάφους άγνωστης σε εμάς τεχνολογίας, και έφυγαν μαζί με τους κρυστάλλους των πληροφοριών.

Όταν προσάραξαν κοντά στο νησί των Κυκλώπων τις περισσότερες φορές δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν καθότι δεν είχαν όπλα. Για αυτό ξαναέφυγαν με το πλωτό τους «νησί» και προσάραξαν στην νήσο Σχερία, την σημερινή Κέρκυρα. Λίγο μετά την προσάραξη, εν μέσω νεφελών, αφαίρεσαν την Ολύμπια τεχνολογία και το πλωτό τους σκάφος και έτσι αυτό μετατράπηκε σε ένα «νησί». Τότε έγινε η ένωση. Το πλωτό των Φαιάκων και το σταθερό νησί των Κερκυραίων Ιθαγενών. Το πλωτό των Φαιάκων είναι η σημερινή Νότια Κέρκυρα και η Σχερία είναι η Βόρειος Κέρκυρα. Εάν πάει κανείς σήμερα στην Κέρκυρα θα διαπιστώσει αμέσως την διαφορά του βόρειου και του νότιου μέρους του νησιού. Το βόρειο είναι καταπράσινο ενώ το νότιο μέρος είναι πολύ περίεργο με πολύ λιγότερη βλάστηση, αμμόλοφους που μετακινούνται και πολλούς αρχαίους ναούς οι οποίοι δεν έχουν ανασκαφεί.

Ο βασιλιάς των Φαιάκων Αλκίνοος προέρχεται από την φυλή των Φαιάκων. Για αυτό και χαρακτηρίζεται από τον Όμηρο ως «ισόθεος». Κερκυραίοι και Φαίακες αναμείχθηκαν από την πανάρχαια αυτή εποχή. Οι κάτοικοι της εποχής εκείνης προσπαθώντας να εξηγήσουν τα γεγονότα δημιούργησαν καινούργιους μύθους. Οι παλιά μυθιστορία σχεδόν ξεχάστηκε στα βάθη των αιώνων. Η πλειοψηφία των σημερινών Κερκυραίων δεν κατάγεται από την φυλή των Φαιάκων παρά από την φυλή των Ιθαγενών Κερκυραίων της νήσου Σχερίας.

Ο Όμηρος αλλά και πολλές μαρτυρίες της αρχαίας εποχής, αναφέρουν ότι τα πλοία των Φαιάκων ήταν «Νόα». Δηλαδή εκινούντο μόνο με τον Νου. Αναφέρεται δε ότι υπήρχαν 4 ή 5 τέτοια πλοία. Η μυθιστορία σήμερα ονομάζει αυτό το είδος του πλοίου «Απήδαλος Ναυς» και μάλιστα είναι ένα από τα τοπικά σύμβολα των Κερκυραίων.

Σύμφωνα με την ομηρική περιγραφή ένα τέτοιο πλοίο δόθηκε στον Οδυσσέα από τον βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοο για να επιστρέψει στην Ιθάκη.

Η πληροφορία λέει ότι όταν οι Φαίακες κατασκεύαζαν ένα πλοίο, το κάτω μέρος του πλοίου, που βρισκόταν μέσα στην θάλασσα, ήταν καμωμένο από αυτό το είδος του λευκού, διάφανου Χαλαζία. Έτσι μεταδιδόταν η πληροφορία στο νερό και παραγόταν ένα είδος κίνησης που κατεύθυνε το πλοίο στον προορισμό του. Δεν ήταν λίγες όμως οι φορές που αυτή η Ποσειδώνια τεχνολογία μπορούσε διαμέσου του ύδατος να αντλήσει πληροφορίες και για πολλά άλλα μέρη που δεν είχαν ταξιδέψει ή δεν είχαν εξερευνήσει. Σε αυτές όμως τις περιπτώσεις οι πληροφορίες ήταν ελάχιστες. Βοηθοί των Φαιάκων τα πανέξυπνα Δελφίνια. Ο Χαλαζίας αυτός περιείχε όλες τις πληροφορίες για τα ταξίδια των Ποσειδώνιων, για αυτό και το πλοίο γνώριζε από μόνο του να διασχίζει την θάλασσα και να φθάνει στον προορισμό του.

Όταν οι Φαίακες – Ποσειδώνιοι ήθελαν να πάνε σε ένα μέρος, τότε χορηγούσαν την επιθυμία τους αυτή νοητικά (τηλεπαθητικά) στους κρυστάλλους. Οι κρύσταλλοι αυτοί ενεργούσαν ως ένα είδος κομπιούτερ. Έτσι προγραμμάτιζαν τα ταξίδια τους χωρίς πηδάλια. Αυτά τα πλοία ήταν περίπου σαν την Αργώ, διότι πολλές φορές σχεδόν δεν ακουμπούσαν στην θάλασσα και έμοιαζαν σαν να πετούσαν.

Το είδος αυτών των κρυστάλλων δεν βρίσκονται πια στον πλανήτη μας, παρόλο που σήμερα διαθέτουμε και εμείς λευκό, διάφανο χαλαζία. Αποτελούν μέρος της βιβλιοθήκης Φωτός που έγκειται στην δικαιοδοσία του Ποσειδώνα στα αρχέτυπα πεδία του κέντρου των Πλειάδων της 5^ης σφαίρας. Και δεν μιλούμε για τις Πλειάδες που μπορούμε να δούμε διαμέσου των τηλεσκοπίων μας ή με γυμνό μάτι στον Ουρανό. Μιλάμε για τα αρχέτυπα των Πλειάδων που βρίσκονται στην 5^ησφαίρα Φωτός.

Κάθε βραχώδης πλανήτης, ακόμα και η Γη μας πριν εκδηλωθεί στο υλικό σύμπαν προϋπήρχε σε αιθέριο αρχέτυπο στην 5^η σφαίρα.

astarhellas

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ