Απ' ό,τι φαίνεται, η ερωτική συμπεριφορά μας παραπαίει διαρκώς και ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ βιολογικής αιτιότητας και παραληρηματικών «ρομαντικών» παθών. Τότε, όμως, πόσο συνειδητή μπορεί να θεωρείται η επιλογή του ερωτικού μας συντρόφου και τι την καθορίζει;H δημιουργία μιας ερωτικής σχέσης όσο και η σφοδρότητα ή η διάρκεια των ερωτικών μας παθών, ακόμη και η αγάπη ή η πολύχρονη φροντίδα για τον/τη σύντροφό μας, αποτελούν εκδηλώσεις του ανθρώπινου ερωτισμού.
Εκδηλώσεις που διαμορφώνεται όχι μόνο από το κοινωνικό, πολιτισμικό περιβάλλον αλλά και από εγγενείς και πανανθρώπινους βιολογικούς, βιοχημικούς παράγοντες οι οποίοι δρουν –άλλοτε ενισχυτικά και άλλοτε κατασταλτικά– πάνω σε συγκεκριμένα ερωτικά «κέντρα» στο εσωτερικό του εγκεφάλου μας.
Στην έρευνα των βιοχημικών και εγκεφαλικών προϋποθέσεων της ερωτικής μας συμπεριφοράς έχει συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες μια ανατροπή: εκεί όπου οι ρομαντικοί μιλούσαν για τα πάθη της «καρδιάς», οι σύγχρονες νευροεπιστήμες μιλούν για εγκεφαλικές διεργασίες.
Γεγονός που έχει οδηγήσει στη ριζική αναθεώρηση πολλών ιδεοληπτικών προκαταλήψεών μας περί έρωτος… Διαβάστε στο άρθρο που ακολουθεί πώς εξηγεί η επιστήμη τα σφοδρά ρομαντικά και ερωτικά πάθη και δείτε μ’ άλλο μάτι τη μεγάλη σπουδαιότητα που έχουν το σεξ και οι ερωτικές σχέσεις στη ζωή μας.
Αλλά, όσο αλήθεια κι αν κρύβει η επιστημονική διαπίστωση ότι πίσω από τις περίπλοκες και χρονοβόρες ερωτοτροπίες δύο ανθρώπων ελλοχεύουν ενδογενείς βιολογικοί παράγοντες, μήπως τελικά περισσότερο δίκιο είχε ο γάλλος σοφός Πασκάλ όταν υποστήριζε ότι «η καρδιά έχει τη δική της λογική, για την οποία η Λογική δεν έχει ιδέα;»
Σήμερα, γνωρίζουμε ότι η σφοδρή και ακατανίκητη ερωτική έλξη που νιώθουμε για κάποιον ή κάποια ρυθμίζεται –χωρίς οι ίδιοι να το συνειδητοποιούμε!– από την εκρηκτική παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων τεστοστερόνης, ενώ η έκσταση και η ηδονή που βιώνουμε κατά τη διάρκεια των ερωτικών μας περιπτύξεων καθορίζεται πρωτίστως από την ποσότητα ντοπαμίνης που εκκρίνεται στον εγκέφαλό μας, σε συνδυασμό με τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης. Όσο για τη μετεξέλιξη μιας πρόσκαιρης σεξουαλικής συνεύρεσης σε μόνιμη και ανθεκτική στον χρόνο ερωτική σχέση, αυτή συνοδεύεται πάντα από την αυξημένη συγκέντρωση και τη σταθερή παραγωγή στον εγκέφαλο δύο άλλων ερωτικών ορμονών: της ωκυτοκίνης και της βασοπρεσίνης.
Αυτά τα δύο «μόρια του έρωτα» εκκρίνονται μαζικά κατά τις ερωτικές συνευρέσεις μας και συγκεντρώνονται κυρίως στον επικλινή πυρήνα, μια εγκεφαλική δομή που παίζει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία αισθημάτων ικανοποίησης. Και όπως διαπιστώθηκε, μέσω πειραμάτων, η μικρή ή μεγάλη συγκέντρωση αυτών των μορίων στον εγκέφαλό μας επηρεάζει όχι μόνο την ερωτική ικανοποίηση αλλά και το πόσο πιστοί θα είμαστε στον ή την ερωτικό/ή μας σύντροφο!
Πώς εξηγούνται τελικά τα σφοδρά ρομαντικά και ερωτικά μας πάθη; Απ' ό,τι φαίνεται, η ερωτική συμπεριφορά μας παραπαίει διαρκώς και ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ βιολογικής αιτιότητας και παραληρηματικών «ρομαντικών» παθών.
Τότε, όμως, πόσο συνειδητή μπορεί να θεωρείται η επιλογή του ερωτικού μας συντρόφου και τι την καθορίζει; Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα θηλαστικά, και οι άνθρωποι αφιερώνουν πολύ χρόνο στην προετοιμασία και την ικανοποίηση των ερωτικών τους αναγκών, αφού αυτό αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή αναπαραγωγή τους. Εξ ου και η μεγάλη σπουδαιότητα που έχουν το σεξ και οι ερωτικές σχέσεις στη ζωή μας.
Καμιά έκπληξη λοιπόν για το γεγονός ότι πίσω από τις περίπλοκες και χρονοβόρες ερωτοτροπίες που οδηγούν στην πολυπόθητη ερωτική συνεύρεση δύο ανθρώπων, κρύβονται «ενδογενείς» βιολογικοί παράγοντες που χρειάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να διαμορφωθούν.
Η σύγχρονη επιστημονική-ορθολογική σκέψη διατείνεται ότι είναι σε θέση να αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε ή βιώνουμε κάθε ερωτική σχέση. Μήπως όμως, εν τέλει, είχε δίκιο ο Γάλλος σοφός Μπλεζ Πασκάλ, όταν υποστήριζε ότι «η καρδιά έχει τη δική της λογική, για την οποία η Λογική δεν έχει ιδέα»;
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΠΑΘΩΝ («Το Νόημα του Έρωτα», ένα βιβλίο της SueJohnson για την επαναστατική νέα επιστήμη των ρομαντικών σχέσεων):
Έχει, νομίζουμε, μεγάλο επιστημονικό –αλλά και κοινωνικό!– ενδιαφέρον το πώς μεταφράζουν τις πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις περί έρωτος οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι», δηλαδή οι διάφοροι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές. Πώς οικειοποιούνται τις νέες νευροεπιστημονικές κατακτήσεις και, κυρίως, μπορούν αυτές να αλλάξουν την παραδοσιακή επαγγελματική τους προσέγγιση;
Ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μας προσφέρει το ενδιαφέρον βιβλίο «Το νόημα του έρωτα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Gutenberg. Γραμμένο από την Dr. Sue Johnson, μια επιτυχημένη Αμερικανίδα κλινική ψυχολόγο, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή για την επινόηση ενός νέου μοντέλου θεραπείας των ερωτικών σχέσεων.
Πρόκειται για τη «Συγκινησιακά Εστιασμένη Θεραπεία» (ή EFT), η οποία, όπως διατείνονται οι δημιουργοί της, «παρουσιάζει επιτυχία 70%-75% και έχει δημιουργήσει ευτυχισμένα ζευγάρια σε περισσότερες από είκοσι πέντε χώρες στον κόσμο». Ιδού πώς παρουσιάζει η ίδια τα βασικά συμπεράσματα του βιβλίου, που συνοψίζουν τριάντα χρόνια ψυχοθεραπευτικών εμπειριών:
«Η αγάπη είναι ένας βασικός κώδικας επιβίωσης, ότι ένα ουσιαστικό έργο του εγκεφάλου μας ως θηλαστικών είναι να κατανοούμε και να ανταποκρινόμαστε στους άλλους και ότι η ικανότητά μας να βασιζόμαστε στους άλλους είναι αυτή που μας κάνει δυνατούς». Επομένως, συνεχίζει η συγγραφέας, «η απόρριψη και η εγκατάλειψη είναι ενδεικτικά σημεία κινδύνου που μας βυθίζουν σε πραγματικό σωματικό πόνο, ότι το σεξουαλικό πάθος και οι καινοτομίες είναι υπερτιμημένα».
Αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι βέβαια αυτές οι κοινότοπες και κάθε άλλο παρά πρωτότυπες διαπιστώσεις της δημώδους ψυχολογίας, αλλά η φιλότιμη προσπάθεια που καταβάλλει η συγγραφέας να τις θεμελιώσει πάνω στις πρόσφατες και επαρκώς επιβεβαιωμένες ανακαλύψεις των Νευροεπιστημών. Επιβεβαιώνοντας έτσι το γεγονός ότι σήμερα: Κάθε λόγος περί έρωτος οφείλει να αναφέρεται και παραπέμπει αναγκαστικά στον ερωτικό εγκέφαλο που τον γεννά!
Ο βαθύτερος, όμως, στόχος του βιβλίου δεν είναι να προσφέρει στους αναγνώστες μια εύπεπτη εκδοχή των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων, αλλά να προτείνει τρεις ψυχοθεραπευτικές στρατηγικές για τον χειρισμό των συναισθηματικών αναγκών και των φόβων που γεννώνται από τη συνήθως ανικανοποίητη ανάγκη μας για ουσιαστική ερωτική δέσμευση.
[Το άρθρο και τις άλλες πληροφορίες υπογράφει ο Σπύρος Μανουσέλης στην Εφημερίδα των Συντακτών]
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.