Περί επιθυμίας

Περπατώ στο δρόμο και εμφανίζεται μια όμορφη γυναίκα. Η παρουσία της, όταν το μάτι μου πέσει πανω της δημιουργεί ένα ερέθισμα (οπτικό, σε αυτή την περίπτωση), που δημιουργεί μια αίσθηση (οπτική). Στη συνέχεια συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο. Αμέσως δημιουργείται μια ιδέα/σκέψη/εικόνα ότι Εγώ θέλω/πρέπει να πάρω κάτι από αυτήν (μια ματιά, ένα ραντεβού, μια σχέση, μια βραδιά). Αυτό σηματοδοτεί την δημιουργία της επιθυμίας.

Αν τώρα πριν να δημιουργηθεί αυτή η ιδέα (“Εγώ θέλω κάτι από αυτήν”), υπάρξει ένα κενό, έστω πολύ μικρό, χρονικά, ένα κενό στο οποίο η σκέψη δεν θα ξεπεταχτεί, τότε κάτι μυστήριο συμβαίνει. Η επιθυμία δεν προλαβαίνει καν να σχηματιστεί και το δράμα που την ακολουθεί δεν θα συμβεί ποτέ.

Βγάλτε τώρα την εικόνα “της γυναίκας από την οποία θέλω κάτι” και βάλε στη θέση της κάποια άλλη όπως “βλέπω ένα αμάξι και θέλω να το κάνω δικό μου”, “βλέπω ένα φίλο με το παιδί του και επιθυμώ και εγώ να γίνω πατέρας”, “υπάρχουν σκέψεις και θέλω να απελευθερωθώ από αυτές”, ή οποιαδήποτε άλλη.. πάντα ο μηχανισμός είναι ο ίδιος.. υπάρχει πάντα ένα ερέθισμα, μια αίσθηση ξυπνάει/γεννιέται από αυτό (οπτική, ακουστική, η αίσθηση των σκέψεων που με κατακλύζουν κοκ) και στη συνέχεια δημιουργείται μια ιδέα/εικόνα. Αν υπάρξει ένα κενό πριν τη δημιουργία της εικόνας, μια ανάπαυλα, ένα “περίμενε” πριν δημιουργηθεί αυτή η ιδέα, τότε η επιθυμία δεν γεννιέται καν. Αυτό δεν είναι καλό ή κακό. Απλά έτσι συμβαίνει.

ΥΓ: Όταν όμως η επιθυμία δημιουργηθεί, κάποιοι προσπαθούν να την ελέγξουν, να την καταπνίξουν. Κάτι τέτοιο είναι τελείως μάταιο, γιατί η προσπάθεια ελέγχου σηματοδοτεί μια νέα επιθυμία.

jorgekapa

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ