ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 15ο Ανακεφαλαίωση

Σήμερα φυσικά και δεν ακολουθούμε την όλη διαδικασία των Μυστηρίων με την Αρχαιολατρευτική παράδοση και Δοξασία… διότι δεν υπάρχει Πολιτεία που να υποστηρίζει και να στηρίζει τον Έλληνα και τον Άνθρωπο ως μία ολότητα. Υπάρχει μία σύγχυση και μία διαστρέβλωση της Μυθολογίας… ώστε να μην θυμηθούμε και γνωρίσουμε επακριβώς τα εσωτερικά μας συναισθήματα… ώστε να τα μετατρέψουμε σ’ ένα άρρητο και ασυνείδητο αίτημα… το οποίο, ενώ διαθέτει αδιαμφισβήτητα έναν επικοινωνιακό χαρακτήρα, ταυτόχρονα θα λειτουργήσει και ως μία αντίσταση στην έλευση περιεχομένων του υποσυνείδητου στο συνειδητό μας, που κατά κανόνα δεν θα «αναζητεί» και καλά την ικανοποίησή του, εφόσον φυσικά δεν διαθέτει και μια σαφή εσωτερική δομή και δεν έχει περάσει σαφώς στο χώρο της νεότερης γλώσσας μας.

Είναι λοιπόν ένα αίτημα να γνωρίσουμε τη Μυθολογία μας… «μη αναλυθέν»… ένα αίτημα αταχτοποίητο, ένα αίτημα που δεν διαθέτει παραλήπτη… που κανονικά θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι ίδιοι… ένα αίτημα επαναφοράς στις ρίζες μας… που ανακαλύπτει την εξεύρεση ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ λύσεων, διότι ως τώρα μας τα μεταδίδει αυτά τα «δεδομένα»… μόνον η σημερινή Χριστιανική θρησκεία και είναι τα στοιχεία τέτοια που μας αποτρέπουν από την ουσία… για να μπορέσουμε να τα ερευνήσουμε πλήρως και σε βάθος.

Γι’ αυτό ακριβώς και η Χριστιανική θεωρία μας βάζει τον όρο της «Πίστης»… στα όποια προβλήματα υπάρχουν και στις όποιες απαντήσεις υπάρχουν μέσα μας για να αντιμετωπίζουμε τα ψυχικά μας συμβάντα, ενώ παράλληλα μας μεταδίδει εσαεί… το φόβο.

Γενικά στη φιλοσοφία, αλλά και στις άλλες θρησκείες, τείνει να υπάρχει μια συγκρουσιακή σχέση μεταξύ λόγου (λογικής) και παθών, όπως είναι για παράδειγμα ο φόβος και η ελπίδα. Ακόμα και σε φιλοσοφικές θεωρίες που δεν εναντιώνονται στα πάθη (θεωρώντας τα ως κάτι που μας αποπροσανατολίζει), υπάρχει μια σαφής υπεροχή του λόγου έναντι αυτών.

Ο άνθρωπος σήμερα δεν έχει στόχους πνευματικούς και κάνει «επίθεση» ενάντια στο πλαίσιο της ζωής του, καθόσον τελεί υπό την επήρεια μίας γενικευμένης κατάστασης θυμού και των άλλων προσώπων που υπάρχουν γύρω του, πράγμα το οποίο εντείνει τη δράση των δικών τους «άλυτων» εσωτερικών θεμάτων… που σχετίζονται με τις συνιστώσες του θυμού κάποιου ή κάποιων άλλων προσώπων και έτσι δεν διάγει βίο ενάρετο.

Το όραμα για τη δημιουργία μιας «ιδανικής κοινωνίας»… στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες… που δημιούργησαν η Κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα του Περικλή και του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού του 18ου αιώνα. Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα-ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά… και με αυτά βαδίζουμε…. έως τώρα…!... δηλαδή εάν δούμε όμως ψύχραιμα την «πραγματικότητα»… δεν κάναμε και καμιά φοβερή πρόοδο έως σήμερα… για να μην πω ότι έχουμε τελματώσει πνευματικά.

Συμπέρασμα: Αυτή η γλώσσα έχει ένα μυστήριο… ενώ δεν μας δόθηκε με μιας… πως γίνεται να παρουσιάζει έναν μαθηματικό κώδικα και να έχει μία νοημοσύνη… είναι απορίας άξιον…. διότι η γλώσσα αυτή εξελίσσεται διαρκώς….!... Σημείωση: Καλά μην περιμένετε και την απάντηση… εξάλλου αυτό ψάχνουμε… για να βρούμε μια άκρη….!!!)

ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ=Ε.Ι.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ