ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 13ο

• Σήμερα το μάθημα είναι πολύ εύκολο… και έχει μόνον δύο λέξεις:
• Το «Διατί» και το «Διότι».
• Οπότε είναι ευκαιρία αφού έχουμε τόσο πολύ χρόνο μπροστά μας… να πάμε και μία εκδρομή…!... ή μήπως δεν θέλετε…!
• Συμπέρασμα: Χρησιμοποιώντας αυτές τις δύο λέξεις… το διατί και το διότι… στη ζωή μας… μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε πολλά πράγματα… αρκεί να τις θυμόμαστε συχνά και να τις βάζουμε πάντα επάνω στο «τραπέζι»… «διατί»… ρωτώντας μαθαίνεις ανακαλύπτεις…. και «διότι» η έρευνα… τελικά κάπου θα σε πάει…!
• ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ… ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ…. ΣΤΗ ΦΟΙΝΙΚΗ…!... ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΤΕ ΛΙΓΑΚΙ… ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΩ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ….!... ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ…. ΕΑΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΑΛΑ…. ΠΑΙΔΑΚΙΑ...
• Η ΦΟΙΝΙΚΗ
• Τα τελευταία χρόνια 7ου αιώνα… της 7ης π.Χ. χιλιετίας …πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο… εκεί στην παραλία του Θερμαϊκού κόλπου, κοντά στο σημερινό χωριό Αγιόκαμπος της Θεσσαλίας, κάπου στα 600μ. νότια, ήταν στην αρχή χτισμένη μια μικρή πόλη από 45 σπίτια, μ’ ένα λιμανάκι. Ήταν η λεγόμενη περιβόητη και ξακουστή Φοινίκη… μία από τις Πολίχνες των Πελασγών, από την οποία καταγόταν ο παππούς της μητέρας του Αχιλλέα, του ήρωα της Τροίας.
• Η Φοινίκη λοιπόν… αργότερα έγινε μία πόλη ναυτιλιακή, εμπορική με μεγαλύτερο λιμάνι, όπου αγκυροβολούσαν πολλά και μεγάλα πλοία της εποχής εκείνης. Απαριθμούσε γύρω στα 410 επιπλέον κτίρια και ο πληθυσμός της έφθανε κάπου τους 3.500 κατοίκους. Στη Φοινίκη… κατοικούσαν κυρίως καραβοκύρηδες, ναυτικοί και άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών… όπως Μινύες, Σόλυμοι, Αιολείς, Αχαιοί, Άβαντες, Λάπυθες, Δόλοπες, Δαναοί…. άνθρωποι δηλαδή… που προέρχονταν από τα φύλα των Πελασγών. Οι περισσότεροι των καραβοκύρηδων ήταν έμποροι. Απασχόληση τους ήταν η ναυσιπλοϊα και το εμπόριο γενικότερα.
• Ταξίδευαν με τα καράβια τους, όχι μόνο σ’ όλες τις παραλιακές πόλεις της Ελλάδος, αλλά και σε πολλές μακρινές χώρες, μεταφέροντας εμπορεύματα. Στη μεγαλύτερη της ακμή η Φοινίκη έφτασε λίγο πριν από τον καταποντισμό της και τον αφανισμό της, από τους μεγάλους σεισμούς του έτους 1345π.Χ. Το έτος 1605π.Χ. καταστράφηκαν από ένα μεγάλο σεισμό… περίπου τα 3/5 των οικημάτων κι αυτή ήταν η πρώτη καταστροφή. Το έτος 1547π.Χ. ακόμη ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε ολοσχερώς τα οικήματα της πόλης και υπήρξαν πολλά θύματα.
• Μετά από 100 περίπου χρόνια… αργότερα στα 1445π.Χ., πάλι ένας άλλος σεισμός κατέστρεψε ξανά τα 2/5 της πόλης. Και τέλος 100 χρόνια μετά… το έτος 1345π.Χ. κάποιες σεισμικές δονήσεις μεγάλης έντασης… καταπόντιζαν επί 11 ημέρες την πόλη και την αφάνισαν. Την 5η ημέρα από την αρχή των σεισμών και μετά από μια ισχυρή σεισμική δόνηση, καταποντίστηκαν τα 3/5 της πόλης. Την 10η και 11η ημέρα καταποντίστηκε ολόκληρη η πόλη και η τοποθεσία έγινε θάλασσα. Αυτό λοιπόν… είναι και το τέλος της Θεσσαλικής Φοινίκης. Μετά την καταστροφή της, η πόλη Φοινίκη δεν ξαναχτίστηκε στην τοποθεσία αυτή της Θεσσαλίας και η ύπαρξή της μετά από χρόνια ξεχάστηκε… πλέον.
• Αυτοί λοιπόν οι καραβοκύρηδες δηλαδή… οι ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΡΟΙ, οι ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, μετανάστευσαν στα παράλια της ΣΥΡΙΑΣ και εκεί έχτισαν μία καινούρια πόλη… το νέο τους ορμητήριο….! Απομεινάρια λοιπόν της Θεσσαλικής Φοινίκης… βρίσκονται ακόμη και σήμερα στον πυθμένα της θάλασσας. Αρχίζουν περίπου στα 20 μέτρα από την παραλία και εκτείνονται προς τη θάλασσα. Στην πόλη αυτή ζούσαν το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα…. της 7ης χιλιετίας, επί βασιλείας «Εσθίου»… δύο δάσκαλοι Πελασγοί, ο «Δεθμός» και ο «Θεκόβικης». Αυτοί λοιπόν… δημιούργησαν από κοινού και δίδαξαν τα πρώτα στοιχεία (γράμματα) του μονοφωνικού μας συστήματος... του σημερινού μας Αλφαβήτου. Τα πρώτα γράμματα ήταν: Α-Β-Δ-Ε-Η-Ι-Κ-Ο-Ρ-Σ-Τ-Υ-Χ-Ω.
• Μετά τα 14 αυτά γράμματα έγραφαν τις ονομασίες των θεών, των πόλεων, των πραγμάτων κλπ. Το δεύτερο μισό του 10ου αιώνα… της 6ης π.Χ. χιλιετίας προστέθηκαν στο Αλφάβητο των 14 φθόγγων, από το δάσκαλο Πελασγό της πόλης Φοινίκης… τον «Ζνότβελνο», άλλα 6 γράμματα και το Αλφάβητο έγινε με 20 γράμματα. Τα γράμματα που πρόσθεσε ήταν: Γ-Λ-Μ-Ν-Ξ-Π. Οι κάτοικοι λοιπόν της πόλης Φοινίκης και των άλλων κοντινών πόλεων της Μαγνησίας διδάσκονταν τη γραφή του μονοφωνικού συστήματος και των 20 γραμμάτων. Η διδασκαλία αυτή συνεχίστηκε για τρεις γενιές… μέχρι τον 9ο αιώνα… της 6ης π.Χ. χιλιετίας. Όμως οι καταστροφές από τις κλιματολογικές, τις γεωλογικές αλλαγές και τους κατακλυσμούς (κατά την περίοδο των πάγων)… σταμάτησαν τη διδασκαλία της γραφής στους ολίγους κατοίκους της πόλης Φοινίκης και των άλλων πόλεων της Μαγνησίας. Οι κάτοικοι τριών γενιών της Φοινίκης και άλλων πόλεων της Μαγνησίας, έγραφαν με το Αλφάβητο του μονοφωνικού, τα ονόματα θεών, των πόλεων… κλπ επάνω σε δέρματα ζώων, σε ξύλα, σε πέτρες και σε κεραμικά.
• Ένα κεραμικό που βρέθηκε από τον κο «Σάμψων» στη νησίδα Γιούρα των Βόρειων Σποράδων, φέρει χαραγμένη την Αλφαβητική ΕΛΛΗΝΙΚΗ Γραφή… όμοια με τα γράμματα των Ελληνικών Αλφαβήτων, με τα στοιχεία [ Τ-Α-Υ-Δ] στην λέξη ΤΑΥΔΑ… που διαβάζεται Ταϋδά , [ΤΑΥΔΑ=ΔΥΑ ΑΔΤΑΔΥΔ=Θεά Άρτεμις], που είναι η Θεά του κυνηγιού ΑΡΤΕΜΙΣ… που μας αποδεικνύει ότι το ΑΛΦΑΒΗΤΟ… είναι πολύ παλαιότερο της δημιουργίας του Φοινικικού Κράτους…!
• Μετά από πολλά χρόνια… στο τέλος του πρώτου μισού του 20ου π.Χ. αιώνα… το 1965 π.Χ., γεννήθηκε από πατέρα και μάνα πελασγούς, ο «Ιώσηπος». Ο Ιώσηπος λοιπόν… μεγαλώνοντας σπούδασε φιλοσοφία, ποίηση, μουσική, αστρολογία, μαθηματικά κι έγινε διδάσκαλος. Σε ηλικία 42 ετών…. άρχισε να διδάσκει. Ο Ιώσηπος μετά από έρευνα ανακάλυψε την ύπαρξη της γραφής του Αλφαβήτου των προγόνων του, επάνω σε κεραμόπλακες, που αποτελούνταν από 20 γράμματα του μονοφωνικού Αλφαβήτου. Έτσι λοιπόν ερεύνησε τον τρόπο γραφής με τα γράμματα αυτά του Αλφαβήτου, πρόσθεσε και άλλα 4 δικά του τα : Q-W-D-C και τρεις διφθόγγους… τους: ΑΥ-ΕΥ-ΟΥ-(U). Με την ανακάλυψη αυτή του Αλφαβήτου του Ιώσηπου… η γραφή άλλαξε… κι έγινε πιο εύχρηστη. Εισήγαγε λοιπόν κάποιους κανόνες της γραφής αυτής κι άρχισε να διδάσκει σ’ όλους τους μαθητές της πόλης Φοινίκης κι αργότερα σ’ όλους τους κατοίκους Έλληνες της Θεσσαλίας. Μετά από χρόνια άρχισε να διδάσκεται και σ’ όλους τους Έλληνες.
• Έτσι λοιπόν οι καραβοκύρηδες της Φοινίκης… λόγω των εμπορικών συναλλαγών με όλες τι παραλιακές πόλεις… μετέφεραν πράγματα και προϊόντα και ταυτόχρονα «μετέφεραν»… και την καινούρια τους γραφή. Από τα πρώτα χρόνια του 19ου π.Χ. αιώνα, όλοι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων της Θεσσαλίας και της Φθίας, γνώριζαν την γραφή με το Αλφάβητο του Ιώσηπου. Οι πλοιοκτήτες λοιπόν Φοίνικες που μετοίκησαν στη νεοχτισθείσα πόλη Φοινίκη… της καινούριας πατρίδας τους… πήραν βέβαια μαζί τους και το γνωστό σ’ αυτούς ΑΛΦΑΒΗΤΟ… το οποίο συνέχιζαν να εφαρμόζουν στις συναλλαγές τους. Στην καινούρια πατρίδα τους… που πήρε το όνομα της πόλης ΦΟΙΝΙΚΗΣ… και έφεραν λοιπόν το όνομα ΦΟΙΝΙΚΕΣ. Πέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του Αλφαβήτου, από τον Πελασγό κάτοικο της Θεσσαλικής πόλης Φοινίκης, το Αλφάβητο άρχισε να διδάσκεται στην πόλη αυτή. Από το έτος 1895π.Χ. η γραφή του Αλφαβήτου διδασκόταν σ’ όλες σχεδόν τις πόλεις της Θεσσαλίας και της Φθίας.
• Το τέλος του 19ου π.Χ. αιώνα, η γραφή με το Αλφάβητο είχε μεταδοθεί σ’ όλους τους κατοίκους του μεγαλύτερου μέρους της σημερινής έκτασης της Θεσσαλίας, Φθίας και Βορείου Ευβοίας. Από τον 18ο π.Χ. αιώνα, η μετάδοση του Φοινικικού (Ιωσηπικού) Αλφαβήτου, πέρασε τα σύνορα των εκτάσεων αυτών (Θεσσαλίας-Φθιώτιδας-Β. Εύβοιας) και μεταδόθηκε μέχρι το τέλος του 18ου π.Χ. αιώνα, σ’ όλη την Αιτωλοακαρνανία, την Ήπειρο, τη Δυτική Μακεδονία, κι έφτασε μέχρι το Στρυμόνα ποταμό και σ’ ολόκληρη την Εύβοια.
• Στο τέλος του 17ου π.Χ. αιώνα, η γραφή του Αλφαβήτου, ήταν γνωστή σ’ όλη την έκταση της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Και μέχρι το τέλος του 16ου π.Χ. αιώνα, σ’ όλα τα μέρη που κατοικούσαν Έλληνες. Σε εκτάσεις του Αίμου, σε παραλιακές εκτάσεις του Εύξεινου Πόντου, στον Καύκασο, στη Μ. Ασία, σε παραλιακές χώρες της Μεσογείου, στην Κύπρο, στη Φοινίκη της Συριακής παραλίας, όπου μετανάστευσαν πολλοί πλοιοκτήτες της Θεσσαλικής Φοινίκης. Μετά όμως από επάλληλες και μεγάλες καταστροφές που έπαθε η πόλη Φοινίκη και γενικά ο τόπος αυτός… πολλοί κάτοικοι και άνθρωποι των γραμμάτων της περιφέρειας (Φοινίκης), μετοίκησαν σε κοντινές και μακρινές πόλεις και της Ηπειρωτικής Ελλάδας.
• Με τον ερχομό τους λοιπόν στις νέες πόλεις που μετοίκησαν, δεν άλλαξαν όμως τον τρόπο ζωής τους, καθώς και τον τρόπο γραφής τους φυσικά. Έγραφαν λοιπόν με το δικό τους τρόπο, δηλαδή… με το Αλφάβητο της πόλης Φοινίκης… «ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ». Έτσι με τον τρόπο αυτό μετέδιδαν τη γραφή τους και στους κατοίκους των πόλεων, στις οποίες πήγαιναν και κατοικούσαν. Στις αρχές του δεύτερου μισού του 18ου π.Χ. αιώνα, μετανάστες από τη Φοινίκη της Θεσσαλίας ερχόμενοι στη Θήβα, μετέδωσαν με τη γραφή του Φοινικικού Αλφαβήτου, μέχρι τα χρόνια εκείνα, που όπως γνωρίζουμε οι Θηβαίοι… έγραφαν με τη γραμμική Β. Τα πρώτα χρόνια του 2ου μισού του 17ου π.Χ. αιώνα, το Αλφάβητο μεταδόθηκε και στους Αθηναίους.
• Άχχχχ… αυτός ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ… μήπως τελικά είχε δίκαιο… όταν έλεγε… πως το ΑΛΦΑΒΗΤΟ το δίδαξαν οι ΦΟΙΝΙΚΕΣ; Γι’ αυτό το λόγο και σήμερα απλά διδάσκεται στους μαθητές των σχολείων… ότι το Αλφάβητο δεν είναι Ελληνικό…. αλλά Φοινικικό… και αναπαράγουμε αυτή τη μπούρδα…!... χωρίς ακριβώς να γνωρίζουμε το τι έγινε…!
• Αλλά για ποιους Φοίνικες μας μιλάνε… οι ανιστόρητοι;
• Στην ουσία οι Φοίνικες που δίδαξαν το Αλφάβητο… ήταν απόγονοι των απομεινάντων από τις γεωλογικές καταστροφές των Ελλήνων Πελασγών… που έφεραν τα διάφορα ονόματα, όπως Αιολείς, Αχαιοί, Σόλυμοι, Δαναοί κλπ… κατοίκων της καταποντισθείσης πόλης Φοινίκης της Θεσσαλίας, πόλης καταγωγής της μητέρας και του Φοίνικα δασκάλου του θρυλικού ΑΧΙΛΛΕΑ. Ήταν κάτοικοι της Θεσσαλικής Φοινίκης… απ’ όπου μετοίκησαν σε πολλές άλλες πόλεις της Ηπειρωτικής Ελλάδας, Βοιωτίας, Αττικής κλπ… καθώς και η Φοινίκη της Συριακής παραλίας και σ’ άλλες παραλιακές πόλεις της Μεσογείου, ήταν δηλαδή… Έλληνες Πελασγοί… κάτοικοι της πόλης Φοινίκης της Θεσσαλίας… οι διδάξαντες το ΑΛΦΑΒΗΤΟ. Για να ξέρουμε τι μας γίνεται… εεε… παιδιά μου….!
• Επίσης να σας τονίσω ότι στον Ελληνικό χώρο…. εκείνα τα χρόνια υπήρχαν κι άλλες πόλεις με το όνομα αυτό… δηλαδή… Φοινίκη. Στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο, στο Μεσολόγγι κι ακόμη στην έκταση της Αλβανίας και στα παράλια της Μ. Ασίας. Ήταν όλες παραθαλάσσιες ναυτιλιακές πόλεις. Σ’ όλη την έκταση της Ελλάδας υπάρχουν στο υπέδαφος, όπου υπήρχαν πόλεις και κοντά σ’ αυτές, λιθόπλακες και κεραμόπλακες ενεπίγραφες, με τη γραφή του Αλφαβήτου.
• Το αρχικό Αλφάβητο του Ιώσηπου… αποτελούνταν από 24 γράμματα…. και αργότερα μετά από πολλά χρόνια, το δεύτερο μισό του 13ου π.Χ. αιώνα… επινοήθηκαν και προστέθηκαν από τον Παλαμήδη… το μαθητή του Χείρωνα… το δάσκαλο του Αχιλλέα του Ήρωα της Τροίας, βασιλέας της Φθίας και τον συνομήλικο του Παλαμήδη, Σιμωνίδη…. άλλα 4 γράμματα τα: Φ-Ψ του Παλαμήδη και Θ-Ζ του Σιμωνίδη και τα γράμματα έγιναν συνολικά 28. Αργότερα από τα γράμματα αυτά του μονοφωνικού Αλφαβήτου με τα 28 γράμματα, αφαιρέθηκαν ως μη αναγκαία τα 4 γράμματα: Q-W-C-D κι έγιναν 24. Η τελική τους μορφή του Αλφαβήτου ήταν η εξής: Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Λ-Μ-Ν-Ξ-Ο-Π-Ρ-Σ-Τ-Υ-Φ-Χ-Ψ-Ω.
• ( Συμπέρασμα: ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗ… ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ… ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ…!) Ε.Ι.
• ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ Η…. ΕΚΔΡΟΜΗ;
• ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ=Ε.Ι.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ