The Trump effect

Φίλε μου Πιτσιρίκο να ξεκινήσω λέγοντας ότι κι εμένα μου προξενεί μεγάλη εντύπωση η κινητοποίηση των βολεμένων προοδευτικών εναντίον του Τραμπ.
Παγκόσμιο φαινόμενο πια η γελοιότητα και η υποκρισία.
Λες και η παγκοσμιοποίηση με την ελευθερία-ασυδοσία του παγκοσμίου εμπορίου αγαθών και ανθρώπων είναι ένα μικρό αθώο κοριτσάκι, μια Σταχτοπούτα που ζει στον Λευκό Οίκο, ο καινούργιος ένοικος του οποίου ετοιμάζεται να την βιάσει και να ασελγήσει πάνω της.
Κι ακούει κανείς τις διαμαρτυρίες των Γερμανών πως ο Τραμπ ετοιμάζεται να παραβιάσει όλους τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς αν εφαρμόσει πολιτική μερικού προστατευτισμού για την χώρα του.
Πραγματικά, δεν με ενδιαφέρει αν το μπουρδέλο που λέγεται πλανήτης γη γεμίσει με περισσότερες πoυτάνες από όσες σήμερα έχει, ούτε το αν κάποιες από τις παλιές «πεταλούδες» της καπιταλιστικής νύχτας χάσουν μέρος των εισοδημάτων τους.
Κανέναν δεν απασχολεί το γεγονός πως το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ είναι τεράστιο, την ώρα που το πλεόνασμα της Γερμανίας είναι εξωφρενικό.
Ούτε το γεγονός πως το Βερολίνο έχει βάλει χέρι και εκπoρνεύει ολόκληρη την ΕΕ απασχολεί κανέναν.
Το σημαντικό είναι το που έβαζε πριν καμιά δεκαριά χρόνια, τότε που ήταν στα 60 του, το χέρι του ο Τραμπ όταν ξεμονάχιαζε τις γυναίκες στο γραφείο του ή στο ασανσέρ.
Ο Τραμπ που σύμφωνα με το CNN, το BBC, τον Guardian και την …Μαντόνα είναι ένας απρόβλεπτος τρελός που απειλεί να τινάξει τον αρμονικά φτιαγμένο κόσμο μας στον αέρα.
Ο Τραμπ και ο Κιμ.
Μαζί τους συμφωνούν και οι οκτώ άνθρωποι που κατέχουν περιουσία ίση με εκείνη των 3.5 δισ. ανθρώπων.
Φυσικά, δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι τρελός ή όχι ο νέος πλανητάρχης.
Κρίνοντας πάντως από τον λόγο του, βρίσκω πως είναι τουλάχιστον ένας ακόμα άξεστος ακροδεξιός, αρκουδόβλαχος αμόρφωτος αγελαδάρης.
Που δεν διστάζει στον πρώτο του λόγο που απευθύνει στην υπόλοιπη ανθρωπότητα να λέει το ίδιο με εκείνο που έλεγε κι ο Χίτλερ 85 χρόνια νωρίτερα.
Η Αμερική über alles.

Και βέβαια μπορεί να γίνει το ίδιο καταστροφικός ή το ίδιο αστείος με έναν χασάπη που αναλαμβάνει την θέση του διευθυντή στην Όπερα του Παρισιού ή τον ρόλο του πρώτου χορευτή στα Μπολσόι.
Όσο όμως κι αν φαίνεται ο ίδιος σαν αγράμματος δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, δεν παύει να αποτελεί μονάχα την κορυφή μια πυραμίδας ενός σημαντικού τμήματος της αμερικανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ που ορθά αντιλαμβάνεται την δραματική θέση στην οποία έχει περιέλθει η μοναδική στον κόσμο υπερδύναμη και μάλλον έχει αποφασίσει να αντιδράσει δυναμικά.
Οι ΗΠΑ σήμερα δεν έχουν –για πρώτη φορά στην ιστορία τους– την δυνατότητα να επιβάλουν την θέληση και τα συμφέροντά τους, χρησιμοποιώντας την μαλακή τους ισχύ -soft power-, δηλαδή την οικονομική τους δύναμη.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, διαθέτουν κολοσσιαία στρατιωτική ισχύ -hard power- την οποία σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν επιδιώκοντας την ανατροπή των συσχετισμών στο οικονομικό επίπεδο.
Φαίνεται πως μια ομάδα της αμερικανικής κυρίαρχης τάξης κινείται γρήγορα και επικίνδυνα σε αχαρτογράφητα νερά, έχοντας συνειδητοποιήσει πως πολύ σύντομα η οικονομική αδυναμία της χώρας τους θα επηρεάσει αρνητικά και την σημερινή στρατιωτική της υπεροπλία.
Υπό αυτό το πρίσμα, η λογική του Τραμπ φαντάζει εξόχως ρεαλιστική αφού στοχεύει αφενός στην διάλυση της ΕΕ-ευρωζώνης και συνεπώς στην εξασθένηση της Γερμανίας, κι αφετέρου στην στοχοποίηση κι αποσταθεροποίηση της Κίνας.
Για αυτό εξυμνεί το Brexit, απαξιώνει την ΕΕ και την Γερμανία και θα πράξει τελικά πολύ περισσότερα από όσα πιστεύαμε προκειμένου η Λεπέν να βρεθεί στο προεδρικό μέγαρο στα Ηλύσια Πεδία.
Επίσης, θα επιχειρήσει να διαρρήξει τις σχέσεις Πεκίνου-Μόσχας προσφέροντας στον Πούτιν σοβαρά ανταλλάγματα (Ουκρανία, Κριμαία, επιρροή στην Μέση Ανατολή) και να κτυπήσει τους βασικούς οικονομικούς του ανταγωνιστές (Κίνα και Γερμανία), επιβάλλοντας μεγάλους δασμούς στα προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ από αυτές τις χώρες.
Ο Τραμπ γνωρίζει πως στον οικονομικό πόλεμο που θα ξεσπάσει οι ανταγωνιστές του (Γερμανία και Κίνα) έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα από τις ΗΠΑ, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι πρόκειται για ισχυρά εξαγωγικές οικονομίες· ιδίως η Γερμανία της οποίας οι εξαγωγές αντιστοιχούν στο 50% του ΑΕΠ της!
Επιπλέον, ο Τραμπ ποντάρει πολλά στην διάλυση ή έστω στην σοβαρή αποδυνάμωση του Ευρώ, αφού γνωρίζει καλά πως ο συνδυασμός εξασθενημένο ευρώ-ισχυρό δολάριο-δασμοί στα προϊόντα που θα εισάγονται από Γερμανία/ΕΕ, θα προκαλέσει φυγή κεφαλαίων από την ΕΕ στις ΗΠΑ και θα εξαντλήσει ταχύτατα τα γερμανικά πλεονάσματα, ιδίως αν το Βερολίνο υποχρεωθεί από τους «εταίρους» του να υποστηρίξει με ενεργό τρόπο την ισοτιμία του Ευρώ στις διεθνείς αγορές.
Πρόκειται στην ουσία για ένα kolpo grosso η επιτυχία του οποίου θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα με την οποία θα εκτελεστεί, ούτως ώστε να πιάσει τους αντιπάλους στον ύπνο και να προκαλέσει την παραλυσία των όποιων μηχανισμών αντίδρασης έχουν στην διάθεση τους.
Μοιάζει δηλαδή πολύ με το Blitzkrieg που εφάρμοσαν οι ναζί στην Γαλλία το 1940.
Και τώρα η ειρωνεία είναι πως η πρώτη μεγάλη κι αποφασιστική μάχη θα λάβει χώρα στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου στην Γαλλία.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από μια προσωπική ερμηνεία των προθέσεων της ομάδας Τραμπ.
Δεν πιστεύω πως τα όποια σχέδια υπάρχουν στα στρατόπεδα των καπιταλιστών θα ευοδωθούν.
Ο λόγος είναι πως οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη είναι τόσο βαθιοί που δεν επιτρέπουν την καταστροφή του ενός μεγάλου παίκτη και την επιβίωση των υπολοίπων.
Πρόκειται για το οικονομικό αντίστοιχο του πυρηνικού MAD (Mutual Assured Destruction) την εποχή του «ψυχρού πολέμου».
Στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ του εύχομαι να έχει την τύχη του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Να θέσει σε κίνηση της ανεξέλεγκτες δυνάμεις καταστροφής του συστήματος πιστεύοντας πως έτσι το σώζει, και έξι χρόνια μετά να διαφημίζει …πίτσες στην TV.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, είναι ένας οικονομικός πόλεμος που συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο σκληρός. Δυστυχώς, η γνώμη μας δεν μετράει. Αν το θελήσουμε πραγματικά, αν ενωθούμε και οργανωθούμε έξυπνα θα μετρήσει η γνώμη μας. Για την ώρα, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν και δεν ζουν. Επίσης, εσύ αναγκάστηκες να φύγεις από την Ελλάδα για να επιβιώσεις κι εγώ ζω εδώ αποκλεισμένος, παλεύοντας να πληρώσω το ΤΕΒΕ. Οπότε, μάλλον πάει πολύ να φοβόμαστε και τον Τραμπ. Ας τον φοβούνται αυτοί που τον έφεραν στην εξουσία. Ας φοβούνται αυτοί που φέρνουν την Ακροδεξιά σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί ξεχνάμε πως, για να έρθει ο Χίτλερ με εκλογές στην εξουσία, χρειάστηκε πρώτα κάποιοι να εξευτελίσουν την Γερμανία και να ταπεινώσουν τους Γερμανούς. Δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Ηλία, ο Τραμπ πέρασε από την TV με μεγάλη επιτυχία. Και δεν έχει ανάγκη να διαφημίζει πίτσες -όπως ο Γκορμπατσόφ- για να επιβιώσει. Επίσης, είναι 71 ετών. Αυτό το ξεχνάμε. Τι άνθρωποι που είμαστε. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ