Όταν κρίνεσαι από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Εμοί δε εις ελάχιστον έστιν ίνα υφ’ ανακριθώ ή από ανθρωπίνης ημέρας, αλλ’ ουδέ εμαυτόν ανακρίνω.

Ουδέν γαρ εμαυτόν συνοίδα, αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι, ο δε ανακρίνων με Κύριος έστιν.

Τι μας λέει εδώ ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Κορινθίους Α’ στο Δ κεφάλαιο εδάφιο από 3 και 4?

Ότι όχι μόνο δεν γίνεται να κρίνουμε τους άλλους, αλλά να μην μας ενδιαφέρει η κριτική τους και ακόμη να μην κρίνουμε ούτε κι εμείς τους εαυτούς μας. Καθώς όπως λέει, αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Και Εκείνος σε όλη μας τη ζωή, δεν μας κρίνει, αλλά μας οδηγεί σε μετάνοια και μας έχει δώσει πολλούς τρόπους για να φτάσουμε στον δρόμο Του.

Οπότε κάθε μορφή κριτικής, μας λέει ο Παύλος, είναι λάθος. Γιατί κανένας από μας δεν μπορεί να είναι τόσο δίκαιος όσο είναι ο Θεός. Και επειδή η γη είναι ένα σχολείο, όπου ο καθένας από μας παιδεύεται και εκπαιδεύεται και κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους άλλους, η κριτική ας μην υπάρχει ανάμεσά μας. Αλλά η κριτική να μην υπάρχει και στους εαυτούς μας.

Γιατί αν θέλουμε να περπατήσουμε το μονοπάτι της αγάπης απόλυτα και ολοκληρωτικά, θα ξέρουμε ότι η κριτική δεν είναι δρόμος αγάπης.

Όταν κρίνεσαι και από τον ίδιο σου τον εαυτό τον διδάσκεις να σου κρύβει και να σου κρύβεται. Να μην θέλει να δει . Γιατί το μέσα σου έχει ανάγκη από σύμμαχο κατανόησης και δεν θα τον βρεις με την κριτική, αλλά με την συμπόνια, την κατανόηση και την αποδοχή. Ο εαυτός μας μέσα από όλα όσα βιώνει και περνάει θέλει να λυτρωθεί και η λύτρωση δεν θα έρθει με την κριτική. Γιατί η κριτική είναι μόνιμη σκλαβιά υποβιβασμού. Και ο υποβιβασμός δεν είναι αγάπη.

Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, για να περπατήσουμε το μονοπάτι της λύτρωσης.

Και για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, μπορούμε να ζητήσουμε την βοήθειά Του. Κι Εκείνος θα σταθεί στο πλευρό μας με τον καλύτερο τρόπο.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ