Ζούμε μέσα σε ένα Όνειρο...

Ζούμε μέσα σε ένα όνειρο, αδυνατώντας να κατανοήσουμε, ότι ο ονειρευτής, είμαστε, εμείς οι ίδιοι... 

Για την ακρίβεια, είμαστε μια σκιά, της ακτίνας Του, που πέφτει πάνω στη Γη. 

Σκοπός είναι να αφυπνιστούμε, όπως συνέβη κάποτε, στο δημιούργημα του Τζεμπέτο τον Πινόκιο, στο ομώνυμο μυθιστόρημα, του Κάρλο Κολόντι. 

Άραγε κι εκείνος, ο μικρός ξύλινος ήρωας, σε πόσες παγίδες δεν έπεσε, πόσα λάθη δεν έκανε, μέχρι να επιστρέψει πάλι, πίσω στην Πηγή του, απ' την στιγμή, που απέκτησε ζωή;

Ο διάσημος Ελβετός ψυχολόγος Carl Jung, συνάντησε κάποτε, τον δικό του Ονειρευτή, μέσα σε ένα βαθύ διαλογισμό, όπως μας διηγείται, στο Κόκκινο Βιβλίο, όταν όπως χαρακτηριστικά λέει, είδε έναν γιόγκι να διαλογίζεται, και συνειδητοποίησε, ότι ήταν ο Εαυτός του, που ονειρευόταν εκείνον.

Όλη μας η ζωή, δεν είναι παρά... ένα ανοιγόκλεισμα, των ματιών Του. 

Ένας διαλογισμός Του, ένα όνειρο Του, γίνεται η ζωή μας. 

Μια στιγμή Του, για μας, κρατάει χρόνια... γι' αυτό είπε κάποτε, ο Νίκος Καζαντζάκης: «Μια αστραπή είναι η ζωή, μα προλαβαίνουμε!»

Όταν το όνειρο, του Ηλιακού Ανθρώπου τελειώσει, προσωρινά, η προσωπικότητα του, το όχημα της ψυχής, πέφτει άψυχη-νεκρή, πάνω στη σκηνή του θεάτρου σκιών, μέχρι το επόμενο όνειρο... 

Το διάστημα, ανάμεσα σε δυο όνειρα, το αποκαλούμε θάνατο. 

Ο Ονειρευτής ξυπνάει για λίγο, όσο χρειάζεται το Εγώ, να ξεκουραστεί στον δικό του Παράδεισο. 

(Στο σημείο αυτό, ως προσωπική άσκηση, διαλογιστείτε το εξής: Τι συμβαίνει όταν κοιμάται, το φυσικό σώμα... Ποιος ονειρεύεται, τότε; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, διαλογιστείτε).

Ωστόσο, ένα βασανιστικό ερώτημα αναδύεται, ένα ερώτημα, που δίχασε και διχάζει πολλούς: Υπάρχει, ελεύθερη βούληση; 

Αν η προσωπικότητα του ανθρώπου, η σκιά της ακτίνας, του Ηλιακού Αγγέλου, κινείται ανάλογα, με το όνειρο Εκείνου, τότε ποιος βούλεται;

Ο γήινος άνθρωπος συνήθως, αντιλαμβάνεται, την ελευθερία της βούλησης του, όταν συναντά τον πόνο. 

Εκείνες τις στιγμές νιώθει, ότι αυτό που τον ώθησε στο λάθος, ήταν μια δική του ελεύθερη επιλογή. 

Ήταν, άραγε έτσι;

Θα ήταν πολύ απλουστευμένη, μια τέτοια εκδοχή... 

Το θέμα είναι πολυσύνθετο, και χρειάζεται βαθιά μελέτη, για να το προσεγγίσουμε σφαιρικά. 

Για παράδειγμα... ενίοτε η ελεύθερη βούληση, εκχωρείται, σε ασυναίσθητες παρορμητικές, επιθυμίες κι ελαττώματα, που την εκμεταλλεύονται, για δική τους ευχαρίστηση. 

Μα τίνος είναι, οι επιθυμίες και τα ελαττώματα, θα αναρωτηθείτε, αν δεν είναι δικά μας; 

Και ποιοι είμαστε εμείς, που αναρωτιόμαστε, θα ρωτήσω εγώ; 

Είμαστε η προσωπικότητα, που είναι ταυτισμένη με τα ελαττώματα και τις επιθυμίες, ή o Εσωτερικός Παρατηρητής; 

Ρωτάει η μαριονέτα, ή ο Ονειρευτής;

Στο βαθμό, που ο άνθρωπος θεωρεί, ότι είναι ταυτισμένος με το όχημα του, την μαριονέτα-προσωπικότητα... τότε νομίζει, ότι έχει ελεύθερη βούληση... αλλά δεν έχει. 

Στο βαθμό, που παρατηρεί πανοραμικά, τη θέα της προσωπικότητας, γνωρίζοντας, ότι σε λίγο θα την απορρίψει, η απάντηση, στην αναρώτηση του... έχει, κιόλας δοθεί.

Ποιος είναι, ο σκοπός της μαριονέτας, μέσα σε τούτο, το θέατρο σκιών; 

Να ξυπνήσει μέσα στο όνειρο, ή αλλιώς να ονειρευτεί, τον Ονειρευτή του, και τότε, θα μπορέσει να διακρίνει, από που έρχεται, που πηγαίνει... και τι ήρθε να κάνει εδώ. 

Πως μπορεί να γίνει αυτό; 

Και ποιος, είναι ο δρόμος;

Η Ατραπός της Επιστροφής, έχει δοθεί, κατά καιρούς, από πολλούς... 

Αυτό που δημιουργεί σύγχυση είναι, ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος, να κατανοήσει τα μηνύματα, των εξωτερικών διδασκαλιών, γιατί εκφράστηκαν με σύμβολα... επειδή η Αλήθεια, είναι επικίνδυνη, σαν δίκοπο κοφτερό μαχαίρι. 

Αυτή, δόθηκε σε μυητικά τάγματα, μέσα σε μυστικούς ναούς...

Τα Βιβλία μου Οι σκέψεις μου/ My Books My thoughts

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ