ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ

Το Κάρμα είναι διαπραγματεύσιμο, και αυτό είναι κάτι που μπορεί να εκπλήξει πάρα πολύ τους οπαδούς των διαφόρων ορθόδοξων σχολών.

Βεβαίως, μερικοί ψευδο-εσωτεριστές και ψευδο-αποκρυφιστές έγιναν υπερβολικά απαισιόδοξοι σε σχέση με τον νόμο της δράσης και της συνέπειας· υποθέτουν λανθασμένα πως αυτός αναπτύσσεται με μηχανικό τρόπο, αυτόματο και σκληρό.

Οι πολυμαθείς πιστεύουν πως δεν είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε τον νόμο· λυπούμαι πολύ ειλικρινά διότι πρέπει να διαφωνήσω με αυτόν τον τρόπο σκέψης.

Εάν ο νόμος της δράσης και συνέπειας, εάν η Νέμεση της ύπαρξης δεν ήταν διαπραγματεύσιμη, τότε που θα ήταν η Θεία ευσπλαχνία; Ειλικρινά δεν μπορώ να δεχθώ σκληρότητα στην Θεϊκότητα. Το Πραγματικό, εκείνο που είναι όλο τελειότητα, αυτό που έχει διάφορα ονόματα, τέτοια όπως ΤΑΟ, ΑΟΜ, ΙΝΡΙ, ΣΕΙΝ, ΑΛΑ, ΒΡΑΧΜΑ, ΘΕΟΣ, ή καλύτερα θα έλεγα ΘΕΟΙ κτλ με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι χωρίς ευσπλαχνία, σκληρό, τυραννικό κτλ· για όλα αυτά επαναλαμβάνω με εμφατικό τρόπο, πως το Κάρμα είναι διαπραγματεύσιμο.

Όταν ένας κατώτερος νόμος υπερβαίνεται από έναν ανώτερο νόμο, ο ανώτερος νόμος καθαρίζει τον κατώτερο νόμο.

Πράξε καλά έργα για να πληρώσεις τις οφειλές σου. Τον λέοντα του νόμου τον πολεμάμε με την ζυγαριά.

Όποιος έχει με τι να πληρώσει, πληρώνει και διεκπεραιώνει τις διαπραγματεύσεις του, όποιος δεν έχει με τι να πληρώσει, θα πληρώσει με τον πόνο.

Εάν στον ένα δίσκο της κοσμικής ζυγαριάς, θέσουμε τα καλά έργα και στο άλλο τα κακά, είναι φανερό πως το Κάρμα θα εξαρτηθεί από το βάρος στην ζυγαριά.

Εάν βαρύνει περισσότερο ο δίσκος των κακών πράξεων, το αποτέλεσμα θα είναι οι πίκρες· δίχως άλλο, είναι δυνατόν να αυξήσουμε το βάρος των καλών πράξεων στον δίσκο της βελόνης της ζυγαριάς, και με αυτόν τον τρόπο ακυρώνουμε Κάρμα χωρίς την ανάγκη να υποφέρουμε.

Όλα όσα χρειαζόμαστε είναι να κάνουμε καλά έργα για να αυξήσουμε το βάρος στον δίσκο των καλών πράξεων.


Τώρα θα κατανοήσετε εσείς καλοί μου φίλοι, το πόσο υπέροχο είναι το να κάνει κανείς το καλό. Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η ορθή σκέψη, η ορθή αίσθηση και η ορθή δράση είναι το καλύτερο από τις διαπραγματεύσεις.

Ποτέ δεν πρέπει να παραπονούμαστε ενάντια στο Κάρμα. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να το διαπραγματευόμαστε.

Δυστυχώς, το μόνο που σκέπτονται οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε μία μεγάλη πίκρα είναι να πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος, να λένε πως δεν έχουν κάνει τίποτε το κακό, πως δεν είναι ένοχοι, πως είναι δίκαιες ψυχές κτλ.

Εγώ λέω σε αυτούς που βρίσκονται στην αθλιότητα, να αναθεωρήσουν την συμπεριφορά τους, να κρίνουν τον εαυτόν τους, να καθίσουν ακόμη και αν είναι για μια στιγμή στον πάγκο των κατηγορουμένων, ώστε μετά από μία συνοπτική ανάλυση του εαυτού τους θα μεταβάλλουν την συμπεριφορά τους. Εάν αυτοί που βρίσκονται χωρίς εργασία, μεταβάλλονταν σε αγνούς, απεριόριστα φιλάνθρωπους ήρεμους, εξυπηρετικούς εκατό τοις εκατό, είναι φανερό πως θα μετέβαλλαν ριζικά την αίτια που το προκάλεσε, διότι όπως ήδη είπαμε, δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν είναι δυνατόν να μεταβάλλουμε ένα αποτέλεσμα εάν προηγουμένως δεν έχει αλλαχθεί ριζικά η αίτια που το προκάλεσε, διότι όπως ήδη είπαμε δεν υπάρχει αποτέλεσμα χωρίς αιτία ούτε αιτία χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η αθλιότητα έχει τις αιτίες της στα μεθύσια, σιχαμερή λαγνεία, στην βία, στις μοιχείες, στην ασωτία, στην φιλαργυρία κτλ.

Δεν είναι δυνατόν κάποιος να βρίσκεται στην αθλιότητα όταν ο Πατέρας που είναι στο κρυφό βρίσκεται παρών εδώ και τώρα. Θέλω να το εικονογραφήσω αυτό με μία αφήγηση.

Σε μια συγκεκριμένη περίπτωση το Πραγματικό Εσωτερικό μου Είναι, η Αθάνατη Μονάδα μου, με έβγαλε από το φυσικό μου κορμί για να μου δώσει οδηγίες όσον αφορά ένα καθορισμένο μαθητή. Αφού ολοκληρώθηκαν αυτές δεν δυσκολεύτηκα να απευθυνθώ στον Εσωτερικό μου κύριο, με τα ακόλουθα λόγια:

«Είμαι κουρασμένος με το να έχω σώμα· αυτό που επιθυμώ είναι να αποσαρκωθώ».

Αυτές τις στιγμές ο Κύριος των τελειοτήτων, ο εσωτερικός μου Θεός απάντησε με φωνή επίσημη:

«Γιατί παραιτείσαι; Σου έχω δώσει ψωμί, στέγη και καταφύγιο και ακόμη παραπονείσαι;

Θυμάσαι τις τελευταίες ήμερες της περασμένης σου ύπαρξης; Περπατούσες στους δρόμους του Μεξικού, ξυπόλητος, με το κουστούμι σκισμένο, γέρος, άρρωστος και στην πιο τρομακτική αθλιότητα.

Και πως έφθασες να πεθάνεις; σε μία βρωμερή παράγκα. Τότε εγώ ήμουν απών».

Εκείνες τις στιγμές έλαμπε το πρόσωπο του Κυρίου, στα γαλανά του μάτια αντανακλούσε ο απέραντος ουρανός, ο άσπρος μανδύας της δόξας έφθανε μέχρι τα πόδια του, τα πάντα σε Αυτόν ήταν τελειότητα.

«Κύριε (του είπα), έχω έρθει για να φιλήσω το χέρι σου, να λάβω την ευλογία σου».

Ο λατρευτός με ευλόγησε και φίλησα την δεξιάν του.

Μετά που επέστρεψα στο φυσικό κορμί μπήκα σε διαλογισμό· βεβαίως αγαπητοί μου αδελφοί, όταν το παιδί βαδίζει άσκημα, ο Πατέρας απουσιάζει και τότε εκείνο πέφτει σε δυστυχία.

Πιστεύω πως τώρα θα καταλάβετε καλύτερα αγαπητοί μου φίλοι, αυτό που είναι η αθλιότητα, γιατί έρχεται, πως έρχεται.

Ο Πατέρας που είναι στο κρυφό, έχει αρκετή δύναμη για να μας δώσει και για να μας στερήσει επίσης. Μακάριος ο άνθρωπος τον όποιο τιμωρεί ο Θεός.

Το Κάρμα είναι μία ιατρική που μας εφαρμόζεται για το ίδιο μας το καλό· δυστυχώς, οι άνθρωποι αντί να υποκλιθούν με σεβασμό εμπρός στον αιώνιο ζωντανό Θεό, παραπονιούνται, βλασφημούν, δικαιολογούν τους εαυτούς των, αυτο-συγχωρούνται βλακωδώς και πλένουν τα χέρια τους όπως ο Πιλάτος. Με τέτοια παράπονα δεν μεταβάλλεται το Κάρμα, αντιθέτως μετατρέπεται σε πιο σκληρό και αυστηρό.

Επικαλούμαστε την πίστη του συζύγου όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε μοιχεύσει σε αυτήν ή σε προηγούμενες ζωές.

Ζητούμε αγάπη όταν εμείς ήμασταν ανοικτίρμονες και σκληροί. Εκλιπαρούμε κατανόηση όταν ποτέ δεν ξέραμε να καταλάβουμε κανένα, όταν ποτέ δεν μάθαμε να βλέπουμε την άποψη των άλλων.

Επιθυμούμε απέραντες ευτυχίες όταν εμείς ήμασταν πάντα η πηγή πολλών δυστυχιών.

Θα επιθυμούσαμε να γεννηθούμε σε ένα πολύ ωραίο σπίτι και με πολλές ανέσεις, όταν δεν ξέραμε σε περασμένες μας υπάρξεις, να προσφέρουμε στα παιδιά μας σπίτι και ομορφιά.

Παραπονούμαστε εναντίον αυτών που μας προσβάλλουν, όταν πάντα προσβάλλαμε όλους όσους μας περιέβαλαν.

Θέλουμε από τα παιδιά μας να μας υπακούουν όταν ποτέ δεν μάθαμε να υπακούμε τους γονείς μας.

Μας ενοχλεί τρομερά η δυσφήμιση, όταν εμείς υπήρξαμε πάντοτε δυσφημιστές και γεμίζαμε τον κόσμο με δυστυχία.

Μας ενοχλεί το κουτσομπολιό. Δεν θέλουμε κανένας να μουρμουρίζει για μας και δίχως άλλο, πάντα προχωρούσαμε σε κουτσομπολιά και μουρμουρίσματα, μιλώντας άσχημα για τον πλησίον, κάνοντας δύσκολη την ζωή των υπολοίπων. Δηλαδή, πάντα απαιτούμε αυτό που δεν έχουμε δώσει· σε όλες τις προηγούμενες ζωές μας υπήρξαμε μοχθηροί και μας αξίζει το χειρότερο, αλλά εμείς υποθέτουμε πως πρέπει να μας δοθεί το καλύτερο.

Οι άρρωστοι αντί να φροντίζουν τόσο για τον εαυτό τους θα έπρεπε να εργάζονται για τους υπόλοιπους, να κάνουν φιλανθρωπικά έργα, να προσπαθούν να θεραπεύουν τους άλλους, να παρηγορούν τους θλιμμένους, να πηγαίνουν στον γιατρό αυτούς που δεν έχουν να τον πληρώσουν, να δωρίζουν φάρμακα κτλ, και έτσι θα ακύρωναν το Κάρμα τους και θα θεραπεύονταν ολοκληρωτικά.

Όποιοι υποφέρουν στα σπίτια τους θα έπρεπε να πολλαπλασιάσουν την ταπεινότητα τους, την υπομονή και την γαλήνη τους. να μην απαντούν με άσχημα λόγια να μην τυραννούν τον πλησίον τους, να μην ενοχλούν αυτούς που τους ενοχλούν, να ξέρουν να συγχωρούν τα αλλότρια ελαττώματα με μία υπομονή πολλαπλασιασμένη έως το άπειρο. Έτσι θα ακύρωναν το Κάρμα τους και θα γίνονταν καλύτεροι.

Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι, αυτό το Εγώ που ο καθένας φέρει μέσα του, κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέμε εδώ· γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ επείγον, μη αναβλητέο, μη καθυστερητέο, να ελαττώσουμε το «Εγώ ο ίδιος» σε κοσμική σκόνη.

Α.Δ.Σαμαέλ Αούν Βεόρ ( Ναι Υπάρχει κόλαση/διάβολος/κάρμα)

suneidhsh

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ