1. Η Συσσώρευση 2. Άντονι Χόπκινς 3. Βαγόνι 932 και Μπόινγκ 747-0 4. Ο ηθοποιός Τσαρλς Φράνσις Κόγκλαν 5. Ο θανατηφόρος κεραυνός 6. Η κουρτίνα 7. Η εκκλησία της Beatrice στη Nebraska 8. Ο βασιλιάς Ουμπέρτο Ά της Ιταλίας 9. Στο όνειρο μου
Βίντεο, ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ : Τύχη, συμπτώσεις, συγχρονικότητα
Παρουσιαστής ο χειμαρρώδης Βλάσσης Μπονάτσος
Μπορεί το απίθανο να γίνει πιθανό; τι το κάνει;
Η Συσσώρευση
Πρωί. Σταματάω το γράψιμο να ξεκουραστώ και ανοίγω την τηλεόραση, η πρώτη λέξη που ακούγεται είναι «συσσώρευση», γυρίζω να συνεχίσω το γράψιμο και βλέπω να έχω σταματήσει στην λέξη «συσσώρευση». Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να έγινε τυχαία αυτή η σύμπτωση. Δεν θα έγραφα αν τέτοιες συμπτώσεις δεν συνέβαιναν σε μένα τουλάχιστον μια φορά την μέρα. (Το παραπάνω γεγονός είναι καθαρή συγχρονικότητα)
Σαν θετικός επιστήμονας θα έπρεπε να αποδώσω το φαινόμενο στο νόμο των πιθανοτήτων. Όταν όμως αυτό συμβαίνει συνεχώς ξεπερνάει τον νόμο των πιθανοτήτων. Λέμε εμείς οι στατιστικολόγοι ότι αν μια μαϊμού χτυπάει τα πλήκτρα του πληκτρολογίου τυχαία μέσα στον άπειρο χρόνο θα γράψει τα έργα του Σαίξπηρ ή αν κτυπάει νότες θα γράψει τις συμφωνίες του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, το πιστεύεται;
Άντονι Χόπκινς
Μιλήσαμε για ένα γεγονός, μια αλληλουχία γεγονότων όμως τι πιθανότητα θα είχε να συμβεί το παρακάτω γεγονός; Ο γνωστός ηθοποιός Άντονι Χόπκινς είχε πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα φίλμ βασισμένο στο βιβλίο « Το κορίτσι από την Πέτροβκα » του Τζωρτζ Φέιφερ. Λίγες μέρες αργότερα όταν ταξίδευσε στο Λονδίνο έψαξε αρκετά βιβλιοπωλεία να βρει το βιβλίο, αλλά κανένα δεν το είχε. Περιμένοντας στον σταθμό της Λέστερ Σκουαίρ είδε ένα βιβλίο πεταμένο πάνω σε ένα πάγκο. Ήταν « Το κορίτσι από την Πέτροβκα ». Μετά δύο χρόνια στη μέση του γυρίσματος στην Βιέννη, τον επισκέφθηκε ο συγγραφέας του βιβλίου Τζωρτζ Φέιφερ. Πάνω στη συζήτηση ο Φέιφερ του είπε ότι δεν είχε κανένα αντίτυπο του βιβλίο του, διότι τα τελευταίο με τις προσωπικές του σημειώσεις το είχε δανείσει και δεν του το επέστρεψαν. Ο Χοπκι του έδωσε το βιβλίο, λέγοντας, μήπως είναι αυτό; Ο Φέιφερ είδε τις σημειώσεις στα περιθώρια και έκπληκτός διαπίστωσε ότι ήταν το δικό του.
Εδώ έχουμε μια σειρά συμπτώσεων σε διάρκεια δύο ετών, να δεχτούμε την τύχη;
Πρώτος ο Κάμμερερ, πέθανε 1926, υποστήριξε ότι οι συμπτώσεις συμβαίνουν σε ομάδες επαναλαμβανόμενες στον χρόνο και χώρο. Τριάντα χρόνια αργότερα ο φυσικός Βόλφγκανγκ Πάουλι και ο ψυχολόγος καθηγητής Κάρλ Γιούνκγ έγραψαν την θεωρία του « συγχρονισμού », ορίζοντας την σαν την συνύπαρξη δύο η περισσότερων διαφορετικών γεγονότων με την ίδια σημασία.
Μερικές φορές η σύμπτωση συνδέει αντίθετα γεγονότα. Όταν ένα τραίνο έπεσε στον κόλπο του Νιούαρκ, σκοτώνοντας πολλούς επιβάτες, ανελκύστηκε το πίσω βαγόνι που σε φώτο μιας εφημερίδας έδειξε να έχει τον αριθμό 932 πάνω του. Πολλοί το θεώρησαν μήνυμα και το έπαιξαν σε τυχερά παιχνίδια, όπου και βγήκε επανειλημμένα χαρίζοντας πολλά δολάρια σε πολλούς ανθρώπους. Ένα παρόμοιο γεγονός είναι η τυχαία σύγκρουση των Μπόινγκ 747-0 το Μάρτιο του 1977 και η κλήρωση της λοταρίας της Μασαχουσέτης με το 747-0 μερικές μέρες μετά με πολλαπλάσιους τυχερούς. (Εδώ έχουμε το φαινόμενο ενισχυμένης σκεπτομορφής)
Ο ηθοποιός Τσαρλς Φράνσις Κόγκλαν
Μερικές συμπτώσεις ανακατεύουν χώρο, χρόνο, ανθρώπους με ένα τρόπο που διασχίζει τα εύθραυστα τα σύνορα του αμφίβολου παραφυσικού. Ο καναδός ηθοποιός Τσαρλς Φράνσις Κόγκλαν το 1899 σε περιοδεία στο Τέξας αρρώστησε και πέθανε στο νησί Γκάλβεστον. Επειδή ήταν πολύ μακριά για εκείνη την εποχή από την πατρίδα του το Νησί Πρίγκιπας Εδουάρδος, 5600 χλμ θαλάσσια οδός, θάφτηκε στο Γκάλβεστον, σε φέρετρο ερμητικά σφραγισμένο με μολύβδινη επένδυση.
Η σωρός του έμεινε εκεί ένα χρόνο όταν ένας κυκλώνας πλημμύρησε το νησί και το νεκροταφείο και το φέρετρο του ξεθάφτηκε και έπλευσε στον κόλπο στου Μεξικού. Κινήθηκε κατά μήκος της Φλόριντα και βγήκε στον ατλαντικό όπου το ρεύμα του Γκλφ Στρημ το μετέφερε βόρεια. Οχτώ χρόνια ταξίδευσε, και τον Οκτώβριο του 1908 κάτι ψαράδες από το Νησί Πρίγκιπας Εδουάρδος το βρήκαν, και το σώμα του Κόγκλαν επέστρεψε στην πατρίδα του όπου και ετάφη.
( Σε αυτό το γεγονός έχουμε καταγραφή ισχυρής ίσως επιθυμίας του αποθανόντος και ίσως μερικών φίλων του ή οποία παραμένει στο ομαδικό υποσυνείδητο και αν είναι αρκούντως ισχυρή τείνει να πραγματοποιηθεί. Βλέπε Πως να δημιουργήσετε ένα φάντασμα )
Ο Carl Jung ( Κάρλ Γιάνγκ ) (18751961) ένας Ελβετός ψυχίατρος και συνάδελφος του Φρόυντ, πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποια εμπειρία στη ζωή τους που την αναγνώρισαν σαν σύμπτωση. Είναι όμως επιφυλακτικοί μήπως παρεξηγηθούν και αισθάνονται πως υπάρχει κάτι παραπάνω από τύχη. Ο Γιουνγκ επιμένει ότι υπάρχουν γεγονότα που η αρχή της αιτιότητας αδυνατεί να ερμηνεύσει. Πιστεύει ότι η ψυχή μπορεί να δρα με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί συμπτώσεις.
Σύμφωνα με τον Jung, υπάρχουν μέσα στο ασυνείδητο συγκεκριμένοι τρόποι σκέψης, οι οποίοι είναι κοινοί σε όλα τα είδη των ανθρώπων και αντιπροσωπεύουν τα λεγόμενα αρχέτυπα. Τα αρχέτυπα ποτέ δεν γίνονται συνειδητά, αλλά μπορούν να εμφανίζονται μέσα στη συνείδηση κάποιου, με αρχετυπικές μορφές οι οποίες συμβολίζουν η καθεμία ενστικτώδεις συμπεριφορές ή τάσεις, σε επαναλαμβανόμενες ανθρώπινες περιστάσεις.
Αυτά τα τμήματα της ασυνείδητης προσωπικότητας έχουν τη δυνατότητα με κάποιον τρόπο να διασχίζουν ελεύθερα το χωροχρόνο. Σύμφωνα μάλιστα με τη θεωρία των «ψυχικών κατασκευασμάτων» του Jung, τα ασυνείδητα πεδία της προσωπικότητας κινούμενα ελεύθερα στο χωροχρόνο, προσκομίζουν γνώση από γεγονότα που συμβαίνουν αλλού, είτε εγκόσμια, είτε μη-εγκόσμια (με την έννοια του διαφορετικού χωροχρόνου).
Ο Jung, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα τις σκέψεις του για τη μη-αιτιότητα και τη συγχρονικότητα, αναφέρει:
«Η συγχρονικότητα δίνει πρόσβαση στα αρχέτυπα, τα οποία βρίσκονται στο συλλογικό ασυνείδητο, και χαρακτηρίζονται από την πάγκοινη προδιάθεση, που είναι εγκεφαλική και όχι από βιωματικές βάσεις. Παρόμοια με τα «είδη» του Πλάτωνα, τα αρχέτυπα δεν προέρχονται από τον κόσμο των αισθήσεων, υπάρχουν ανεξάρτητα από τις αισθήσεις και είναι άμεσα αναγνωρίσιμα νοητικά...»
Κάθε στιγμή επιτελούνται δισεκατομμύρια γεγονότα, μπορεί κάτι να συντονίζει αυτά και να προκύπτουν συμπτώσεις.
Είναι δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος των συμπτώσεων λαμβάνουν χώρα όταν κάποιος έχει ιδιαίτερα τεταμένη την προσοχή του, όταν βρίσκεται σε εγρήγορση, όταν οι κεραίες του υψωμένες αγγίζουν τις συχνότητες του υπερβατού
Ο θανατηφόρος κεραυνός
Το 1899, ένας κεραυνός σκότωσε έναν άντρα ο οποίος βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του στο Ταράντο της Ιταλίας. 30 χρόνια μετά, το 1929, ο γιός του σκοτώθηκε στο ίδιο σημείο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.10 χρόνια αργότερα, το 1939, στο ίδιο πάλι σημείο, ένας κεραυνός σκότωσε και ένα τρίτο άτομο. Ήταν ο εγγονός του πρώτου και γιός του δεύτερου ατόμου. Παρόμοιο γεγονός αναφέρεται πριν μερικά χρόνια στην Πελοπόννησο, όπου στην ίδια γέφυρα σκοτώθηκαν μάννα και κόρη με διαφορά δύων χρόνων.
(Και εδώ έχουμε ενισχυμένες σκεπτομορφές που κάτω από ειδικές συνθήκες μορφοποιούνται βλέπεΔημιουργία Τούλπας από την Αλεξάνδρα Νταίηβιντ-Νηλ και Οδηγός για την δημιουργία τούλπας)
Όσο για τις συμπτώσεις μεταξύ Abraham Lincoln και John F. Kennedy δεν τις αναφέρω διότι κάποια από αυτά αμφισβητούνται, όσοι όμως ενδιαφέρονται μπορούν να τις διαβάσουν εδώ
Ίσως πάλι οι συμπτώσεις να είναι μια προσπάθεια των ανθρώπων να εκλογικεύσουν το παράδοξο, να επικοινωνήσουν με το άυλο. Ίσως και να είναι απλά τυχαίες συγκλίσεις φαινομένων που τίποτα δεν έχουν να κάνουν με μια γλώσσα άγνωστη που ενδεχομένως να μεταφέρει υποβόσκοντα, ανεξύπνητα μηνύματα και κεκαλυμμένα σημάδια. Την επόμενη φορά όμως που μια σύμπτωση θα σταθεί στο κατώφλι σας, ίσως τελικά θα έπρεπε να ανοίξετε την πόρτα στην περαιτέρω παρατήρησή και κατανόηση της. Η ερμηνεία της και η ενδεχόμενη εκμετάλλευση της είναι πάντα υποκειμενική και ίσως στο σημείο αυτό να μετουσιώνεται και η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου απέναντι στο κοσμικό χάος. Άλλωστε ο Αϊνστάιν είχε τονίσει πως «ο Θεός δεν παίζει ζάρια.
Ένας από τους ποιο παραγωγικούς στοχαστές της εποχής μας ο Άρθουρ Καίσλερ, τονίζει “η σύγχρονη φυσικοβιολογική έρευνα δείχνει ότι υπάρχει μια βασική τάση στη φύση να βάλει σε τάξη την αταξία”.
Η κουρτίνα
Πριν δύο μήνες είχα συζήτηση με μια δύσπιστη φίλη για την συγχρονικότητα. Δεν μπόρεσα να την πείσω διότι έλεγε σε εκείνη δεν συμβαίνει αυτό. Την επόμενη εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο να μου πει τι της συνέβη. - “Είχα φύγει από το εξοχικό και βρισκόμουν στην κύρια κατοικία μου προσπαθώντας να κρεμάσω τις κουρτίνες. Εκείνη τη στιγμή που είχα την κουρτίνα στο χέρι με παίρνει η φίλη μου Μ χωρίς να γνωρίζει τι έκανα και με ρώτησε αν μπορώ να την προμηθεύσω με κάποια κλιπσάκια για τις κουρτίνες της”.
(Προφανώς εδώ δεν είναι συγχρονικότητα, είναι τηλεπάθεια, Όπως μερικές φορές που πάμε να πάρουμε τηλέφωνο ένα πρόσωπο και εκείνη τη στιγμή μας παίρνει τηλέφωνο αυτό το πρόσωπο.)
Θα αναφέρω μερικά ακόμα γεγονότα, περισσότερα θα δείτε στα βίντεο που ακολουθούν, διότι αναφέρονται σαν συμπτώσεις, ενώ υπάρχει άλλη εξήγηση.
Η εκκλησία της Beatrice στη Nebraska
Στις 1-3-1950, και τα 15 μέλη της χορωδίας της εκκλησίας της Beatrice στη Nebraska, καθυστέρησαν στο ραντεβού που είχαν στις 7:20 για πρόβα. Όλοι είχαν κάποιο σοβαρό αλλά και συνηθισμένο λόγο να αργήσουν. Στις 7:25 η εκκλησία καταστράφηκε από έκρηξη ! Τα μέλη της χορωδίας θεώρησαν το γεγονός σαν "θεϊκή παρέμβαση". Ο Weaver υπολόγισε τις πιθανότητες να συμβεί ένα τέτοιο γεγονός μαζικής καθυστέρησης, σε μία στο εκατομμύριο.
( Εδώ έχουμε ομαδική πρόβλεψη στο μέλλον, βλέπε Μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον; )
Ο δόκτωρ Γουόρεν Γουήβερ Αμερικάνος μαθηματικός στις πιθανότητες υποστηρίζει ότι τα πάντα διέπονται από τον νόμο της τύχης.
Ο βασιλιάς Ουμπέρτο Ά της Ιταλίας
Ο βασιλιάς Ουμπέρτο Ά της Ιταλίας δειπνούσε με τον υπασπιστή του σ΄ ένα εστιατόριο της Μόντσα το βράδυ της 20 Ιουλίου το 1900. Την επόμενη μέρα επρόκειτο να παρακολουθήσει μια αθλητική συνάντηση. Παρατήρησε έκπληκτος ότι ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου του έμοιαζε καταπληκτικά και συνομιλώντας ανακάλυψε περίεργες ομοιότητες.
Είχε γεννηθεί στο Τορίνο και είχε το ίδιο όνομα με τον βασιλιά. Είχε παντρευτεί μια κοπέλα με το ίδιο όνομα της βασίλισσάς Μαργκερίτα. Είχε ανοίξει το εστιατόριο του την ημέρα που ο Ουμπέρτο στεφόταν βασιλιάς της Ιταλίας. Ο βασιλιάς τον προσκάλεσε να παρακολουθήσουν την αθλητική συνάντηση μαζί. Όμως την επόμενη μέρα έμαθε ότι ο εστιάτορας πυροβολήθηκε σε ένα μυστηριώδες ατύχημα. Και ενώ ο βασιλιάς ήταν μέσα σε θλίψη πυροβολήθηκε και ίδιος από ένα αναρχικό που βρίσκονταν μέσα στο πλήθος.
( Σε αυτό το γεγονός μόνο τραβηγμένες εξηγήσεις μπορεί να δώσει κανείς. Στο βιβλίο Γεννηθήκαμε για να είμαστε μαζί, των Ντόνα και Μπράυαν, εκδόσεις Βουλούκου στο τέλος αναφέρονται πειράματα μετενσάρκωσης όπου το υποκείμενο αναφέρει ότι είχε δύο μετενσαρκώσεις ταυτόχρονα την ίδια εποχή και σήμερα. Μήπως κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ; )
Ο Γιούνγκ στην πραγματεία του με τίτλο “Συγχρονικότητα μια αρχή μη αιτιατής σύνδεσης” επεκτείνει τη θεωρία σειρών του Κάμμερερ. Σύμφωνα με τον Πάουλι, οι συμπτώσεις ήταν “τα ορατά ίχνη ανεξιχνίαστων αρχών”. Ο Άρθουρ Καίσλερ συνοψίζει το φαινόμενο στη φράση “καλαμπούρια του πεπρωμένου”.
Και ένα καλαμπούρι του πεπρωμένου από μια φίλη που πιστεύει στη συγχρονικότητα.
Στο όνειρο μου
Κάποια φορά είχα δει στον ύπνο μου μία φίλη που είχα να την δω πολλά χρόνια. Είδα να την συναντάω σε μία στροφή-γωνία, με τα πόδια και οι δύο ερχόμενες από αντίθετες κατευθύνσεις. Αφού αποφύγαμε την σύγκρουση σωμάτων, χαιρετηθήκαμε με χαρά και έκπληξη και πιάσαμε κουβέντα. Την άλλη μέρα το σκηνικό επαναλήφθηκε με μαθηματική ακρίβεια. Ήταν σαν επανάληψη κινηματογραφικής σκηνής.
Πολλά τέτοια γεγονότα εξηγούνται σαν συμπτώσεις, κάνοντας λάθος οι μελετητές. Στο συγκεκριμένο γεγονός ή έχουμε πρόβλεψη μέλλοντος ή έχουμε ισχυρή σκεπτομορφή και μάλιστα ονείρου, που πραγματοποιήθηκε.
ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ : Τύχη, συμπτώσεις, συγχρονικότητα
To πρώτο από τα τέσσερα επεισόδια του Ντοκιμαντέρ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ» παραγωγής ET-1 , που προβλήθηκε την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2001, με θέμα παραφυσικά και άλλα φαινόμενα στην Ελλάδα. Υπήρξε υποψήφιο για το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ «ΠΡΟΣΩΠΑ 2001, ΒΡΑΒΕΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ».
Είναι οι συμπτώσεις γεγονότα άνευ σημασίας; Η τύχη ή η ατυχία είναι μήπως προδιαγεγραμμένες στην ανθρώπινη μοίρα ή είναι απλώς τεχνάσματα του ανθρώπινου νου για να παρηγορείται για τις αναποδιές και τις δυστυχίες του, μεταθέτοντας το βάρος της ευθύνης; Μήπως είναι το ίδιο και οι προλήψεις; Υπάρχει ίσως κάποια συμπαντική αξία που κατά κάποιον τρόπο οδηγεί τα βήματά μας;
Στα ερωτήματα αυτά κλήθηκαν να δώσουν τα φώτα τους γνωστοί επιστήμονες, όπως οι καθηγητές Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνων, Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, οι οποίοι μίλησαν για τη σχέση σύμπτωσης και φυσικής επιστήμης.
Γνωστοί ηθοποιοί (όπως π.χ. ο Σπύρος Παπαδόπουλος), άνθρωποι από το χώρο του αθλητισμού αλλά και ανώνυμοι συμπολίτες μας, θυμούνται συμπτώσεις που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
Μιλάμε για «τυχαίες συμπτώσεις» . Τι είναι όμως το τυχαίο; Υπάρχει η τύχη και σε τι βαθμό καθορίζει τη μοίρα μας; Ποιά είναι η σχέση μοίρας και τύχης , της θείας πρόνοιας ή χάρης και τι ρόλο διαδραματίζει η ελεύθερη βούληση; Υπάρχει κάτι που δεν υπακούει στον νόμο αιτίου-αποτελέσματος ;
Πηγές
Το παρακάτω κομμάτι μπορεί να παραληφθεί, απευθύνετε σε όσους επιθυμούν περισσότερη εμβάθυνση
Μια προσπάθεια θεωρητικής προσέγγισης των γεγονότων σύμπτωσης
Στη θεμελίωση των θεωρητικών επιστημών και όχι μόνο, ξεκινάμε από προφανείς παραδοχές αληθινές. που δεν μπορούμε να αποδείξουμε (Αξιώματα τις έλεγαν οι πρωτοπόροι πρόγονοι μας). Από αυτές τις αρχές που τις δεχόμαστε αυθαίρετα γιατί βλέπουμε ότι είναι σωστές συνεχίζουμε με λογικές σκέψεις και δημιουργούμε τις επιστήμες που μας εξυπηρετούν.
Π.χ. Δεχόμαστε ότι το σημείο που είναι αδιάστατο υπάρχει ( πως είναι δυνατόν να υπάρχει αφού είναι αδιάστατο ). Φτιάχνουμε τις ευθείες από κάτι που δεν υπάρχει, διότι έχουμε την αίσθηση τους, και συνεχίζοντας φτιάχνομε ολόκληρο το κλάδο της Γεωμετρίας που μας εξυπηρετεί, από πράγματα που δεν υπάρχουν.
Ομοίως θεωρούμε ότι υπάρχει το ( 1 ), δεν μπορούμε να το αποδείξουμε αλλά βλέπουμε ότι υπάρχει και δημιουργούμε την αριθμητική και όλον τον οικονομικό κλάδο. ( βασική αρχή των ορθολογιστών είναι, ότι δεν αποδεικνύεται δεν υπάρχει και όμως εδώ κάνουν τα στραβά μάτια και δέχονται ότι υπάρχει το 1 ) Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις επιστήμες και κακώς βάζουν σε μαύρη λίστα επιστήμες όπως την παραψυχολογία ισχυριζόμενοι ότι αυτά είναι αναπόδεικτα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις δικές τους επιστήμες, στηρίζονται σε παραδοχές ( Αξιώματα ) αναπόδεικτα.
1. Μια θεωρία είναι σωστή όταν μπορεί να εξηγήσει κάποια φαινόμενα.
2. Οι σκεπτομορφές είναι υπαρκτές και δύνανται να ισχυροποιηθούν με διάφορες μεθόδους σκέψης, συναισθήματος, αναπνοής και ζωτικής ενέργειας. ( βλέπε Πραγματοποιήστε όλες σας τις επιθυμίες )
Τις αποδείξεις τις έχουμε δεί στο Πως να δημιουργήσετε ένα φάντασμα. Τη θεωρία την έχει εισάγει ο Σελντρέικ, αλλά ήταν γνωστή από πολύ παλιά σε όλον τον κόσμο.
3. Θα χρησιμοποιήσω την γνωστή φράση του Πάουλο Κοέλιο (όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις ). Φυσικά υπάρχουν όρια, δεν μπορεί εγώ να θέλω να αποκτήσω έξη χέρια και να γίνει. Όπως είπαμε και προηγουμένως όλα γίνονται μέσα σε πλαίσια που δεν καταλύουν το σύμπαν.
Έτσι όταν εγώ αναμένω την σύμπτωση θα μου συμβεί. Βλέπουμε στο παράδειγμα της κουρτίνας, η φίλη μου δεν είχε εμπειρίες, όταν όμως κουβέντιασε το θέμα οι εμπειρία εμφανίστηκε. Όποιος δεν ενδιαφέρεται δεν είναι δυνατόν να έχει εμπειρίες σύμπτωσης. Σε πειράματα τις esp όταν ανέμεναν στατιστικά αποτελέσματα λάμβαναν ακριβώς αυτό που ανέμεναν. Προσοχή ότι αναμένετε να έλθει το προσελκύετε!
Στη σύγχρονη κβαντική φυσική, τα κβάντουμ δεν κατέχουν ορισμένη θέση μέχρι να παρατηρηθούν.
Στο ( Απόδειξη ότι η συνείδηση δημιουργεί την πραγματικότητα ) αναγράφετε ( Μπορεί να μη βρούμε ποτέ την άκρη του σύμπαντος ή το πιο μικρό υποσωμάτιο από το οποίο αποτελούνται τα πάντα στο σύμπαν ακριβώς γιατί κάθε φορά που παρατηρούμε οτιδήποτε, κάθε φορά που η συνείδηση εξερευνά με την προσδοκία της αναζήτησης και της αναμονής πως κάτι θα υπάρχει εκεί αυτή ακριβώς η δράση της παρατήρησης είναι και η ενέργεια που δημιουργεί αυτό το κάτι που νομίζουμε ότι υπάρχει για μας εκεί έξω.
Ο νόμος του Μέρφυ Ό, τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά
Δεν είναι κάτι νέο είναι γνωστό από την αρχαιότητα «ενός κακού μύρια έπονται» bad things come in threes, Όταν έρθει το κακό καρτέρει να έρθει κι άλλο κλπ.
Πχ, Είσαι στην ουρά περιμένοντας να πληρώσεις τα διόδια. Βιάζεσαι να επιστρέψεις στο σπίτι, όταν παρατηρείς -με μεγάλη έκπληξη- ότι όλες οι άλλες λωρίδες κυκλοφορίας κινούνται πιο γρήγορα από τη δική σου. Αλλάζεις λοιπόν λωρίδα, για να διαπιστώσεις έντρομος ότι τα αυτοκίνητα στη νέα σου λωρίδα έχουν «κολλήσει». Συνειδητοποιείς τότε ότι η λωρίδα που μόλις εγκατέλειψες κινείται πολύ πιο γρήγορα, όπως και κάθε άλλη βέβαια γύρω σου...
Είναι ένας απολύτως λανθασμένος νόμος. Στο παραπάνω παράδειγμα εγώ σκεφτόμουν ότι η δική μου λωρίδα δεν κινείτε, και έχοντας την συναισθηματική ένταση αλλάζω λωρίδα για να διορθώσω την κατάσταση. Η σκεπτομορφή όμως της καθυστέρησης δεν διαγράφτηκε από το μυαλό μου και απλούστατα θα συνεχίσει να υπάρχει και να προκαλεί προβλήματα. Ο νόμος αυτός επαληθεύει τον νόμο των ενισχυμένων σκεπτομορφών.
4. Πέρα από τους άνω παράγοντες ο βασικότερος παράγον είναι ή πίστη ότι μπορούμε και το έχομε πετύχει, και όχι η προσευχή, διότι προϋποθέτει ότι δεν το έχομε και παρακαλούμε να το έχομε.
5. Όταν προσευχόμαστε σε ένα Θεό τον βλέπουμε σαν κάτι διαφορετικό από εμάς. Δηλαδή έχει το δικό του εγώ και δεν είμαστε εμείς. Τότε παύει να είναι Θεός ο πανταχού πληρών Συνιστάτε να γίνετε διεύρυνση συνείδησης όπως δείχτηκε στο, ( Είδα ένα όνειρο ), και μέσα από αυτήν την κατάσταση μπαίνουν τα αιτήματα οραματικά σαν να έχουν πραγματοποιηθεί.
Ας δούμε τώρα τι συνέβη στο περιστατικό, Η Συσσώρευση. Το εγώ μου ανέμενε όπως έχει συνηθίσει ένα υπερβατικό σημάδι, μέσα στο άχωρο και άχρονο νοοσύμπαν, έτσι απλώς το έλκυσε
Το ίδιο συνέβη στο γεγονός, Άντονι Χόπκινς. Ο συγγραφέας ένοιωσε την συναισθηματική έλλειψη του μοναδικού χρησίμου βιβλίου του και μέσα στα πλαίσιο των νόμων του, το σύμπαν κίνησε τη διαδικασία επανάκτησης του. Ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι εμπόδιο στο υπερβατικό. Δεν ήταν δυνατόν στο βιβλίο να ταξιδεύσει στη Βιέννη. Να θυμάστε τον τρίτο νόμο.
skafidaszaxos
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Σαν θετικός επιστήμονας θα έπρεπε να αποδώσω το φαινόμενο στο νόμο των πιθανοτήτων. Όταν όμως αυτό συμβαίνει συνεχώς ξεπερνάει τον νόμο των πιθανοτήτων. Λέμε εμείς οι στατιστικολόγοι ότι αν μια μαϊμού χτυπάει τα πλήκτρα του πληκτρολογίου τυχαία μέσα στον άπειρο χρόνο θα γράψει τα έργα του Σαίξπηρ ή αν κτυπάει νότες θα γράψει τις συμφωνίες του Μότσαρτ ή του Μπετόβεν, το πιστεύεται;
Η σωρός του έμεινε εκεί ένα χρόνο όταν ένας κυκλώνας πλημμύρησε το νησί και το νεκροταφείο και το φέρετρο του ξεθάφτηκε και έπλευσε στον κόλπο στου Μεξικού. Κινήθηκε κατά μήκος της Φλόριντα και βγήκε στον ατλαντικό όπου το ρεύμα του Γκλφ Στρημ το μετέφερε βόρεια. Οχτώ χρόνια ταξίδευσε, και τον Οκτώβριο του 1908 κάτι ψαράδες από το Νησί Πρίγκιπας Εδουάρδος το βρήκαν, και το σώμα του Κόγκλαν επέστρεψε στην πατρίδα του όπου και ετάφη.
Πριν δύο μήνες είχα συζήτηση με μια δύσπιστη φίλη για την συγχρονικότητα. Δεν μπόρεσα να την πείσω διότι έλεγε σε εκείνη δεν συμβαίνει αυτό. Την επόμενη εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο να μου πει τι της συνέβη. - “Είχα φύγει από το εξοχικό και βρισκόμουν στην κύρια κατοικία μου προσπαθώντας να κρεμάσω τις κουρτίνες. Εκείνη τη στιγμή που είχα την κουρτίνα στο χέρι με παίρνει η φίλη μου Μ χωρίς να γνωρίζει τι έκανα και με ρώτησε αν μπορώ να την προμηθεύσω με κάποια κλιπσάκια για τις κουρτίνες της”.( Εδώ έχουμε ομαδική πρόβλεψη στο μέλλον, βλέπε Μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον; )
Δεν είναι κάτι νέο είναι γνωστό από την αρχαιότητα «ενός κακού μύρια έπονται» bad things come in threes, Όταν έρθει το κακό καρτέρει να έρθει κι άλλο κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.