Το νομοθέτημα 681 και το απόλυτο ξήλωμα του τουρκικού στρατεύματος από τον Ερντογάν

Γράφει ο Πολυδεύκης

Η νύχτα της 15ης Ιουλίου άφησε βαθιά το σημάδι της στην τουρκική πολιτική. Δεν είναι τόσο οι συνέπειες ενός πραξικοπήματος που επιβεβαιώνουν αυτό το λόγο, όσο οι φιλοδοξίες του νεοσουλτάνου που επιθυμεί να καταστεί δερβέναγας της χώρας και απόλυτος κυρίαρχος μίας κατ’ ευφημισμόν δημοκρατίας. Το αποτυχημένο πραξικόπημα απλά έδωσε το απαραίτητο εφαλτήριο για τον κατήφορο της τουρκικής δημοκρατίας στην απολυταρχία του τούρκου Προέδρου.

Το τελευταίο δείγμα αυτής της πολιτικής είναι το νομοθέτημα 681, στο πλαίσιο της Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης, η οποία έχει κηρυχθεί στη χώρα. Σύμφωνα με αυτό όλες οι αρμοδιότητες οργάνωσης που ανήκαν στο ΓΕΕΘΑ, μεταβιβάζονται στον ΥΠΑΜ, δηλαδή τον πολιτικό υφιστάμενο του Προέδρου, σύμφωνα με το νέο πολιτειακό μοντέλο που θα εφαρμοστεί στην Τουρκία μετά το δημοψήφισμα.

Κατά δεύτερον οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων θα διορίζονται μετά από απόφαση του ΥΠΑΜ, υπογραφή του πρωθυπουργού και έγκριση του Προέδρου, δηλαδή θα διορίζονται επί της ουσίας από τον Erdogan. Αυτό σημαίνει ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ αποκτά ανύπαρκτο ρόλο στις προαγωγές των αρχηγών των επιτελείων, οι οποίοι αποτελούν και τους άμεσους υφισταμένους του. Έτσι ο Erdogan εξασφαλίζει ότι σε καμία περίπτωση δε θα μπορεί ο εκάστοτε Α/ΓΕΕΘΑ να αμφισβητήσει την εξουσία του και τις αποφάσεις του, ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Μάλιστα ένας σημαντικός ενδείκτης της ερντογανικής αυθαιρεσίας είναι το γεγονός ότι η θητεία των αρχηγών περιορίζεται στα 2 έτη, ωστόσο ύστερα από δικό του διάταγμα και μόνο, δύναται αυτή η θητεία να επεκταθεί άλλο ένα έτος.


Ο ΥΠΑΜ, δηλαδή ο πολιτικός υφιστάμενος του τούρκου Προέδρου, όπως προαναφέρθηκε, διαθέτει πλέον το δικαίωμα της επιλογής των αξιωματικών οι οποίοι προάγονται στο βαθμό του ανώτατου αξιωματικού, εν αντιθέσει με όσα ίσχυαν μέχρι πρότινος, όπου η διαδικασία ελεγχόταν από τον Α/ΓΕΕΘΑ. Ο Αρχηγός των ΕΔ πλέον θα διαθέτει μόνο το δικαίωμα της άποψης, το οποίο επί του παρόντος δεν έχει αφαιρεθεί σε αυτόν ακόμα.

Ένα πονηρό σημείο του νομοθετήματος είναι η λειτουργία του Συμβουλίου Επιθεώρησης του ΥΠΑΜ, το οποίο αναλαμβάνει και θέματα πειθαρχίας. Την αρμοδιότητα της απόφασης επιβολής ποινής απομάκρυνσης από τις ΤΕΔ θα την έχει το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΑΠΣ). Εδώ όμως φαίνεται και το υποκριτικό της τουρκικής «δημοκρατίας», διότι το ΑΠΣ συγκροτείται από τον ΥΠΑΜ ή τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων (ΓΕ), οι οποίοι έχουν διοριστεί από αυτόν! Ως εκ τούτου, σε μία χώρα που διώκονται ακόμα και συγγενείς στρατιωτικών, που κατηγορήθηκαν ως ύποπτοι για σχέσεις με τον Gulen, είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει κάποιος διορισμένος από τον ΥΠΑΜ, που θα προτάξει τα στήθη του ενάντια στη βούληση του προϊσταμένου που τον διόρισε.

Επειδή όμως ακόμα και αυτά δεν φαίνεται πως αρκούν για να ελεγχθεί το στράτευμα, εναντίον του οποίου μπορούμε να υποθέσουμε με μεγάλη ακρίβεια πως εφαρμόζεται ρεβανσιστική πολιτική, πλέον με το εν λόγω νομοθέτημα δύναται σε πολιτικό προσωπικό (!) το οποίο θα διορίζεται από τις ΤΕΔ, δηλαδή τον ΥΠΑΜ, να εντέλουν στρατιωτικό προσωπικό. Μάλιστα οι δημόσιοι υπάλληλοι του ΥΠΑΜ, δύναται να τοποθετούνται και σε θέσεις στρατιωτικών στο εξωτερικό. Σε ένα στράτευμα το οποίο έχει αφαιμαχθεί από προσωπικό, που ήταν έτοιμο να προαχθεί σε υψηλότερες θέσεις διοίκησης, αυτή η επιλογή είναι η λύση για την αναπλήρωση των κενών που δημιούργησε η εκδίκηση και η απώλεια ελέγχου του Ερντογάν.

Λόγω των δυσαναπλήρωτων κενών που δημιούργησαν οι γνωστές σε όλους διώξεις στο τουρκικό στράτευμα απαγορεύεται πλέον η παραίτηση σε υπαξιωματικούς και αξιωματικούς που συμπλήρωσαν τα 15 έτη υπηρεσίας, ενώ την ίδια στιγμή δίνεται το δικαίωμα πρόσληψης ειδικευμένων Λοχιών, από το κομματικό παράθυρο του ΑΚΡ, οι οποίοι θα είναι ακόμα και απόφοιτοι δημοτικού (!), ελέω του υψηλού επιπέδου αναλφαβητισμού που επικρατεί στη χώρα, η οποία ονειρεύεται και είσοδο στην Ε.Ε. Στο ίδιο πλαίσιο ακόμα και η θητεία των χειριστών αεροσκαφών επεκτάθηκε κατά τρία έτη.

Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο είναι πως ο Erdogan, λειτουργεί ως γνήσιος πραξικοπηματίας, αφού στο νομοθέτημα 681 προέβλεψε να αφαιρείται η υπηκοότητα σε οποιοδήποτε στέλεχος εντέλλεται να επιστρέψει στη χώρα, όταν αυτό δε συμμορφώνεται.

Το νομοθέτημα αποτελεί τον προάγγελο της προεδρικής δημοκρατίας έτσι όπως την ονειρεύεται ο σουλτάνος Erdogan. Ουσιαστικά ο κλοιός του πολιτικού ελέγχου του στρατεύματος σφίγγει ακόμα περισσότερο, αφαιρώντας κάθε ίχνος ελευθερίας έκφρασης και απόφασης. Πρόκειται για τη γνήσια μετάφραση της συγκέντρωσης εξουσίας η οποία αφαιρείται από έναν παραδοσιακό πυλώνα της τουρκικής κοινωνίας, με πλήρως δογματικό τρόπο, αφού αφαιρείται από τον αρχηγό του στρατεύματος ακόμα και το δικαίωμα της επιλογής στις προαγωγές των στελεχών του.

Ο κομματικός μηχανισμός θα τροφοδοτήσει τον κρατικό με μελανοχιτώνες οι οποίοι θα εξασφαλίζουν τον τούρκο Πρόεδρο και την διαιώνιση της εξουσίας του. Τόσο οι στρατιωτικοί οι οποίοι θα προάγονται μέσα από κομματικά φίλτρα, όσο και οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι θα αναπληρώνουν τα κενά στο στράτευμα θα δημιουργήσουν έναν ιδιωτικό στρατό του Erdogan, παρά έναν κρατικό οργανισμό. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε φυσικά ότι με το νομοθέτημα αυτό ο τούρκος Πρόεδρος φροντίζει την πολιτική του στήριξη όχι μόνο από την ιεραρχία, αλλά ακόμα και από τους κατώτερους στρατιωτικούς, όπως οι ειδικευμένοι Λοχίες, οι οποίοι εκτιμάται από τον ίδιο ότι θα αρνηθούν να εκτελέσουν οποιεσδήποτε εντολές εναντίον του.

Την ίδια στιγμή τα μέτρα που λαμβάνονται για περιορισμό της μείωσης του στρατεύματος δείχνουν το μεγάλο πρόβλημα που διαθέτουν οι ΤΕΔ σε προσωπικό. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα μέτρα για την πρόσληψη νέων στελεχών, ακόμα και αποφοίτων δημοτικού. Παρόλα αυτά αποτελεί απορίας άξιον, ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσουν να ανταποκριθούν τέτοιους μορφωτικού επιπέδου στελέχη, σε επιχειρησιακές ανάγκες ενός στρατεύματος το οποίο επιθυμεί να εξοπλιστεί με τα πλέον σύγχρονα οπλικά συστήματα, τα οποία απαιτούν και ένα απαραίτητο μορφωτικό υπόβαθρο από τα στελέχη που θα εργαστούν σε αυτά.

Ουσιαστικά αν προσθέσουμε στο συλλογισμό μας τις εξελίξεις στις παραγωγικές σχολές, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ηςΙουλίου, καθώς και τον τρόπο εισαγωγής των σπουδαστών σε αυτές, διαβλέπουμε ότι το στράτευμα της Γείτονος, σε λίγα χρόνια θα έχει αλλάξει πλήρως μορφή, έχοντας απομακρυνθεί πλήρως από τις κεμαλικές αρχές που το όριζαν. Ωστόσο το ερώτημα είναι, όχι το (κεμαλικό) σημείο από το οποίο ξεκινά και απομακρύνεται το στράτευμα, αλλά το (ισλαμοφασιστικό) σημείο στο οποίο ο τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί να το κατευθύνει, παρά τα όσα είδαμε πως διαδραματίστηκαν στην πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση και τη δολοφονία του ρώσου Πρέσβη… Από έναν σουλτάνο που δε μπορεί να επιλέξει σωστά το προσωπικό ασφαλείας του (σ.σ. ο δολοφόνος του Πρέσβη είχε διατελέσει στην προεδρική φρουρά) και τους συνεργάτες του (σ.σ. μετά το πραξικόπημα συνελήφθη ακόμα και ο Ανώτατος Στρατιωτικός Σύμβουλος του Προέδρου) πώς μπορούμε να περιμένουμε ότι θα επιλέξει σωστά ακόμα και τους ειδικευμένους Λοχίες;

http://www.militaire.gr/

geopolitics

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ