Πέντε τροφές που θα έμπαιναν και στο ντουλάπι με τα… φάρμακα

Μια τυπική επίσκεψη στο γιατρό μπορεί να σας αφήσει με μια συνταγή για χάπια και οδηγίες για να το πόσες φορές πρέπει να παίρνετε την ημέρα.

Αλλά τώρα τελευταία, ολοένα και περισσότεροι γιατροί αρχίζουν να “συνταγογραφούν” συγκεκριμένες τροφές όχι μόνο για τη διαχείριση του βάρους, αλλά ως... φάρμακα για την πρόληψη και τη θεραπεία χρόνιων παθήσεων.

Δείτε μερικές τροφές που θα μπορούσαν άνετα να θεωρηθούν και... φάρμακα:

Τροφές με προβιοτικά

Οι τροφές που έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το γιαούρτι, το κεφίρ και τα λαχανικά που έχουν γίνει τουρσί περιέχουν ζωντανά ζωντανά βακτήρια που βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του πεπτικού συστήματος. Αυτές οι τροφές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη και τη θεραπεία της διάρροιας, του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου, της βρεφικής διάρροιας, του εκζέματος και των αλλεργιών.

Τζίντζερ για τους πόνους της περιόδου

Το τζίντζερ είναι ένα πικάντικο μπαχαρικό που προέρχεται από τη Νοτιοανατολική Ασία. Οι ειδικοί το συστήνουν με τη μορφή τσαγιού για τη ναυτία και την κοιλιακή δυσφορία. Επίσης θα μπορούσε να είναι μια χρήσιμη τροφή-αντίδοτο για τους πόνους της εμμηνόρροιας στις γυναίκες. Έρευνα έδειξε ότι 750 έως 2000 χιλιοστόγραμμα σκόνης τζίντζερ κατά τις τέσσερις πρώτες ημέρες του εμμηνορροϊκού κύκλου είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τους πόνους της περιόδου.

ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΕΞΑΓΩΝΟ ΣΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟ ΠΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΠΛΕ ΕΓΙΝΕ ΧΡΥΣΟ

Το μυστηριώδες εξάγωνο στο βόρειο πόλο του Κρόνου εξελίσσεται και προκαλεί τους επιστήμονες. Έχει αλλάξει χρώμα και από μπλε που ήταν το 2012, έχει γίνει πια χρυσό, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες, με βάση τις νέες εικόνες που έστειλε το σκάφος Cassini της NASA. 

Το εξάγωνο δημιουργείται κυρίως από ταχέως στροβιλιζόμενα νέφη αερίων. Το συγκεκριμένο γεωμετρικό σχήμα, σύμφωνα με μελέτες προσομοίωσης που έκαναν οι επιστήμονες σε υπολογιστές, μπορεί να προκύπτει από τις διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες φυσάνε οι ισχυροί άνεμοι.

Τι μπορεί να συμβαίνει

Η αλλαγή στο χρώμα του εξαγώνου είναι πιθανό να υποδηλώνει τις εποχικές αλλαγές στον Κρόνο, κυρίως τον διαφορετικό τρόπο που το φως του Ήλιου πέφτει πάνω στο βόρειο πόλο και επηρεάζει ανάλογα τη φωτοχημική δημιουργία αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα.

6 Aρνητικά Πράγματα που Λέτε στο Παιδί Νομίζοντας ότι Είναι Θετικά

Και τι να πείτε που να είναι σωστό

Έρευνες δείχνουν ότι θετικές εκφράσεις που λένε οι γονείς στα παιδιά τους θεωρώντας ότι τους κάνουν καλό επιτελούν ακριβώς το αντίθετο: όχι μόνο δε βοηθάνε, αλλά έχουν και αρνητικά αποτελέσματα! 

Ο λόγος που δεν κάνουν καλό;  Επειδή αυτές οι φράσεις είναι θετικές μόνο επιφανειακά και στην πραγματικότητα δε βοηθάνε το παιδί να χτίσει εσωτερικό σύστημα πλοήγησης στον κόσμο και τη ζωή.

1. Μπράβο!

Γονείς, συγγενείς και δάσκαλοι λένε τόσο συχνά «μπράβο», που τελικά χάνει την αξία του!  Λέγοντας «μπράβο» σε ένα παιδί για το κάθε τι που κάνει, μικρό ή μεγάλο, με ή χωρίς προσπάθεια, το παιδί μαθαίνει ότι αυτό είναι απλώς μια έκφραση και δεν το συνδέει πραγματικά και βαθιά με κάτι που το ίδιο έχει κάνει.  Συνήθως τα παιδιά ακούνε πολλά «μπράβο» για τα αυτονόητα, οπότε δεν έχουν κάτι ουσιαστικό για να αισθάνονται περήφανα για τον εαυτό τους.

Τι να πείτε αντί για «μπράβο»

Δε χρειάζεται να επικεντρώνεστε πάντα στο αποτέλεσμα.  Εξίσου σημαντικό είναι να επαινέσετε την καλή προσπάθεια: «βλέπω ότι πραγματικά συγκεντρώθηκες», «αυτή είναι στ’ αλήθεια μια καλή προσπάθεια», κλπ., δηλώσεις που δείχνουν στο παιδί ότι η προσπάθεια είναι πολύ σημαντική για να φτάσει στο αποτέλεσμα.  Με αυτό τον τρόπο τονώνετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού και του δίνετε να καταλάβει ότι έχει τον έλεγχο της ζωής του.

2. Είσαι καλό παιδί!

Εννοείται ότι το παιδί σας είναι καλό, όπως και όλα τα παιδιά του κόσμου!  Οι περισσότεροι γονείς επαινούν το παιδί τους αφότου κάνει κάτι σωστά, λέγοντάς του «είσαι καλό παιδί» πιστεύοντας ότι έτσι τονώνουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του.  Δυστυχώς, αυτό είναι λάθος, γιατί έτσι το παιδί νομίζει ότι είναι καλό αποκλειστικά και μόνο επειδή έκανε το σωστό, πχ πήρε καλό βαθμό/μίλησε ευγενικά/έμαθε ποδήλατο, κλπ.  Έτσι όμως, το παιδί δεν αποκτά το λεγόμενο «εσωτερικό κέντρο ελέγχου», δηλαδή δεν καταλαβαίνει ότι το ίδιο είναι άξιο και ορίζει τη ζωή του, αλλά περιμένει την εξωτερική επιβράβευση για να νιώσει όμορφα.

Τι να πείτε αντί για «Είσαι καλό παιδί»

Επαινέστε τη συμπεριφορά, όχι το παιδί!  Η διαφορά είναι τεράστια:  το παιδί καταλαβαίνει ότι το αγαπάτε και ότι το θεωρείτε καλό και άξιο άτομο άσχετα από τις επιδόσεις του.  Έτσι, επαινώντας τη συμπεριφορά, ουσιαστικά δείχνετε στο παιδί τι έκανε σωστά και σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί, χωρίς να το κρίνετε ως άνθρωπο (δηλαδή αν δεν είχε μιλήσει ευγενικά θα ήταν κακό παιδί;).  Έτσι, λέγοντάς του για παράδειγμα «παρατήρησα τι ευγενικά που μίλησες» βοηθάτε το παιδί να καταλάβει τι έκανε σωστά και μόνο του να κρίνει αν πρέπει να συνεχίσει αυτή τη συμπεριφορά.

«Τίποτε δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται»

Behind the reality (goldmedal) TRIER... Franziskus Pfleghart

«Όταν οι χριστιανοί σταυροφόροι στην Ανατολή προσέκρουσαν σ’εκείνο το ανίκητο τάγμα των Ασσασσίνων, εκείνο το κατ’εξοχήν τάγμα των ελεύθερων πνευμάτων, του οποίου τα κατώτερα μέλη υπάκουσαν σε τέτοια πειθαρχία που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ άλλο μοναχικό τάγμα, πήραν, δεν ξέρω με ποιον τρόπο, κάποιες πληροφορίες για εκείνο το σύμβολο και σύνθημα το οποίο προοριζόταν μόνο για τα ανώτερα μέλη του τάγματος, ως secretum [μυστικό] τους: ‘Τίποτε δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται’…»

Φρ. Νίτσε, Γενεαλογία της ηθικής

(μετ.: Ζήσης Σαρίκας, Νησίδες)

Κ

ανείς δεν γύρισε πίσω «αναζητώντας την αλήθεια».

Ο δρόμος που τάχα οδηγεί στην αλήθεια δεν υπάρχει. Απλά, δεν υφίσταται. Δεν ορίζεται. Δεν έχει ‘χάραξη’, δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη. Και αν ακόμη υπήρχε δεν θα ήταν… διπλής κατεύθυνσης. Αν υπήρχε θα ήταν μια ατραπός που θα χανόταν μυστηριακώς με το κάθε βήμα του διαβάτη. Θα γυρνούσε πίσω του και δεν θα έβλεπε τίποτε. Θα ήταν ένα μονοπάτι που θα το επινοούσε εκείνη τη στιγμή. Και την αμέσως επόμενη θα εξαφανιζόταν.

Μπορεί να μην υπάρχει ο δρόμος αλλά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο μύθος για έναν τέτοιο δρόμο. Και το παράδοξο της μυθολογίας του υπερβαίνει την αναγκαιότητα ύπαρξης της ίδιας της αλήθειας. Είναι σαν να θρυλείται η ύπαρξη ενός ορυχείου χρυσού και εκκρεμεί η εύρεση του χάρτη με τον δρόμο που οδηγεί σ’αυτό. Δεν μας ενδιαφέρει αν όντως υπάρχει το ορυχείο και αν τωόντι έχει χρυσό. Μας ενδιαφέρει ο πυρετός. Ο πυρετός είναι ο δρόμος και όχι ο ίδιος ο χρυσός. Με μια άλλη έννοια, το ρίγος είναι η γνώση του δρόμου και όχι η ύπαρξη ή μη του τελικού προορισμού. Γιατί έχουμε τη βεβαιότητα πως γνωρίζουμε τι είναι αυτό που αναζητούμε και το μόνο που μας λείπει είναι αυτός που θα μας δείξει τον δρόμο. Αυτός ή αυτό. Ένας χάρτης, ένας μύθος, ένα παραμύθι, μια αφήγηση.

Μην επιτρέπεις να επηρεάζουν την ψυχή σου...

Το έχουμε ζήσει όλοι μέσα στο ταξίδι μας στη ζωή. Άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας σα μία αστραπή κάνουν τη ζημιά τους στην ψυχή μας και φεύγουν, υπεύθυνοι σε μία επιχείρηση που ρουφάνε την ενέργεια των υπαλλήλων τους, άνθρωποι που δεν εκτίμησαν το θησαυρό που κρύβεται στην ψυχή μας. Γεγονός λυπηρό που γεμίζει την καρδιά μας με πικρία και μεγάλα γιατί.

Οι τοξικοί άνθρωποι κάνουν την εμφάνιση αργά ή γρήγορα στη ζωή όλων μας. Άτομα όχι απαραίτητα κακά, αλλά με περισσότερη δόση εγωισμού από όση χρειάζεται, άτομα που είναι εξαιρετικά δύσκολα στην ανθρώπινη επικοινωνία και συνεννόηση. Συνήθως έχουν μέσα στην ψυχή τους αρκετά απωθημένα απόρροια κάποιων άσχημων εμπειριών ή μίας κακής σχέσης με τους γονείς και επιθυμούν να τα ξεσπάσουν σε άλλους ανθρώπους. Τα άτομα αυτά συνήθως επιθυμούν διακαώς να μειώσουν την αυτοεκτίμηση κοντινών ανθρώπων γύρω τους , σε μία προσπάθεια εξύψωσης του δικού τους ‘’εγώ’’. Η επιθυμία αυτή απορρέει από το γεγονός ότι οι ίδιοι θεωρούν ότι θα εξυψωθούν με αυτό τον τρόπο.

Οι τοξικοί άνθρωποι επηρεάζουν ασυναίσθητα και τη δική μας ενέργεια, αφού γινόμαστε κοινωνοί της δικής τους η οποία είναι εξαιρετικά χαμηλή. Αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα είναι να απομακρυνθούμε άμεσα όταν νοιώσουμε ότι η αρνητική επιρροή απορρέει από αυτά ή αυτό το άτομο. Αν κάποια κατάσταση της ζωής μας υποχρεώνει να έχουμε μία επικοινωνία με τα άτομα αυτά, καλό είναι να μείνουμε στους τύπους και να είμαστε ευγενικοί όπως πρέπει.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ 4 – ΤΩΡΑ ΘΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΘΕΙΤΕ – ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΕΙ?? – ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 1

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 3

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Υπό την ηγεμονία της Ψυχής, ο Πρίγκιπας «Πειθαρχημένο Δημιουργικό Ορμέμφυτο» καθοδηγεί σωστά τη σεξουαλική ροπή, καθιστώντας τους γονείς ικανούς να φέρουν στη γη, σύμφωνα με το νόμο της έλξης, κι άλλα ευγενή πνευματικά ανθρώπινα όντα σαν τον εαυτό τους, και να καθοδηγήσουν με το παράδειγμά τους αυτές τις μπλεγμένες με την ύλη ψυχές, εμπνέοντάς τες να στραφούν και πάλι προς την πνευματική μακαριότητα.

Υπό την καθοδήγηση της Ψυχής, το σεξουαλικό ορμέμφυτο στον άνθρωπο μπορεί επίσης να μεταστοιχειωθεί σε δημιουργία –σ’ ένα καθαρά πνευματικό επίπεδο– ευγενών ιδεών, αριστουργημάτων τέχνης, βιβλίων που επιφέρουν ψυχική επανάσταση.

Υπό το καθεστώς του Εγώ, ο Πρίγκιπας «Ακολασία» ζει με αχαλίνωτο πάθος. Το σωματικό βασίλειο είναι διαρκώς ξεσηκωμένο και ανήσυχο με νοσηρά ορμέμφυτα του πειρασμού του σεξ. Η ακόρεστη λαγνεία που μεταδίδεται στις σκέψεις-πολίτες, τις κάνει να είναι υποδουλωμένες στις αισθήσεις, να υπόκεινται στην κυκλοθυμία, την κατάθλιψη, την ευερεθιστότητα. Οι κυτταρικοί κάτοικοι υποφέρουν από ατονία, κακή υγεία και πρόωρη γήρανση και θάνατο.

Στην αρχή του κύκλου της εκδηλωμένης δημιουργίας, ο Θεός υλοποίησε όλες τις μορφές με άμεση, ειδική και δημιουργική εντολή: το «Λόγο» ή τη συμπαντική δημιουργική δόνηση Ομ, με τις έκδηλες δυνάμεις της της δημιουργίας, της συντήρησης και της διάλυσης. Ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο, που φτιάχτηκε κατά την παντοδύναμη εικόνα Του, με την ίδια αυτή δημιουργική δύναμη. Όμως ο Αδάμ και η Εύα (που συμβολίζουν τα πρώτα ζευγάρια ανθρώπων), ενδίδοντας στον πειρασμό της αφής, έχασαν τη δύναμη της «άσπιλης δημιουργίας» με την οποία μπορούσαν μέχρι τότε να περιβάλλουν όλες τις νοητικές τους εικόνες με ενέργεια και ζωή, υλοποιώντας έτσι παιδιά από τον αιθέρα (κάνοντάς τα να εκδηλωθούν από τον ιδεατό κόσμο), όπως οι θεοί.

Ο άνδρας και η γυναίκα, αντί να αναζητήσουν την απελευθέρωση στο Θεό μέσω της ενότητας της ψυχής, βρήκαν ικανοποίηση μέσω της σάρκας. Ο σπόρος του αρχικού λάθους του «Αδάμ» και της «Εύας» παραμένει μέσα σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα ως ο πρώτος πειρασμός της σάρκας, σε αντίθεση με τους άσπιλους νόμους του Πνεύματος («μην αγγίξετε τον καρπό του δέντρου στη μέση του κήπου!»). Η ψυχή κάθε ανθρώπου, μετά απ’ αυτή τη σκοτεινή εποχή, έπρεπε να εμπλακεί σε μάχη με τον κοσμικά παρόντα πειρασμό του σεξ. Ο δημιουργός μέσα στον άνθρωπο μετατράπηκε σε δικτατορικό πλάσμα.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ 3

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 1

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ: Υπό την ηγεμονία της Ψυχής, ο Πρίγκιπας «Ευγενική Ειλικρινής Ομιλία» ψυχαγωγεί τα κύτταρα και τις σκέψεις με τη μαγεία της αρμονίας και των εύηχων λέξεων. Τραγούδια που αφυπνίζουν την ψυχή, ομιλία που δημιουργεί γαλήνη και λιώνει τις καρδιές, ζωτικά λόγια αλήθειας, επιμορφώνουν και εμπνέουν τις σκέψεις και τους κυτταρικούς κατοίκους του σώματος και τους έλκουν προς θεϊκές δραστηριότητες για την ανάταση του εαυτού του ανθρώπου, καθώς και για την ανάταση των άλλων.

Υπό το καθεστώς του Εγώ, ο Πρίγκιπας «Βάναυση Ανέντιμη Ομιλία» δημιουργεί άσχημες δονήσεις εκπέμποντας φωτιές δυσαρμονίας, βομβαρδίζοντας με τα κανόνια βάναυσων, γεμάτων θυμό, ή εκδικητικών λέξεων τα κάστρα της γαλήνης, της φιλίας και της αγάπης – όλες αυτές τις δομές που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την ευτυχία των νοητικών και των κυτταρικών κατοίκων του σωματικού βασιλείου.

Υπάρχει τρομακτική δημιουργική δύναμη πίσω από τις λέξεις κάποιου που πάντα λέει την αλήθεια. Θα πρέπει όμως επίσης να βρίσκεται σε συντονισμό με την αγνή ιδιότητα της καρδιάς, το συναίσθημα, και με την αγνή ιδιότητα της ψυχής, τη σοφία, για να ξέρει σε κάθε δεδομένη στιγμή: «Τι είναι αλήθεια?» – μια ερώτηση που ακόμα και ο Ιησούς αρνήθηκε να απαντήσει, γνωρίζοντας ότι αυτός που τον ρώτησε δεν θα μπορούσε να καταλάβει. Τα γεγονότα που μπορεί να πληγώνουν δεν είναι πάντα η αλήθεια, η οποία φέρνει μόνο ευλογίες. Για παράδειγμα, συνήθως πρέπει να αποφεύγουμε να λέμε αρνητικές αλήθειες. Ένας άνθρωπος με ευρεία συμπόνια δεν αναφέρεται χωρίς να υπάρχει ανάγκη στην αδυναμία ενός ανάπηρου ή στην αηδιαστική φήμη ενός ψεύτη. Το γεγονός ότι πράγματι υπάρχει αλήθεια σε τέτοιες λέξεις δεν είναι δικαιολογία, σε συνηθισμένες περιπτώσεις, για να τις αρθρώνουμε. Μόνο οι σαδιστές, υπό τον εγωιστή Πρίγκιπα «Βάναυση Ανέντιμη Ομιλία», απολαμβάνουν να εξαπολύουν βέλη στην αχίλλειο πτέρνα κάποιου, με τη μία μορφή ή την άλλη.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ – ΑΝΑΡΤΗΣΗ 2

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 1

Η ΟΣΦΡΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ: Υπό την καθοδήγηση της Ψυχής, στον Πρίγκιπα «Αγνή Ευωδιά» αρέσουν οι φυσικές μυρωδιές των λουλουδιών και του καθαρού αέρα, το άρωμα του θυμιάματος που διεγείρει την αφοσίωση, και το άρωμα των υγιεινών, γευστικών φαγητών. Ωστόσο, οι σκέψεις και τα κύτταρα, επηρεασμένες από τις συμβουλές του Πρίγκιπα «Εξευτελισμένη Οσμή», λαχταρούν και ενδίδουν σε βαριά, αισθησιακά αρώματα, και η όρεξή τους διεγείρεται από την οσμή ανθυγιεινών, χαμηλών σε θρεπτική αξία, γεμάτων λιπαρά, ή υπερβολικά πικάντικων φαγητών. Όταν η αίσθηση της όσφρησης υποδουλώνεται, χάνει τη φυσική της προτίμηση για απλά φαγητά που είναι καλά για το σώμα και αναπτύσσει μια ιδιαίτερη προσκόλληση στις μυρωδιές του κρέατος, των πλούσιων σε λιπαρά επιδορπίων, του ανθυγιεινού τρόπου μαγειρέματος – φαγητά που κάνουν κακό στο σώμα.

Ο Πρίγκιπας «Εξευτελισμένη Οσμή» μπορεί επίσης να βρει απολαυστικές τις βλαβερές οσμές των δεινών του αλκοόλ και του τσιγάρου. Όταν οι σκέψεις και τα οσφρητικά κύτταρα εκχυδαΐζονται και απευαισθητοποιούνται από τον Πρίγκιπα «Εξευτελισμένη Οσμή», η μικρή οσφρητική προεξοχή στο κέντρο του προσώπου του ανθρώπου μπορεί να οδηγήσει το σώμα στη λαιμαργία και την τρυφηλότητα, που καταλήγουν σε κακή υγεία και έλλειψη νοητικής γαλήνης.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΥΣΗΣ: Υπό τη διακυβέρνηση της Ψυχής, ο Πρίγκιπας «Σωστή Διατροφή» κυβερνά την περιοχή της γεύσης. Καθοδηγούμενος από την έλξη της φύσης, προμηθεύει το σώμα με τα σωστά φαγητά που περιέχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, ιδίως με φρέσκα ωμά φρούτα και λαχανικά με φυσικό άρωμα και μη κατεστραμμένες βιταμίνες. Αυτά τα φυσικά φαγητά θρέφουν τα σωματικά κύτταρα, βοηθώντας τα να γίνουν απρόσβλητα από την ασθένεια και να διατηρήσουν τη νεότητα και τη ζωτικότητά τους.

Υπό το καθεστώς του Εγώ, ο Πρίγκιπας «Λαιμαργία» δημιουργεί μια αφύσικη λαχτάρα για υπερβολικά μαγειρεμένα, βλαβερά φαγητά που έχουν χάσει τη θρεπτική τους αξία. Οι σκέψεις και τα κύτταρα της γεύσης αποδυναμώνονται και ρέπουν προς τη δυσπεψία και την αρρώστια.

Ο Πρίγκιπας «Λαιμαργία» επίσης δελεάζει τον άνθρωπο να τρώει περισσότερο φαγητό απ’ ό,τι είναι αναγκαίο για την υγεία. Ακόμα και στην παιδική ηλικία, οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν σε πειρασμό από τα θέλγητρα της γεύσης και αποκλίνουν από το προστατευτικό οχυρό των σωστών διατροφικών συνηθειών. Υποφέρουν από δυσπεψία· αυτές οι «πληγές», αν επαναλαμβάνονται σε χρόνια βάση, συχνά προκαλούν σοβαρές παθήσεις αργότερα. Κάθε κιλό περίσσιας σάρκας προσθέτει επιπλέον φορτίο στην καρδιά, η οποία πρέπει τότε να διοχετεύσει το αίμα της σε περιττή περιοχή. Οι παχύσαρκοι άνθρωποι δε ζουν πολύ – αυτό είναι ένα γεγονός που επιβεβαιώνεται από ασφαλιστικές εταιρείες.

Τίνος... είναι τα παιδιά των χωρισμένων γονιών

Συντάκτης: 

Ντίνα Δασκαλοπούλου

Πέρυσι το Συμβούλιο της Ευρώπης εξέδωσε ψήφισμα όπου υποστηρίζει την κοινή ανατροφή των παιδιών και τον θεσμό της εναλλασσόμενης κατοικίας, αλλά και περιγράφει αναλυτικά πώς αυτό πρέπει να γίνει

Είναι ίσως ο πιο αόρατος μετακινούμενος πληθυσμός της πόλης. Με τα λιλιπούτεια βαλιτσάκια τους μετακινούνται ανάμεσα σε δύο σπίτια, σε δύο κόσμους, σε δύο ενήλικες θεούς που αποφασίζουν εξ ονόματός τους για όλα.

Προσπαθούν να καταλάβουν τι έγινε κι ο κόσμος τους έσπασε στα δύο. Φοβούνται, πιστεύουν ότι φταίνε τα ίδια, ντρέπονται. Κι ενίοτε -εκτός από το να αντιμετωπίζουν ερωτήματα που δεν τα χωράει το μυαλό τους- γίνονται άθελά τους το απόλυτο υπερόπλο. Είναι τα παιδιά που οι γονείς τους χωρίζουν αγρίως.

Η γενιά των συν πλην 40άρηδων διεκδίκησε περισσότερο από κάθε άλλη το δικαίωμά της στο να χωρίζει. Το 2007, πριν ακόμη η κρίση σαρώσει τις ζωές μας, ένας στους πέντε γάμους κατέληγε σε διαζύγιο.

Το 2014 το ποσοστό έφτασε το 35%. Κι έχουμε ακόμη δρόμο: στη δυτική Ευρώπη ο ένας στους δυο γάμους καταλήγει άδοξα.

Χωρίζουμε όλο και πιο συχνά, λοιπόν, ωστόσο φαίνεται ακόμη ότι δεν έχουμε μάθει πώς να χωρίζουμε. Και, κυρίως, πώς να χωρίζουμε όταν έχουμε παιδιά.

Και, κυριότατα, δεν έχουμε μάθει πώς -παράλληλα με το να κάνουμε χρήση του αδιαμφισβήτου δικαιώματός μας- να τηρούμε την υποχρέωσή μας απέναντι στα παιδιά να τα προστατεύουμε και να νιώθουν υγιή, ασφαλή και χαρούμενα.

Αυτονόητο υπό διαπραγμάτευση

Η σκέψη μας ενισχύεται όταν περπατάμε

Στα ίχνη των ηρώων της λογοτεχνίας

 

Φαίνεται πως και το μέρος στο οποίο έχουμε επιλέξει να περπατήσουμε έχει τη σημασία του.

Επιμέλεια –Μετάφραση: Ελεάνα Πανδιά, Επικοινωνιολόγος, MA, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

Στο χριστουγεννιάτικο τεύχος της Vogue το Δεκέμβριο του 1969, ο Vladimir Nabokov έδινε συμβουλές για τη διδασκαλία του «Οδυσσέα» του James Joyce. Μεταξύ άλλων έγραφε: «Αντί να διαιωνίζετε τις ανόητες αναλύσεις για τη γλαφυρότητα και την ευαισθησία που χαρακτηρίζουν τους τίτλους των κεφαλαίων του βιβλίου και παραπέμπουν στον Όμηρο, σχεδιάστε, δάσκαλοι, χάρτες του Δουβλίνου με κάθε λεπτομέρεια των διασταυρώσεων και των δρομολογίων του διαβάτη». Σχεδίασε μάλιστα ο ίδιος ένα χάρτη.

Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο καθηγητής αγγλικής φιλολογίας του πανεπιστημίου της Βοστώνης, Joseph Nugent και οι συνεργάτες του ολοκλήρωσαν ένα χάρτη, δημοφιλή ανάμεσα στις διαδρομές της Google,  που σκιαγραφούσε με κάθε λεπτομέρεια τα βήματα του Leopold Bloom (βασικού ήρωα στον «Οδυσσέα» του James Joyce) και του Stephen Dedalus (χαρακτήρας alter ego του Joyce). Παρομοίως, ο σύλλογος μελετητών του έργου της Virginia Woolf στη Μεγάλη Βρετανία και οι φοιτητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της πολιτείας Georgia στην Αμερική, ακολούθησαν τα ίχνη της κυρίας Dalloway (ηρωίδα της Virginia Woolf στο ομώνυμο βιβλίο) στους δρόμους του Λονδίνου.

Αυτοί οι χάρτες εξηγούν πως  μπορεί να υπάρχει  μια παράξενη σύνδεση ανάμεσα στο μυαλό και στα πόδια. Ο Joyce και η Woolf ήταν συγγραφείς που μετέτρεπαν τη ρευστότητα της συνείδησης σε σημεία από μελάνι πάνω στο χαρτί, «στέλνοντας» τους ήρωες των έργων τους να περιδιαβαίνουν στην πόλη τους. Καθώς η κυρία Dalloway περπατά, δεν καταγράφει απλά την πόλη, βυθίζεται στο παρελθόν της και αναδύεται στο παρόν, ανασκευάζοντας το Λονδίνο με τρόπο που να αποτελεί αρχιτεκτόνημα της μνήμης, υπό διαρκή κατασκευή και αναδημιουργία.

Από την αρχαιοελληνική περίοδο των περιπατητών Ελλήνων φιλοσόφων ως τις μέρες μας πολλοί συγγραφείς έχουν ανακαλύψει επίσης τη στενή συσχέτιση του περιπάτου με τη σκέψη και τη συγγραφή. Ο Henry David Thoreau έγραφε στο ημερολόγιό του : «Από τη στιγμή που τα πόδια μου ξεκινούν να κινούνται, οι σκέψεις μου αρχίζουν να ρέουν».

Ο Thomas DeQuincey υπολόγισε πως ο William Wordsworth – του οποίου το ποιητικό έργο βρίθει από περιπάτους σε βουνά, δάση και κατά μήκος εθνικών οδών- περπάτησε κατά τη διάρκεια της ζωής του 180.000 μίλια (περίπου 290.000 χιλιόμετρα) που αντιστοιχούν σε 6,5 μίλια (δηλαδή περίπου 10 χιλιόμετρα)  καθημερινό περπάτημα από την ηλικία των 5 ετών.

Με ποιο τρόπο το περπάτημα διευκολύνει τόσο τις διαδικασίες της σκέψης και της συγγραφής; Μέρος της απάντησης βρίσκεται στην αλλαγή της χημικής κατάστασης του σώματός μας όταν περπατάμε. Κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου, αυξάνεται ο καρδιακός ρυθμός, αυξάνοντας την κυκλοφορία του αίματος και του οξυγόνου όχι μόνο στους μυς αλλά σε όλα τα όργανα και στον εγκέφαλο.  Πολλά πειράματα έχουν δείξει ότι κατά τη διάρκεια ή ακόμα και μετά από ήπια άσκηση, οι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλύτερα σε δοκιμασίες προσοχής και συγκέντρωσης. Το συχνό περπάτημα, διευκολύνει τη δημιουργία νέων συνδέσεων ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα, επιβραδύνει τη φυσιολογική φθορά του φλοιού του εγκεφάλου, αυξάνει τον όγκο του ιππόκαμπου (περιοχής του εγκεφάλου, που είναι πολύ σημαντική  για τη μνήμη) και ανεβάζει τα επίπεδα των μορίων που προκαλούν την ανάπτυξη νέων νευρώνων και μεταδίδουν μηνύματα μεταξύ τους.

ο ανθρωποβοσκός μουσικός Τζάστιν Μπίμπερ και η σιωπή (ως κανόνας της αξιοπρεπούς συμπεριφοράς)

φίλες και φίλοι

ΕΑΝ θέλετε να διαβάσετε μια ιστορία της επιβολής της παθητικότητας και της σιωπής στον δυτικό καπιταλιστικό πολιτισμό, θα σας πρότεινα να διαβάσετε, εάν δεν το έχετε διαβάσει, το βιβλίο του Ρίτσαρντ Σένετ Η τυραννία της οικειότητας (Νεφέλη, μτφρ. Γ. Ν. Μερτίκας).  Στην έξοχη αυτή πραγματεία ο Σένετ αφηγείται την παρακμή του δημόσιου χώρου και την πρόκριση του ιδιωτικού στοιχείου, την επιβολή της παθητικότητας και της σιωπής ως κανόνα της αξιοπρεπούς συμπεριφοράς. Η ιστορία αυτή  άρχισε μετά την ήττα των επαναστάσεων του 19ου αιώνα και ήταν αποτέλεσμα τόσο αυτής της ήττας όσο και του κατακερματισμού της κοινωνίας σε άτομα, της επιβολής του κτητικού ατομικισμού που συνδέεται άρρηκτα με την επέκταση της εμπορευματικής παραγωγής, του καπιταλισμού.

Ο Σένετ παρακολουθεί με προσοχή τις αλλαγές που έγιναν στα πεδία της πολιτικής και του θεάτρου, αν και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά αλλά εξετάζει πλήθος άλλων πρακτικών, και αναδεικνύει τις διαφορές μεταξύ της εποχής όπου η δημόσια ζωή και η ιδιωτική συνυπήρχαν και της εποχής όπου ο δημόσιος χώρος παρήκμασε και αναδείχτηκε ο ιδιωτικός, η οικογένεια κυρίως, με αποτέλεσμα όλα μα όλα να περιστρέφονται γύρω από το άτομό μας –  η απόλυτη κυριαρχία του υποκειμένου. Η αναφορά στην ταξικότητα της θέσης ενός ατόμου υποχωρεί και προκρίνεται και αναδεικνύεται η ατομική προσωπικότητα –  όχι το τι κάνει κανείς στον εναπομείναντα συρρικνωμένο δημόσιο χώρο αλλά στο τι λέει, στο ποιος είναι. Με όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά από άλλη σκοπιά,  είχε ασχοληθεί πριν τον Σένετ ο Ντέιβιντ Ρίσμαν (Το μοναχικό πλήθος) και αργότερα ο Κρίστοφερ Λας (Η κουλτούρα του ναρκισσισμού). Αυτά τα τρία βιβλία μας βοηθούν να κατανοήσουμε την ιστορία της επιβολής της παθητικότητας και της σιωπής και να διατυπώσουμε ερωτήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του καπιταλιστικού πολιτισμού. Ας δούμε όμως πολύ συνοπτικά τι γινόταν στο πεδίο της πολιτικής και του θεάτρου πριν την παρακμή του δημόσιου χώρου.

ΜΙΑ θεατρική παράσταση, φίλες και φίλοι, που σήμερα θα διαρκούσε μία ή μιάμιση ώρα, τότε διαρκούσε δύο και και τρείς ώρες. Το κοινό διέκοπτε συνεχώς τους ηθοποιούς, τους οποίους θεωρούσε υπηρέτες του,  και ήταν, και τους ανάγκαζε να επαναλαμβάνουν κάποια ατάκα ή κάποιον διάλογο που τους άρεσε όχι μια φορά αλλά πολλές. Όσο πιο πολύ ενθουσιάζονταν, τόσο πιο πολλές φορές επαναλαμβανόταν. Ήταν αδιανόητο για τους ηθοποιούς να μην υπακούσουν. Αυτό είναι το μπιζάρισμα, που περιορίστηκε και επιβιώνει μόνο στο χειροκρότημα μετά τη λήξη του θεατρικού έργου· η επανάληψη του γκολ στις αθλητικές εκπομπές της τηλεόρασης παραπέμπει στο θεατρικό μπιζάρισμα. Ο χώρος του θεάτρου ήταν ένας χώρος ζωντανός, με φωνές και διαμαρτυρίες και ενθαρρυντικές φωνακλάδικες εκδηλώσεις. Αν η λέξη merde (σκατά) στα γαλλικά, όπως έχω ήδη δείξει, σημαίνει  μεγάλη επιτυχία εξ αιτίας της μεγάλης διάρκειας μιας θεατρικής παράστασης,  αυτό οφείλεται στα πολλά κόπρανα των αλόγων των αμαξών που περίμεναν με τις ώρες έξω από το θέατρο. Τι γίνεται σήμερα στο θέατρο. Έτσι και βήξεις, την έχεις πολύ άσχημα!

Η ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ. Γιατί το να περιμένουμε χωρίς να κάνουμε τίποτα είναι μαρτύριο.

Η προτίμηση της δράσης εκδηλώνεται κυρίως μπροστά σε μια πρωτόγνωρη συγκεχυμένη κατάσταση.

Η πλάνη αυτή παρατηρείται στα πιο μορφωμένα άτομα. ‘Ένας γιατρός έχει μπροστά του έναν ασθενή με συγκεχυμένα κλινικά συμπτώματα. Μην ξέροντας αν πρέπει να παρέμβει η όχι, δηλαδή να του γράψει ένα φάρμακο η να περιμένει, έχει την τάση να διαλέγει τη συνταγή, όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά απλώς διότι παρακινείται από την προτίμηση της δράσης.

Από που προέρχεται αυτή η στάση μας; Την εποχή που οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες η δράση ήταν πιο επικερδής από τη σκέψη. Η γρήγορη αντίδραση ήταν ζήτημα επιβίωσης. Και η σκέψη μπορούσε να αποβεί μοιραία. Όταν οι πρόγονοί μας έβλεπαν να ξεπροβάλλει στην άκρη του δάσους μια σιλουέτα που έμοιαζε πολύ με τίγρη με κοφτερά δόντια, δεν κάθονταν σε έναν βράχο, όπως ο Σκεπτόμενος του Ροντέν, για να στοχαστοὐν πάνω στην ταξινόμηση των ειδών. Το έβαζαν στα πόδια. Είμαστε όλοι απόγονοι αυτών των ανθρώπων, που αντιδρούσαν άμεσα για να αποφύγουν τον κίνδυνο. Όμως ο σημερινός μας κόσμος είναι τελείως διαφορετικός – ανταμείβει αυτούς που σκέφτονται δυο φορές προτού δράσουν. Μια επανεκπαίδευση που μας είναι πολύ επίπονη.

Δε λαμβάνετε καμία διάκριση, κανένα μετάλλιο, κανένα άγαλμα με το όνομά σας αν πάρετε τη σωστή απόφαση διαλέγοντας την αναμονή για το καλό της εταιρείας, του κράτους, της ανθρωπότητας. Αντιθέτως, αν δείξετε αποφασιστικότητα, δράσετε αμέσως και δείτε την κατάσταση να βελτιώνεται (ίσως εντελώς τυχαία), έχετε όλες τις πιθανότητες να δεχτείτε τιμές στην πλατεία του χωριού σας η να ανακηρυχτείτε «καλύτερος συνεργάτης της χρονιάς». Η κοινωνία προτιμά την απερίσκεπτη δράση από τη στοχαστική αναμονή.

Τα χαρέμια των προσφύγων στη Γερμανία

Πρόσφυγας από τη Συρία λαμβάνει επιδόματα για 4 συζύγους και 22 παιδιά

Οκτώβριος 26, 2016.

Η αγανάκτηση μεγαλώνει στον πληθυσμό της Γερμανίας, όταν έγινε γνωστό ότι μια ακόμη περίπτωση πρόσφυγα από τη Συρία (έχουν εντοπισθεί αρκετές), λαμβάνει  κοινωνικές παροχές για τέσσερις συζύγους που έχει τα είκοσι δύο παιδιά του.

Ο Γκαζία Α. του οποίου το όνομα δεν δόθηκε στη δημοσιότητα, διέφυγε από τη Συρία το 2015 και έφθασε στη Γερμανία μέσω Τουρκίας- Ελλάδας, συνοδευόμενος από τις τέσσερις συζύγους του και τα 23 παιδιά του. Μία από τις κόρες του Σύρου μετανάστη είναι τώρα παντρεμένη και ζει στη Σαουδική Αραβία.

Σύμφωνα με την μουσουλμανική παράδοση, οι άνδρες επιτρέπεται να έχουν μέχρι τέσσερις γυναίκες, εφ’ όσον έχουν τη δυνατότητα να τις συντηρήσουν οικονομικά. Η Γερμανία, ως ευρωπαϊκή χώρα, δεν αναγνωρίζει την πολυγαμία, αλλά οι αρχές πληρώνουν τους πρόσφυγες και για την κάθε σύζυγο που έχουν.

Ο Γκαζία έπρεπε να επιλέξει μία από τις γυναίκες ως «επίσημη» για τον ίδιο και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας θα ήταν επίσημα χαρακτηρισμένα ως ‘εταίροι’ του από τις αρχές.

Τώρα, για να μην χάσει τα επιδόματα, ο πολυγαμιστής Σύρος ζει με μία γυναίκα στην πόλη Μονταμπάουρ με τρία παιδιά και οι άλλες σύζυγοι μετακόμισαν σε κοντινές γειτονιές στην πόλη.

Κούλογλου: Η Ελλάδα δεν καταψήφισε τη Ceta για… να μην γίνει “μαύρο” πρόβατο!

Η Ελλάδα δε μπορούσε να καταψηφίσει μόνη της τη Ceta, θα γινόταν πάλι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, μιλώντας στο Αλλέγκρο και την Ευγενία Λουπάκη, για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης

«Η ελληνική κυβέρνηση δε μπορούσε να βρεθεί μόνη ακόμα μια φορά απέναντι σε άλλους 26-27, που είναι υπέρ της συμφωνίας, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Το γαλατικό χωριό το παίξαμε πέρυσι, στις περυσινές διαπραγματεύσεις και δυστυχώς δεν είχαμε θετική κατάληξη, γιατί ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν τελείως αρνητικός. Και τώρα, θα γινόμασταν πάλι το θέμα, ήταν έτοιμοι».

«Επειδή υπάρχουν τρομερά οικονομικά συμφέροντα σε όλη την Ευρώπη που πιέζουν για την υιοθέτηση της συμφωνίας, αν έβγαινε και έλεγε όχι μόνο η ελληνική πλευρά, θα γινόμασταν πάλι το “μαύρο πρόβατο”», είπε ο κ. Κούλογλου, επισημαίνοντας ότι με τον ίδιο τρόπο σκέφτηκαν και άλλες κυβερνήσεις, όπως η πορτογαλλική, που βρίσκονται επίσης υπό πίεση.

«Οι Βαλόνοι δεν έχουν πρόβλημα, όταν δε χρωστάς…μια χαρά» σημείωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος απέδωσε την απόφαση του τοπικού κοινοβουλίου και της τοπικής κυβέρνησης της Βαλονίας να μην ψηφίσει τη CETA και στο μεγάλο και οργανωμένο κίνημα αντίδρασης που υπήρξε σε ολόκληρο το γαλλόφωνο Βέλγιο ενάντια σε αυτές τις συμφωνίες.

Αντιμετώπισε το στρες. Ζήσε ενσυνείδητα

Υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε το στρες από την καθημερινότητα μας;
Στην πραγματικότητα, στη σύγχρονη εποχή στην οποία ζούμε είναι δύσκολο να αποφύγουμε εντελώς το στρες. Το στρες μπορεί να δημιουργηθεί από εξωτερικούς παράγοντες όπως το μποτιλιάρισμα το πρωί όταν βιαζόμαστε να πάμε στη δουλειά μας, την έντονη πίεση στο χώρο εργασίας μας, κάποιο απρόβλεπτο γεγονός ή μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας. 

Σε άλλες περιπτώσεις το στρες μπορεί να δημιουργηθεί από εσωτερικούς παράγοντες όπως από κάποια φοβία που μπορεί να αντιμετωπίζουμε, από τις υψηλές προσδοκίες που έχουμε για τον εαυτό μας και από την αβεβαιότητα μιας κατάστασης. 

Παρόλο που το στρες μας κάνει να νιώθουμε νευρικοί και συγχυσμένοι, είναι ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής μας. Στην πραγματικότητα, το στρες σε μικρές ποσότητες μας βοηθά να κινητοποιούμαστε και να είμαστε πιο παραγωγικοί.  Σε αντίθεση, το υπερβολικό στρες μπορεί να φανεί επιβλαβές για την υγεία μας αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Ένας τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το υπερβολικό στρες είναι η ενσυνειδητότητα.  Με τον όρο ενσυνειδητότητα εννοούμε την επίγνωση και την παρατήρηση μιας κατάστασης, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας και την αποδοχή τους ακριβώς όπως είναι. Για παράδειγμα, ζούμε ενσυνείδητα όταν αποδεχόμαστε αυτά που νιώθουμε χωρίς να τα κρίνουμε ως σωστά ή λάθος. Δίνουμε έμφαση σε αυτά που νιώθουμε τη δεδομένη στιγμή χωρίς να σκεφτόμαστε το παρελθόν ή το μέλλον.

Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να φτάσετε κάπου και όταν φτάνετε στον προορισμό σας να μην θυμάστε καθόλου τη διαδρομή ή να πίνετε ένα καφέ και να τελειώνει προτού το συνειδητοποιήσετε; Αυτά είναι σημάδια ότι δεν ζείτε συνειδητά την κάθε σας στιγμή με αποτέλεσμα να χάνετε κάποιες στιγμές. Κάποιες φορές μπορεί να χάνουμε κάποιες όμορφες στιγμές οι οποίες μπορεί να μας προσφέρουν στιγμές ευτυχίας. Συνεπώς, το να ζούμε συνειδητά κάθε μας στιγμή μας κάνει να νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι.

Ξεχαρβάλωμα

Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο κρίσιμος χειμώνας για την Ελλάδα είναι αυτός που έρχεται. Κρίσιμα ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά αυτά που έπρεπε να γίνουν δεν έγιναν, με αποτέλεσμα το αδιέξοδο.

Υποθέτω πως δεν είμαι ο μοναδικός που έχει την εικόνα μιας χώρας εντελώς ξεχαρβαλωμένης.

Δεν χρειάζεται παράθεση των οικονομικών στοιχείων, αφού είναι γνωστά σε όλους.

Και γνωστά να μην ήταν τα οικονομικά στοιχεία, όποιος ζει στην κοινωνία, ξέρει πολύ καλά την άθλια κατάσταση που υπάρχει.

Άνθρωποι όχι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αλλά άνθρωποι σε υστερία.

Το «όλοι εναντίον όλων» γίνεται πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Δεν μπορεί να μην έχετε προσέξει τη φαγωμάρα που επικρατεί.

Και υπάρχει λόγος που συμβαίνει αυτό.

Η έλλειψη χρημάτων και η μη προοπτική εύρεσης χρημάτων έχει τρελάνει πολλούς Έλληνες.

Δεν είναι κάνα μυστικό πως η οικονομική κατάσταση μιας κοινωνίας καθορίζει και τη συμπεριφορά της.

Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα.

Αφαίρεσε τη σημερινή οικονομική δύναμη από την Γερμανία, και θα σου πω εγώ για πότε θα πάρουν πάλι μπροστά οι φούρνοι.

Όταν οι άνθρωποι δίνουν μάχη για την επιβίωσή τους -και όχι για τη ζωή τους- δημοκρατίες, ιδεολογίες, ανθρωπιά και τα ρέστα πάνε περίπατο.

Βέβαια, στην περίπτωση της Ελλάδας ήταν ολοφάνερο τι επρόκειτο να συμβεί, οπότε δεν μπορεί κάποιος σήμερα να πει πως νιώθει έκπληξη.