Μνήμη Θανάτου

Ο Νέος και ο Θάνατος…

Κάποτε, ένας νεαρός προσεύχονταν, ξανά και ξανά, να επισκεφτεί την κόλαση για να δει τι είναι αυτό που όλοι περιγράφουν ως τόσο τρομερό. Πράγματι μια μέρα, την ώρα της προσευχής, ο Αρχάγγελος του Θανάτου έκανε την εμφάνιση του. Ήταν πανύψηλος, θεόρατος σχεδόν και φαίνονταν λες και βρίσκονταν πίσω από ένα αραχνοΰφαντο ιριδίζων πέπλο. Και το πιο σημαντικό απ΄ όλα ήταν το ότι προθυμοποιήθηκε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του νέου με κάποιο… αντάλλαγμα. Όταν λοιπόν ο νέος ρώτησε ποια θα ήταν η τιμή αυτού του ανταλλάγματος, ο Άγγελος απάντησε με ένα αινιγματικό χαμόγελο. Ήταν όμως τόσο έντονη η επιθυμία του νέου να γνωρίσει αυτό το τρομερό μέρος, που ονομάζουν κόλαση, που δεν έφερε καμία αντίρρηση παραδίνοντας τον εαυτό του στην αγκαλιά των φτερών του Θανάτου, μια αγκαλιά που εντελώς αναπάντεχα δεν ήταν παγωμένη αλλά ζεστή και μακάρια.

Το Γκρίζο…

Πετώντας πάνω από κοιλάδες και βουνά, από αστέρια και πλανήτες, από στροβίλους πολύχρωμους, από ήλιους και φεγγάρια, έφτασαν τελικά σε ένα μέρος που τα πάντα ήταν γκρίζα, χωρίς χρώμα άλλο, μια χώρα ή ένας κόσμος ολόκληρος μιας γκρίζας απεραντοσύνης, ένας  κόσμος που ήταν ταυτόχρονα μεγάλος και μικρός. Δεν υπήρχαν οι συνήθεις διαστάσεις. Τα πάντα μεγάλωναν και μίκραιναν, στένευαν και πλάτυναν, ανάλογα τα βήματα σου και την διάθεση σου. Μπορούσες να αγγίξεις με το χέρι τον γκρίζο ουρανό για να ανακαλύψεις ότι αυτός ήταν τόσο κοντινός όσο και μακρινός, τα αστέρια του ήταν σκόνη του χρόνου, η σελήνη και ο ήλιος του χάρτινες καρφιτσωμένες φιγούρες σαν την ανάμνηση ενός φυλακισμένου σε ανήλιαγα μπουντρούμια.  Όλα ήταν σαν μια γκροτέσκα απομίμηση της ζωής, ένας τόπος ή καλύτερα μια διάσταση που μιμούνταν ειρωνικά και χυδαία, τον ζωντανό κόσμο.

ΣΜΥΡΝΑ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ)

Βάσω Δενδροπούλου

Διηγούνταν για κάποιον αραβικό θάμνο με τ΄ όνομα Μύρρα ή Σμύρνα, που οι λαοί της αρχαιότητας εκτιμούσαν τη λεπτή μυρωδιά του ρετσινιού του. Αυτή η ρητίνη ονομαζόταν Μύρρα ή Σμύρνα.

Η διήγηση λέει πως η Μύρρα - ή Σμύρνα - ήταν κόρη κάποιου βασιλιά του Λιβάνου που τον έλεγαν Θεία, ή του Κινύρα στην Κύπρο, του ιδρυτή της Πάφου. Η Μύρρα ερωτεύτηκε παράφορα τον πατέρα της. Πολλές αιτίες δίνονταν γι΄ αυτό τον έρωτα. Από αυτές μία είναι η οργή του θεού Ήλιου ή της Αφροδίτης, γιατί η Μύρρα θεωρούσε τα μαλλιά της ωραιότερα από τα μαλλιά της θεάς. 

Η κόρη πέτυχε να ξεγελάσει τον πατέρα της ή να τον μεθύσει ή κατά μιά άλλη εκδοχή το εκμυστηρεύθηκε στην παραμάνα της την Ιππολύτη. Η ασυνείδητη γριά της υποσχέθηκε πως θα βρει τρόπο να ικανοποιήσει το ακατονόμαστο πάθος της.

 Πήγε λοιπόν στο Θείαντα και του είπε πως μια κοπέλα από αρχοντική γενιά ήθελε να βρεθεί μαζί του, χωρίς όμως να του αποκαλυφθεί ποια ήταν. Ο Θείαντας δέχθηκε την πρόταση και για ένα μεγάλο διάστημα δεχόταν στον κοιτώνα του τη Σμύρνα, που την οδηγούσε κοντά του η Ιππολύτη, έχοντάς την κρυμμένη κάτω από το φόρεμά της. 

Έτσι πλάγιασε μαζί του σαν να ήταν ένα άγνωστο κορίτσι, περίπου δώδεκα νύχτες. Τελικά ο πατέρας, από το φως κάποιου κρυμμένου λύχνου, ανακάλυψε ποια ήταν η συντρόφισσά του στο κρεβάτι και την καταδίωξε με γυμνό σπαθί. Η Μύρρα είχε κιόλας συλλάβει παιδί από τον απαγορευμένο έρωτά της κι ήταν πολύ ντροπιασμένη. Παρακάλεσε τους θεούς να γινόταν ένα τίποτα ανάμεσα στους ζωντανούς ή τους πεθαμένους. Μια θεότητα την σπλαχνίστηκε - είτε ο Δίας είτε η Αφροδίτη - και την μεταμόρφωσε σε δέντρο, που κλαίει με τ΄ αρωματισμένα δάκρυα - το ρετσίνι - τον καρπό του, τον καρπό από μέσα από το ξύλο: τον Άδωνι. Έτσι, ο μελλοντικός εραστής της Αφροδίτης γεννήθηκε από το κορμί του δέντρου της Μύρρας.

Κάθε εμπόδιο χρειάζεται διαφορετικό μοχλό για να μετακινηθεί...

Εμπόδια πίσω μας, μπροστά μας, δίπλα μας. Εμπόδια παντού... Ποιος, λοιπόν, μας εγγυάται πως μπορούμε να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια,που εμφανίζονται καθημερινά στη ζωή μας; Κι αν παλεύουμε για κάθε εμπόδιο, με όλη μας τη δύναμη, πόση ενέργεια θα μας απομείνει για τα καινούργια, που έπονται;

 Αν η ζωή είναι ένας αγώνας δρόμου για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια, που δημιουργούνται, τεχνητά και μη, τότε ποια η ουσία της; Πότε θα ηρεμήσουμε από τις δυσκολίες της καθημερινότητας; Γιατί κανείς δεν καθορίζει πόσα και σε ποιους αξίζουν να εμφανιστούν όλα αυτά τα εμπόδια; Και πόσο δίκαιο είναι το εμπόδιο του ενός να μετατρέπεται σ' εμπόδιο του άλλου;

 Θεωρώ πως η υποκειμενικότητά τους είναι αυτή που καθορίζει τη δυσκολία τους. Για μένα μπορεί να είναι ακατόρθωτο το καινούργιο εμπόδιο, που προστέθηκε στη ζωή μου, γι'άλλον, όμως, το εμπόδιο μου είναι η καθημερινότητά του.

 Αποτυχίες οικονομικές, ψυχικές. Αποτυχίες στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, με την "καριέρα" μας, με τον εαυτό μας. Η κάθε αποτυχία αποτελεί για εμάς ένα καινούργιο εμπόδιο, το οποίο οφείλουμε να ξεπεράσουμε και για τους πιο δειλούς, να αγνοήσουμε.

Ο ευγενικός δεν είναι ευγενής

Είναι πολλοί που συγχέουν την έννοια του ευγενικού με αυτήν του ευγενούς, όμως δεν είναι ταυτόσημες έννοιες.

Κάποιος μπορεί να φερθεί ευγενικά για διάφορους λόγους. 

Συνήθως, είτε υπάρχει κάποια σκοπιμότητα εντυπωσιασμού, είτε είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού λόγω της περίστασης, κι άλλες φορές επειδή έτσι μαθαίνουν από μικροί, ή για πολλούς ακόμα λόγους που δεν έχουν πολλή σημασία αυτοί καθ' εαυτοί. 

Θα μπορούσε να πει κανείς, το ότι έτσι μάθανε από μικροί δεν είναι κακό, αφού αυτό σημαίνει πως από μικροί θα φέρονται πάντοτε έτσι. 

Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται αλλού. 

Στο τι μαθαίνουν, όχι από πότε.

 Δε μαθαίνουν στα παιδιά να είναι ευγενείς, αλλά ευγενικοί. 

Μια στοιχειώδης διαφορά μεταξύ του ευγενικού και του ευγενούς είναι ότι το να είσαι ευγενικός τις περισσότερες φορές συνεπάγεται να είσαι ψεύτης, διότι βασική αρχή του ευγενικού είναι να μη φέρει σε δύσκολη τον άλλον. 

Στον αντίποδα ο ευγενής έχει ως θεμελιώδη αξία την αλήθεια και οτιδήποτε αντιβαίνει στην αλήθεια, είναι χρέος να υποδειχθεί. 

Για παράδειγμα, εάν κάποιος που δεν έχει ντυθεί και τόσο όμορφα, ρωτήσει τον φίλο του άμα του αρέσει το ντύσιμο του, αυτός από «ευγένεια» θα του πει πως είναι καλό. 

Το ''ευγένεια'' είναι σε εισαγωγικά, επειδή αυτό δεν είναι ευγένεια, αλλά ευγενικότητα, το οποίο είναι αγένεια στην ουσία. 

Το να είσαι ευγενής...

Το να είσαι ευγενής είναι ολοένα πιο σπάνιο και  δύσκολο σε μία εποχή με δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα. Νεύρα, απομόνωση, αποξένωση, εγωισμός, φιλαυτία έχουν πάρει την θέση άλλων χαρακτηριστικών όπως είναι η ηρεμία, η κοινωνικότητα, η ευγενής άμιλλα, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο και τα κοινωνικά πεπραγμένα. Πολλοί συνηθίζουν να  μπερδεύουν τον ευγενή με τον ευγενικό. Υπάρχει όμως διαφορά  μεταξύ των εννοιών και θα ήταν σκόπιμο  και ωφέλιμο κάποια στιγμή να μπούμε  στον κόπο να τις διαφοροποιήσουμε. Δεν είναι ωφέλιμο να συγχαίουμε πάντοτε τις έννοιες, απεναντίας προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση.  

Το να είσαι ευγενής σημαίνει πως έχεις ως άξονα σου, την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Δεν αρέσκεσαι στο ψέμα και στο να λες στον άλλο αυτό που θέλει να ακούσει, προκειμένου να μην δυσανασχετήσει.  Το να είσαι ευγενικός κατά μία έννοια, συνεπάγεται το να είσαι ψεύτης, αφού αρχή του ευγενικού είναι να είναι να μην φέρει σε δύσκολη θέση τον  άλλο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μία μορφή υποκρισίας. Το να παραπλανείς κάποιον, υπό το πρίσμα του ότι είσαι ευγενικός είναι πολύ μεγαλύτερη αγένεια και από το να είσαι αγενής. Η παιδεία που ''κουβαλάει''  κάποιος  δεν φαίνεται από το πόσο κοινωνικός είναι, αλλά από την ποιότητα των σχέσεων που έχει. Υποκριτικά μπορεί να έχεις αμέτρητους φίλους απλώς και μόνο γιατί επιλέγεις να φαίνεσαι ευγενικός. 

Ο "τρελός" που επισκέφθηκε ψυχολόγο...

Στην εποχή που ζούμε, ολοένα και περισσότερο, οι άνθρωποι νοσούν ψυχικά. Η ψυχολογική βοήθεια, όμως, συνάδει με την οικονομική στενότητα. Κι αν η υγεία είναι προνόμιο των οικονομικά εύπορων ανθρώπων, τότε πώς υπάρχει δημοκρατία;

 Κατάθλιψη, χωρισμοί, εκφοβισμός, άγχος, κρίσεις πανικού. Πού μπορεί να βρει κάποιος βοήθεια; Σε μία χώρα, όπου ο ψυχολόγος θεωρείται θεραπευτής "τρελών" και προνόμιο των "πλουσίων", πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ανακοινώσει, χωρίς δισταγμό, πως "Εγώ πήγα σε ψυχολόγο".

  Απομόνωση, αμφιβολίες για την προσωπικότητα του ασθενούς. Θεωρώ πως οι άνθρωποι, που έχουν ανάγκη να γυρίσουν πίσω στον εαυτό τους είναι οι πιο δυνατοί. Εκείνοι που γνωρίζουν πως για να αγαπήσουν κάποιον άλλον άνθρωπο, θα πρέπει να αγαπήσουν πρώτα τον εαυτό τους. Εκείνοι που πιστεύουν πως πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος για αυτοβελτίωση. Φοβάμαι πολύ τους ανθρώπους, που θεωρούν πως όλα πάνω τους είναι τέλεια και πως δεν χρειάζονται καμία ψυχολογική στήριξη.

  Πώς γίνεται να γνωρίζεις τον εαυτό σου μέσα σ'όλους αυτούς τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας, που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση; Πώς μπορείς να ανακαλύψεις μόνος σου τον εαυτό σου , όταν οι άνθρωποι γύρω σου, καθημερινά, σου κολλούν διάφορες ετικέτες;

  Από την πιο μικρή ηλικία μεγαλώνουμε με ετικέτες "Ναι αυτός είναι ο διαβαστερός της οικογένειας", "Ο τάδε δεν τα παίρνει πολύ καλά τα μαθήματα"," Αυτός είναι ο ήσυχος, ο άλλος το αγρίμι". Ήδη από την οικογένεια μας έχουμε όλοι λίγο πολύ μπει σ'έναν ρόλο, που έχει καθορίσει η ίδια για μας. Έπεται το σχολείο, όπου με τα τρία αθλήματα στα οποία ασκούμαστε χαρακτηριζόμαστε ως άχρηστοι ή "ταλαντούχοι". Οι λιγότερο καλοί περιμένουν απεγνωσμένα σε μία σειρά μέχρι το τέλος, ώσπου να φιλοτιμηθούν οι "ταλαντούχοι" να τους επιλέξουν. Κι έτσι η ζωή μας κυλάει και οι ετικέτες προστίθενται πάνω στο σώμα και στο μυαλό μας κάθε μέρα.

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥ - Η ΦΥΣΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΟΣ

Μην περιμένετε να «ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ» όταν διαλογίζεστε ή προσεύχεστε, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Αν σπείρετε έναν σπόρο στο έδαφος και μετά τον βγάζετε έξω κάθε τόσο για να δείτε αν μεγαλώνει, δεν θα βλαστήσει ποτέ. Παρόμοια, όταν κάθε φορά που προσεύχεστε κοιτάτε για ένα σημάδι που να δείχνει πως ο Κύριος εισακούει την προσευχή σας, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ.

Ποτέ μην προσπαθείτε να δοκιμάσετε τον Θεό. Απλώς συνεχίστε να προσεύχεστε αδιάλειπτα. Το καθήκον σας είναι να κάνετε τον Θεό να δώσει προσοχή στην ανάγκη σας και να κάνετε αυτό που σας αναλογεί για να Τον βοηθήσετε να εκπληρώσει αυτήν την επιθυμία. Για παράδειγμα, στις χρόνιες ασθένειες, κάντε το καλύτερο που μπορείτε για να βοηθήσετε να προαχθεί η θεραπεία, αλλά να γνωρίζετε πως τελικά μόνο ο Θεός μπορεί να βοηθήσει. Κρατήστε τη σκέψη αυτή κατά τη διάρκεια του διαλογισμού κάθε βράδυ και με όλη την αποφασιστικότητά σας προσευχηθείτε. ΞΑΦΝΙΚΑ, μια μέρα θα ανακαλύψετε πως η ασθένεια έφυγε.

Ψυχολογική συνομωσία … Η ψευδαίσθηση της ανάγκης επιβεβαίωσης του εαυτού μας

Η προσπάθεια να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη μας το <<εγώ >> μας … είναι μια συνεχής μηχανική δράση  και συμπεριφορά.

  Δεν είναι μια συνειδητή δράση…!.

Η συνείδηση δεν έχει ανάγκη καμιάς επιβεβαίωσης,  από τίποτα και από κανένα .

Αυτή η δράση είναι μια μηχανική λειτουργία της προσωπικότητας η οποία υπηρετεί  την ανάγκη των εκατοντάδων ψυχολογικών παρασίτων τα οποία υπάρχουν  και τρέφονται από τις ενέργειες μας μέσα   στους ψυχολογικούς μας κόσμους .

Και τα οποία  επιδιώκουν πάντοτε να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους μέσα από τα αντικείμενα της…… λατρείας τους ,  τα οποία εντοπίζουν μέσω των αισθήσεων μας και μετά ερμηνεύουν  ανάλογα την πεποίθηση  ή την σκέψη με την οποία δημιουργήθηκαν .

Έτσι η απληστία ........επιβεβαιώνεται επιδιώκοντας  πάντοτε περισσότερα, και  ακόμα περισσότερα χρήματα, περιουσίες , αντικείμενα ,  κλπ.

Η λαγνεία ........αναζητώντας  περισσότερους εραστές , σεξουαλικές επαφές , και  ηδονές .

Η υπερηφάνεια ........από τα κομπλιμέντα, από την έκφραση του θαυμασμού των άλλων,
  το κυνήγι της επιτυχίας , την προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων.

Ο φόβος .......επιβεβαιώνεται με περισσότερο δράμα, αβεβαιότητα, ταυτίζετε με αρνητικές ειδήσεις και εστιάζει στα δυσάρεστα γεγονότα που τον διατηρούν στο προσκήνιο της ψυχολογίας μας .

Ο φθόνος και η ζήλια ........επιβεβαιώνεται όταν εστιάζεται στα κουτσομπολιά , στο κατηγόρημα  προς τους άλλους ανθρώπους, στο ψέμα, στη συκοφαντία.

Με τον ίδιο τρόπο εκατοντάδες ψυχολογικά παράσιτα επιδιώκουν την επιβεβαίωση τους αναζητώντας το <<αντικείμενο>> τους μέσα στην καθημερινότητα μας.

Το κάθε μας ψυχολογικό παράσιτο, Ανάλογα με τις ανάγκες και τις εμμονές με τις οποίες  το  έχουμε διαμορφώσει μέσα στην ψυχολογία μας, έχει και την ανάλογη ένταση η συχνότητα που θα εκδηλώνεται μέσα από την προσωπικότητα μας .

Αν συνειδητά παρατηρήσουμε  τον εαυτό μας προφανώς και θα  εκπλαγούμε  όταν ανακαλύψουμε ότι πίσω από κάθε μας κίνηση, κάθε μας λέξη , σκέψη  και συναίσθημα στις συναναστροφές μας,  και στην καθημερινότητα μας ,  υπάρχει κρυμμένο ένα ψυχολογικό παράσιτο ένα διαφορετικό <<είμαι>>  το οποίο αναζητά να επιβεβαίωση την ύπαρξη του.

θα εκπλαγούμε όταν ανακαλύψουμε ότι παίζουμε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους προκειμένου να φέρουμε τα πράγματα εκεί που  αυτά τα ψυχολογικά στοιχεία θέλουν και επιθυμούν  κάθε φορά .

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΓΕΝΙΚΑ

Αν και ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα σύστηνε να περιέχει η καθημερινή διατροφή κάποιου μια μεγάλη αναλογία ωμών φρούτων και λαχανικών, συμβούλευε: «Αν η κυρίως διατροφή σας περιλάμβανε μέχρι τώρα κυρίως μαγειρεμένα φαγητά, εισάγετε σ’ αυτήν τα ωμά φρούτα σταδιακά, μέχρι οργανισμός σας να συνηθίσει την αλλαγή αυτή. Όταν μαγειρεύετε λαχανικά, είναι καλύτερα να τα μαγειρεύετε στον ατμό αντί να τα βράζετε. Τα λαχανικά που μαγειρεύονται σε νερό θα πρέπει να τρώγονται με τον ζωμό τους».

Διάφορα είδη φυσικών λευκών φαγητών είναι καλά για το νευρικό σύστημα. Κάνουν καλό στη λευκή ουσία του εγκεφάλου. Τα μούρα κάνουν καλό στη φαιά ουσία του εγκεφάλου – δηλαδή τα βατόμουρα (που είναι πολύ σκούρο μωβ). Τα περισσότερα φρούτα είναι χρυσά στο χρώμα (ή διαφοροποιήσεις του χρυσού, όπως κόκκινα και πορτοκαλί). Καθώς το χρυσό είναι η δημιουργική δονητική ενέργεια στην ύλη, τέτοια φρούτα βοηθούν τους μυς, το αίμα και τους ιστούς. Το γάλα της κατσίκας, τα μη ξεφλουδισμένα αμύγδαλα και οι σταφίδες κάνουν πολύ καλό στο νευρικό σύστημα. Όμως όλες οι μορφές κρέατος ανώτερων ζώων, ιδίως το αγελαδινό και το χοιρινό, είναι επιζήμια για το νευρικό σύστημα. Προκαλούν υπερδιέγερση και επιθετικότητα.

Αποφεύγετε τα πολλά λιπαρά, ιδίως φαγητά που φτιάχτηκαν με ραφιναρισμένο αλεύρι. Να τρώτε σιτηρά ολικής αλέσεως, τυρί cottage και πολλά φρούτα, χυμούς φρούτων και φρέσκα λαχανικά – αυτά είναι σημαντικά. Δεν χρειάζεται να πω ότι τα αλκοολούχα ποτά και τα ναρκωτικά καταστρέφουν το νευρικό σύστημα. Μείνετε μακριά απ’ αυτά.

ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ

Υπάρχει κάποια σύγχυση σχετικά με τις καταστάσεις της συνειδητότητας. Πολλοί είναι αυτοί που διδάσκουν ότι οι καταστάσεις είναι τρεις: α) το υποσυνείδητο ή υποσυνείδητος νους, β) ο συνειδητός νους, και γ) το υπερσυνείδητο ή υπερσυνείδητος νους. 

Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχουν άλλες δύο καταστάσεις συνειδητότητας, πολύ υψηλότερες από το υπερσυνείδητο. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσει κάποιος σ’ αυτές, που είναι λογικό να μην τις γνωρίζει. Στο υπερσυνείδητο δεν είναι πολύ δύσκολο να εισέλθει κάποιος, αν και ακόμα και σ’ αυτό υπάρχουν διαβαθμίσεις.

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα, με παραδείγματα, σύμφωνα με όσα είπε ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Στο σώμα βρίσκεται ο ναός της ζωής. Στον νου βρίσκεται ο ναός του φωτός. Στην ψυχή βρίσκεται ο ναός της γαλήνης. Όσο πιο πολύ πλησιάζει κάποιος την ψυχή, τόσο περισσότερο αισθάνεται αυτή τη γαλήνη. 

Αυτό είναι το υπερσυνείδητο.

Ο μύθος του Ηρός (Πολιτεία 614b-621d)

Η Πολιτεία τελειώνει με μια αισιόδοξη διδαχή` η ψυχή είναι αθάνατη. Ο δίκαιος επιβραβεύεται και σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και μετά θάνατον. Αντιθέτως, οι άδικοι, οι τύραννοι, οι κακούργοι τιμωρούνται σκληρά. Απόδειξη η μαρτυρία του Ηρός του Αρμενίου, την οποία εκθέτει ο Σωκράτης, χωρίς ωστόσο να διασαφηνίζει αν την άκουσε από τον Ήρα τον ίδιο ή από κάποιους άλλους.

Ο Ηρ, ο γιός του Αρμενίου από την Παμφυλία, ένας γενναίος πολεμιστής, σκοτώθηκε στη μάχη. Για δέκα ημέρες παρέμεινε στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στα πτώματα των άλλων πολεμιστών, που είχαν αρχίσει να αποσυντίθενται. Τη δωδέκατη ημέρα, όταν τον είχαν μεταφέρει σπίτι του και τον είχαν τοποθετήσει πάνω στη νεκρική πυρά, ο ήρωας ξαναγύρισε στη ζωή και άρχισε να διηγείται όσα είχε ιδεί και όσα είχε ακούσει η ψυχή του στον άλλο κόσμο.

Η ψυχή του λοιπόν, που είχε φύγει από το σώμα, πορεύτηκε μαζί με άλλες ψυχές εις τόπον τινά δαιμόνιον όπου υπήρχαν δύο χάσματα πάνω στη γη, το ένα δίπλα στο άλλο, και άλλα δύο κατάντικρυ στον ουρανό. Ανάμεσά τους κάθονταν δικαστές και, αφού δίκαζαν, πρόσταζαν τους δίκαιους να προχωρήσουν δεξιά και επάνω μέσα από τον ουρανό και τους άδικους αριστερά και κάτω.

 Όταν ο Ηρ παρουσιάστηκε, του είπαν να ακούει και να βλέπει προσεκτικά ό, τι διαδραματιζόταν εκεί για να τα ανακοινώνει αργότερα στους ζωντανούς. Έβλεπε λοιπόν τις ψυχές που είχαν δικαστεί να προχωρούν προς τα δύο χάσματα και άλλες να βγαίνουν από τα άλλα δύο. Όσες ανέβαιναν από το χάσμα της γης ήταν κατασκονισμένες και διψασμένες, όσες κατέβαιναν από τον ουρανό ήταν καθαρές. Πήγαιναν λοιπόν οι ψυχές προς τον Λειμώνα και κατασκήνωναν εκεί σαν να ήταν σε πανηγύρι. Όσες έρχονταν από τη γη έκλαιγαν και οδύρονταν για όσα είχαν πάθει κατά την υποχθόνια πορεία τους που κρατούσε έτη χίλια. Όσες έρχονταν από τον ουρανό και τι δεν είχαν να πουν από θεάματα και απολαύσεις!

Οι ψυχές που είχαν διαπράξει αδικήματα (προδοσίες, κακουργήματα) είχαν πληρώσει για όλα δεκαπλάσιες ποινές. Δεκαπλάσιες ήταν και οι ανταμοιβές για όσες είχαν κάνει το καλό. Ακόμη βαρύτερες ήταν οι τιμωρίες για όσους είχαν ασεβήσει προς τους γονείς ή τους θεούς ή για όσους είχαν σκοτώσει άνθρωπο με το ίδιο τους το χέρι. Τον Αρδιαίο, τον τύραννο της Παμφυλίας, που διέπραξε στη ζωή του μεγάλα και πολλά κακουργήματα, οι τιμωροί του άλλου κόσμου τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον τραβούσαν πάνω στα αγκάθια των ασπαλάθων. 

Ύστερα, μαζί με άλλους όμοιούς του, τον πέταξαν μέσα στον Τάρταρο.
Επτά ημέρες παρέμειναν στον Λειμώνα οι ψυχές και ύστερα πορεύτηκαν σε έναν τόπο όπου έβλεπαν ένα φως σαν το ουράνιο τόξο, αλλά λαμπρότερο πολύ και καθαρότερο. Το φως αυτό σαν κίονας ευθύ ήταν τεταμένο δια παντός τού ουρανού και της γης, δηλαδή βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος. Και ήταν το φως ο σύνδεσμος του ουρανού που συγκρατούσε την ουράνια περιφορά. 

Τη προσοχή σου παρακαλώ!

Δειλιάζεις... Κι απεχθάνομαι όσο τίποτε τους δειλούς ανθρώπους. Όλους εκείνους τους παθητικούς βολεμένους μοιρολάτρες που ζουν παρασιτικά. Όλοι τους έρμαια του ίδιου τους του εαυτού. Ανίκανοι να πιάσουν από το λαιμό τη ζωή, ανίκανοι... Άβουλοι περιμένουν την "έκρηξη" που θα αλλάξει τη τωρινή τους κατάσταση. Περιμένουν το "σεισμό" που θα τους βγάλει στο δρόμο, έξω από το ζοφερό μικρόκοσμό τους.

Κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά σε μια έγχρωμη οθόνη που περισσότερο μοιάζει με ιστό αράχνης παρά με οτιδήποτε άλλο κι όλο καπνίζουν, καπνίζουν... Κι εκείνη η γαμημένη αράχνη υφαίνει τόσο μεθοδικά τη ζωή τους, χαμπάρι δεν παίρνουν. Βαριεστημένοι όλοι τους. Έχουν χάσει τη λάμψη από τα μάτια τους. Έχουν ξεχάσει το νόημα της ύπαρξής τους. Κοιτάνε το κενό και κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα. Τολμούν να βρίζουν χυδαία τους πάντες, λέγοντας ότι είναι οι "άλλοι" εκείνοι που φταίνε για τη κατάντια τους.

Μη φοβάσαι να είσαι και λίγο παρτάκιας

Η λέξη «παρτάκιας» προέρχεται από την αγγλική λέξη party που μπορεί να μεταφραστεί ως «μεριά». Παρτάκιας, λοιπόν, είναι ο αδιάφορος, εγωπαθής, καλοπερασάκιας, αυτός γενικώς, που κοιτά μονομερώς την μεριά του. Οπότε συμπεραίνουμε πως αυτή η λέξη κάθε άλλο παρά θετική σημασία έχει.

Πολλές φορές έχουμε χαρακτηρίσει κάποιον ως παρτάκια, γεγονός καθόλου τιμητικό για αυτόν.

Όμως για να δούμε πέρα από τη προφανή σημασία αυτού του ουσιαστικού.

Παρτάκιας είναι αυτός που κοιτάει μόνο τη πάρτη του, αδιαφορώντας για τους άλλους ανθρώπους γύρω του και αδιαφορώντας για τον αντίκτυπο που έχει αυτή του η εγωπάθεια και φιλαυτία στους οικείους του.

Ως εδώ καλά. Κανείς δε θέλει για φίλο έναν ολοκληρωτικά παρτάκια, ούτε και μια σχέση μπορεί να λειτουργήσει έτσι καθώς τα παράπονα της άλλης πλευράς θα είναι συνεχή και φυσικά θα καταλήξει να είναι μια μονόπλευρη σχέση αφού ο παρτάκιας μόνο θα παίρνει και δεν θα προσφέρει τίποτα.

Παρόλα αυτά μήπως και να είσαι λίγο παρτάκιας δεν είναι και τόσο κακό; Σε σένα αναφέρομαι κι εμμέσως και σε μένα, που έχεις μάθει να δίνεις απλόχερα και θέλεις να είναι καλά πρώτα οι άλλοι και τελευταίος εσύ.

Η προσφορά μας στους άλλους πρέπει να έχει και όρια. Να ξεκινά και να καταλήγει εκεί που νιώθουμε εμείς καλά.

Τατουάζ: πλεονέκτημα ή μειονέκτημα στον χώρο εργασίας;

Κατά πόσο τα τατουάζ μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά ή θετικά το τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για την πρόσληψη ή την απόρριψη ενός αιτούντος για εργασία που έχει παραδοθεί στην τέχνη της δερματοστιξίας;

Αυτήν την ερώτηση προσπάθησαν να απαντήσουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του St Andrews. Ο επικεφαλής της μελέτης Dr Andrew Timming μαζί με την ερευνητική του ομάδα προχώρησαν σε σχετική έρευνα, σε μια προσπάθεια να καταλάβουν για το αν τα τατουάζ θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο σε μία συνέντευξη για εργασία.

Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο συνέδριο British Sociological Association και όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα τατουάζ είναι επιθυμητά σε ορισμένες θέσεις εργασίας, ενώ ανεπιθύμητα σε άλλες.

Η μελέτη

Ειδικότερα, στη μελέτη συμμετείχαν 192 άτομα τα οποία κλήθηκαν να αξιολογήσουν την εικόνα μίας ομάδας ανθρώπων που ζητούσαν εργασία.

Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν μία σειρά από εικόνες σύμφωνα με τις οποίες ο αιτών-αιτούσα για εργασία, μέσω ενός λογισμικού εμφανίστηκαν με ένα τατουάζ στο λαιμό, και σε μία δεύτερη φάση χωρίς το τατουάζ.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε και αναπτύχθηκε έχοντας ως βάση τον τρόπο σκέψης που χάραξαν, διαμόρφωσαν και δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα ο νους δεν ικανοποιείται με τις μυθολογικές ερμηνείες του κόσμου. Ο μελετητής δεν αρκείται να δώσει πρακτικές απαντήσεις στα προβλήματα, αλλά προσπαθεί να επεκταθεί παραπέρα σε όλα τα νοητά αντίστοιχα προβλήματα, να οδηγηθεί σε γενικεύσεις και σε αφαιρέσεις, να οικοδομήσει τον ορθό λόγο για να διατυπώσει με σαφήνεια έννοιες, ορισμούς και νόμους γενικούς. Αυτή η μετάβαση από το μύθο στο λόγο, στην επιστημονική σκέψη, ήταν ένα θαύμα, μια τομή, μια επανάσταση.

Η Φιλοσοφία γεννήθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Ιωνία και η εξάπλωσή της στις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις ήταν η απαρχή μιας λαμπρής πορείας του ελληνικού πνεύματος στην αναζήτηση της αλήθειας, όχι για να εξυπηρετήσει πρακτικές ανάγκες, αλλά για να ικανοποιήσει πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις.

Τα Μαθηματικά ήταν ένα ευρύτατο πεδίο πνευματικής αναζήτησης γι’ αυτό ασχολήθηκαν μαζί τους όλοι σχεδόν οι φιλόσοφοι εκείνης της εποχής.

Η απόδειξη, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία εξέλιξης των Μαθηματικών, ξεκίνησε από τον Θαλή, αναπτύχθηκε από τον Πυθαγόρα και τους Πυθαγόρειους, συστηματοποιήθηκε από τον Πλάτωνα και κυρίως από τον Αριστοτέλη, χρησιμοποιήθηκε σε περισσότερο τελειοποιημένη μορφή από τον Ευκλείδη και θα μπορούσαμε να πούμε ότι τελειοποιήθηκε από τον Αρχιμήδη.

Το Κλειδί για να Είναι Καλύτερη η Καθημερινότητά σας: Αποδεχτείτε τον Εαυτό σας!

5 Απλοί Τρόποι Αποδοχής και Αγάπης

Έχεις την τάση να κατακρίνεις τον εαυτό σου;  Συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους ανθρώπους όλη την ώρα;  Είσαι ο πιο σκληρός επικριτής του εαυτού σου;  Μήπως τελικά εσύ ο ίδιος μπλοκάρεις τον εαυτό σου επειδή δεν τον αποδέχεσαι;  Αν απάντησες ναι σε μερικά από τα παραπάνω ερωτήματα, ίσως είναι καιρός να αλλάξεις και να αποδεχτείς τον εαυτό σου.

1. Κάνε μια λίστα με όλα όσα αρνητικά λες για τον εαυτό σου όταν κάνεις αυτοκριτική- και απάντησε χωριστά στο καθένα με κάτι θετικό

Φυσικά, όλοι έχουμε τα ελαττώματά μας!  Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο!  Το σημαντικό είναι να γνωρίζουμε τα προτερήματά μας και να χτίζουμε πάνω σε αυτά (ενώ παράλληλα διαχειριζόμαστε και τα ελαττώματά μας).  Αν βλέπεις μόνο τα αρνητικά στοιχεία σου, τότε δεν ευχαριστιέσαι την εμπειρία του να είσαι ο εαυτός σου και δεν ευχαριστιέσαι την ίδια σου τη ζωή!  Για κάθε αρνητικό στοιχείο που κρίνεις τον εαυτό σου δέξου το με συμπόνια για εσένα τον ίδιο και πάρε την απόφαση να συγχωρέσεις τον εαυτό σου.  Αν δε μπορείς να βρεις κάτι θετικό (ίσως μια κατάσταση είναι ρεαλιστικά άσχημη), αυτό που μπορείς να κάνεις για να απελευθερωθείς από τα αρνητικά συναισθήματα και να προχωρήσεις στη ζωή σου είναι να πεις «Έκανα το καλύτερο που μπορούσα.  Συγχωρώ τον εαυτό μου.  Συγχωρώ όσους έχουν ανάμιξη σε αυτό το πρόβλημα.  Στηρίζω τον εαυτό μου και προχωράω μπροστά».

2. Μάθε να αποδέχεσαι τα συναισθήματά σου

Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στο πώς αισθανόμαστε.  Υπάρχει σωστό/λάθος στο πώς επιλέγουμε να αντιδράσουμε σε αυτά που μας συμβαίνουν. Δώσε στον εαυτό σου άδεια να νιώσει το όποιο συναίσθημα έχει, χωρίς λογοκρισία ή κουκούλωμα.  Προσπάθησε παράλληλα να καταλάβεις από πού προέρχεται το συγκεκριμένο συναίσθημα και στήριξε τον εαυτό σου στο να το βιώσεις και να… επιβιώσεις. Βιώνω τα συναισθήματά μου δε σημαίνει ότι γίνομαι και δικαστής για να κατακρίνω τον εαυτό μου ή τους άλλους.  Σημαίνει ότι αντιλαμβάνομαι ποιος είμαι και πώς είμαι αυτή τη στιγμή, σημαίνει ότι σέβομαι τον εαυτό μου, αναγνωρίζω την αξία του και τον φροντίζω για να  προχωρήσω μπροστά.

3. Καλλιέργησε τη σχέση σου με την αποτυχία αλλά και την επιτυχία

Μάθε να παίρνεις τα ρίσκα σου και να δέχεσαι τις συνέπειες των πράξεών σου.  Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την επιτυχία εξίσου με την αποτυχία, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο!  Ο λόγος;  Είτε με επιτυχία, είτε με αποτυχία, θα ξεβολευτεί κανείς από τη ρουτίνα του!  Μάθε λοιπόν να είσαι συναισθηματικά παρών στη ζωή σου, να είσαι αυθεντικός άνθρωπος και να ρισκάρεις να αποτύχεις.  Για να ζήσεις πρέπει να αποβάλεις τον φόβο του «είμαι αρκετά καλός;» και να συνεχίσεις την πορεία σου. Καλλιέργησε την εσωτερική σου σοφία ότι τα λάθη αποτελούν δάσκαλο και βάση για νέα μάθηση. 

Οι Εποχές του Κόσμου

(...) Αργότερα, προς το τέλος αυτής της εποχής, όταν το εαρινό σημείο πλησιάζει στον επόμενο αστερισμό - στον Υδροχόο - οι άνθρωποι κάνουν τεχνολογικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις βασισμένες στα ενεργειακά κύματα. Αυτή είναι μία από τις πρώιμες επιδράσεις της πολλά υποσχόμενης εποχής του Υδροχόου, μιας εποχής τεχνικών επιτευγμάτων. Η ακτινοβολία του αστερισμού του Υδροχόου, που δεν γνωρίζει όρια και σαρώνει κάθε εμπόδιο στο πέρασμά της, αποκαλύπτεται στις σκέψεις και τις κοινωνικές ανθρωπιστικές ιδέες. Στο τέλος της εποχής των Ιχθύων, αυτές οι νέες ενέργειες προκαλούν μεγάλες επαναστάσεις στα μέρη όπου οι άνθρωποι αντιδρούν πολύ σθεναρά σ' αυτές.

Βλέπω χιλιάδες ανθρώπους της άρχουσας τάξης να βρίσκονται στις φυλακές, ενώ ένα πνεύμα που έρχεται, με τα χαρακτηριστικά της νέας εποχής, που έρχεται, αποκεφαλίζει ή με διάφορους τρόπους εξοντώνει αμέτρητους ανθρώπους της καθεστηκυίας τάξης.

΄Ενα όραμα από την εποχή που οι ενέργειες του Υδροχόου λειτουργούν σε πλήρη ένταση μου δείχνει ότι ο μέγας διδάσκαλος αυτής της εποχής καταργεί όλα τα σύνορα μεταξύ των τριών κυρίαρχων θρησκειών. Αποδεικνύει με την ίδια την ύπαρξή του ότι ο εσωτερικός πυρήνας όλων των θρησκειών είναι η μία και η αυτή αλήθεια, ο ένας και ο αυτός Θεός. Το σύνορο μεταξύ θρησκείας και επιστήμης εξαφανίζεται, επίσης, καθώς οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι τα πάντα, ακόμα και η ύλη, είναι μία κίνηση κυμάτων. Μαθαίνουν ότι οι μοναδικές διαφορές μεταξύ των εκδηλώσεων του πνεύματος και της ύλης είναι διαφορές συχνότητας, ενώ στην ουσία τα πάντα αποτελούν την εκδήλωση και μόνο της μίας, μοναδικής, πρωταρχικής πηγής όλων των δυνάμεων, του Θεού. Τα πάντα είναι ένα κύμα, όπως ακριβώς δείχνει και η συμβολική αναπαράσταση του αστερισμού τουΥδροχόου : ένα υπερφυσικό ον με την υδρία του, απ' όπου ρέουν κύματα.

Οι πνευματικές κινήσεις πάνω στη γη φανερώνουν αυτή την επίδραση. Η επιστήμη ανακαλύπτει τη θεωρία των «κυμάτων» και εγώ βλέπω αμέτρητες εφευρέσεις βασισμένες στα κύματα. Βλέπω εικόνες ανθρώπων, τοπίων και αντικειμένων - εικόνες φτιαγμένες από την επίδραση των κυμάτων του φωτός. Βλέπω διάφορα είδη συσκευών που εκπέμπουν κύματα. Τα κύματα εισχωρούν στην ύλη και αποκαλύπτουν τη στερεότητά της. Υπάρχουν κύματα που δείχνουν ποια στοιχεία είναι παρόντα στην ύλη των πλανητών και των σταθερών αστέρων, των ηλεκτρικών κυμάτων, των ηχητικών κυμάτων, των κυμάτων του φωτός και της οσμής. Η ιατρική επιστήμη έχει πάψει να προσφέρει θεραπείες με βάση το νερό και τις έχει αντικαταστήσει με θεραπείες βασισμένες στα κύματα. ΄Ολων των ειδών τα κύματα, από το υπέρυθρο μέχρι το υπεριώδες, βραχέα κύματα και άλλα, ακόμα πιο βραχέα, ακόμα πιο διεισδυτικά κύματα και συχνότητες ... όλα χρησιμοποιούνται από την επιστήμη!

Τελευταίες Προετοιμασίες

(...) «Το μυστικό της μεγάλης μύησης θα φυλαχθεί στο ναό για κάποιο χρονικό διάστημα. Αλλά, όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι με γήινη σκέψη θα ανέλθουν στην εξουσία, στους καιρούς που θάρθουν, θα φράξουμε από μέσα την πυραμίδα της μύησης με ογκόλιθους και θα απο-υλώσουμε όλα αυτά που βρίσκονται μέσα στο θάλαμο της μύησης. Το μυστικό της θεϊκής δημιουργικής ενέργειας δε θα πέσει σε αμύητα χέρια. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, όταν οι άνθρωποι θα εισβάλλουν μέσα στις πυραμίδες, δε θα βρουν τίποτα - απολύτως τίποτα - ούτε καν ανθρώπινους σκελετούς.

Υπάρχουν πολλές ψυχές στη γη σήμερα που πληρούν τις προϋποθέσεις για τη μεγάλη μύηση. Αποτελεί καθήκον μας να μυήσουμε όλους αυτούς τους υποψηφίους αν, παρά τις προειδοποιήσεις μας, επαναλάβουν τρεις φορές την επιθυμία τους να μυηθούν.

Στη μύηση ο υποψήφιος αποκτά συνείδηση σε κάθε επίπεδο της δημιουργίας. ΄Ολα τα ασυνείδητα μέρη της ψυχής του γίνονται συνειδητά. Δεν έχει πια ούτε «υποσυνείδητο» ούτε «υπερσυνείδητο». Κατά τη διάρκεια της μύησής του, η συνειδητότητα του υποψηφίου γίνεται πλήρης, απόλυτη,καθολική συνειδητότητα. Ο κύκλος που άρχισε τη στιγμή που εξέπεσε από την ενότητα, όταν προσχώρησε με τη συνειδητότητά του στην ύλη - στο σώμα - κλείνει.

Ο υποψήφιος ενώνεται συνειδητά με το δικό του συμπληρωματικό μισό, το οποίο ήταν συνεχώς παρόν, προηγουμένως, σαν ένα ασυνείδητο μέρος της ψυχής του, μία αρνητική εικόνα, ένα παράξενο ον και που, λόγω της ελκτικής δύναμής του, εκδηλωνόταν σαν μεγάλη επιθυμία, ισχυρή παρόρμηση και ανησυχία στο σώμα του. Η συνειδητότητα επιστρέφει στην ενότητα και δεν υπάρχει πια συμπληρωματικό μισό, διότι το συμπληρωματικό μισό έχει γίνει κι αυτό συνειδητό. Την επανένωση αυτή την ονομάζουμε «μυστικό γάμο».

Η Διδασκαλία του Πταχοτέπ : Οι Επτά Οκτάβες της Δόνησης και η Κιβωτός της Διαθήκης

(...) «Το κάθε πλάσμα πάνω στη γη κατέχει αυτές τις δυνάμεις, αλλά μόνο στη μορφή που αντιστοιχεί στο βαθμό ανάπτυξής του. Χρησιμοποιεί μάλιστα αυτές τις δυνάμεις, αλλά δεν έχει επίγνωση αυτής της λειτουργίας. ΄Εχεις δει ποτέ σου άνθρωπο να αναρωτιέται πώς μπορεί να σηκώνει τα πόδια του ή τα χέρια του; ΄Η πώς μπορεί - έστω και για λίγο - να απογειώνει ολόκληρο το σώμα του από τη γη ... χοροπηδώντας; Κάθε κίνηση του σώματός σου οφείλεται σε μία διαστολή των μυών σου. Τι είναι όμως αυτό που συσπά τους μυς σου; Σκέψου για λίγο κόρη μου, τι;» «Η θέλησή μου, Πατέρα.» «Σωστά. Η θέλησή σου. Αλλά αν σε ρωτήσω τι είναι η θέλησή σου, μπορείς να μου δώσεις μια απάντηση;»

«Πατέρα, έχω συχνά παρατηρήσει τι συμβαίνει όταν θέλω κάτι. Αλλά το μόνο που έχω καταφέρει να διαπιστώσω είναι πως όταν θέλω κάτι, μπορώ να εκπέμψω προς τα έξω μία δύναμη και να δώσω σ' αυτή τη δύναμη μια κατεύθυνση. Για παράδειγμα, όπως ανέφερες μόλις, αν θέλω να σηκώσω το χέρι μου από τη χαλαρή στάση του - κρέμεται γιατί η βαρύτητα της γης το τραβά προς τα κάτω - τότε αυτή η δύναμη, που ρέει από μένα προς τα έξω, περνά από τη θέλησή μου στο χέρι μου, αναγκάζει τους μυς μου σε σύσπαση και μέσω αυτής της σύσπασης να σηκώσουν το χέρι μου.»

«Πολύ σωστά,» λέει ο Πταχοτέπ, «Επειδή η δύναμη της θέλησής σου έρευσε μέσα στο χέρι και τους μύες σου, υπερνίκησες την τεράστια δύναμη της βαρύτητας της γης,που ασκείται πάνω στο χέρι σου. Αυτό ισχύει και όταν πηδάς, για μια στιγμή φυσικά, αφού η δύναμη της θέλησής σου μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την έλξη της βαρύτητας της γης μόνο για λίγο. Μπορείς να δεις ότι ο χρόνος αναλώνει τη δύναμη της θέλησής σου που έχει μετασχηματιστεί σε φυσική δύναμη. Ο χρόνος το κάνει αυτό! Και ο χώρος; Χρησιμοποίησες τη δύναμή σου για να σηκώσεις το χέρι σου ή το σώμα σου, προς τα πάνω, να το απομακρύνεις από τη γη, δηλαδή να το μετακινήσεις περαιτέρω στο χώρο. ΄Ετσι, παρατηρείς ότι η δύναμή σου αναλώνεται από δύο τεράστιους παράγοντες: το χρόνο και το χώρο.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΜΥΗΣΕΙΣ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Είναι Μία, ανεξάρτητα «αν», «πως» ή «τι» αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι. Επίσης ο Παγκόσμιος Εσωτερισμός είναι ένας («Μία Διδασκαλία»), ανεξάρτητα πως διατυπώθηκε μέσα στον χρόνο, στην παγκόσμια ιστορία, στις διάφορες πολιτιστικές συνθήκες, στην Αρχαία Κίνα, στην Αρχαία Ινδία, στην Αρχαία Ελλάδα και την Ευρύτερη Περιοχή. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, στο Εδώ και Τώρα, στην Στιγμή που Ρέει, στο Άχρονο. Είναι Ολοκλήρωση και Απελευθέρωση του Ανθρώπου από τις αυταπάτες και τον κύκλο της «δημιουργίας».

Στην Ευρύτερη Περιοχή της Ελλάδας, ήδη από τον 3ο π.Χ. αιώνα όλη η Ελληνική Γνώση, από τα Μυστήρια και την Ελληνική Φιλοσοφία (που πάντα αντλούσε την «γνώση» της από τα Μυστήρια) «αποκρυσταλλώνεται» στο Ερμητικό Ρεύμα που θα «δώσει» στους επόμενους αιώνες τον Γνήσιο Γνωστικισμό, τον Νεοπλατωνισμό και τον Δυτικό Εσωτερισμό. Ήδη από τους προχριστιανικούς αιώνες υπήρξε μια Μυστική Ομάδα (το ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ) που μετέδιδε την Ιερή Φλόγα της Γνώσης, από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα. Αυτή η Ομάδα διατήρησε την Αληθινή Γνώση, κι εφάρμοζε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΥΗΣΗ, μέχρι σήμερα. Από τον ευρύτερο κύκλο αυτού το Ρεύματος προήλθαν οι διάφορες μυστικές και εσωτερικές παραδόσεις της Δύσης, περισσότερο ή λιγότερο «γνήσιες», όπως Ροδόσταυροι, Γνωστικιστές, Τέκτονες, κλπ. Πολλές από αυτές τις ομάδες δεν είναι ΓΝΗΣΙΕΣ, δεν «κατέχουν» την ΓΝΩΣΗ, δεν παρέχουν την ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΥΗΣΗ, αλλά καθιέρωσαν τελείως εξωτερικές, τελετουργικές, (εικονικές), «μυήσεις», φτωχά σύμβολα της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΥΗΣΗΣ. Στην πραγματικότητα ανήκουν στον χώρο της άγνοιας και της εξωτερικής ειδωλολατρίας και δεν έχουν καμία σχέση με την ΓΝΗΣΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΖΩΗ.

Ήδη από την Αρχαία Εποχή, από τους προχριστιανικούς αιώνες, «παρέχονταν» η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΥΗΣΗ, σε όσους «προσέρχονταν» και ήταν «ικανοί» να το βιώσουν. Μετά την πρώτη Εξωτερική Μύηση της Άνοιξης (όπως στα Μικρά Μυστήρια) και την «Ψυχική Μύηση» του Θέρους (όπως στα Μεγάλα Μυστήρια), παρέχονταν στην ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ, τον Μήνα Σεπτέμβριο, η Τρίτη Μεγάλη Μύηση της Κάθαρσης της Διανοίας (όπως στον τρίτο βαθμό των Μυστηρίων, της Εποπτείας).

Το χρονικό διάστημα από τις 22 Σεπτεμβρίου (ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ) μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου (ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ) είναι η πιο Ιερή Περίοδος του ανθρώπινου χρόνου (που βασίζεται στο Φυσικό Ηλιακό Ημερολόγιο).

ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ

 ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ

Τιποτα δεν ειναι οπως φαινεται. Αναμεσα σε αυτο που ειναι και αυτο που φαινεται (δηλαδη αυτο που αντιλαμβανομαι με τις αισθησεις και το νου, και μαλιστα πολλες φορες ειδωμενο μεσα απο καποια νοητικη προβολη) υπαρχει μια αποσταση που ειναι δυσκολο να καλυφτει.

Η μοναδικη πιθανοτητα να εχουμε ακριβη γνωση γι αυτο που βλεπουμε ειναι να γινει η συνειδηση μας ενα μ αυτο που αντιλαμβανομαστε και να το αντιληφθουμε απο μεσα σαν να ειμασταν αυτο, να γινουμε δηλαδη αυτο το οποιο αντιλαμβανομαστε.  Μονο που αυτο απαιτει ενα νου ελευθερο και διευρημενο οσο ο Θεϊκος νους.

Μια αλλη δυνατοτητα ειναι να εχουμε μια διαισθητικη γνωση η οποια ομως συνηθως δεν αφορα το ολον αλλα ενα μερος μιας καταστασης ή αντικειμενου.

Απο μια αλλη σκοπια ειδωμενο το Ειναι και το φαινεσθαι αναφερονται στον αληθινο αιωνιο Εαυτο μας και τον προσωρινο, θνητο εαυτο μας.

Στην πραγματικότητα το μονο που μπορουμε να γνωρισουμε καλα και απο πρωτο χερι ειναι ο ιδιος μας ο εαυτος και ο μικρος και ο μεγαλος. Μικρος εδω εννοειται ο εγωικος εαυτος ο περιορισμενος μεσα στα τρια σωματα (φυσικο, αστρικο, αιτιατο) και μεγαλος η αληθινη μας φυση, την ψυχη μας, το Είναι μας.

Η γνωση του κατωτερου εαυτου συμπεριλαμβανει παρατηρηση, αναγνωριση, συνειδητοποιηση, κατανοηση και εξαλειψη ολων οσων είναι επιπροσθετα και δυσαρμονικα. 

ΤΟ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Μόλις σκότωσα τον άντρα μου, είπε μέσα σε λυγμούς η Σύνθια Φρημ. Στεκότανε πάνω από το πτώμα του ρωμαλέου άντρα, μες στο χιόνι.

Πως έγινε; ρώτησε ο επιθεωρητής Φορντ, χωρίς περιστροφές.

Κυνηγούσαμε. Ο Κουίνσυ λάτρευε το κυνήγι όπως κι εγώ. Χωριστήκαμε προς στιγμήν. Οι θάμνοι ήταν πολύ ψηλοί. Μάλλον τον πήρα για σκίουρο. Του την άναψα. Ήταν πια αργά. Την ώρα που τον έγδερνα, συνειδητοποίησα πως ήμασταν παντρεμένοι.

Χμμ, συλλογίστηκε ο επιθεωρητής Φορντ, ρίχνοντας μια ματιά στα ίχνη πάνω στο χιόνι.Πρέπει να ’χετε πολύ σταθερό χέρι. Φροντίσατε να του τη φυτέψετε ακριβώς στο δοξαπατρί...

Α, μπα, όχι, βόηθησ’ η τύχη. Ερασιτέχνης, ερασιτέχνης είμαι στη σκοποβολή.

Καλώς. Ο επιθεωρητής Φορντ εξέτασε τα προσωπικά αντικείμενα του μακαρίτη. Στην τσέπη του βρέθηκε λίγος σπάγγος, επίσης ένα μήλο απ’ το 1904 κι οδηγίες για το τι πρέπει να κάνεις αν ξυπνήσεις και βρεθείς να κοιμάσαι δίπλα σ’ ένα Αρμένη.

Κυρία Φρημ, αυτό ήταν το πρώτο κυνηγετικό ατύχημα του συζύγου σας;

Το πρώτο του μοιραίο, μάλιστα. Αν και μια φορά στα Καναδικά Βραχώδη ένας αετός του άρπαξε το πιστοποιητικό γεννήσεώς του.

Ο άντρας σας φορούσε πάντα περούκα;

Όχι, συνήθως όχι. Συνήθως την είχε μαζί του και την παρουσίαζε αν τον προκαλούσαν σε λογομαχία. Γιατί;

Σα να ’τανε λίγο εκκεντρικός.

Ήταν.

Γι’ αυτό τον δολοφονήσατε;

Πως ο επιθεωρητής Φορντ κατάλαβε

ότι δεν επρόκειτο για ατύχημα;

Κβαντική Φυσική – Τεχνολογία: Στο δρόμο για το κβαντικό Internet ερευνητές πέτυχαν τηλεμεταφορά φωτονίου σε απόσταση 6 χιλιομέτρων

Στο πλαίσιο μιας συνεργασίας μεταξύ του Πανεπιστημίου του Calgary, της πόλης του Calgary και ερευνητών από τις ΗΠΑ, μια ομάδα φυσικών υπό την ηγεσία του Wolfgang Tittel (φωτογραφία), καθηγητή στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Calgary, επέδειξε με επιτυχία τηλεμεταφορά ενός φωτονίου (στοιχειώδες σωμάτιο φωτός) σε απόσταση 6 χιλιομέτρων, χρησιμοποιώντας την υποδομή οπτικών ινών της πόλης του Calgary. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2014.

Το επίτευγμα, το οποίο είναι ένα νέο ρεκόρ για απόσταση μεταφοράς μιας κβαντικής κατάστασης με τηλεμεταφορά, έχει προσφέρει στους ερευνητές μια θέση στο υψηλού κύρους επιστημονικό περιοδικόNature Photonics. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν μαζί με μια παρόμοια επίδειξη από μια ομάδα Κινέζων ερευνητών. «Ένα τέτοιο δίκτυο θα επιτρέπει ασφαλείς επικοινωνίες χωρίς το φόβο παρακολούθησης και επιτρέπει τη σύνδεση μεταξύ απομακρυσμένων κβαντικών υπολογιστών», δήλωσε ο Tittel.

Το πείραμα βασίζεται στην ιδιότητα της διεμπλοκής της κβαντομηχανικής, γνωστή επίσης ως «στοιχειωμένη δράση από απόσταση», κατά τον αφοριστικό χαρακτηρισμό του Einstein, μια ιδιότητα τόσο μυστήρια που ο ίδιος δεν μπορούσε να την αποδεχθεί. «Το να είναι διεμπλεκόμενα σημαίνει ότι τα δυο φωτόνια, τα οποία διαμορφώνουν ένα διεμπλεκόμενο ζεύγος, έχουν ιδιότητες που είναι συνδεδεμένες, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά βρίσκεται το ένα από το άλλο», εξηγεί ο Tittel. «Όταν ένα από τα φωτόνια στάλθηκε στο Δημαρχείο, παρέμεινε διεμπλεκόμενο με το φωτόνιο που έμεινε στο Πανεπιστήμιο του Calgary».

ΠΥΡΑΜΙΔΑ στην ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ της ΣΕΛΗΝΗΣ (Βίντεο)

Γράφει ο Σπύρος Μακρής,

Η αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι από μόνη της μυστηριώδης καθώς ποτέ δεν την βλέπουμε από την Γη. Αιώνες τώρα κρατάει καλά τα μυστικά της…

Αν και λέγεται πως έχει βρεθεί χάρτης της σκοτεινής αυτής πλευράς από τους Μάγιας, τοπροσπερνάμε…

Εστιάζουμε, λοιπόν, σε μία παράξενη δομή που πρωτοεντοπίστηκε από τον Streetcap1 και μπορούμε να την εντοπίσουμε στο lroc.sese.asu.edu.

Με βάση την μεγέθυνση της εικόνας από τον κρατήρα Ryder, μπορούμε να διακρίνουμε πολύ καθαρά τρεις από τις τέσσερις πλευρές μίας πυραμίδας, όπως εκείνη του Χέοπα στην Αίγυπτο.

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι πρόκειται για μία ακόμα παρειδωλία…

Μπορεί να είναι έτσι;

Δείτε το βίντεο και κρίνετε μόνοι σας…