Η ενασχόληση με τα της «ελληνικής πολιτικής σκηνής» έχει πάντα ενδιαφέρον-πάντα υπό το πρίσμα φυσικά πως βλέπουμε κουκλοθέατρο,η καλύτερα ένα προχειροστημένο καρναβάλι.
Θα έχετε ακουστά το θαύμα με τα δύο ψάρια και τα πέντε καρβέλια,επί Ιησού. ‘Η το αντίθετο,δεν θυμάμαι,αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αντιστροφή του θαύματος το οποίο επιτελείται στην νέα ελληνική πραγματικότητα.
Κάποτε-όχι πολύ μακρυά- έταζαν από τα μπαλκόνια,πως «με τα λίγα αυτά ψάρια και ψωμιά θα τραφεί όλος ο κόσμος. Οτι θα πολλαπλασιαστούν τα αγαθά,αν «προσκυνήσουν» στις κάλπες οι ψηφοφόροι. Και εγένετο-με δάνεια φυσικά- το «θαύμα». Σωρός τα καρβέλια, ποταμός τα ψάρια. Τίγκα όλοι.
Σήμερα,το ίδιο «θαύμα» επιτελείται με ολίγον διαφορετικό τρόπο. Πλέον τα 2 ψάρια και τα 5 καρβέλια, φτάνουν για όλους. Δεν χρειάζονται βαθειές προσευχές και καμιά εσωτερική δύναμη να κινητοποιηθεί. Ούτε από μέρους των «θαυματοποιών» ούτε από μέρους των πιστών. Τίποτα. Θα μοιράζονται σε όλους αυτό που υπάρχει στο καλάθι. Το θαύμα είναι ότι θα φτάνουν για όλους χωρίς να γίνει «θεική παρέμβαση». Θα χορτάσουν όλοι, όχι δια του πολλαπλασιασμού,αλλά δια της συνεχούς διαιρέσεως.
Κάθε Δ.Ε.Θ,-ή ο οποία θα πρέπει να μετονομαστεί σε «Δ.Ε.Ν»- είναι συνυφασμένη με πάμπολλα «θα». Ηταν,μάλλον. Από τούδε(ωραία λέξη) και για μερικά-αρκετά χρονάκια,θα είναι ταυτόσημη με την φειδώ. Αυτή είναι η νέα μόδα,άλλωστε, η οποία «φορέθηκε» για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το άδοξο τέλος του «λεφτά υπάρχουν» του καραφλομαλάκα,όταν και πληροφορηθήκαμε από τον ίδιο από το Καστελόριζο (δεν μπορούσε να πάει πιο μακρυά;) πως: «δεν υπάρχει μία…πτωχεύσαμε.Την «κάτσαμε». Βοήθεια,βουλιάζουμε» και τα σχετικά.
Ετσι λοιπόν και ο «αριστερός» πινόκιο είπε να μη το τραβήξει μακρυά και υποσχέθηκε ελάχιστα. Αυτή είναι η νέα «μόδα». Ο πολιτικός που τάζει λίγα, όχι μόνο δεν γίνεται αντιπαθής από τον κόσμο-τον «γίγαντα ντε που έχει αλάνθαστο κριτήριο-αλλά τουναντίον μοιάζει στα μάτια του ως «μετρημένος», «συνεπής» και «ολιγαρκής». Στα πλαίσια της νέας εποχής δηλαδή που έχει ανατείλει ο μαύρος ήλιος από το 2009 και δώθε.
Φύγαμε πλέον από το «θα σας φτιάξω και γιοφύρια και σχολεία και παιδιά» και πήγαμε στην αντίρροπη σχέση του «Δεν». «δεν θα υπάρξουν απολύσεις». «Δεν θα βγούμε από το ευρώ», «δεν θα υπάρξουν νέες μειώσεις σε μισθούς-συντάξεις», «δεν θα γίνουν νέες περικοπές» «δεν θα αυξηθεί η άμεση φορολογία» κλπ-κλπ.
Είδες πως επανεκτιμάται το ξερό παξιμάδι;
