Απόδειξη ότι η συνείδηση δημιουργεί την πραγματικότητα: Καλώς ήλθατε στο Matrix Του Steven Bancarz

Μήπως η συνείδηση δημιουργεί τον υλικό κόσμο; Πριν απαντήσουμε αυτή την ερώτηση, είναι σημαντικό να εξετάσουμε από τι αποτελείται ο υλικός κόσμος. Η ‘πραγματικότητα’ δεν αποτελείται από μικροσκοπικά κομμάτια ύλης. Τα μόρια της ύλης αποτελούνται από υποατομικά σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια τα οποία καταλαμβάνουν μόνο το 0,000000000001% της ‘πραγματικότητας’. Με άλλα λόγια το 99,99999999999% του ατόμου αποτελείται από κενό χώρο. Το μέρος που δεν είναι κενό αποτελείται από κουάρκς τα οποία είναι μέρος ενός πεδίου υπερχορδών που αποτελείται από δονούμενες χορδές οι οποίες δημιουργούν τα στοιχειώδη σωματίδια ανάλογα με την συχνότητα της δόνησής τους.

Αλληλεπιδρούμε σε έναν κόσμο φυσικών αντικειμένων αλλά αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλός μας μεταφράζει αισθητηριακά δεδομένα με συγκεκριμένο τρόπο. Στην μικρότερη και πιο στοιχειώδης υλική κλίμακα η ιδέα της ‘φυσικής πραγματικότητας’ είναι ανύπαρκτη. Ο πατέρας της κβαντικής μηχανικής Neils Bohr έχει πει: «Αυτό που ονομάζουμε ‘πραγματικότητα’ δεν αποτελείται από πράγματα που μπορούμε να θεωρήσουμε πραγματικά. Αν η κβαντική φυσική δεν σας έχει σοκάρει μάλλον δεν την έχετε καταλάβει.» Όταν ακουμπάς τα χέρια σου μεταξύ τους αυτό που συμβαίνει είναι κενός χώρος να ακουμπάει κενό χώρο. Τα συστατικά της ύλης δεν έχουν υλική δομή.

Αυτό, είναι σημαντικό να το κατανοήσουμε γιατί αν σκεφτούμε τον υλικό κόσμο σαν ένα κόσμο που αποτελείται από μικρά σωματίδια σαν μπίλιες ή βόλους τότε η ιδέα της συνείδησης να δημιουργεί την πραγματικότητα δεν βγάζει κανένα νόημα.

Ιερό νησί Δήλου – Γιατί απαγορεύθηκε να γεννιέται και να πεθαίνει κάποιος επάνω σε αυτό

Αυγουστιάτικη πανσέληνος, στο νησί του Απόλλωνα και της της Άρτεμις, στη Δήλο…

Πολλά τα ερωτήματα: Γιατί o Δαρείος απαγόρευσε στον ναύαρχό του Δάτη να εισβάλει στη Δήλο; Γιατί ορίστηκε η απαγόρευση να γεννιέται ή να πεθαίνει κανείς στη Δήλο; Τι σημαίνει άραγε ο όρος «δήλοι» και τι αναφέρει γι’ αυτόν η Παλιά Διαθήκη; Πώς και γιατί οι ανασκαφές έδειξαν ότι πριν λατρευτεί o Απόλλωνας, η Δήλος ήταν τόπος λατρείας της Άρτεμης, γεγονός που μαρτυρά μια συνέχεια στη λατρεία της μεγάλης προελληνικής γυναικείας θεότητας, η οποία περιθωριοποιήθηκε με την επικράτηση της λατρείας του Απόλλωνα; Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί!.

Η ΔΗΛΟΣ, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι ένα ολοφώτεινο μικρό (μέγιστο μήκος 6 χλμ., μέγιστο πλάτος 1,3 χλμ.) άγονο νησί, που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο των Κυκλάδων (6 μίλια από τη Μύκονο). Ο παράλιος ομώνυμος οικισμός (14 κάτ., υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας) υπάγεται διοικητικά στον δήμο Μυκόνου του νομού Κυκλάδων. Πάντως, στο νησί απαγορεύεται η παραμονή επισκεπτών μετά τη δύση του Ήλιου.

Στη Δήλο, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Απόλλωνας. Στην αρχαιότητα, το νησί υπήρξε λατρευτικό κέντρο μεγάλης σημασίας. Από τη λατρεία του Απόλλωνα αλλά και άλλων θεοτήτων σώζονται σπουδαία δείγματα, καθώς και μαρτυρίες του σημαντικού ρόλου που διαδραμάτισε η Δήλος στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας.

 Το ψηλότερο σημείο της Δήλου (112 μ.) είναι ο Κύνθος, το ιερό όρος στα Α της στενής πεδιάδας, όπου εκτεινόταν η αρχαία πόλη και το ιερό του Απόλλωνα. Άλλοι μικρότεροι λόφοι ορίζουν την πεδιάδα από τα B και τα Ν. Οι ακτές, που είναι διαβρωμένες από τη θάλασσα και γι’ αυτό αφιλόξενες, έχουν δύο μικρά λιμάνια στη δυτική πλευρά: το αρχαίο, στο οποίο αποβιβάζονται και σήμερα οι επισκέπτες, και τους Φούρνους. Υπάρχουν ακόμα δύο μικροί όρμοι, η Γούρνα ΒΑ και ο Σκαρδανάς ΒΔ. Ένας χείμαρρος, ο Ινωπός, που ξεκινά από τη δυτική άκρη του Κύνθου, σχηματίζει ένα έλος, που στην αρχαιότητα αποτελούσε την «Ιερά Λίμνη» της Δ. Η βλάστηση είναι αραιή και αποτελείται από χαμηλούς θάμνους· από επιγραφές, όμως, προκύπτει πως στην αρχαιότητα υπήρχαν ελιές, συκιές, αμπέλια, κήποι και, μέσα στο τέμενος, ολόκληρο άλσος. Σήμερα στον χώρο του ιερού υπάρχει μόνο ένας φοίνικας, τον οποίο φύτεψαν οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις ανασκαφές τον 19ο αι.

Λίγα λόγια για τη Μυθολογία και την Ιστορία.

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΖΩΝΤΑΝΗ

Σκέφτηκα σήμερα καθόλου να μην κοπιάσω

άδεια άνευ αποδοχών να δώσω στην ύπαρξή μου

δε θα επιτρέψω τίποτα να σκεφτώ

δε θα με νοιάξει αν βρέξει ή αν θα βγάλει ήλιο

δε θα με απασχολήσει τι θα φάω και τι θα πιω

δε θέλω σχέδια για τίποτα να κάνω

ούτε καν σε σκέψεις παραπανίσιες

θα δελεαστώ να μπω

Σήμερα

τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό

Να εύχεσαι να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα σαν αυτή...από μια τέτοια γυναίκα, δεν επέστρεψε ποτέ κανείς ...

Μην ερωτευτείς ποτέ μια γυναίκα που απολαμβάνει το διάβασμα , μια γυναίκα που νιώθει πολύ, μια γυναίκα που γράφει...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα έξυπνη, μάγκα, τρελή...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που ξέρει αυτά που ξέρει και επιπλέον, ξέρει και πως να πετά ...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που μπορεί να γελά ή να κλαίει καθώς κάνει έρωτα και ξέρει να μετατρέπει τη σάρκα της σε πνεύμα ...μια γυναίκα που πιστεύει στον εαυτό της...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα που αγαπά την ποίηση (αυτές είναι οι πιο
επικίνδυνες),
που μπορεί να μείνει ακίνητη για ώρα μπροστά από έναν πίνακα και να τον θαυμάζει...ή που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική...
Μην ερωτευτείς μια γυναίκα, που ενδιαφέρεται για την πολιτική που δεν αντέχει την αδικία...που είναι επαναστάτρια...

Αντέχεις να τ'ακούσεις όλα, πριν φύγεις από δω;

Σου μιλάω με ακούς;

Μην φεύγεις, πρέπει να μιλήσουμε.

Έχω να σου πω. Έχεις να μου πεις. Μην το ξεχνάς.

Πως μπορείς και ξεχνάς; Τόσο αδιάφορο ήταν για εσένα όλο αυτό;

Γιατί δεν μου μιλάς; Γύρνα έστω να με κοιτάξεις. Να κάτσεις να ακούσεις τι έχω να σου πω, που ξέρεις μπορεί και να αλλάξεις γνώμη.

Μην φεύγεις έτσι. Άκουσε με τουλάχιστον. Έχω τόσα να σου πω.

Θέλω να σου πω πως σημάδεψες τη ζωή μου μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Πως ήσουν η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Πως ξυπνούσα και με ανοιχτά τα μάτια ονειρευόμουν το χαμόγελό σου.

Θέλω να σου πω πως με έκανες να σε ερωτευτώ. Πολύ. Πολύ και δυνατά. Και νομίζω πως δεν έχω ξανανιώσει έτσι. Θέλω να σου πω πως ήσουν ο πρώτος που θα έκανα τα πάντα για κείνον. Θα έχανα τα πάντα για κείνον. Θα έδινα τα πάντα για κείνον.

Και έπειτα από όλα αυτά θέλω να σου πω πως με κατέστρεψες. Πως με άφησες μισή. Πως με τα παιχνίδια σου με έκανες να σε σιχαθώ, και σπάνια το λέω αυτό για άνθρωπο. Πως με έκανες να ξεπεράσω τα όρια μου. Πως με έβγαλες εκτός εαυτού. Πως δεν έχω άλλα να δώσω, άλλα να κάνω, άλλα να χάσω.

Συμβαίνει τώρα για πρώτη και τελευταία φορά μετά από 13,4 δισ. χρόνια !

Γράφει η Κατερίνα Τσίλη

Κάνοντας τη βόλτα μου στο ίντερνετ, διαρκώς πέφτω σε τίτλους άρθρων όπως “Συμβαίνει κάθε 1500 χρόνια” ή “Συμβαίνει κάθε 50.000 χρόνια” και συνήθως αναφέρονται σε κάποιο περιοδικό φαινόμενο το οποίο λαμβάνει χώρα στις μέρες μας.
Και κάθε φορά αναρωτιέμαι… μα ποιο είναι το σπουδαίο ακριβώς σε ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε 1000 ή 100.000 χρόνια;
Είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα επαναλαμβάνεται ένα γεγονός που έχει συμβεί πριν δέκα, χίλια ή ένα εκατομμύριο χρόνια. Και τι να κάνουμε τώρα…

Θυμάμαι την τρέλα της ημερομηνίας 21/12/2012 που έκλεινε ένας κύκλος 50.000 ετών ή κάτι τέτοιο σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας και άλλοι περίμεναν να καταστραφεί η Γη, άλλοι ότι θα αλλάξουμε διαστάσεις (!) και άλλα όμορφα και ρομαντικά σενάρια. Τελικά βέβαια, όπως θα το καταλάβατε κι εσείς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Είμαστε ακόμα εδώ και πληρώνουμε τους φόρους μας, ή τουλάχιστον προσπαθούμε.

Όμως υπάρχει κάτι που πιστεύω ότι είναι πραγματικά σπουδαίο. Κάτι που σπάνια θα το δείτε να μνημονεύεται. Είναι ένα γεγονός που συμβαίνει τώρα, για πρώτη φορά μετά από 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όσο χρονολογείται δηλαδή το σύμπαν μας. Είναι κάτι που θα συμβεί για πρώτη και τελευταία φορά.

Μπάμπη, κράτα γερά!

Σας παρακαλούμε, εκ προοιμίου, να μην παραλείψετε να δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί στο τέλος του κειμένου.

Στο θέμα μας τώρα:

Για το παιχνίδι των «νέων τζακιών» και την αναδιανομή της τηλεοπτικής πίτας στο πλαίσιο της δεδομένης μιντιακής ολιγαρχίας που υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά («Τώρα θα έχουμε μιντιακή ολιγαρχία, αλλά με άδεια…»).

Εκείνο, ωστόσο, που δεν πρέπει να διαφεύγει από το φεστιβάλ υποκρισίας των ημερών είναι η έγνοια ορισμένων για τις απολύσεις εργαζομένων που επαπειλούνται στα κανάλια που δεν πήραν άδεια.

Μεγάλος ο καημός της ΝΔ που τυγχάνει να έχει αρχηγό τον πρώην υπουργό απολύσεων επι κυβερνήσεων Σαμαρά, μεγάλος ο καημός του ΠΑΣΟΚ και όλων των μνημονιακών κομμάτων που την τελευταία 6ετία γέμισαν τις ουρές των ανέργων με πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους.

Τώρα, όλοι αυτοί οι κροκόδειλοι, αξιοποιώντας την προσφορά που τους κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους «ξεπλένει» την μέχρι τώρα πολιτική τους εφαρμόζοντάς την από «αριστερά», εμφανίζονται πολύ στεναχωρημένοι για τους εργαζόμενους στα κανάλια που θα απολυθούν…

Φυσικά για το γεγονός ότι από το 2008

• το MEGA έχει απολύσει πάνω από το 30% των εργαζομένων του,
• ο Αντέννα πάνω από το 28%,
• ο Αλφα πάνω από το 25%,
• ο ΔΟΛ πάνω από το 50%,
• το συγκρότημα του Μπόμπολα πάνω από το 45%,

όλοι αυτοί, όλα αυτά τα χρόνια, δεν έβγαλαν κιχ.

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Ζούμε σε ένα ανεστραμμένο κάτοπτρο.
Όλα τα "ευ" μπαίνουν σε μια μαύρη τρύπα
και βγαίνουν αγνώριστα από κει
Κι ανάποδα..
Συνθλίβονται σε δυο τεράστιες μυλόπετρες
Και κονιορτοποιούνται.
Τούτη η Δύναμη του Κακού και του Ολέθρου,
Έχει βγάλει ρίζες στο κορμί μας
Κι απλώνει φυλλωσιές
Στο αφυδατωμένο μας δέρμα,
Αφού ρούφηξε όλους τους χυμούς της ζωής μας
Σαν τον κισσό που σκαρφαλώνει
Αφού κατατρώγει την Δρυ..
Ένας τρόπος υπάρχει τώρα: 

Κι όμως, η Ελλάδα άλλαξε

Σκεφτόμουν πώς μπορεί κάποιος με ένα μόνο παράδειγμα να περιγράψει την αλλαγή της Ελλάδας -και κυρίως των Ελλήνων- τις τελευταίες δεκαετίες. Γιατί κάτι έχει αλλάξει. Το νιώθουμε όλοι αυτό.

Το βρήκα το παράδειγμα.

Πριν από 20 χρόνια, η Ελλάδα ήταν στο πόδι για την αμφισβήτηση -από την πλευρά της Τουρκίας- της ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια.

Τα Ίμια είναι βραχονησίδες.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, αρκετά ελληνικά νησιά πουλήθηκαν σε ξένους μεγιστάνες, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από τους Έλληνες.

Προφανώς, οι ξένοι μεγιστάνες θεωρούνται επενδυτές.