«Οπότε, τι εννοείται με την επίγνωση», ρώτησε ο επισκέπτης.
«Επίγνωση σημαίνει κατανόηση χωρίς να ταυτίζεσαι. Όταν η σκέψη αποδέχεται ή απορρίπτει, συγκρίνει ή κρίνει, τότε αρχίζει η αναλυτική διαδικασία κι έτσι, ο σκεπτόμενος απλώς παρακολουθεί τις σκέψεις του.
Στην ανάλυση, ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του είναι δύο χωριστά πράγματα, ενώ η επίγνωση είναι σιωπηλή και δεν κάνει επιλογές και σ’ αυτήν, η σύγκριση και η κριτική έχουν σταματήσει· και παρόλο που έχουμε χωρίσει την σκέψη από τον σκεπτόμενο, μέσα από την διαρκή επίγνωση, ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του γίνονται, βιώνονται ως ένα.
Όπως δεν μπορείς να χωρίσεις τη θερμότητα από τη φωτιά, έτσι και ο σκεπτόμενος και οι σκέψεις του δεν χωρίζονται.
Η επίγνωση είναι η κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος και της διαδικασίας του δυισμού.
Όταν υπάρχει επίγνωση χωρίς επιλογές αυτών των διαδικασιών, τότε ο σκεπτόμενος και η σκέψη του βιώνονται ως ένα.