Τόσες φορές έχουμε ακούσει ότι ο έρωτας περνάει. Και περνάει. Υπάρχει τρόπος. Όμως καταρχάς, τι είναι έρωτας;
Ανεξαρτήτως ηλικίας, καταστάσεων, διάθεσης, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι των οποίων οι χημείες ταιριάζουν. Αυτό γίνεται κατευθείαν αντιληπτό, παρόλα αυτά δεν είναι συνειδητό, απλά συμβαίνει. Και για να συμβεί, χρειάζεται να υπάρχουν δύο σε αυτό.
Όταν συναντάς αυτούς τους ανθρώπους, στην αρχή, τα λόγια δεν έχουν τόσο νόημα, όσο τα βλέμματα, η έλξη που σε σπρώχνει όλο και πιο κοντά τους, οι δυνατοί χτύποι της καρδιάς, ο ηλεκτρισμός στο άγγιγμα, η ανάγκη για οπτική επαφή, η ευχάριστη διάθεση που δημιουργείται, τα αισθήματα ζήλιας αν νιώσεις απειλή, οι αδέξιες κινήσεις, οι αμήχανες φράσεις που προσπαθείς να συντάξεις, οι εκφράσεις του προσώπου σου που σίγουρα είναι αστείες, η αίσθηση ότι όλα γύρω σου είναι όμορφα, τα χρώματα, οι μυρωδιές, η μουσική, και τόσα ακόμα πράγματα.
Μπορεί στην αρχή να τρομάξεις με αυτό που σου συμβαίνει, να φοβηθείς μην τυχόν και την «ξαναπατήσεις» όμως παρόλα αυτά, συνεχίζεις. Στην ουσία, επιλέγεις να συνεχίσεις χωρίς όμως να έχεις άλλη επιλογή (μην προσπαθήσεις να βρεις λογική σε αυτό που μόλις έγραψα, δε βοηθάει το θέμα το ίδιο, δε φταίω εγώ).
Στη συνέχεια, η προσπάθεια να τον ξαναδείς, να τον ακούσεις, να περάσετε ωραία, να γελάσετε, να τον αγγίξεις, να τον σκέφτεσαι μέχρι να τον ξαναδείς. Να νιώθεις λες και τον ήξερες χρόνια, να συμπληρώνει αυτός τις αμήχανες εκείνες φράσεις, κι εσύ το ίδιο, να σου αρέσει να είσαι μαζί του και να νιώθεις πως αρέσει και σε αυτόν.
Έπειτα να τον σκέφτεσαι συνέχεια μέχρι να τον ξαναδείς κ.ο.κ. Δεν ξέρω αν η σωματική επαφή έχει να δώσει πολλά παραπάνω σ? αυτό που ήδη νιώθεις, όμως και χωρίς αυτήν, είναι βέβαιο πως με τέτοια χημεία τα σώματά σας θα κουμπώνουν λες και είναι δύο διπλανά κομμάτια παζλ. Το άγγιγμα, η αγκαλιά, τα χάδια, ο χορός, όλα συγχρονίζονται πλήρως. Οι κινήσεις είναι αλληλοσυμπληρούμενες και ο χώρος που δεν καλύπτεται από τον έναν, ταιριάζει επακριβώς στο χώρο που καλύπτει ο άλλος. Αυτό είναι μαγικό, διότι ενώ είναι συναισθηματικό, εκδηλώνεται πρακτικά, υπαρκτά στο χώρο.
Δε νομίζω πως υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από αυτό που νιώθουν δύο ερωτευμένοι. Μπορούν, μέσω του έρωτά τους, ο καθένας μόνος του, να κυριαρχήσουν το σύμπαν. Νιώθουν τόσο ζωντανοί, που είναι σίγουροι, ο καθένας μόνος του, πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μπορούν να ασχολούνται με πολλά και διαφορετικά πράγματα, να κάνουν καινούρια σχέδια, να ονειρεύονται, να νιώθουν τρομερή αυτοπεποίθηση, να επαναπροσδιορίζουν τα πιστεύω τους, να κάνουν βήματα που φοβόντουσαν να κάνουν πριν, να σκέφτονται όλη μέρα, και αν χρειαστεί, να μην κοιμούνται το βράδυ.