Η αποκρυπτογράφηση της αδικίας

Κανένας δεν μας φέρεται άδικα στην ζωή μας. Αδικία δεν υπάρχει, αρκεί να πάρουμε τον δρόμο από την αρχή για να δούμε την αλήθεια. 

Τι είναι η αδικία τελικά? 

Μήπως είναι ένας δρόμος αποκάλυψης ? Μήπως η «αδικία» θέλει να με οδηγήσει να κοιτάξω βαθιά μέσα σε όλο μου το παρελθόν και στους τρόπους που σκέφτομαι, αισθάνομαι, πράττω? 

Έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι όλα εδώ πληρώνονται και πως όλα είναι ρόδα και γυρίζει. Άρα αν αναζητήσω την αδικία που γίνεται στη ζωή μου είτε από ανθρώπους, είτε από καταστάσεις, θα βρω μέσα σε αυτήν την αδικία μία δική μου συμπεριφορά από το παρελθόν. 

Μία συμπεριφορά που είτε την έκανα ακούσια, είτε εκούσια, δηλαδή είτε ηθελημένα, είτε άθελά μου.

Αν κάτι το έκανα άθελα τότε ο τρόπος που εμφανίζεται ως αδικία είναι μικρός και συνήθως θα έρθει από ανθρώπους που δεν είναι δικοί μου, δηλαδή όχι από το οικείο μου περιβάλλον. Μπορεί να εμφανιστεί και με μικρά ατυχήματα ή με μικρές απώλειες. 

Αν όμως κάτι το έκανα ηθελημένα και νομίζω πως αυτό έχει «ξεχαστεί» και «χαθεί» μέσα στο χθες, ζω με αυταπάτες. Γιατί όλα όσα κάνω, σκέφτομαι και αισθάνομαι γίνονται για μένα μία μελλοντική κατάσταση, δηλαδή μία προφητεία ατομική. 

Οι αδικίες δηλαδή είναι για μας ένας «φακός» γνώσης, για να μας εμφανίσουν τι έχουμε να συγχωρέσουμε και που χρειάζεται να ζητήσουμε συγνώμη. 

Αρκεί να εστιάσω στην αδικία και να αποφασίσω να αναζητήσω τα βήματά μου και τότε θα ανακαλύψω την αιτία – έναρξη της αδικίας. 

Το μόνο που δεν χρειάζεται να κάνω είναι να νιώσω άσχημα, απλώς να περάσω στην διαδικασία της κατανόησης και της απαλλαγής με συγνώμη και συγχώρεση. 

Μπορώ σε αυτά τα βήματα μου να ζητήσω την βοήθεια ενός Πνευματικού για να με οδηγήσει στον δρόμο της αλήθειας.

Έτσι κάθε αδικία που υπάρχει στη ζωή μας ως «φάρος» γνώσης γίνεται για μας θάρρος και μας οδηγεί στα σκαλιά της δικαιοσύνης αφού θα καταλάβουμε ότι κανένας και τίποτε δεν μας εχθρεύεται αν δεν έχουμε βάλει εμείς τα πρώτα λιθαράκια. 

Αν σκέφτομαι – αισθάνομαι- πράττω άδικα, δηλαδή αδικώ τότε αυτό όλο θα επιστραφεί σε μένα. Ο χρόνος είναι πάντα σχετικός. Δηλαδή μπορεί να έκανα κάτι πριν από 15 ή 20 χρόνια και να μου εμφανιστεί. Καθώς το πλήρωμα του χρόνου δεν το ορίζουμε εμείς, αλλά η ζωή μας. Το ότι ένα συμβάν εκδηλώνεται 15 ή 20 χρόνια μετά, μας δείχνει ότι όλα αυτά τα χρόνια είχαμε την δυνατότητα να το αναζητήσουμε και να το διορθώσουμε. Οπότε όλο αυτό το σοφό μονοπάτι του χρόνου, μπορούμε τώρα να το αξιοποιήσουμε υπέρ μας. Δηλαδή να αναζητήσουμε όλα όσα σκεφτήκαμε- αισθανθήκαμε- πράξαμε στο όλο μας χθες για να μη γίνει ποτέ ένα μέλλον ανάλογο.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ