όταν οι Έλληνες καπιταλιστές ζητούν βοήθεια από τους Τούρκους καπιταλιστές για να επιβάλουν την εθνική ομοψυχία, το συμφέρον τους δηλαδή

φίλες και φίλοι

ΟΤΑΝ το 1974 ‘πήγε’ να γίνει πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας, στα χωριά γύρω από το Διδυμότειχο κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι τουρκόφωνοι Ρομά του Διδυμοτείχου αγόρασαν όλους τους μπαλτάδες, τα τσεκούρια, για να μας σφάξουν, μόλις θα άρχιζε ο πόλεμος. Το 2002 ρώτησα έναν συνομίληκο συνάδελφο οικοδόμο, Ρομά, εάν αλήθευε αυτό που είχε διαδοθεί. Με κοίταξε με έκπληξη και μου είπε; Καλά, χαζός είσαι; Δεν ξέρεις ότι είμαστε πολύ λίγοι; Τα τσεκούρια πράγματι τα αγοράσαμε, μα όχι για να σας σφάξουμε αλλά για να αμυνθούμε, να μη μας σφάξετε.

ΚΟΝΤΕΥΩ τα εξήντα κι εδώ εξήντα χρόνια όλο θα γίνει πόλεμος και πόλεμος δεν γίνεται. Και δεν πρόκειται να γίνει όσο σύσσωμη η καπιταλιστική Δύση πολιορκεί τη Ρωσία με απώτερο, απώτατο μάλλον, σκοπό να κατακτήσει την αχανή και πλούσια σε γη, δάση, ενέργεια και πρώτες ύλη Σιβηρία. Τώρα, χάριν της απόστασης που εξασφαλίζει η ηλικία,  μπορώ να δω ότι κάθε φορά που οξύνονται οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας έχουμε πολιτικές εξελίξεις. Κι όταν λέω πολιτικές εξελίξεις εννοώ ότι κάποια επίθεση των καπιταλιστών κατά των Υποτελών επίκειται. Επίθεση που δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί εάν δεν εξασφλιστεί η εθνική ενότητα, η εθνική ομόνοια. Μερικές φορές αυτή επιτυγχάνεται με την επίκληση κάποιου κοινού σκοπού, κάποιου εθνικού αφηγήματος· όταν αυτό δεν υπάρχει ή έχει ξεθωριάσει, ο Έλληνας Κύριος καπιταλιστής ζητάει τη βοήθεια του γείτονα Τούρκου Κυρίου καπιταλιστή κι αυτός την προσφέρει πολύ πρόθυμα.

ΔΕΝ αρνούμαι, κατά κανέναν τρόπο,  ότι μεταξύ αυτών των δύο Κυρίων υπάρχει ανταγωνισμός, για οικονομικούς και ιστορικούς (εδαφικούς και γεωπολιτικούς) λόγους. Τα Βαλκάνια έγιναν οικονομική επαρχία των Ελλήνων καπιταλιστών την τελευταία τριακονταετία, όχι των Τούρκων, ή μάλλον πολύ λιγότερο των Τούρκων. Κι αν μιλήσουμε και λίγο λενιστικά, ο ανταγωνισμός αφορά την εξασφάλιση υψηλότερης θέσης στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Υπάρχει όμως και συνεργασία. Εάν υπάρξει επανάσταση στη μια ή στην άλλη χώρα, ο γείτονας θα τρέξει να βοηθήσει στην ανηλεή καταστολή της. Δεν χρειάζεται να αναφέρω την οικονομική συνεργασία και τις επενδύσεις των μεν και των δε στην κοινωνία των άλλων.

ΟΙ πρόσφατες ‘θρασύτατες τουρκικές προκλήσεις’ προαναγγέλλουν σφοδρότατη επίθεση των καπιταλιστών Ελλήνων κατά των Υποτελών και, άρα, πολιτικές εξελίξεις, μια σύντομη περίοδο κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής. Το μέγεθος της ‘θρασύτητας’ δείχνει όχι μόνο την σφοδρότητα της επίθεσης αλλά και την έλλειψη εθνικού στόχου, εθνικού αφηγήματος, το οποίο δεν είναι παρά απόκρυψη του καπιταλιστικού συμφέροντος σε βάρος αυτό των Υποτελών. Το εθνικό αφήγημα είναι μια άλλη έννοια για την απάτη. Εμείς οι Κύριοι καπιταλιστές κι εσείς οι Υποτελείς εργαζόμενοι έχουμε τον ίδιο σκοπό, τα ίδια συμφέροντα. Εάν ικανοποιηθούν τα δικά μας, θα ικανοποιηθούν και τα δικά σας –  όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα συμφέροντά τους, η αύξηση των κερδών τους,  μπορεί να πραγματοποιηθούν μόνο εάν δεν πραγματοποιηθούν τα δικά μας, μόνο εάν μειωθούν μισθοί και μεροκάματα και αυξηθεί ο χρόνος εργασίας και άλλα πολλά.

ΟΤΑΝ  δεν μπορεί να  χρησιμοποιήσει ή δεν έχει κάποιο εθνικό αφήγημα , καταφεύγει στην απειλή, κι όταν δεν μπορεί ο ίδιος ο Κύριος να απειλήσει, ζητά τη βοήθεια του γείτονα κολλητού Τούρκου καπιταλιστή –  αυτός θα απειλήσει. Κι αν αυτές οι απειλές δεν πιάσουν τόπο, τότε θα καταφύγει στη βία του Κράτους· κι αν αυτή η βία δεν είναι αρκετή, θα τρέξουν να βοηθήσουν και Τούρκοι και Αλβανοί, όλοι οι εχθροί της πατρίδας θα βοηθήσουν τον Έλληνα κολλητό τους Κύριο· κι αν ούτε αυτή είναι αρκετή, το ΝΑΤΟ εδώ κοντά είναι.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι ο Έλλην Κύριος καπιταλιστής και τα τσιράκια του αρχίζουν να αντιλαμβάνοναι ότι το το δίλημμα, η απειλή, που εξασφάλισε επικές νίκες κατά τις τρεις προηγηθείσες σφοδρές επιθέσεις (μνημόνια), ‘εάν δεν θέλετε να χάσετε λίγα, θα τα χάσετε όλα’ τείνει να εξαντλήσει τη δυναμική της. Όταν ολοένα και περισσότεροι τα χάνουν ή τα έχουν χάσει ή βλέπουν ότι θα τα χάσουν όλα, γιατί να μασήσουν και να σκύψουν το κεφάλι. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να το κάνουν: η επίκληση του κινδύνου του πολέμου. Όσο θα εκτυλίσσεται η επίθεση, το ενδεχόμενο θα τείνει να μετατρέπεται τεχνηέντως σε βεβαιότητα.

ΥΠΑΡΧΕΙ μόνο ένας τρόπος να διαλύσουμε αυτή την απειλή, αυτή την απάτη, αυτό το ψεύδος: να διακηρύξουμε ανοιχτά ότι έχουμε κατανοήσει ότι πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδιανόητος.

Δεν μασάμε, μαλάκες, δε μασάμε!

badarts

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ