Ο Προμηθέας μετά το 9600 πΧ – 1

ς ξεκινήσουμε από τον αστερισμό του «Οφιούχου», πριν αφηγηθούμε τον βίο καί την πολιτεία του Προμηθέα μετά την καθοριστική μάχη Ελλήνων-Ατλάντων του 9600 πΧ. (Μάχη, κι όχι πόλεμο, διότι ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ποτέ.)

α. Στ’ άστρα

Λοιπόν, δε λέω, ο Οφιούχος θα μπορούσε να είναι ο Ασκληπιός. Άλλως τε, είπαμε πως οι πωρίες είναι μεγαλόσωμα ζώα, κι ο Οφιούχος κουβαλάει ένα μεγάλο φίδι.

Αλλά οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, καί πρέπει να είμαστε παρατηρητικοί. Τί θέλω να πω; Ότι ο τρόπος, που κρατάει το φίδι ο Οφιούχος, δείχνει μεγαλόσωμο φίδι μη δηλητηριώδες. Τέτοια δεν υπάρχουν πολλά: μπορεί να είναι ο βόας ο συσφιγκτήρ (έως 6 μέτρα μήκος – κι αυτός με επαναλαμβανόμενα σχεδιάκια στο δέρμα του), ή ακόμη περισσότερο ο μεγαλύτερος (δεκάμετρος) πύθων.

Έ, λοιπόν, γι’ αυτόν τον τελευταίο πρόκειται.

Το φίδι αυτό δεν είναι άλλο, παρά ο Πύθων των Δελφών – το (κάπως αόριστο) σύμβολο του κακού, που το εξόντωσε ο Απόλλων!

Μεταξύ μας, ως σύμβολο κάποιου «κάπως αόριστου» κακού το παρουσιάζει η Μυθολογία μας, αλλά των Ατλάντων είναι στην πραγματικότητα. Μόνο που η Μυθολογία μας αυτολογοκρίνεται κατά περιπτώσεις. Εδώ, ακόμη καί η απλή αναφορά του ονόματος «Άτλαντες» θα δημιουργούσε τουλάχιστον αμήχανες καταστάσεις.

Τώρα, θα μου πείς, πώς ο Πλάτων τους αφιέρωσε δύο διαλόγους καί τους κατονόμασε στα ίσα; (Κόντρα, ενδεχομένως σε σχετικές απαγορεύσεις του ιερατείου.)  Επειδή ο Πλάτων ήταν πρόσωπο του «βαθέως» Αθηναϊκού κράτους, καί μπορούσε να κάνει ό,τι γούσταρε ατιμωρητί. (Δες παρόμοιες περιπτώσεις Περικλή καί Αλκιβιάδη.) Βλέπετε, ο -εκ φτωχολογιάς καί πλέμπας ορμώμενος- Σωκράτης πέρασε από δίκη καί ήπιε το κώνειο. Αλλά οι δημοκρατικοί, που έριξαν τους τριάκοντα τυράννους, δεν πείραξαν ούτε τρίχα απ’ τη φαλάκρα του Πλάτωνα. (Ανηψιό του εκ των «τριάκοντα» Κριτία.) Ευτυχώς, λοιπόν, γιά τους αρχαίους Αθηναίους, που δεν πέρασαν από το μυαλό του Πλάτωνα ιδέες γιά πολιτικά πραξικοπήματα, καί τό ‘χε ρίξει στο συγγραφιλίκι. Κι ευτυχώς γιά μας, που -ελεύθερος να εκφραστεί ών- είπε έξω απ’ τα δόντια μερικά πράγματα γιά το απώτατο παρελθόν της χώρας μας.

Ο Προμηθέας με τον Πύθωνα, λοιπόν. Ούτε ο Ασκληπιός, ούτε ο «Οφιούχος» – καί λοιπές αόριστες κολοκύνθες μετά ριγάνεως.

β. Σύμβολο …ζωντανό

Εδώ θέλω να επισημάνω πως δυστυχώς, ο Πύθων δεν είναι μονάχα ένα αβλαβές σύμβολο. Αντιπροσωπεύει την προσπάθεια των Ατλάντων να μας εξοντώσουν.Καί την τότε, καί την τώρα. Καί την ανάμεσα.

Γιά λόγους που αυτή τη στιγμή δεν κατανοώ, οι Άτλαντες διαχρονικά μας επιτίθενται (είπαμε! ο πόλεμος μεταξύ μας δεν τελείωσε ποτέ!) με τη μέθοδο του πύθωνα: μας σφίγγουν μέχρι να πάθουμε ασφυξία καί να σπάσουν τα κόκκαλά μας (των Ελλήνων τα ιερά). Ίσως επειδή αυτός είναι αργός θάνατος, καί σαδιστικώς το χαίρονται – ενώ δεν φαίνεται να τους πολυνοιάζει ο χρόνος που καταναλώνουν γιά να εξοντώσουν τον αντίπαλό τους «πυθωνιστί». (Προφανώς είναι υπερσίγουροι γιά την τελική νίκη τους.) Δεν γνωρίζω, καί δεν το ψάχνω τώρα.

Γεγονός είναι, όμως, ότι ειδικά σήμερα όλοι οι Έλληνες πρέπει ν’ αναγνωρίζουν το πρόσφατο σφίξιμο του Πύθωνα γύρω απ’ την Ελλάδα. Εκτός αν μερικοί  εξακολουθούν να ζούν στην κοσμάρα τους (διακοπές στη Μύκονο, κανείς; ), ή είναι χαμηλής νοημοσύνης άτομα. Καθαρή Ατλάντεια μεθοδολογία, περισσότερο από πασιφανής τα τελευταία χρόνια! Πρώτα μας έβαλαν στο ΔΝΤ. Μετά άρχισαν οι περικοπές στα χρήματα. Μετά άρχισαν να μπουκάρουν μαζικά -καί μ’ εντολές άνωθεν- στην Ελλάδα τελείως ανεξέλεγκτα τα λαθρόσκατα, καί τέλος (προσώρας τέλος, δηλαδή, διότι αύριο θά ‘χει άλλες …εμπνεύσεις το ημέτερον κυνοβούλιον) οι …άνωθεν άρχισαν να τιμωρούν νομοθετικώς πως τον Ελληνικό Λαό, γιά όσα …λέει. Νομοθετημένος σκασμός, παναπεί.

Καθαρά το σφίξιμο του Πύθωνα… Καί κάποια μέρα, όταν το φίδι αυτό θα θελήσει να δώσει το οριστικό σφίξιμο στους μύες του, θα μας επιτεθούν τα λαθρόσκατα ενόπλως, γιά να μας τελειώσουν μία καί καλή.

Φυσικά, εμείς δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αλλά, όταν ο εχθρός καθίσταται ορατός, γίνεται τρωτός. Γι’ αυτό τα γράφω αυτά.

Βλέπετε, μέχρι σήμερα πολλοί λέγανε πως εχθρός μας δεν είναι οι ηπαπαραίοι καί οι λοιποί ομοϊδεάτες τους, αλλά οι εβραίοι, που κρύβονται πίσω από τους προειρηθέντες. Πολύ σωστά, πλην όμως -ακόμη ακριβέστερα- πρόκειται γιά εκείνους τους εβραίους, που υιοθέτησαν την Ατλάντεια ιδεολογία, καθιστώντας εαυτούς οιονεί κληρονόμους της πάλαι ποτέ ούλτρα δικτατορικής υποψήφιας κοσμοκράτειρας Ατλαντίδας. Επομένως, την είδαν τη δουλειά υποψήφιοι κοσμοκράτορες δικτάτορες κι οι ίδιοι – οπότε, μην απορείτε γιά τη συμπεριφορά των Μπίλντερμπεργκ, Τριμερούς (με έμβλημα τη …Λερναία Ύδρα), FED, καί δε συμμαζεύεται.

Τώρα, γιά το ποιός τους έβαλε τέτοιες ιδέες στις φθειροβριθείς κεφάλες τους… έχω μιά ισχυρή υποψία, αλλά τα πάντα στην ώρα τους.

Εν πάσει περιπτώσει, εφ’ όσον αντιμετωπίζουμε το δίλημμα: «ή εμείς, ή αυτοί!», τότε θα εξοντωθούν. Δεν χωράνε εδώ «ανθρωπισμοί».

γ. 9600 πΧ

Πώς, όμως, εφαρμόστηκε το σφίξιμο του πύθωνα εναντίον της Ελλάδας στις παλιές εκείνες εποχές; Θα το πούμε κι αυτό.

Από έρευνές μου, προκύπτει ότι καί οι Άτλαντες, καί οι Έλληνες διέθεταν τότε τεχνολογία (καί στρατιωτική) ανώτερη της σημερινής, οπότε κατά κάποιο τρόπο φοβόταν ο Γιάννης το θεριό καί το θεριό τον Γιάννη. Επίσης, ειδικά των Ελλήνων τα στρατηγικά όπλα κάνανε καταστροφή πλανητικής εμβέλειας (μπορούσαν να κάνουν κομμάτια τον πλανήτη μας, όπως έγινε το πάλαι ποτέ ο Φαέθων), γι’ αυτό οι δικοί μας τα φυλάγανε ως «καβάτζα» γιά τα πολύ δύσκολα.

Ως αποτέλεσμα, αποφασίστηκε εκατέρωθεν η συμβατική αντιμετώπιση – με στρατιώτες. Καί, βλέποντας καί κάνοντας.

Οι Άτλαντες είχαν εξ αρχής βάλει στόχο τη θρησκευτική (Αθήνα) καί την διοικητική (Διμένεα) πρωτεύουσες της Ελλάδας. Προς τούτο, είχαν καταστρώσει ένα στρατιωτικό σχέδιο, που στόχευε τη δυτική Πελοπόννησο (σημερινή Μεσσηνία) καί τη Ναύπακτο. Αν η αντίσταση των Ελλήνων έσπαγε στη Μεσσηνία, τότε θα προχωρούσαν προς ανατολάς σαρώνοντας στο διάβα τους τους Ελληνικούς πληθυσμούς. Αν έσπαγε στη Ναύπακτο, τότε η Αθήνα (σημειωτέον, τα χρόνια εκείνα η Αθήνα βρισκόταν δίπλα στην Κωπαϊδα) καί η Διμένεα θα έπεφταν στα χέρια τους σαν ώριμα φρούτα.

Τέλος, ένα άλλο μέρος του στρατού τους θα εξόντωνε τους στρατούς των Ελλήνων καί των λοιπών λαών της περιοχής, που είχαν συγκεντρωθεί μέσα στις -τότε- ζούγκλες της βόρειας Αφρικής (σήμερα έρημος Σαχάρα της Λιβύης), νομίζοντας πως είναι ασφαλείς. (Εφ’ όσον πρόλαβαν καί κατέλαβαν πρώτοι το δάσος, δεν μπορούσε να τους στήσει ενέδρα ο αντίπαλος.) Βέβαια, οι Άτλαντες το είχαν σκεφτεί κι αυτό… είχαν φέρει μαζί τους διάφορα τέρατα (καί σε μεγάλους αριθμούς), που θα τα εξαπέλυαν μέσα στο δάσος γιά να εξοντώσουν ό,τι κινείται. Όχι μόνο τους δικέφαλους μεγαλόσωμους σκύλους (γιά τους οποίους μιλήσαμε), αλλά καί κλώνους, καί «ξαναζωντανεμένα» πτώματα. (Σας εκπλήσσουν τα πτώματα; άλλη φορά θα μιλήσουμε γι’ αυτά. Πάντως, όπως είχε σχολιάσει κάποτε ο Μιμάκος, τα ζόμπυ ξαναγύρισαν στα «παλιά λημέρια» τους – Αϊτή, κτλ.)

Σημειώστε πως σε μία -κάπως δευτεροκλασάτη- ταινία, την «Επιστροφή της μούμιας» (την οποία έχει δείξει η τηλεόραση αμέτρητες φορές), τα μεν τέρατα των Ατλάντων εμφανίζονται ως χωμάτινα ανθρωπόμορφα …τέρατα, που ξεπηδάνε ξαφνικά από την άμμο καί σκοτώνουν, οι δε Έλληνες εμφανίζονται ως μαυροφορεμένοι Άραβες ιππείς. Συμφωνούμε, όμως, με τους συμβούλους της ταινίας γιά το τί υπήρχε στο πεδίο της μάχης στη Λιβύη.

Οι τοποθεσίες, τώρα, των «αντικειμενικών στόχων» της εκστρατείας των Ατλάντων φαίνονται στον παρακάτω χάρτη:

Οι δικοί μας δεν είχαν ελπίδα, εκτός αν…

…Εκτός αν χρησιμοποιούσαν τα αιθερικά υπερόπλα τους, όπως καί έπραξαν τελικά, καί διέλυσαν τον στρατό των Ατλάντων καί των τεράτων τους. Αλλοιώς, δεν γλύτωναν απ’ το σφίξιμο του πύθωνα ούτε ως χώρα, ούτε ως άτομα. (Ένας στρατιώτης να προσπαθεί ν’ αντιμετωπίσει πέντε «φτιαγμένους» δικέφαλους σκύλους μαζί μέσα στη ζούγκλα, απλά αδύνατον.)

Τα αιθερικά υπερόπλα των Ελλήνων αφ’ ενός καταβύθισαν την ίδια την Ατλαντίδα, αφ’ ετέρου τρέλλαναν την καιρική ισορροπία του πλανήτη (με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο φοβερός καί τρομερός Κατακλυσμός), καί εκ τρίτου ερημοποίησαν μεγάλες εκτάσεις γής… οι οποίες δεν έχουν συνέλθει μέχρι σήμερα.

Ξανά χάρτης:

Τί μας δείχνει ο -στο περίπου- χάρτης των ερήμων, που σχεδίασα; (Προσθέστε καί την επίσης ερημοποιημένη κεντρική Αυστραλία, που δεν την βλέπουμε εδώ.) Τί καταλαβαίνουμε;

ergdhmerg

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ