Η ερώτηση προέρχεται από τον Νου και Λόγο. Η επιθυμία από το αισθητό σώμα.

Aπό την στιγμή που ότι υπάρχει σ'αυτόν τον κόσμο παύει να υπάρχει κάποια στιγμή, σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε ως ζωή την ανυπαρξία της ζωής.
Ζωή είναι η χαρά, το όμορφο, το αγαθό, ενώ η λύπη, το άσχημο, είναι το σκοτάδι.

Η Ζωή είναι νοητή, και ο κόσμος του Νου κινείται με τον Λόγο.
Νους δίχως λογική είναι αδύνατον να αντιληφθεί την ζωή, και αυτός ο κόσμος είναι δίχως λογική. 


Το ένα και το κανένα, η ζωή και ο θάνατος, το καλό και το κακό, το καθετί που έχει το αντίθετο του, δεν είναι η ζωή, διότι είναι δίχως λογική.
Πως είναι δυνατόν το τίποτα να γίνει ένα, και το ένα να γίνει τίποτα, όταν ενώνονται μαζί.
Διότι ότι υπάρχει είναι για πάντα, και σ'αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν υπάρχει για πάντα.

Είναι η κίνηση, ο Λόγος, που δόθηκε στο τίποτα, και η κίνηση είναι η ζωή, μα ζωή δεν είναι, αλλά η εικόνα της ζωής, δηλαδή το τίποτα, ένα νοητό όνειρο απατηλό.

Αυτό που κινείται ενώθηκε με αυτό που είναι ακίνητο, και πήρε την νοερή ζωή, και την διανοητική κίνηση στο σώμα, η μεν νοερή ζωή είναι οι αισθήσεις τα συναισθήματα, που κινούν ένα σώμα γεμάτο από ανάγκες.
Και ότι έχει ανάγκες είναι ελλιπής, διότι δεν έχει λογική, ούτε είναι η ζωή, αλλά απλά κινείται.


Κινείται το άλογο που είναι δίχως λογική, και γεμάτο ανάγκες, από τον Νου και Λόγο.
Και όπως οι δίχως λογική ανάγκες οδηγούν το σώμα, με τον ίδιο τρόπο το ακολουθούν οι δίχως λογική αισθήσεις του σώματος.
Αν τώρα το σώμα κυριεύσει τον Νου και Λόγο-λογική, τότε υπομένει την σκλαβιά των αισθήσεων του σώματος.
Αν ο Νους και Λόγος κυριεύσει το σώμα τότε οδηγείται από την Αρμονία, δεν ορίζει ως ζωή το σώμα, ούτε τις διττές αισθήσεις, αλλά κατανοεί ότι ο Λόγος είναι αυτός που δίνει ζωή στις αισθήσεις αλλά και στο σώμα.

Σώμα και αισθήσεις, συναισθήματα και πάθη, χώρος και δοχείο-σώμα, είναι η εικόνα το αντικείμενο της ζωής στον Νου και Λόγο.

Αν τώρα το αντικείμενο οδηγείται από τον Λόγο, τότε το ΈΝΑ, Νους λογική και αισθητό σώμα, γίνεται το εμείς.
Αν το ΕΝΑ οδηγείται από το δίχως λογική αισθητό σώμα, τότε γίνεται το ΕΓΩ.

Το μεν ΕΜΕΙΣ οδηγεί το αισθητό σώμα στην ζωή.
Το δε ΕΓΩ οδηγεί το αισθητό σώμα στην ανυπαρξία.

Ζωή είναι ο Λόγος, και Νους τα στοιχεία του Λόγου.
Ανυπαρξία της ζωής είναι το σώμα, και αισθήσεις-συναισθήματα οι ανάγκες του σώματος.

Σώμα και ανάγκες είναι οι αισθήσεις.
Ζωή είναι ο Λόγος, και Λόγος η αποχή από το αισθητό σώμα.

Το μεν σώμα οδηγείται από τις ανάγκες.
Ο δε Λόγος από το Νου.

Νους και Λόγος είναι ο νοητός κόσμος.
Σώμα και αισθήσεις είναι ο αισθητός κόσμος.

Όταν ο Λόγος οδηγεί το αισθητό σώμα είναι η ζωή.
Όταν ο το αισθητό σώμα οδηγεί τον νοητό κόσμο είναι η σκλαβιά της ζωής.

Ο μεν Λόγος δίνει απλόχερα τα πάντα, διότι δεν έχει ανάγκες.
Το δε αισθητό σώμα επιθυμεί τα πάντα γιατί έχει ανάγκες, και ζητά να κάνει σκλάβο και υπηρέτη του τον Λόγο.

Δίνοντας τα πάντα χωρίς να ζητά ο Νους και Λόγος, φέρει την Αρμονία στο αισθητό σώμα, διότι το αισθητό σώμα δεν μπορεί να συγκρουστεί με τα αντίθετα του, και αναγκάζεται από τον Λόγο να επιφέρει την ισορροπία στην ζωή, οδηγούμενο από τον Λόγο.

Η ερώτηση λοιπόν προέρχεται από τον Νου και Λόγο.
Η επιθυμία προέρχεται από το αισθητό σώμα.

morfeas sky

oneirosky

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ