Απόρριψη: Με αυτές τις τεχνικές θα μάθεις να τη διαχειρίζεσαι!

Μια πρωτοποριακή θεραπεία σε πέντε βήματα υπόσχεται να μας θωρακίσει απέναντι σε αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία και οι τεχνικές οι οποίες θα μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε τα «όχι» που εισπράττουμε και να τα μετατρέψουμε σε «ναι».

Νομίζω πως ένα από τα πράγματα που με χαρακτηρίζει είναι η επιμονή μου – θα έλεγα και η υπομόνη μου, αλλά αυτό είναι άλλο άρθρο, από μόνο του -.

Σαν γνήσιο αουτσάιντερ από μικρό κορίτσι, έχω εισπράξει αρκετά όχι που τα έχω μετατρέψει σε ναι, αρκεί να άξιζαν τον κόπο. Έτσι όταν είδα το video του Τζίε Τζιανγκ σχετικά με το πρότζεκτ του 100 Days of Rejection (100 ημέρες απόρριψης), – όπου για πάνω από τρεις μήνες και σε καθημερινή βάση σκόπιμα ζητούσε από τους γύρω του τα πιο αλλόκοτα πράγματα – θέλησα να σου μεταφέρω τη γνώση που απέκτησε και φυσικά τις τεχνικές που θα σε βοηθήσουν να τη δεις θετικά και να συμφιλιωθείς μαζί της σε όποιες περιπτώσεις δεν μπορείς να την αποφύγεις!

Τα συμπεράσματά του συγκεντρώθηκαν στο βιβλίο του Rejection Proof (Προστασία από την απόρριψη, εκδ. Harmony Books, 2015) και έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον!

Ποιος είναι ο Τζίε Τζιανγκ

Στην εφηβεία του ο Τζιανγκ μετανάστευσε από την Κίνα στις ΗΠΑ για να κυνηγήσει το δικό του αμερικανικό όνειρο: να δημιουργήσει μια καινοτόμα επιχείρηση τεχνολογίας στο πρότυπο του ινδάλματός του Μπιλ Γκέιτς. Όμως μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο βολεύτηκε για πολλά χρόνια στο ασφαλές περιβάλλον μιας μεγάλης εταιρείας, μέχρι που στα τριάντα του, έτοιμος μάλιστα να γίνει για πρώτη φορά πατέρας, τόλμησε να παραιτηθεί για να προσηλωθεί στο στόχο του.

Με μια μικρή ομάδα μηχανικών άρχισε να χτίζει τη δική του startup, όμως η άρνηση ενός επενδυτή να τη χρηματοδοτήσει του έκοψε τα φτερά. Τότε ήταν που αποφάσισε να ξεκινήσει το 100 Days of Rejection, σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί το αίσθημα απόρριψης που τον είχε κυριεύσει.

Οι περιπέτειες του πρότζεκτ καταγράφηκαν από τον ίδιο σε βιντεάκια, που όταν ανέβηκαν στο ιστολόγιό του (Fearbuster.com) έγιναν viral στα social media ανοίγοντάς του το δρόμο και για τα παραδοσιακά μέσα. Τα Fox News, Huffington Post και Forbes είναι μερικά μόνο από αυτά που παρουσίασαν την ιστορία του.

Δες το video

Διαβάζοντας το βιβλίο του σίγουρα καταλαβαίνεις ότι το χαστούκι της απόρριψης πονάει κυριολεκτικά: Σύμφωνα με πείραμα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, όταν εισπράττουμε αδιαφορία από τον άνθρωπο που μας ελκύει ερωτικά, ο εγκέφαλός μας απελευθερώνει οπιοειδή, τα ίδια φυσικά αναλγητικά που παράγει και όποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με το σωματικό πόνο.

Αναπτύσσουμε, λοιπόν, έναν έντονο φόβο για την απόρριψη, όπως θα φοβόμασταν, άλλωστε, και να τρυπήσουμε το δάχτυλό μας με μια βελόνα.

Κάποιοι ερευνητές, μάλιστα, πιστεύουν ότι ο φόβος της απόρριψης είναι εγγεγραμμένος στο γενετικό υλικό μας από το μακρινό παρελθόν, τότε που όσοι τύχαινε να εξοριστούν από την κοινότητά τους κατέληγαν να λιμοκτονήσουν ή να γίνουν βορά των μεγάλων θηλαστικών. Σε προϊστορικές περιόδους η κοινωνική απόρριψη ισοδυναμούσε με θάνατο.

Μια απόρριψη λοιπόν μπορεί να μας αφήσει βαθιά ψυχικά τραύματα. Το ντιβάνι του ψυχαναλυτή έχει φιλοξενήσει πολλές φορές ενήλικες που ως παιδιά δεν ένιωσαν ποτέ τη γονεϊκή αποδοχή ή ως έφηβοι έτρωγαν ερωτικές χυλόπιτες κατ’ εξακολούθηση. Εξάλλου δεν μας διαμορφώνουν μόνο οι βιολογικοί παράγοντες, αλλά και το περιβάλλον.

Μεγαλώνουμε με την επίκτητη επιθυμία για αναγνώριση.

Έχουμε την τάση να μπερδεύουμε την απόρριψη με την αποτυχία, όμως η πρώτη είναι πιο επώδυνη. Η διαφορά της από την αποτυχία είναι ότι πάντα εμπλέκει και άλλους ανθρώπους, αυτούς που μας λένε το «όχι» συχνά καταπρόσωπο και συνήθως προς όφελος των ανταγωνιστών μας στον έρωτα, τη φιλία, την καριέρα ή την οικογένεια. «Απόρριψη σημαίνει ότι περιμέναμε μάταια από κάποιον να πιστέψει σε εμάς ή να μας συμπαθήσει, αλλά εκείνος δεν συμμερίστηκε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο» εξηγεί ο Τζιανγκ.

Ας σκεφτούμε θετικά τις αρνητικές απαντήσεις

Γι’ αυτό όποτε βιώνουμε την απόρριψη, ειδικά στις πιο δραματικές εκφάνσεις της, για παράδειγμα τη στιγμή που ο σύζυγός μας ζητάει διαζύγιο ή όταν χάνουμε τη δουλειά μας, είναι τουλάχιστον απλοϊκό να τη βλέπουμε σαν ένα τυχαίο γεγονός, λες και μείναμε από λάστιχο στη μέση του δρόμου, και να συμβιβαζόμαστε με μια φιλική συμβουλή του τύπου «μην το παίρνεις προσωπικά».

Τα πέντε βήματα που προτείνει ο Τζιανγκ για να αντιμετωπίσουμε τα «όχι» και τα «αντίο»

1. Να ζητάμε κάτι με τρόπο: Και στην απόρριψη ισχύει ο κανόνας ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Πώς θα αυξήσουμε όμως τις πιθανότητες για μια θετική απάντηση; «Σε κάθε απόρριψη παίζουν ρόλο πολλές παράμετροι, όπως ποιος ζητάει, τι ζητάει, από ποιον το ζητάει, πώς το ζητάει, ποια χρονική στιγμή το ζητάει και πού το ζητάει» εξηγεί ο συγγραφέας. Μπορεί, για παράδειγμα, να έχουμε γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο, αλλά αυτό να απορριφθεί από τον εκδοτικό οίκο γιατί το αντικείμενό του δεν ενδιαφέρει το συγκεκριμένο εκδότη ή επειδή η συνοδευτική επιστολή δεν ήταν αρκετά ελκυστική για να μπει κάποιος στον κόπο να το διαβάσει. Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, οι Δουβλινέζοι του Τζέιμς Τζόις, ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ είναι μερικά μόνο από τα (σπουδαία) έργα που εισέπραξαν δεκάδες αρνητικές απαντήσεις μέχρι να εκδοθούν. Για να βρει επομένως ανταπόκριση μια πρότασή μας (επαγγελματική, ερωτική, δεν έχει σημασία), δεν αρκεί να έχει περιεχόμενο, αλλά πρέπει και να παρουσιαστεί έξυπνα.

Συγκεκριμένα ο Τζιανγκ συμβουλεύει:

1. Να εξηγούμε λεπτομερώς τους λόγους για τους οποίους ζητάμε κάτι.

2. Να είμαστε ειλικρινείς όσον αφορά τα κίνητρά μας.

3. Να επιδιώκουμε να ζητάμε κάτι από το κατάλληλο κοινό στο κατάλληλο μέρος και την κατάλληλη στιγμή.

4. Να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις επιφυλάξεις των άλλων και να τους δείχνουμε ότι τις αναγνωρίζουμε. Για παράδειγμα, όταν ο Τζιανγκ πρότεινε στο μάνατζερ ενός καταστήματος Starbucks να αναλάβει για μία ημέρα την υποδοχή των πελατών (υπηρεσία που δεν προσφέρει η γνωστή αλυσίδα καφέ), χρειάστηκε να τον διαβεβαιώσει ότι έχει… σώας τας φρένας λέγοντας «το ξέρω πως αυτό που σου ζητάω είναι παράξενο…» για να αποσπάσει τελικά τη θετική απάντησή του.

5. Να επιστρατεύουμε το χιούμορ μας. Έτσι, ακόμη κι αν δεν αποφύγουμε την απόρριψη, θα τη ζήσουμε πιο ανώδυνα. Δεν είναι σχήμα λόγου: Έρευνες έχουν δείξει πως με το γέλιο ο οργανισμός μας παράγει ενδορφίνες, ορμόνες που μας ανακουφίζουν από το στρες, αλλά και το σωματικό πόνο.

2. Να αναζητάμε τους λόγους μιας απόρριψης: Η αυθόρμητη αντίδρασή μας μετά από ένα «όχι» είναι να φύγουμε τρέχοντας. Αν βρούμε όμως το θάρρος να ζητήσουμε από κάποιον να μας εξηγήσει γιατί, π.χ., δεν ανταποκρίθηκε στην επαγγελματική μας πρόταση ή διέκοψε τη φιλία μας, θα εντοπίσουμε ευκολότερα τα λάθη που έχουμε ακόμη το περιθώριο να διορθώσουμε ή που πρέπει να αποφύγουμε στο μέλλον. Από την άλλη μπορεί να ανακαλύψουμε ότι η απόφασή του δεν είχε να κάνει με εμάς, οπότε η αυτοεκτίμησή μας θα παραμείνει αλώβητη.

3. Να δοκιμάζουμε μια νέα προσέγγιση: Συνήθως βλέπουμε το «όχι» που εισπράττουμε σαν αδιέξοδο, όμως σε κάποιες περιπτώσεις είναι απλώς ένα εμπόδιο που μπορούμε να παρακάμψουμε, αρκεί να αναθεωρήσουμε τη στρατηγική μας.

Αν, παραδείγματος χάρη, στείλουμε βιογραφικό σε μια εταιρεία εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον μας για μια συγκεκριμένη θέση, αλλά δεν μας καλέσουν ποτέ για συνέντευξη, έχουμε δύο επιλογές: είτε να μην τους προσεγγίσουμε ποτέ ξανά, είτε να τους τηλεφωνήσουμε και να τους προτείνουμε να μας έχουν υπόψη τους για κάποιο άλλο πόστο ή τουλάχιστον για μια εξωτερική συνεργασία.

4. Να μη φοβόμαστε: Η Αυστραλή νοσοκόμα Μπρόνι Γουέαρ, αφού πήρε συνέντευξη από δεκάδες ανθρώπους που βρίσκονταν κοντά στο τέλος της ζωής τους, έγραψε στο βιβλίο της The Top Five Regrets of the Dying (Τα πέντε σημαντικότερα πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε στο τέλος της ζωής μας, εκδ. Hay House) ότι το Νο 1 λάθος για το οποίο δήλωναν μετανιωμένοι ήταν ότι δεν είχαν ζήσει όπως ήθελαν.

Πόσες σπουδές, καριέρες, σχέσεις απαρνιόμαστε εξαιτίας του φόβου της απόρριψης; Ακόμη όμως κι αν αυτός ο φόβος βγει τελικά αληθινός, οι συνέπειες μάλλον θα είναι λιγότερο τραγικές απ’ ό,τι στην περίπτωση ενός ονείρου που ποτέ δεν προσπαθήσαμε να εκπληρώσουμε.

5. Να μαθαίνουμε μετά από κάθε «όχι»: Ίσως αυτό μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά δεν μας ταιριάζει ένας συγκεκριμένος άντρας ή ο επαγγελματικός τομέας που έχουμε επιλέξει. Πιθανόν να μας ωθήσει, αντιθέτως, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να πετύχουμε το στόχο μας. Υπάρχει βέβαια και η πιο ζεν προσέγγιση, καταλήγει ο Τζιανγκ: να αποστασιοποιηθούμε από το αποτέλεσμα και να εστιάσουμε σε όσα μας έδωσε η προσπάθεια – για παράδειγμα, στις γνώσεις που αποκομίσαμε από τη σκληρή μελέτη για τη συμμετοχή σε ένα μεταπτυχιακό όπου τελικά δεν γίναμε δεκτοί.

“Απαιτείται θάρρος για να μετατρέψουμε μια απόρριψη σε κάτι θετικό» παραδέχεται ο Τζιανγκ και τονίζει: «Η στάση όμως που θα κρατήσουμε απέναντί της είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά”. Μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε σαν τροχοπέδη, σαν απόδειξη της ανικανότητάς μας ή της εχθρικότητας των άλλων. Υπάρχει όμως και η επιλογή να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να την εξετάσουμε πιο ψύχραιμα και να αναλογιστούμε τι μπορεί να μας διδάξει. Τότε, τα «όχι» που εισπράττουμε μπορεί να αποδειχτούν κέρδος και όχι συναισθηματική σπατάλη.

Μaria Kofidou

keepup

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ