Η ΠΗΓΗ ΜΟΥ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Το γέλιο Του αιχμαλώτισε την καρδιά μου. Η χαρά Του κατέκλυσε την πονεμένη μου καρδιά καθώς ταλαντευόμουν στη μελαγχολία.

Ένιωσα να αναδεύεται ο ουρανός και η παρουσία Του να κινείται μέσα μου. 

Το σώμα μου έγινε ακίνητο. 

Η δύναμη της σιωπής μου άνοιξε δρόμο μέσα στα σπλάχνα μου μέχρι που ανάβλυσε μια απύθμενη πηγή.

Τα αναβλύζοντα νερά της πηγής μου φώναξαν και κάλεσαν όλα τα διψασμένα πράγματα γύρω μου να έρθουν και να πιουν από την έμπνευσή μου.

 Ξαφνικά το αχανές μπλε συρρικνώθηκε και βύθισε τα μπλε χείλη του μέσα στην πηγή της καρδιάς μου. 

Τα πεύκα, τα ταξιδιάρικα σύννεφα, τα βουνά, η γη και οι πλανήτες έβαλαν τα στόματά τους στην πηγή της μακαριότητάς μου. 

Όλα τα πράγματα στη δημιουργία ήπιαν από μένα. 

Ύστερα, ικανοποιημένα, βυθίστηκαν στα νερά της αθανασίας μου. 

Τα χονδροειδή σώματά τους άγγιξαν τη μεταμορφωτική λίμνη της ψυχής μου και έγιναν φωτεινά και αγνά. 

Όπως οι κόκκοι της ζάχαρης διαλύονται σ’ ένα ποτήρι καθαρού νερού, έτσι και τα σύννεφα, οι ψηλοί λόφοι, οι ομορφιές της φύσης, τα αστέρια, οι λίμνες, οι κόσμοι, τα ρυάκια εύθυμων σκέψεων, οι μεγάλοι ελικοειδείς ποταμοί των φιλοδοξιών όλων των πλασμάτων που ταξιδεύουν σε τόσες διαδρομές ενσαρκώσεων – όλα έλιωσαν στον ωκεανό της σιωπής μου, της σιωπής που διαλύει τα πάντα.

 – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

(Το παραπάνω απόσπασμα είναι βαθιά συμβολικό και ό,τι γράφεται ποιητικά είναι στην ουσία περιγραφή του σαμάντι, της ένωσης με τον Θεό. Κάθε λέξη έχει την ιδιαίτερη σημασία της, κι ας είναι ποιητική.)

Φίλοι του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, διαλογισμός Κρίγια Γιόγκα, η Αφύπνιση

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ