“Σκοπός στη ζωή δεν είναι να πετύχεις αλλά να συνεχίσεις να αποτυγχάνεις χωρίς να χάνεις το κέφι σου.” Adlai Stevenson

Η αναζήτηση ενός σκοπού που θα δώσει νόημα στη ζωή μας είναι από τους βασικούς προβληματισμούς που αντιμετωπίζουμε. Πέραν του σκοπού που αναζητούμε, προσπαθούμε να διακρίνουμε τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία.

Σε όλους μας έχει συμβεί, να αγωνιζόμαστε μεθοδικά, με υπομονή και επιμονή για να πετύχουμε κάτι και στο τέλος δεν το καταφέρνουμε. Ας σκεφτούμε διαδικασίες σε εργασιακά ζητήματα, όπως είναι η προετοιμασία μας για ένα διαγωνισμό θέσεων εργασίας που ενώ τις έχουμε ακολουθήσει, δεν καταφέραμε τελικά να προσληφθούμε.

Το πρώτο συναίσθημα που μας επισκέπτεται είναι η απογοήτευση η οποία μεταφράζεται ως : «δεν ήταν αρκετό αυτό που έκανα και ο κόπος μου δεν έπιασε τόπο». Οι δεύτερες σκέψεις που ενισχύουν την απογοήτευσή μας, αφορούν το ότι ενώ δουλέψαμε πολύ και καλά, δεν κατορθώσαμε κάτι που μπόρεσε να καταφέρει κάποιος με λιγότερο ίσως κόπο. Η ουσία είναι ότι νιώθουμε ανίκανοι. Είναι όμως έτσι;

Τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να πετύχουμε ένα στόχο, δεν ταυτίζονται με το στόχο μολονότι μαζί του. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν έχουμε φτάσει ένα βήμα πριν του να δούμε αν θα λήξει επιτυχώς ένας στόχος μας, τότε έχουμε ολοκληρώσει το πιο δύσκολο και επομένως άξιο κομμάτι του. Την προσπάθεια. Μέσα από αυτήν, οξύναμε την υπομονή μας, την επιμονή μας, το θάρρος μας, λειτούργησαν όλες μας οι ικανότητες και μακάρι να βρίσκαμε το χρόνο να σκεφτούμε πόσα ουσιαστικά οφέλη αποκομίσαμε από αυτήν την προσπάθεια.

Μέσα από τον αγώνα μας, είδαμε δυνατότητες του εαυτού μας και κάθε δοκιμασία που περάσαμε χρειάστηκε μια ικανότητά μας ή κάποιο θετικό συναίσθημα. Αν κρατούσαμε ημερολόγιο για την κάθε μάχη που έχουμε κερδίσει χάριν του σκοπού μας, θα ήμασταν πραγματικά περήφανοι για όσα καταφέραμε. Αυτό θα ήταν από μόνο του κάτι σημαντικό για να μη χάσουμε το κέφι μας για μελλοντικές προσπάθειες. Κατακτήσαμε πολλούς πύργους και μας έμεινε το κάστρο. Το «κάστρο», είναι όμως ένα άλλο πράγμα. Στην ουσία είναι η τελική και πιο κρίσιμη δοκιμασία μας.

Εάν δεν καταφέρουμε να «κατακτήσουμε το κάστρο», αυτό δεν ακυρώνει το ότι «κατακτήσαμε πολλούς πύργους». Τα κέρδη του αγώνα μας είναι πραγματικά και θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν σε κάθε άλλον αγώνα. Αυτό που πρέπει να διαφυλάξουμε από μια προσπάθεια, είναι το θάρρος το οποίο πρέπει να διατηρούμε είτε πετυχαίνουμε είτε αποτυγχάνουμε σε κάτι. Αυτό θα το καταλάβουμε ακόμη καλύτερα αν ασχοληθούμε με τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός μπορεί να μας διδάξει μια ενιαία στάση απέναντι στην επιτυχία και στην αποτυχία.

Αυτό που έχει σημασία, είναι να αγωνιζόμαστε και να προσπαθούμε. Και οι «νίκες» και οι «ήττες» είναι στο πρόγραμμα και μπορούμε να ευτυχήσουμε με βάση αυτό. Αν δεν μπορούμε να πειστούμε πως η προσπάθεια αξίζει το ίδιο ή και περισσότερο από το τελικό αποτέλεσμα, υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση, ανάλογη με αυτήν του Thomas Edison ο οποίος είχε πει: «Δεν απέτυχα. Απλώς βρήκα δέκα χιλιάδες τρόπους που δε δουλεύουν».

Φωτό από: The Blunt Blonde

tsemperlidou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ