2. Η Αργοναυτική Εκστρατεία

Έχοντας μια τόσο ακριβή συμβουλή, οι Αργοναύτες έφτασαν σε λίγο στις Συμπληγάδες και έκαναν όπως τους είπε ο Φινέας. Το περιστέρι που στείλανε πέρασε. Μονάχα το πιο μακρύ φτερό της ουράς του πιάστηκε ανάμεσα στα βράχια. Όταν οι πέτρες αποτραβήχτηκαν ξανά, όρμησε με τη σειρά της και η Αργώ. Κόντευε πια να βγει όταν οι πέτρες κλείνανε και η πρύμνη της έπαθε μια μικρή ζημιά, όπως και η ουρά του περιστεριού. Από τότε οι Συμπληγάδες σταμάτησαν πια την κίνησή τους γιατί ήταν της Μοίρας θέλημα, μόλις θα κατάφερνε να περάσει ανάμεσά τους καράβι, να μείνουν οριστικά στεριωμένες στον πάτο της θάλασσας.

10 Πλησιάζοντας την Κολχίδα

Στη χώρα των Μαριανδυνών

Στη συνέχεια οι Αργοναύτες κατέφτασαν στις βόρειες ακτές της Μικράς Ασίας. Εκεί βρήκαν το βασίλειο των Μαριανδυνών με βασιλιά τον Λύκο. Οι κάτοικοι της χώρας αυτής και ο βασιλιάς της τους υποδέχτηκαν με θερμή φιλοξενία. Εκεί οι Αργοναύτες ανεφοδιάστηκαν και απόλαυσαν την φιλία του Λύκου, ο οποίος μάλιστα τους συμβούλεψε πώς θα έβρισκαν την Κολχίδα. Δυστυχώς όμως λίγο πριν αφήσουν πίσω τους την χώρα των Μαριανδυνών, ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες έχασαν με άδοξο τρόπο δύο από τους συντρόφους τους. Ο ένας ήταν ο μάντης Ίδμωνας που τον σκότωσε ένα κριάρι από τα κοπάδια του βασιλιά. Σαν να μην έφτανε αυτό, την επόμενη κιόλας ημέρα αρρώστησε με υψηλό πυρετό ο Τίφυς, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν στο τιμόνι του πλοίου. Μάταια προσπάθησε ο Ασκληπιός με όλα του τα γιατρικά να τον κάνει καλά. Ο Τίφυς πέθανε σκορπίζοντας τη θλίψη στους Αργοναύτες και τους Μαριάνδυνες που τους φιλοξενούσαν. Ο Λύκος υποσχέθηκε στον Ιάσονα ότι θα φρόντιζε τους τάφους των δύο άτυχων Αργοναυτών.

Στην τελική ευθεία για την Κολχίδα

Με βαριά καρδιά οι Αργοναύτες αναχώρησαν από το βασίλειο αυτό και μετά από κάποιες μέρες ταξιδιού έφτασαν στις εκβολές του ποταμού Φάση. Ο Λύκος είχε συμβουλέψει τον Ιάσονα να ακολουθήσει το ποτάμι αυτό ώστε να μπορέσει να φτάσει στην Κολχίδα. Έτσι κι έγινε. Η Αργώ μπήκε μέσα στο ποτάμι και έπλευσε αντίθετα στη ροή, αφήνοντας πίσω της τα αρμυρά νερά της θάλασσας.

11 Οι άθλοι του Ιάσονα στην Κολχίδα

Έτσι μετά από κάμποσες μέρες ταξιδιού προς το εσωτερικό της χώρας και με κυβερνήτη πια τον Αγκαίο, οι Αργοναύτες έφτασαν επιτέλους στην Κολχίδα. Ο Ιάσονας πήγε μονομιάς στον Αιήτη και του εξήγησε την αποστολή που του εμπιστεύτηκε ο Πελίας. Του εξήγησε μάλιστα πως ήταν θέλημα της Ήρας να έδινε το τρόπαιο στον Ιάσονα. Αυτός δεν αρνήθηκε να του παραδώσει το χρυσόμαλλο Δέρας, του έβαλε όμως πολλούς όρους. Δίχως κανένα βοηθό, ο Ιάσονας έπρεπε να ζέψει στο αλέτρι δύο ταύρους με χάλκινα πόδια, που έβγαζαν από τα ρουθούνια τους φλόγες. Να οργώσει μ’αυτά ένα χωράφι και να σπείρει στις αυλακιές τα δόντια του θα του έδινε ο βασιλιάς. Μα δεν του είπε πως από τα δόντια θα έβγαιναν στρατός και πολεμιστές να χτυπήσουν τον Ιάσονα και φυσικά, δεν θα του άφηναν και πολλές ελπίδες για να ζήσει. Αυτό ήταν το σχέδιο του Αιήτη για να ξεφορτωθεί το ξένο πριγκιπόπουλο.

Ο Ιάσονας αναρωτιόταν πώς θα μερώσει τα βόδια όταν η βασιλοκόρη, η Μήδεια τον είδε και τον ερωτεύθηκε. Η Μήδεια ήταν πανίσχυρη μάγισσα. Τον έκανε να της υποσχεθεί πως θα την πάρει γυναίκα του αν θα τον έβγαζε από τη δύσκολη θέση. Ο Ιάσονας της το ορκίστηκε. Του έδωσε λοιπόν ένα μαγικό βάλσαμο να αλείψει την ασπίδα και το κορμί του πριν πάει κοντά στους δύο φλογερούς ταύρους. Με εκείνο το βάλσαμο έμεινε άτρωτος από τη φωτιά και από το σίδερο για μια ολόκληρη ημέρα. Του μαρτύρησε μάλιστα τι θα γινόταν όταν θα έσπερνε τα δόντια. Του είπε λοιπόν πως μόλις θα έβγαιναν από το χώμα οι πολεμιστές, αυτό που θα έπρεπε να κάνει ήταν να πετάξει, ανάμεσά τους, από μακριά μια πέτρα. Τότε οι πολεμιστές θα μάλωναν αναμεταξύ τους κατηγορώντας ο ένας τον άλλον και θα πέθαιναν από τα ίδια τους τα χτυπήματα.

12 Ο Δράκων και το δάσος του Άρη

Έτσι ο Ιάσονας κέρδισε όλα τα στοιχήματα που του έβαλε ο βασιλιάς. Ο Αιήτης όμως δεν κράτησε το λόγο του. Έστειλε τον Ιάσονα να πάρει το χρυσόμαλλο Δέρας από τον Δράκοντα που το φύλαγε, σίγουρος πια ότι από αυτόν τον κίνδυνο δεν θα μπορούσε να γλυτώσει. Παράλληλα έδωσε διαταγή στους στρατιώτες του να κάψουν την Αργώ και να σκοτώσουν και τους υπόλοιπους Αργοναύτες. Ωστόσο, ο Ιάσονας έχοντας τη βοήθεια της Μήδειας, έφτασε στο δάσος του Άρη μπροστά στη βελανιδιά που είχε κρεμασμένο το χρυσόμαλλο Δέρας του κριαριού που είχε φέρει τον Φρίξο στην Κολχίδα. Ο Ιάσονας κατάφερε και πήρε το χρυσόμαλλο Δέρας από το δάσος του Άρη επειδή η μάγισσα Μήδεια είχε μαγέψει το δράκοντα που το φύλαγε και ύστερα έφυγε μαζί με τον αγαπημένο της και σάλπαρε με την Αργώ για το δρόμο του γυρισμού. 

Όταν το έμαθε ο Αιήτης ένιωσε άγριο θυμό. Έριξε καράβι στο νερό για να τους κυνηγήσει. Η Μήδεια τον γνώριζε καλά τον πατέρα της και ήξερε από πριν τι θα έκανε. Έξυπνη και σκληρή καθώς ήταν, είχε πάρει μαζί της τον μικρό της αδερφό, τον Άψυρτο. Δεν δίστασε λοιπόν να τον σκοτώσει και να σκορπίσει τα κομμάτια του στη θάλασσα. Ο Αιήτης γνώρισε το ακρωτηριασμένο σώμα του παιδιού του. Έχασε πολύ καιρό για να τα μαζέψει και να τους δώσει τις επικήδειες τιμές. Και μέχρι να τελειώσουν όλα αυτά, ήταν πια πολύ αργά για να προφτάσει τους φυγάδες.

13 Ο «άλλος» δρόμος του γυρισμού

Στο γυρισμό οι Αργοναύτες πλανήθηκαν. Είχαν σκοπό να περάσουν τις Συμπληγάδες πέτρες πιστεύοντας ότι ο Αιήτης δεν θα συνέχιζε την καταδίωξή τους προς την Ελλάδα. Ωστόσο φθάνοντας στα ανοιχτά της Μαρσίλιας, ο Δίας τους έστειλε φουρτούνα. Ο Δίας οργίστηκε μαζί τους για τον θάνατο του Άψυρτου κι έπρεπε να τιμωρηθούν. Όταν σταμάτησε η φουρτούνα οι Αργοναύτες διαπίστωσαν ότι το ταξίδι του γυρισμού δεν θα ήταν καθόλου εύκολο και ότι, όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Φινέας, δεν θα ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο για την επιστροφή. Η Αργώ πλέον βρισκόταν και πάλι μέσα σε ένα ποτάμι, που ονομαζόταν Ίστρος. Ο Ιάσονας και οι σύντροφοί του αποφάσισαν να ταξιδέψουν ανάποδα στη ροή του ποταμού, με αποτέλεσμα μετά από μέρες να καταφέρουν να βγουν στο Αδριατικό πέλαγος. Εκεί αναθάρρησαν και ξεκίνησαν το ταξίδι προς το νότο σε πιο γνώριμα νερά. Σύντομα φάνηκε στον ορίζοντα το νησί των Φαιάκων, η σημερινή μας Κέρκυρα. Η θέα της ελληνικής γης σκόρπισε ενθουσιασμό στις τάξεις των Αργοναυτών. Όμως το μένος του Δία δεν είχε κοπάσει και αποφάσισε να τους ταλαιπωρήσει κι άλλο για τον θάνατο του αθώου Άψυρτου, μέχρι να εξιλεωθούν. Τους έστειλε λοιπόν τεράστια θαλασσοταραχή με πελώρια κύματα που απειλούσαν να καταπιούν την Αργώ, ενώ ο αέρας που λυσσομανούσε τους απομάκρυνε από τις ακτές. Μέσα στη φουρτούνα ακούστηκε και πάλι να μιλάει η Αργώ και να λέει «Αργοναύτες ο Δίας σας στέλνει αυτά τα δεινά επειδή είναι θυμωμένος για το θάνατο του Άψυρτου. Πρέπει να εξαγνιστείτε γι’αυτήν την ύβρη που διαπράξατε». Η μάγισσα Κίρκη, αδερφή του Αιήτη, που ζούσε σε εκείνα τα μέρη, εξάγνισε την ανιψιά της και τον Ιάσονα, αφού τους υποχρέωσε σε μια σειρά από θυσίες, προκειμένου να απαλλαγούν από το βάρος της αμαρτίας του φόνου.  14 Σειρήνες Έτσι το καράβι ξεκίνησε ξανά και πέρασε τη θάλασσα με τις Σειρήνες, που έμοιαζαν με τις γοργόνες καθώς ήταν πανέμορφες γυναίκες που από τη μέση και κάτω είχαν την ουρά ψαριού. Οι Σειρήνες τραγουδούσαν γλυκά, έτσι που όλοι οι θαλασσοπόροι ακούγοντας, ένιωθαν ακατανίκητη λαχτάρα να τις ζυγώσουν. Ρίχνονταν τότε στο νερό, πνίγονταν και τους έτρωγαν οι Σειρήνες. Οι Αργοναύτες ξέφυγαν από τούτον τον κίνδυνο γιατί είχαν μαζί τους τον μουσικό, τον Ορφέα. Ο Ορφέας τραγουδούσε πιο όμορφα από τις Σειρήνες, και δεν νιώσανε καθόλου τη διάθεση να φύγουν από την Αργώ.  15 Σκύλλα και Χάρυβδη Στη συνέχεια η Αργώ θα έπρεπε να περάσει από το στενό με τα δύο τέρατα, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Η  Σκύλλα ήταν ένα τέρας με έξη κεφάλια και δώδεκα πόδια που άρπαζε και καταβρόχθιζε τους ναυτικούς που την πλησίαζαν. Η Χάρυβδη από την άλλη ήταν ένα πελώριο τέρας που ρουφούσε με μανία ολόκληρα πλοία, τα οποία δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην ορμή της περιδίνησης του νερού, που κατέληγε μέσα της. Οι Αργοναύτες δεν θα είχαν ελπίδα να γλυτώσουν από τα τέρατα αυτά, αν δεν είχαν και πάλι τη θεϊκή βοήθεια της θεάς Ήρας, η οποία αυτή τη φορά παρακάλεσε την θεότητα της θάλασσας και μητέρα του Αχιλλέα, Θέτιδα να ημερώσει τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ώστε να περάσει με ασφάλεια η Αργώ. Έτσι κι έγινε. Το απέναντι βουνό εξεράγει μέσα σε φλόγες και καπνό που πύκνωσε και σκέπασε το στενό με τα δύο τέρατα. Οι Αργοναύτες έβαλαν όλη τους τη δύναμη και πέρασαν με ταχύτητα το στενό χωρίς να δεχτούν καμία επίθεση. 16 Στο νησί των Φαιάκων Αυτή τη φορά οι Αργοναύτες και ο Ιάσονας έφτασαν με ασφάλεια στο νησί των Φαιάκων όπου ο βασιλιάς Αλκίνοος τους υποδέχτηκε με χαρά και τους πρόσφερε θερμή φιλοξενία. Την ίδια ημέρα όμως έφτασαν και στρατιώτες από την Κολχίδα στο νησί. Ήταν οι διώκτες που είχε στείλει ο Αιήτης για να του φέρουν και πάλι κοντά του την κόρη του. Ο Αλκίνοος ήταν έτοιμος να την παραδώσει, όταν η γυναίκα του η Αρήτη σκέφτηκε ένα τέχνασμα για να το αποτρέψει. Βρήκε μέσα στο βράδυ τον Ιάσονα και τη Μήδεια και τους έπεισε να παντρευτούν. Με τον τρόπο αυτό ο Αιήτης δεν είχε πια δικαίωμα στην Μήδεια, καθώς θα έπρεπε να ακολουθήσει τον άντρα της στην Ελλάδα. Έτσι και ο Αλκίνοος νομιμοποιήθηκε και δεν επέτρεψε να πάρουν οι Κόλχοι την Μήδεια μαζί τους. Η Αργοναυτική Εκστρατεία Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ